Gezondheid

Marjan vroeg me gisteren in een reactie hoe het met me gaat. 
Ik kan me heel goed voorstellen dat lezers het wel zat worden om daarover te lezen, dus ik was eigenlijk van plan om pas weer erover te schrijven als ik bij de volgende neurochirurg ben geweest (maandag over een week). Dus als je hier komt voor handwerkberichtjes, sla dan gerust de rest van dit verhaaltje over.

Maar misschien is het wel handig om jullie een update te geven, want ik denk dat ik jullie de komende tijd niet zoveel meer zal kunnen laten zien. En dat komt, doordat het steeds slechter gaat, en door wat de bedrijfsarts mij vertelde.

Afgelopen week sprak ik voor het eerst de bedrijfsarts zelf (dat gaat trouwens allemaal online en telefonisch, omdat ik natuurlijk niet langs kan gaan). Ik vertelde hem de medische termen uit het verslag van de neurochirurg, en dat ik besloten heb geen pijnmedicatie meer te nemen, omdat ik er zo beroerd van word.
Mijn hoofd klaart inmiddels wat op (mijn maag is helaas nog volledig van slag).
Ik zei: "Fijn dat mijn hoofd wat helderder wordt, mijn collega gaat binnenkort op vakantie, kan ik in die periode weer zaken als roosterwijzigingen bij gaan houden."

Nou, daar dacht de bedrijfsarts heel anders over!! 
"Ik begrijp dat jouw werkgever heel blij is met een werknemer als jij, maar ik grijp nu in, en verbiedt je per direct om nog iets te doen voor het bedrijf!".

Huh? Hoezo? 
Hij begon mij uit te leggen wat er precies aan de hand is. Ja, ik weet dat er zenuwen klem zitten in mijn rug, en dat een operatie noodzakelijk is, omdat ik anders op termijn verlamd zal raken. Ik had de neurochirurg nog gevraagd of ik iets kon doen om de situatie te verbeteren (bijvoorbeeld oefeningen van de fysio) of dat ik iets beter kon laten omdat dat het juist zou kunnen verslechteren. En de neurochirurg had gezegd dat ik er geen positieve of negatieve invloed op kon maken, dus nee.

Kreeg ik nu dus even een ander verhaal te horen. De woorden die in het verslag staan geven aan dat de zenuwen nu al helemaal knel zitten. Dat kan uitval veroorzaken. Klopt, heb ik nu al, ik zak vaak door mijn been omdat het gevoel dan even wegvalt, en bij de neurochirurg was er geen reflex toen hij met zo'n hamertje op dat been klopte (bij het andere been wel). In een eerder stadium van de beknelling, als er nog wat ruimte om de zenuwen heen vrij is, helpt zitten, omdat je in die houding de zenuwen wat extra ruimte geeft. Net als dat het helpt om je rug te bollen (voorover lopen, in een rondje jezelf opvouwen op bed, fietsen enz).
Maar in het stadium waarin ik nu ben, veroorzaakt rechtop zitten juist dat de zenuwen extra bekneld worden. 

De bedrijfsarts vond het maar vreemd dat mij dat niet is verteld. Volgens hem mag ik helemaal niet meer rechtop zitten (of staan of lopen) want daarmee riskeer ik dat ik mijzelf verlam. 
Tja, wat moet je daar nu mee? Het verslechtert, dat voel ik absoluut. Ik bracht al steeds meer tijd door op bed of bank, hangend in een stapel kussens, met onder mijn knieën ook een stapel kussens. Zo creëer ik die bolle rug die de pijn wat verzacht (doordat de zenuwen iets minder worden afgekneld). Maar tussendoor zat ik ook wel periodes rechtop aan de eettafel, en dan kan ik toch ook best wat werkzaamheden voor mijn werkgever doen? 
Wat de bedrijfsarts betreft ab-so-luut niet!! Hij zei: "Ik wil niet dat je je energie besteedt aan werkzaamheden voor het bedrijf. Wat je moet gaan doen is zoveel mogelijk rust nemen, ontspannen, liggen, vooral niet rechtop zitten, en ervoor zorgen dat je zo fit mogelijk de operatie ingaat. Want het is een heel pittige operatie die je te wachten staat.
Na de operatie zul je direct de pijn die je nu voelt kwijt zijn. Dat is erg fijn, maar.... dat betekent niet dat je dan wel weer aan het werk kan of mag. Je moet daarna echt de tijd nemen om te herstellen, want je bent hier echt veel te lang mee blijven doorlopen, en je lichaam moet de kans krijgen om daarvan te herstellen."

Nou, daar zit je dan. Of in mijn geval: daar lig je dan 😂. Is het echt zo serieus als de bedrijfsarts mij vertelt? Wel erg slordig dat de chirurg dat dan niet heeft uitgelegd. Tja, wat nu? Zoals ik al schreef gaat het steeds slechter. En ik kies er nu toch maar voor om niet meer rechtop te zitten, maar te hangen in de kussens of te liggen. Onder het mom "baadt het niet dan schaadt het niet" lijkt me dat voor nu wel even verstandig. De afgelopen dagen was ik zo misselijk, dat ik ook helemaal geen puf had om een handwerkje op te pakken. Het kan dus zomaar zijn dat ik jullie de komende tijd niets zal laten zien, domweg omdat ik niets maak. 

Uiteraard blijf ik wel meelezen op jullie blogs, en ik wil daar ook graag reacties blijven plaatsen. Maar hier valt het de komende tijd waarschijnlijk eventjes stil.