3 paar kwalificatiesokken gebreid

 

Voor de kwalificatieronde van SWC zijn dit jaar maar liefst 3 verschillende patronen beschikbaar om uit te kiezen! Ik weet niet of ik het jullie al heb verteld, maar mijn plannetje is om alle patronen van SWC dit jaar te breien voordat SWC is afgelopen.

Het is een plan, als het niet lukt, om welke reden dan ook, prima. 
Maar het lijkt me wel een leuke uitdaging.

Ik begon met de Snow Star sokken, omdat dat een heel eenvoudig patroon is, met 2 randjes kleurwerk en een simpel streepje erdoor.  Die zou ik sowieso op tijd af hebben, en dan zou ik me dus kwalificeren voor deelname.
Toen die zo snel klaar waren, groeide het plannetje in mijn hoofd, en begon ik aan de Bathilda sokken. Hele kleine kabeltjes, over slechts 2 steekjes, dus best wel priegelwerk, maar desondanks leuk om te breien.
Tja, en toen waren er nog best wat dagen over voordat de kwalificatieronde afliep, en besloot ik ook van start te gaan met het 3e patroon, de Manx Fuchsia sokken. Aanvankelijk met 3 kleuren kraaltjes, maar de gele en groene kraaltjes waren toch net iets kleiner dan de parelmoer-kleurige. Doordat ik breide met naalddikte 2,5mm waren de tussenruimtes tussen de steekjes groot genoeg voor die kleinere kraaltjes om er wat tussen te kruipen, en daardoor zag je ze eigenlijk niet.

Dus opnieuw 2 keer 200 kraaltjes op de draad gezet, dit keer dus in 1 kleur, en toen kon ik gaan breien.

Deze sokken hebben een vergelijkbare, wat aparte constructie als de Chattahoochee sokken van Sock Madness, maar toch weer net even anders. 
Je breit vanaf de zijkant, zet op een gegeven moment extra steken op die de bovenkant van de voet gaan vormen, en daarna minder je weer. Die twee smallere delen maak je aan elkaar, en dan heb je 2 kokertjes:

Nu ga je de hiel eraan breien, en ik koos ervoor om die met een andere kleur te breien. 

Als de hiel lang genoeg is, ga je de gusset breien (voor mensen die geen sokken breien: je gaat het hoekje om, naar de voet toe).

Het patroontje wat je met de kraaltjes maakt, moet een Fuchsia zijn.
Ik zie het er niet in, maar dat maakt niet uit. Afhankelijk van de gebruikte kleur kralen lijken het meer parapluutjes of palmboompjes op de sokken die ik tot nu toe zag, maar dat is ook prima.

Eigenlijk horen de Fuchsia's elkaar niet te raken, je moet een paar toeren breien zonder kralen, maar dan zouden de benen voor mij veel te breed worden, dus dat heb ik niet gedaan. Aangezien ik deze sokken puur voor de lol brei, mag ik natuurlijk afwijken van het patroon.

Ik gebruikte Drops Fabel, het mosterdgeel is kleurnummer 111, het blauw is 107.
Ik had nog een restje van dat blauw liggen, maar daar zat geen band meer omheen, dus wist ik niet het verfbadnummer van dat restje.
Ik had ook nog een hele nieuwe bol liggen. k besloot om eerst het restje op te breien. Dat is ook weer zo'n voordeel van 2 sokken tegelijkertijd breien, door met een draad van de buitenkant en een draad van de binnenkant te breien, kun je zo'n restje helemaal op breien en eindig je op exact hetzelfde punt in de sokken.

Ik had vooraf bedacht dat ik dan de sokken zou afbreien met streepjes. Mocht er een verfbadverschil zijn in de 2 bollen blauw garen, zou dat niet opvallen door de gele streepjes ertussen.

Maar, ik heb kleine voetjes hè, dus na 1 geel streepje (5 toeren) waren de sokken al lang genoeg om aan de tenen te beginnen.

Het is me dus gelukt om binnen de kwalificatieronde (die liep van 17 t/m 31 mei) 3 paar sokken te breien. De eerste echte ronde begint dinsdag, ik ben heel benieuwd naar de patronen voor die ronde!

Fijne zondag!

Sokken, sokken, sokken

 Dit zijn ze dan, de Bathilda sokken. 

Het patroon is van één de drie waaruit je kunt kiezen om je te kwalificeren voor deelname aan SWC (Supersock World Championship). Ik had me al gekwalificeerd met de Snow Star sokken, maar besloot dit patroon ook te breien, want Sanne was er weg van.

Een gemakkelijk te onthouden patroontje van rechte en gedraaide steken, en links- en rechtsdraaiende kabeltjes over 2 steekjes. 

Ze zijn voor Sanne, en ik heb ze helemaal passend gemaakt op haar voeten.
Haar voeten zijn iets korter dan die van mij maar wel breder (of eigenlijk, ik heb heel erg smalle voetjes 🤭). 

De sok ziet er dus een beetje wobbel-de-bobbel uit aan mijn voet, maar je kunt het patroon prima zien. Gebreid op een Addi rondbreinaald 2,75mm en 2 tegelijk, en klaar is daarmee ook echt klaar, geen second sock syndroom 🎉. En de kleur is zoals op de onderste 2 foto's.

De Sock Madness eindigt morgen. Om 3 uur 's middags (Nederlandse tijd) wordt het patroon gepubliceerd, en kunnen de 26 finalisten aan de slag, in de hoop als eerste de sokken af en goedgekeurd te krijgen, en daarmee winnaar te zijn dit jaar. Ik verwacht dat de winnares ze ergens morgenavond laat wel af heeft of anders 's nachts. Er zijn 4 deelneemsters uit de USA in de finale, die kunnen dus 's morgens vroeg aan de slag en dan moet het zeker lukken om ze dezelfde dag af te hebben.

Er zijn maar liefst 7 finalisten uit Nederland, en ook 7 uit Duitsland, 4 dus uit de USA en de overige 8 wonen allemaal in Europa. 

Alle deelnemers krijgen het patroon, en wie weet vind ik het wel zo leuk, dat ik het ook ga breien. Het is in ieder geval een sok waarbij je meerdere kleuren moet gebruiken, dat lijkt dus wel iets voor mij. We gaan het zien.

Voor nu concentreer ik me op iets anders:

Tijdens SM werden dit jaar geen kraaltjes gebruikt, maar de derde qualifier voor SWC vraagt om 400 kraaltjes. Daar had ik wel zin in, maar toen ik de voorbeeldsokken zag, vond ik die niet mooi. Dus koos ik voor het Snow Star patroon.

Ik heb inmiddels een plannetje. Het lijkt me leuk om dit jaar alle patronen van SWC te breien. Je hoeft natuurlijk maar één paar per ronde te breien, maar meer mag altijd. En wat zou het grappig zijn om ze allemaal te doen!!

Ik weet niet of ik het volhoud hoor. Als ik een patroon echt totaal niet leuk vind, of als ik even geen zin heb in sokken breien, doe ik het natuurlijk niet.

In ieder geval heb ik voor één sok de kraaltjes op de draad geregen, dus ik kan van start. En die start is met een gehaakte provisional cast on, ik kan me niet herinneren dat ooit eerder te hebben gedaan. Leuk, zo leer ik toch weer iets nieuws.

Bathilda sokken en leuke post

Ik heb me al gekwalificeerd voor de SWC (Supersock World Championship), maar het is natuurlijk niet verboden om ook de andere patronen voor de kwalificatieronde te breien 😁.
Voor Sanne brei ik nu de Bathilda, zoals je ziet een patroon met heel veel kleine kabeltjes.

Het is een heel simpel patroontje, 3 toertjes die je steeds herhaalt, waarbij je in de 1e toer de kabeltjes maakt. Links en rechts draaiende kabeltjes, een gedraaide steek tussendoor, het klinkt nog best ingewikkeld maar dit kun je gemakkelijk breien terwijl je tv of een y.outube filmpje kijkt.

Sanne koos dit garen uit mijn sokkenwolvoorraad, het is Drops Fabel, kleurnummer 101 beige. Saai kleurtje, maar door de kabeltjes worden het wel sokken die bij haar passen.

Hier was ik nog bezig met de hielflap, inmiddels is de gusset ook af. Voor degenen die niet sokken breien, de gusset is dat driehoekje dat je bij sokken ziet vanaf de hiel naar de teen. Ik hoef dus alleen nog een stukje voet en de teen, en dan zijn ze af.

De kwalificatieronde duurt nog tot 31 mei. Er is nog een derde kwalificatiepatroon, met 400 kraaltjes. Vooraf hoopte ik op een mooi patroon met die kraaltjes, want het is best een tijd geleden dat ik met kraaltjes breide, daar had ik wel weer eens zin in. Bij Sock Madness was er dit jaar ook geen patroon met kraaltjes, dat was vrij ongebruikelijk.

Maar het patroon vind ik er niet aantrekkelijk uitzien, in veel sokken die tot nu toe zijn gebreid vallen de kraaltjes nauwelijks op. Misschien ga ik ze wel breien, maar vervang ik dan de kraaltjes door garen in een contrasterende kleur.
Ga ik nog even over nadenken.

Het lijkt me namelijk leuk om dit jaar alle patronen te breien. Tja, je moet iets met je tijd hè 😉. Het is nu eenmaal zo dat ik regelmatig alleen maar kan liggen, en dan kan ik alleen maar breien aan een project dat weinig weegt, zoals sokken.

Jullie zien in een volgend bericht wel wat ik heb besloten om te doen.

En dan wil ik jullie nog laten zien. Ik kreeg hele leuke post!! Ik kijk graag naar filmpjes waarin andere handwerksters vertellen over hun bezigheden op handwerkgebied. 

Eén van die vloggers is Willy van Hobbyklets met Willy. Zij had een verloting gedaan, en alhoewel ik het juiste antwoord had ingestuurd, zat mijn naam niet bij de lootjes. Bleken er 2 reacties in haar spambox terecht te zijn gekomen, waaronder die van mij. En wat besloot Willy heel lief om te doen? Ons een poedelprijs te sturen.
Zo noemt zij het, maar ik vond het heel erg leuk om te ontvangen!
Ze organiseerde laatst een handwerkdag waarop ze o.a. heel mooie, met de hand gemaakte kaarten ontving van een deelneemster. En Willy besloot dat ze die alleen maar zou versturen aan "bijzondere mensen" zoals zij het noemde. Ik voelde me vereerd dat ik zo'n prachtige kaart mocht ontvangen!

En dat was nog niet alles, ze deed er ook nog een zakje bij met daarin deze leuke metertjes. Het vierkantje kun je op een proeflapje leggen, dan kun je precies je stekenverhouding bepalen door het aantal steken en toeren te tellen. Héél handig, en perfecte maat voor mij, want ik houd er niet van om proeflapjes te breien, zeker niet grote die ruim 10x10 cm zijn, dus áls ik al zo braaf ben om een proeflapje te breien, wordt het eerder 5x5cm, en daar past dit malletje precies bij.

Op het bijgevoegde kaartje zie je de gegevens van de maker, die met zijn laserwerk ook op haar breidag stond. Ik zag in haar verslag van die dag hele mooie dingen voorbij komen die hij maakt, o.a. kastje waar je je haak-en breinaalden overzichtelijk in kunt bewaren.

Dat is toch leuk, om met zulke lieve post je weekend te mogen beginnen! De sokken voor Sanne zullen vandaag wel af zijn, en dan heb ik nog wel wat werkjes liggen die het verdienen om afgemaakt te worden. Kan ik in de tussentijd bedenken of ik die 3e kwalificatiesokken ook ga breien. Dat lezen jullie vast wel ergens volgende week.

Fijn weekend allemaal!! 

Supersock World Championship kwalificatieronde

SWC staat voor Supersock World Championship. Het is, net als Sock Madness, een wereldwijde sokkenbreiwedstrijd, maar in mijn ogen is dit het gemoedelijker zusje, zonder madness.

Dat komt doordat het allemaal niet zo streng is. Zo mag je best ergens een fout steekje hebben in je sokken, zolang het ontwerp maar overeind blijft. Je verdient punten en hooguit krijg je wat minder punten toegekend als je teveel bent afgeweken naar de mening van de mods.

Bij elke ronde kun je kiezen uit meerdere patronen. Daardoor heb je meer kans dat je sokken breit die bij jouw smaak passen. Smaak qua breien (beginnen bij de teen of bij het boord) en smaak van stijl (kabels, lace, kleurwerk).
Voor de kwalificatieronde kunnen we kiezen uit maar liefst 3 patronen:
- een patroon met kraaltjes: vooraf dacht ik die te gaan breien, leuk om weer eens kraaltjes te gebruiken, maar ik vind dat ontwerp niet mooi
- een patroon met kabeltjes: die ga ik voor Sanne breien, helemaal haar smaak en ze heeft het garen al uitgekozen
- een patroon met kleurwerk: helemaal mijn ding!! Hierboven zie jullie de garens die ik ervoor koos

Zaterdagavond zette ik ze op, 2 tegelijk op 1 rondbreinaald. Helaas een patroon vanaf het boord. Het is overigens toegestaan om de sokken vanaf de teen te breien, maar dat las ik toen ik ze al op de naald had staan 🤭.

Je zet op met een contrastkleur, en na 2 toertjes ga je de hoofdkleur gebruiken.
Ook weer zo'n voordeel aan SWC, je bent vrij in het kleurgebruik, je mag 3 maar ook 4 kleuren gebruiken. Er je mag zelf bepalen welke steken je met welke kleur breit. Om te verduidelijken: ik koos ervoor om het hart van de sneeuwsterren niet met het witte garen te doen, zoals in de chart staat, maar de hoofdkleur te gebruiken.
En die steekjes er nog eens op te mazen, zodat ze er echt uitspringen.
In de goedkeuringsmail die ik van de mods ontving, stond daarover: your snow stars really pop. Well done!

Natuurlijk zijn er ook hier minimale vereisten, zoals het aantal steken per ronde, het aantal toeren in het been en de voet, en in dit geval moest er aan één sok elke 10e toer een markeerder worden geplaatst (dat helpt de mods bij het beoordelen of je het minimale aantal toeren hebt gebreid). Maar je bent dan weer vrij hoe je dat doet, bijvoorbeeld met steekmarkeerders of er een draadje doorheen rijgen dat elke 10e toer bovenkomt en weer verdwijnt.

De benen t/m de gusset breide ik op een rondbreinaald dikte 2,25 mm, voor de voet gebruikte ik naalddikte 2mm, om zo te voorkomen dat de sokken volgens de minimale eisen te wijd en/of te lang voor me zouden worden.
Zoals je ziet, ze passen uitstekend. En zoals je al begreep, ze zijn goedgekeurd, dus ik heb me gekwalificeerd voor Team Zandvoort. Dat is het Nederlandstalige team. 

En nu zijn de kabelsokken voor Sanne aan de beurt. Kabels breien vind ik leuk, maar het gaat bij mij een stuk trager dan kleurwerk. Daarom besloot ik eerst deze snowstar-sokken te breien, dan heb ik me maar vast gekwalificeerd, en kan ik in alle rust de kabels gaan breien. Deze ronde duurt nog 12 dagen, dus het kan zomaar zijn dat ik die sokken ook nog binnen die tijd af heb, maar dat hoeft niet.
En dat vind ik bij kabeltjes breien toch wel een fijner idee, geen druk, gewoon mooie sokken breien!

15 mei, een jaar lang thuis (update over mijn gezondheid)

 De laatste tijd heb ik jullie weinig verteld over mijn gezondheid. Ik weet dat velen van mijn lezers enorm meeleven, en ik ben heel dankbaar voor alle lieve berichtjes die ik ontvang, hier en via email. 

Eind maart had ik weer een (telefonisch) gesprek met de neurochirurg die mij heeft geopereerd. De wortelblokkade had helaas geen resultaat gehad, en vooraf was afgesproken dat in dat geval we voor de 2e keuze zouden gaan: een operatie.

Nu wilde ik liever niet opnieuw door deze chirurg worden geopereerd. Tenslotte heeft zij een fout gemaakt tijdens de 1e operatie met best grote gevolgen.
Ik wilde graag een second opinion, voordat ik überhaupt mij zou laten opereren.

Je kunt je misschien voorstellen dat ik zeer verbaasd (zeg maar gerust verbijsterd) was, toen ze vertelde dat ze absoluut niet van plan was mij opnieuw te opereren. 
We hadden het toch echt zo besproken, 1e keuze wortelblokkade (tijdelijke oplossing), 2e keuze nieuwe operatie (wanneer, dat was afhankelijk van het succes van de wortelblokkade), 3e keuze niets doen (maar dat sloot zij direct al uit). 

Volgens haar zou de kans op verbetering door een nieuwe operatie nihil zijn, en de kans op verslechtering bijna 100%, waarbij mijn "invaliderende klachten" enorm zouden toenemen. Ze vertelde opnieuw dat ze te weinig bot had weggehaald en dat daardoor de zenuwen nog altijd bekneld zitten, en voegde er nu aan toe dat de zenuwen zullen afsterven en ik verlamd zal raken aan mijn onderlichaam.....
Jullie begrijpen, die kwam binnen!! Want zo was het me nooit eerder uitgelegd. 

Ik gaf aan dat ik om een second opinion had willen vragen voordat ik zou worden geopereerd, en daar wilde ze zeker aan meewerken, al verwachtte ze niet dat er een andere uitslag uit zou kunnen komen. Ze verwees mij naar de St. Maartenskliniek in Nijmegen, waar men is gespecialiseerd in alles wat te maken heeft met het bewegingsapparaat, en ook in fibromyalgie (wat kennelijk een negatieve invloed heeft op mijn herstel). 
Het blijft me verbazen dat ze eerst zegt dat niets doen absoluut geen keuze is en dat ze nu uiteindelijk toch daarvoor kiest!
Maar ik respecteer het wel dat ze eerlijk zegt niet te willen opereren, beter als een operatie uitvoeren waarvan ze zelf denkt dat het geen nut heeft of zelfs mijn situatie verslechtert.

Precies een week later belde de arts die de wortelblokkade had uitgevoerd. Zij gaf aan dat ze het volledig eens was met de conclusie van haar collega. Het enige wat men mij nog kan aanbieden is pijnbestrijding, waarbij ik kan kiezen uit medicatie, een kastje dat op mijn rug wordt geplakt of een kastje dat in mijn rug wordt geplaatst.

Hm, dat is symptoombestrijding, niet een oplossing voor de klachten. Eerst maar eens de second opinion afwachten.
Vijf weken na het gesprek met de chirurg bezocht ik de kliniek in Nijmegen.
Die 5 weken leken wel 5 maanden te duren. Wat een rollercoaster!!
Wat een vragen komen er bij je op. Ik kan het accepteren als er niets meer te doen is om te voorkomen dat ik verlamd raak, maar ik wilde wel heel graag duidelijkheid over hoe en wat me te wachten stond. Kon men mij een indicatie geven over hoe lang ik nog gevoel zou hebben in mijn benen, moest ik een soort bucketlist gaan maken met dingen die toch gemakkelijker te doen zijn met krukken dan in een rolstoel, nou ja, gewoon duizend en één vragen die bij je opkomen. Praktische dingen ook, zoals hoe passen we onze woning aan en wat voor werk zou ik dan nog kunnen gaan doen (want in een rolstoel door de bouwmarkt scheuren zie ik toch niet helemaal voor me 😂). Ja, humor erin houden, dat is heel belangrijk. Mijn wereldje stortte niet in, ik had direct een houding van als-het-zo-is-dan-is-het-zo, maar toch "rouw" je ondertussen wel over dingen die je dus écht nooit meer zult kunnen. Dingen zoals mijn werk, maar bijvoorbeeld ook bepaalde vakanties. Kort voordat mijn klachten begonnen gingen we op vakantie in Zwitserland, en we wandelden daar dagenlang hoog in de bergen. Zoiets zou dus definitief tot het verleden horen.
Ik kan het relativeren, ik kan dat nu natuurlijk ook al lange tijd niet, het is een verwerkingsproces waarin je terecht komt, met pieken en dalen.

En toen kwam dus het bezoek aan Nijmegen. Een specialist die alles heel helder, in redelijke Jip & Janneke taal, uitlegde. Fijn, want dat was wat ik nodig had: duidelijkheid. Natuurlijk het liefst ook een behandeling waardoor mijn klachten over zullen gaan, maar vooral duidelijkheid over wat er nu precies aan de hand is, en wat er wel/niet aan te doen valt. En die duidelijkheid heb ik gekregen!

Ja, er is te weinig bot verwijderd, maar nee, uw zenuwen gaan daardoor niet (op korte termijn) afsterven, want er is net voldoende bot verwijderd zodat de zenuwen een beetje ruimte hebben gekregen 🎉. Die rolstoel en dat verlamd raken mag ik op de hele lange termijn plaatsen!! Ik kon de man wel zoenen 🤭.
Okay, er valt niets te doen aan hoe de situatie in mijn rug nu is. Ik kan met oefeningen/fysiotherapie mijn been- en rugspieren zo sterk mogelijk maken, zodat ik mijn romp goed recht kan houden en kan lopen/staan/zitten, maar in hoeverre dat ook daadwerkelijk zal verbeteren t.o.v. nu kan niemand voorspellen.
Kijk, daar heb ik iets aan. Natuurlijk had ik liever gehoord: "mevrouw, ik zie een mogelijkheid tot een behandeling waardoor uw klachten volledig verdwijnen", maar na anderhalf jaar wist ik best wel dat de kans op zo'n mooi bericht heel erg klein was. 
Daarnaast blijk ik een chronische slijmbeursontsteking in mijn heup te hebben. Vorig jaar was er al zo'n ontsteking, waar ik toen een injectie in kreeg. Maar die is nooit helemaal verdwenen, en zal volgens de arts ook nooit meer verdwijnen.
Ik zal zo'n 2x per jaar een injectie moeten krijgen om het in te dammen, en ook de fysiotherapeut zou nog een rol kunnen spelen in verbetering, vertelde hij mij.
Hij vond het wel kwalijk dat er niemand in het afgelopen jaar die ontsteking heeft opgemerkt, juist omdat ik altijd heb aangegeven dat ik vóór de operatie nooit pijn heb gehad in mijn rug, en ik zelf altijd heb gedacht dat de oorzaak van mijn klachten in mijn heup zat, omdat daar de pijn begonnen is (en nooit meer is weggegaan). 
Hij gaf aan dat de fysio voorlopig alleen gericht moet zijn op de heup, want de oefeningen en trainingen die ik nu deed voor mijn rug en benen, werken de ontsteking alleen maar in de hand.

De volgende dag had ik een afspraak bij de fysiotherapeut. Tot mijn grote verbazing trekt zij in twijfel of ik wel een slijmbeursontsteking heb!!
Die moet zij kunnen voelen, als je op een bepaald punt drukt dan doet dat flink pijn, maar ze weigert dat te doen. Volgens haar is dat alleen via een echo vast te stellen. Duh??!! Vorig jaar is dat ook zonder echo vastgesteld, en heeft zij mij na de injectie behandeld, nu weigert ze dat, en wil ze alleen oefeningen doen voor mijn rug.
Sorry, maar ik heb toch iets meer vertrouwen in de kennis en kunde van de gespecialiseerde arts in Nijmegen dan in een fysiotherapeut, die zich wellicht wat "betrapt" voelt, omdat ze zelf steekjes heeft laten vallen en de ontsteking niet heeft opgemerkt.

De huisarts vertelde me dat die ontsteking ook zeker te zien is op een MRI.
De arts in Nijmegen zei ook dat hij het op beide MRI's had gezien en daaruit de conclusie kon trekken dat het een chronische ontsteking betreft.

De injectie vorig jaar werd gegeven door mijn huisarts, maar de pijn in mijn heup bleef. Daarom werd ik toen verwezen naar fysiotherapie.
De huisarts vindt het daarom verstandiger om het dit keer niet zelf te doen "op gevoel" maar in het ziekenhuis, met behulp van echo. En natuurlijk is ook daar weer een wachtlijst, eind juni krijg ik de injectie.

Dat geeft me tijd om na te denken wat ik met de fysiotherapeute wil doen. Ik denk dat ik na de injectie eerst maar een gesprek met haar ga hebben, want ik moet er wel van op aan kunnen dat zij zich op die heup gaat richten, en mij niets laat doen wat de ontsteking dwars zit.
En ik ga ook een gesprek aanvragen bij de arts op de afdeling pijnbestrijding, om de opties te bespreken. Zal die pijnbestrijding ook nog effect (kunnen) hebben op mijn mobiliteit bijvoorbeeld.

Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik "het even volledig rust moest geven tot de uitslag van de MRI bekend zou zijn". Een jaar lang niet gewerkt, een jaar lang volledig thuis (m.u.v. medische afspraken), een jaar lang heel veel wachten tot de volgende stap want wat gaat alles verbijsterend traag in de gezondheidszorg.

Als ik mijn situatie toen vergelijk met mijn situatie nu, is het alleen maar verslechterd. Van geen pijn in mijn rug naar altijd pijn in mijn rug, van slecht kunnen lopen maar met braces e.d. nog wel hele dagen op de been zijn naar stapjes zetten en krukken gebruiken om balans te houden en niet te vallen.

Natuurlijk droom ik er nog steeds van dat ik met oefenen en krachttrainingen weer goed ter been word, misschien zelfs weer mijn werk zal kunnen doen.
Is dat reëel? Waarschijnlijk niet, maar je moet blijven dromen, een mens moet wensen houden.

vervolg van het Lingonberry vest

Hierbij het beloofde vervolg van het Lingonberry vest: 

Na het steek-en van mijn vest breide ik aan weerskanten een boord, en maakte ik knopen aan mijn vest.

De knopen hebben dezelfde kleur als het rode garen. Ik kocht ze een aantal jaren geleden op de Handwerkbeurs (toen nog in Zwolle).
De kraam heette Grootmoeders Knopendoos (of iets wat daarop lijkt), en Sanne en ik vonden het altijd een hele fijne kraam om te struinen. Ze verkochten, dat mag duidelijk zijn, voornamelijk knopen, maar ook wel wat lintjes en bandjes e.d. 
Zoals ik toen begreep stopte de eigenaar ermee, meneer vertelde dat hij er te oud voor werd en geen opvolger had. 

Door de knopenbies om te slaan, heeft het vest een wat steviger sluiting. Ik naaide het dicht met naaigaren, als ik dat met het Lettlopi garen had gedaan, zou het een lelijke dikke rand hebben gegeven. 

Bijkomend voordeel: de rafelrand langs waar ik het vest doorknipte, zit nu opgesloten in de knopenbies. Zo zie je die lelijke rand niet, en bovendien schuurt het zo nergens langs, dus minder kans op losraken van de draadjes. 

Tijdens het breien had ik aan weerskanten wat steken op een draadje gezet, om zakken te maken.

Die steken zette ik nu terug op een naald.

Met de rode contrastkleur breide ik eerst aan de onderste steken een rand van rechte steken

en daarna 2 recht 2 averecht een aantal toeren, net zoals in het halsboord, om de zak een boordje te geven.

Daarna nam ik de bovenste steken op, en breide er een rechte lap aan. Dat vormt de zak. Ik gebruikte ook weer naaigaren om de zak onzichtbaar aan het vest te naaien aan de zijkanten en de onderkant. Onzichtbaar aan de buitenkant bedoel ik dan.

Dit is niet een vest dat ik open zal dragen, dus ik vind het niet erg dat je aan binnenkant wel de zak kunt zien.

Nog een Eucalan badje en dan blocken. Met het warme weer droogt het natuurlijk snel. 

Ik ben er heel blij mee, het steek-en lijkt nu echt goed gelukt, en ik vind het leuk hoe de streepjes van de knopenbies mooi op elkaar overlopen.

Ik nam ook nog een foto van het hele vest, maar zie nu dat het wat raar op de hanger hing, waardoor de sluiting open lijkt te staan. Nou ja, jullie moeten het er maar even mee doen, misschien maak ik later nog eens een goede foto, maar vandaag is het vest te zwaar voor me om weer op te hangen voor een foto.
Het ligt onder in mijn kledingkast, want ik verwacht (hoop!) dat ik het de eerstkomende maanden niet hoef te dragen.

De zomer en warmte beginnen vroeg dit jaar, ik geniet ervan, de fibromyalgie is bij warm weer wat minder heftig aanwezig 🎉. Mijn rug leidt een eigen leventje, en trekt zich niets aan van mooi weer 😢.

In de tussentijd heb ik nog een trui en een vest gebreid, maar beiden zijn testknits, en de patronen komen pas over een tijdje uit, dus daar ga ik dan pas tegen die tijd een berichtje over schrijven.

Vandaag is de laatste dag dat je je kunt inschrijven voor SWC (Supersock World Championship), net als Sock Madness een sokkenbreiwedstrijd, maar hierbij is het allemaal wat gemoedelijker, en dat spreekt me meer aan.
SM is (denk ik nu) voor mij voltooid verleden tijd. Ik heb het hier niet eens verteld, maar mijn laatste paar werd afgewezen omdat ik bij de gusset een steek te ver naar buiten was begonnen (serieus, al dat brioche en intarsia goed en dan zo'n onbenullig foutje). Dat heet een "eerlijke fout" en de sokken worden daarmee goedgekeurd, maar het was al bij iemand afgekeurd, en daarom moesten de mods dat bij iedereen doen.
Ik moest een hele sok opnieuw breien, en had daar eerst geen zin in. Maar na een dag of 2 besloot ik om dat toch te doen, en kennelijk heb ik daarbij dezelfde fout gemaakt. Geen idee wat ik dan verkeerd heb gelezen, maar het is me wel goed zo. Wat ik niet goed vind, is dat ik door de mods werd beschuldigd dat ik niet een 3e sok had gebreid, maar met mazen een sok had opgelapt. Kijk, ze zullen best dat soort rare dingen tegenkomen, en ze mogen best aangeven dat ze dat dan vermoeden, dan kan iemand met foto's bewijzen dat er 3 sokken zijn gebreid. 
Ik had 1 sok uitgehaald, dus kon niet 3 sokken laten zien, maar wel foto's met data erop, dat is toch bewijs dat ik na afkeuring van mijn paar een nieuwe sok breide. Maar daar had ik geen zin in. Als er keihard wordt gezegd "je speelt vals en dus mag je niet meer door naar de volgende ronde" gaat mij dat te ver. Dat gaat ten koste van mijn breiplezier. Ik vind de sokken ronduit lelijk, en met het uithalen merkte ik dat het garen daar niet bepaald mooier van werd, dus de sokken liggen nu in een pot waar ik ook alle afgeknipte draadjes in bewaar. Dat gebruik ik dan weer een keer als vullingmateriaal. Hoef ik die sokken nooit meer te zien 😂

Steek-en (het blijft spannend!)

Steek-en, het doorknippen van je breiwerk, deed ik voor het eerst tijdens een testknit in de zomer van 2023. Ik breide deze trui:

De trui werd in het rond gebreid, waarbij je bij de hals en mouwen steeksteken moest breien, die later moesten worden doorgeknipt. Er zat een video bij het patroon waar je stap voor stap het steek-proces kon volgen, en het lukte, mijn eerste steek-project ooit 🎉. Nu, bijna 2 jaar later ontdek ik dit:

Het laat los, aan de voorkant bij mijn rechtermouw 😫. Gelukkig heb ik nog wel wat van dit garen, dus ik kan het wel repareren door te mazen. En met dit garen en het drukke patroon zal het niet eens zichtbaar zijn, maar toch..had ik dit gebreid met een glad garen zoals een merino, denk ik dat het erg lastig zou worden dit onzichtbaar te repareren (en was het waarschijnlijk ook gaan ladderen).

Ik had nog altijd mijn Lingonberry vest liggen:

Die heb ik gebreid kort voor mijn operatie, maar nooit afgemaakt. Nu werd het toch echt wel eens tijd om dat te doen. Het losraken van de steken in mijn trui was nu niet echt bemoedigend om aan het vest te beginnen, maar aan de andere kant, ik had niets te verliezen, nu lag het ook maar te liggen.
Je kunt met haken of met de naaimachine je breiwerk versterken, voordat je de steek knipt, maar ik besloot de instructies te volgen van Interweave, hun beginners-guide-to-steek. Nou, dat moest gaan lukken, toch?
Je maakt deze steek volledig met de hand. Fijn, want de naaimachine kan ik niet optillen, en het voetpedaal kan ik niet goed gedoseerd bedienen.

Vest plat neergelegd op een tafel, en een kleurrijk restje sokkenwol door de middelste steken geregen. Daarna aan weerszijden, in de buitenste steek van de steeksteken, een versterkingdraad gemaakt. Daarvoor moet je een garen in ongeveer dezelfde kleur als je project gebruiken, maar liefst wel iets dunner en gladder, dus een bol Zeeman supersoft kwam goed van pas.

Het roze draadje in het midden is waar moet worden geknipt,  de 2 grijze draden heb ik aangeduid met de blauwe pijltjes, zodat je ze ziet. En toen kwam de schaar eraan te pas....

Het begin is er, rustig steeds een beetje verder knippen...

Helemaal door tot bovenaan...

En dan is het opeens een vest...

Een vest wat natuurlijk nog wel afgewerkt moet worden. Aan weerskanten een (knopen)bies breien. Ik nam steeds 3 van de 4 steken op en dat bleek prima.
Steken zijn hoger dan dat ze breed zijn, dus als je elke toer een steek zou opnemen, krijg je teveel steken en gaat het boord bobbelen. Daarna breide in de boorden, en herhaalde daarbij het boord onder aan het vest: 2 rechte steken in de contrastkleuren, 2 averechte steken in de hoofdkleur.

Zucht, had ik aan één kant de steken opgenomen aan de verkeerde kant van de grijze versterkingsdraad 😟, dus dat boord weer los gehaald, en op de juiste plek eraan vast gemaasd.

Ik heb de boorden extra lang gebreid en dubbel geslagen. Vaak zie je bij een vest dat het toch wat trekt bij de knopen, en dat hoop ik zo te voorkomen.

Het afwerken van het vest nam veel tijd, omdat ik er elke dag maar een klein beetje aan kon werken. Hoe het verder ging, laat ik jullie later deze week wel zien.