nieuwe sokken

 In de zomer lassen veel bloggers een pauze in, omdat ze dan minder handwerken. Soms omdat ze het te warm vinden om een handwerkje in de handen te houden, soms omdat ze een paar weken op reis gaan.

Ik zou eigenlijk een winterstop moeten invoeren. 
Niet omdat ik dan op reis ben, en zeker niet omdat ik dan niet handwerk, integendeel! Het handwerken helpt mij fysiek de winter door. Als ik een dag of wat geen tijd heb gehad om te handwerken, merk ik dat direct aan de fijne motoriek van mijn handen. 

Waarom die stop dan nodig zou zijn? Omdat ik gewoon niet de gelegenheid heb om foto's (bij daglicht) te nemen van wat ik maak, om aan jullie te laten zien.
Het is nog donker als ik naar mijn werk ga, en alweer donker als ik thuis kom.
De afgelopen weken was het steeds maar somber weer op mijn vrije dagen, dan is het lastig om kleuren fatsoenlijk op de foto te krijgen.

Maar, vanmorgen heb ik uiteindelijk toch foto's kunnen maken waarop de kleuren van mijn nieuwste sokken goed te zien zijn. Het is het soort breiwerk dat ik het liefste maak: met restjes garen een meerkleurig projectje breien, zoals een paar sokken.
In dit geval gebruikte ik Drops Fabel (donkerblauw, dat is helemaal op) en Durable Soqs (de effen roze is ook helemaal op, de roze en lichtblauwe tweed waren grote resten dus daar is nog best wat van over).

Het hertje dat ik vorig jaar (of het jaar daarvoor alweer?) breide is helemaal klaar qua breiwerk, ik hoop dat ik vanmiddag tijd heb om het aan elkaar te naaien en te vullen, dan kan het met Kerst nog fijn een plekje krijgen (ik denk dat het op 1 van de schoorsteenmantels in ons huis wel heel leuk zal staan).

Ik ben ook nog altijd bezig met het vest voor Sanne. Daar ga ik straks nog even verder aan breien, en hopelijk tijdens de kerstdagen ook. Dan moet het toch wel af komen. Nooit eerder had ik een breiwerk zo lang op de naalden staan, ik begon eraan in januari en werkte er met flinke tussenpozen aan. Het is een zo onlogisch geschreven patroon dat je je aandacht echt letterlijk bij elke steek moet houden. Ik zal blij zijn als het af is, en hoop dat het dan goed past en ze er veel plezier van zal hebben.

Ook heb ik nog een mandje staan met kleine klusjes, handwerkjes die bijna  klaar zijn of wat (stop)werk vragen. Bijvoorbeeld ook sokken van Sock Madness waar ik iets aan wil aanpassen om ze beter passend te maken.
Dat mandje hoop ik de komende dagen te legen. En dan kan ik het nieuwe jaar beginnen met een schone lei. Geen WIP's meer, gewoon een lege handwerkmand. Uiteraard ga ik die weer vullen met nieuwe projectjes, maar niet teveel tegelijk, dat vind ik gewoon niet prettig.

Ik verwacht niet dat ik in 2024 ga meedoen met Sock Madness, in ieder geval niet met de wedstrijd. Hoe leuk het ook was dit jaar, ik blijf zitten met een mand vol sokken die niet goed passen, en ik vind dat jammer. Misschien doe ik mee als cheerleader, want het is wel heel er gezellig, dat samen werken aan eenzelfde project, elkaar aanmoedigen en ondersteunen.
Nou ja, daar hoef ik nu nog niet over te beslissen 🌞.

Ik heb nu maar liefst 5 dagen achter elkaar vrij, ik geloof niet dat ik bij deze werkgever ooit eerder zolang vrij was rond Kerst. Dat komt doordat dit toevallig mijn vrije weekend is, gevolgd door 1e kerstdag (1 van de 2 dagen per jaar dat onze winkel dicht is), 2e kerstdag waarop een collega vroeg of zij alsjeblieft mocht werken (iets met familie ontvluchten 😂) en dan heel luxe nog een extra vrije dag erachteraan omdat we nu eenmaal niet teveel verlofuren mogen meenemen naar een volgend jaar.
We hebben geen plannen gemaakt, gaan gewoon genieten van deze vrije dagen, doen waar we zin in hebben. Dat kan zijn spelletjes doen, (kerst)films kijken, handwerken maar ook gerust klussen, dat maakt ons niet uit. Zo ben ik vanmorgen nog in de tuin bezig geweest, draait er nu een was en gaat straks de stofzuiger nog even door het hele huis. 

Ik heb genoten van Vlogmas, er zijn een aantal handwerksters die ik graag volg en die deze maand weer dagelijks de moeite namen een fimpje te maken. Het zal tegenvallen nu ze na Kerst weer teruggaan naar hun gebruikelijke ritme van meestal 1 vlog per week.
Of ikzelf dit jaar nog blogs zal schrijven weet ik nog niet, maar ik wil jullie allemaal hierbij heel hartelijk bedanken voor jullie bezoekjes aan mijn blog dit afgelopen jaar, voor jullie lieve reacties en ik hoop jullie ook in 2024 weer te mogen treffen hier.
Hele goede Kerstdagen gewenst, hoe en waar en met wie je die dan ook viert.
En een fijne en veilige jaarwisseling, ook voor alle huisdieren!

Wanten

 Ongelooflijk, het is nu buiten 7 graden. PLUS 7 graden bedoel ik dan hè!
Ik weet het, een groot deel van mijn lezers heeft in de afgelopen weken geen vlokje sneeuw zien dwarrelen, maar hier in het noorden van het land was het Winter Wonderland!

Ik vind een winterlandschap echt prachtig om te zien hoor. En ik genoot van de omgeving als ik naar mijn werk reed. Maar helaas had ik geen tijd voor een winterwandeling, dus de enige foto's die ik nam van de sneeuw, zijn gemaakt op mijn werk 🌞.

Elke werkdag startte met de kerstbomen, de apparaten voor de netten en de straat ontdoen van de sneeuw. Maar voordat ik naar mijn werk vertrok, moest ik elke dag de auto sneeuwvrij maken. Ik heb zo'n veger met een lange steel, dus het is een werkje van niks, maar.... mijn handschoenen kwamen in aanraking met de sneeuw, en dat smolt, zodat ik natte, koude handen kreeg 🙁😢. Ik heb vingerloze handschoenen met van die flappen die ik over mijn vingers kan doen, en antislip, zodat ik ze ook tijdens het autorijden kan dragen. Ik ben nu eenmaal een koukleum.

Nu had ik nog een restje liggen van een shawl die ik graag draag. Het is al een ouwetje, volgens Ravelry gebreid in 2012, met de Entrelac-techniek:

Handig, zo'n Ravelry-naslagwerk met foto's!

Dit had ik nog liggen:

Het was even puzzelen, maar het is me gelukt om er 2 (min of meer) gelijke wanten van te breien:

Ze zijn heerlijk warm, en ik heb ze bewust flink ruim gebreid, zodat ik ze kan aantrekken over mijn handschoenen. Ik maak de auto sneeuw- en ijsvrij, en als ik in de auto ben gestapt, trek ik ze uit. Dan heb ik droge, warme handen om mee te sturen, hoe fijn is dat!
Het was een werkje van niks (het uitzoeken van 2 gelijke stukken nam meer tijd in beslag dan het breien van de wanten). Geen patroon voor gebruikt, gewoon gebreid zoals ik mijn sokken ook altijd brei, beginnend met Judy's Magic Cast-on. (op y.outube zijn er heel veel filmpjes te vinden die je laten zien hoe je dat doet).
Eigenlijk gewoon sokken breien, behalve dat je op een bepaald moment een paar steken afkant, en in de volgende toer weer opzet, zodat je er later een duim aan kunt breien. Geen hiel nodig, gewoon een boord breien, en dan de steken rondom het duimgat opnemen, en een rondje breien totdat de duim lang genoeg is. Afkanten en klaar!

Ik ben zelf erg blij dat de kou weer even weg is, want ook al levert de sneeuw prachtige plaatjes op, mijn lijf houdt nu eenmaal van warmte en droogte, niet van kou en vocht.

Ik wens jullie allemaal een heel fijn weekend!

Dark Academia

 Dark Academia, dat is de naam van de trui die ik breide tijdens november. Ik deed weer mee met NaKniSweMo. De bedoeling daarbij is dat je een trui breit gedurende de maand november, en het eindresultaat minimaal 50,000 steken bevat.

Nou, dat is gelukt! Mijn trui bevat ruim 107.000 steekjes!! 
Her en der heb ik stukjes uitgehaald en weer gebreid, bijvoorbeeld bij de bovenkant van de mouwen, omdat ik de mouwen te smal vond worden. Die steken heb ik niet meegeteld. 

Mouwen brei ik altijd recht tot in de buurt van de polsen. Meeste patronen schrijven al minderingen voor bij de bovenarmen, nou, dan passen mijn armen er niet meer in 💪😂. Blijkbaar zijn mijn armen meer dan gemiddeld gespierd.

Het garen is Isager Tvinni, een garen waar ik nooit eerder mee werkte. 
Het is 100% merino wol. Isager omschrijft het als "it consists of the finest merino quality, virgin wool, which is first cut lambswool". 

Ik kocht garen voor maat 3, maar besloot na het breien van een proeflapje, dat ik maat 4 zou breien, omdat ik de trui niet te nauwsluitend wilde. Desondanks heb ik nog behoorlijk veel garen over. 
Gelukkig maar, want ik ga de trui verlengen. 

Ik las overal waarschuwingen: als je met dit garen een vest of trui breit, dan moet je er rekening mee houden dat door wassen en blocken het een stuk langer wordt.
Nou, dat is bij mij niet gebeurd, juist andersom! Voor het wassen en blocken was de trui langer! 
Hij komt nu precies over de band van mijn spijkerbroek, en dat vind ik persoonlijk echt te kort voor een trui. Dan ga ik er voortdurend aan lopen trekken!

Dus de band gaat eraf, en dan brei ik nog een stuk door met alleen het bruine garen, en vervolgens opnieuw de band.

Balen, want ik had alweer allerlei plannetjes om mee aan de slag te gaan als ik de trui af had, maar als ik het niet doe, blijft de trui ongedragen in de kast liggen. 
Dat is nou niet de bedoeling!

Zijn jullie al in Kerststemming? Wij zeker wel! Sanne keek de Sinterklaasintocht op zaterdag (hij kwam aan in Gorinchem, de stad waar zij haar Havo-opleiding deed),en op zondag hebben we samen de kerstboom neergezet. De rest van het huis hebben we nog niet versierd, dat zal waarschijnlijk komend weekend gaan gebeuren, we zien wel. 
Ik weet dat er mensen zijn die vinden dat je de boom pas na Sinterklaas mag zetten, maar wij vinden het gezellig staan, en waarom zou je er dan niet gewoon wat langer van genieten?
Ook op mijn werk speelt Kerst nu een grote rol. We verkopen echte kerstbomen, en hadden het gisteren extra feestelijk aangekleed met kerststol voor de klanten en een vuurkorf waarin een warm vuurtje brandde. Binnen konden de mensen aan de slag met het maken van een kerstdecoratie: een metalen ring in de vorm van een ster mochten ze naar eigen inzicht aankleden met kersttakjes, ballen en jute lint. Er waren mooie resultaten te zien!

En zo zijn we alweer in de laatste maand van het jaar terecht gekomen. Wat vliegt de tijd! Ik heb geen adventskalenders met garen, zoals ik nu voorbij zie komen op veel blogs en op Y.outube filmpjes met Vlogmas. Alhoewel ik begrijp hoe leuk het is om elke dag een pakje met garen uit te mogen pakken, houd ik gewoon niet van dergelijke verrassingen. Die kalenders zijn best duur (vind ik), en ik wil dan gewoon vooraf weten waarvoor ik betaal. Want anders zit je met 24 10- of 20grams bolletjes garen, waar je niets mee doet.
Maar dat neemt niet weg dat ik met veel plezier de blogs lees en de filmpjes bekijk.

Oh, misschien even uitleggen wat Vlogmas is: y.outubers maken filmpjes over hun dagelijkse leven, op weg naar Kerstmis, en zetten die (twee)dagelijks online. Ik volg een aantal van deze mensen, die allemaal een kanaal hebben waar ze normaal gesproken vertellen over hun breiwerk-projecten, hun garen-aankopen e.d. En nu nemen ze de kijker dus een beetje mee in hun dagelijkse leven. Erg leuk, en heerlijk om naar te kijken terwijl ik zelf zit te breien.

het kan verkeren

 Vanmorgen, in de auto op weg naar mijn werk, zat ik heerlijk te genieten van alles wat ik om me heen zag:

* de mooi gekleurde lucht (het zonnetje kwam op, en er was geen wolkje aan de lucht waar ze achter zou kunnen verschuilen)

* de prachtige herfstkleuren van alle bladeren aan de bomen (die allemaal bleven hangen waar ze hingen, want het was bladstil)

* de groepjes reeën die stonden te grazen in de weilanden tussen de bossen in

En toen hoorde ik de verkeersinformatie: het is een drukke ochtendspits, doordat het in het hele land regent en hard waait.....

Uh, nou nee, niet in het hele land hoor! Hier was het prachtig weer en een drukke ochtendspits heb ik hier nog nooit meegemaakt 🌞. 

update breiwerk

 Het is hoogste tijd om weer even wat van me te laten horen. Eigenlijk heb ik helemaal niet zoveel te melden, het leven gaat hier zo z'n gangetje, met werk, af en toe wat klussen, wandelen als het weer het toelaat, zoals vandaag, en natuurlijk ook breien.

Ik probeer elke dag te breien, het is voor mij pure ontspanning, zowel geestelijk als lichamelijk, en het is absoluut noodzakelijk om mijn fijne motoriek enigszins op orde te houden. Als ik een paar dagen niet de tijd heb om te breien, merk ik dat aan mijn handen. Ik krijg letterlijk minder grip op dingen, en laat dan vaker iets uit mijn handen vallen, simpelweg omdat ik niet voel of ik het wel of niet goed beet houd. Ik krijg dan ook problemen met andere dingen, bijvoorbeeld met schrijven of het openen van een blik verf (wat ik op mijn werk dagelijks doe om de verf op kleur te mengen).

Dit is Aamu, een ontwerp van Isabell Kraemer. Ik had jullie nog geen foto laten zien waarop ik de trui draag. Nu moet de trui nog worden geblockt, en dan kan ik hem eindelijk gaan dragen. De herhaling van het Fair Isle gedeelte bij mijn taille en elleboog staat niet in het patroon, maar ik koos hiervoor om meerdere redenen. 

1: Ik vind het heel saai om in 1 kleur te breien, dus deze onderbrekingen waren zeer welkom. 

2: Ik heb de trui gebreid met restanten van andere projecten, allemaal Drops Flora, maar bij sommige bolletjes van de hoofdkleur ontbrak de band. Ik wist dus niet zeker of het allemaal hetzelfde verfbad had. Ik gebruikte die helemaal bovenin en onderaan, en in het midden gebruikte ik restanten met hetzelfde verfbad. Als er verschil was, kun je het op deze manier absoluut niet zien.

3. Ik was er niet van overtuigd dat ik genoeg garen zou hebben van de hoofdkleur. Door de andere kleuren vaker te gebruiken, zou ik zeker uitkomen met de hoeveelheid die ik had. Achteraf heb ik nog aardig wat over, dat komt ongetwijfeld wel weer van pas in een ander breiwerk.

In mijn vorige bericht liet ik jullie het garen zien, dat ik kocht voor mijn nieuwe project: Dark Academia. De yoke is af (hoe noem je dat in het Nederlands, ik denk "pas"?). Ik heb de steken verdeeld voor mouwen en lijf, en heb een paar naalden gebreid voor de panden. De eerste streng van het bruine garen is bijna opgebreid, dus ik zal eerst een volgende streng weer tot een cake moeten opwinden, en dan kan ik vanavond hier weer aan verder breien.

Ik heb nog wat andere projecten op de naalden staan, daar heb ik de afgelopen week vooral aan gewerkt, maar ik kan dat hier nu nog niet laten zien. Mijn plan is om, als deze trui af is, eerst mijn andere WIP's af te gaan maken, voordat ik weer wat nieuws op de naalden zet. Ik heb bij voorkeur 3 projecten op de naalden staan (een groot breiwerk, een paar sokken en een haakwerk) en momenteel heb ik veel meer dan dat. En dat vind ik gewoon niet prettig.

Het maken van de cake moet even wachten, 1 van onze poezen besloot dat, als ik toch zit, ze best op schoot kan kruipen 😄. Dus met een tevreden spinnend poesje op schoot ga ik maar even een brei-podcast opzoeken! Prima afsluiting van een ontspannen zondagmiddag!

Ze is heerlijk in slaap gevallen, dat gaat nog wel even duren 😽

NaKniSweMo 2023

Twee jaar geleden kwam ik iets tegen op Ravelry, waar ik nooit eerder van had gehoord: NaKniSweMo. Het is een afgeleide van NaNoWriMo, wat staat voor National Novel Writing Month. Bij dat laatste is het de bedoeling dat je een boek schrijft in de maand november, dat minimaal 50.000 woorden bevat.

De afgeleide op Ravelry staat voor: brei een trui in de maand november met minimaal 50.000 steken.

Ik breide toen deze trui:

Gardengate, een patroon van Jennifer Steingass, en ik breide ruim 82.000 steken in deze trui. De trui heb ik in 3 weken gebreid, dus voor het einde van november was 'ie klaar.

Vorig jaar wilde ik opnieuw meedoen, met een ander patroon van Jennifer, maar toen liep het fout. Ik begon eraan op de 16e, dus de eerste helft van de maand zat er al op. Bovendien bleek het garen dat ik had uitgekozen niet voldoende contrast te hebben, en ik vond het resultaat niet mooi worden. Ik besloot het uit te halen, maar startte niet meer aan een nieuwe trui.

Dit jaar wil ik toch weer mee doen. Aanvankelijk wilde ik de (welbekende en veel gebreide) Field Sweater breien:

Die ga ik zeker nog wel eens breien, met 2 kleuren en lange mouwen, maar niet voor NaKniSweMo dit jaar. Ik heb afgelopen week namelijk prachtig garen gekocht voor de Dark Academia:

Helaas heeft de LYS (local yarn shop oftewel de plaatselijke wolwinkel) haar deuren gesloten. Ik kwam er niet graag, er stond een heel chagrijnige mevrouw in de winkel, maar het was toch wel fijn om in de buurt een wolwinkel te hebben, en ik geef de voorkeur aan lokaal winkelen, want als iedereen alles online gaat kopen, zullen de fysieke winkels uiteindelijk hun deuren moeten sluiten.

Gelukkig zijn er nog meer wolwinkels in de regio, waaronder 't Ryahuis in Zuidlaren. Het is een kleine winkel, maar wel met een assortiment goede kwaliteit garens. 

Dus ik maakte een leuk tochtje door het prachtige Drentse land, en kocht strengen Isager Tvinni in 2 kleuren: donkerbruin als ondergrond, en geel als accentkleur. Dat geel heet Butter, en die naam klopt wel, het is botergoud.

Oh wat een mooi garen is dit! Ik verheug me er al helemaal op om hiermee te gaan breien. Eerst op cakes wikkelen, en dan geduldig nog een paar dagen wachten, want we mogen natuurlijk pas op 1 november van start. Heel misschien een proeflapje breien, dan kan ik vast voelen hoe het garen breit, en kan ik gelijk bepalen welke naalddikte ik ga gebruiken. Maar ik houd niet van het breien van proeflapjes, en ik heb tot 1 november ook niet veel vrije tijd, dus we zullen zien.

Isager Tvinni bevat 2 strengen van 50 gram in een wikkel. Voor dit patroon heb ik 100 gram accentkleur nodig, en 250 gram hoofdkleur. Deze winkel verkoopt echter ook per 50 gram, dus dan koop je 1 van de 2 strengen die bij elkaar in de wikkel zitten. Fijn, want het is natuurlijk wel zonde als je van zulk mooi garen zoveel overhoudt. Ik houd niet van mutsen, het is te weinig voor een sjaal, en handschoenen heb ik genoeg, dus dit garen zou dan maar blijven liggen.

Bij thuiskomst wilde ik het garen gelijk even op de foto zetten. Daarvoor liep ik de tuin in, maar wat is de tuin nog groen! Ik wilde graag herfstkleuren op de foto, en zowaar, ik vond 1 boom(pje) dat geschikt was voor een herfstige foto, de Ginkgo, waarvan de blaadjes al mooi verkleurd zijn.

Ik heb echt zin om met dit garen en dit patroon van start te gaan, maar nog eventjes geduld. Ik houd jullie op de hoogte!

 

het is herfst geworden

 Oeps, gebeurt dit jullie ook wel eens? Ik ben de mouwen aan het breien van mijn Aamu trui, en wat vind ik effen tricotsteek toch hopeloos saai om te breien! Gisterenavond nog een tijdje aan zitten breien, en daarbij blijkbaar een steek laten vallen.  Dat gebeurt mij absoluut nooit als ik met meerdere kleuren brei, maar die saaie tricotsteek in 1 kleur.....zucht. Nou ja, ik heb inmiddels de steek opgehaald met een haaknaald, als het breiwerk af is en de trui gewassen, ga je er niets meer van zien.

Hier in het noorden van het land is het vandaag echt een herfstdag, regen, harde wind, gewoon van dat gure wind waarbij je het liefste lekker binnen blijft, met een kop koffie, breiwerkje in de handen, lekker (brei)filmpjes kijken op Y.outube.
En dat is precies wat ik vandaag doe!

Ik heb vanmorgen mijn nieuwe bril opgehaald, en ik moet er echt enorm aan wennen. Ik ben maar naar huis gereden met mijn oude bril op, want ik merkte dat mijn ogen echt even moeten aan de nieuwe bril. Ik heb een vrije dag, boodschappen zijn in huis gehaald, huishouden aan kant, bril gehaald, en na thuiskomst die opgezet. En ik werd behoorlijk misselijk, kreeg hoofdpijn, werd draaiierig, erg vervelend allemaal. Maar nu, na een paar uur, trekt dat gelukkig allemaal weg. Ik doe de rest van de dag maar even lekker rustig aan, de mouwen zijn bijna af, en dan de rest van de panden nog (ook weer die saaie tricotsteek in 1 kleur). Hm, misschien ga ik gewoon mijn doos met stopwol pakken, en lekker een paar sokken op de naalden zetten, lekker spelen met kleurtjes en steken. Eerst maar even wachten tot de misselijkheid e.d. echt helemaal weg zijn.

Ik wens jullie allemaal vast een heel fijn weekend! 

Eten op straat, en over hoe het vroeger ging

 Bij Knutzels las ik over eten op straat, en dat ze als kind haar patat niet lopend over straat mocht opeten, maar moest wachten tot ze thuis was. En dan de koude patat vanaf haar bordje moest eten. 

(foto van het internet, geen rechtmatige eigenaar kunnen achterhalen)

Heel herkenbaar, eten op straat, zeer ongepast! Wij aten sowieso maar 2 keer per jaar patat, want dat was ongezond! Maar op onze verjaardagen mochten mijn broer en ik zeggen wat we die dag (kinderfeestje) wilden eten, en beiden kozen we dan voor patat.

Dat aten we dan dus wel met mes en vork! Tja, met onze handen het eten in onze mond doen, dat was er niet bij! Idem met de zondagse krentenbol. Aangezien ik allergisch ben voor krenten en rozijnen, hoefde ik die niet te eten. Ik mocht dan een beschuitje, en die werd dan in stukjes gebroken. Die kon ik dan met een vork, stuk voor stuk, naar mijn mond brengen.

Was dat bij iedereen zo in die tijd? Ik denk het niet. Ik herinner me dat ik bij vriendinnetjes geen mes en vork kreeg bij de boterham. En dat hun moeder voor iedereen de boterhammen smeerde. Dat vond ik zooooo lief van die moeders! Mijn moeder deed dat niet, "je zit toch niet in het gips" zei ze toen ik haar eens vroeg waarom andere moeders dat wel deden maar zij niet. Nu, zoveel jaren later, begrijp ik dat die moeders dat waarschijnlijk vooral deden om te voorkomen dat de boterhammen te dik belegd werden, maar als kind stond je daar niet bij stil.

Ik weet nog dat ik nachtenlang nauwelijks kon slapen. Uiteindelijk kwam de vraag eruit: "Mama, zijn we arm?". Wat moet mijn moeder stomverbaasd zijn geweest over die vraag! Want ik groeide op in de elite-straat van ons dorp. Maar ja, wist ik veel. Ik was me zorgen gaan maken, toen de vader van een klasgenootje, bij wie ik voor het eerst thuis speelde, een opmerking maakte over het drinken dat we kregen: "Dat krijg je thuis zeker niet he?!".
Nee, dat klopte. Ik vond het heerlijk, bij mijn beste vriendinnetje dronken we dat ook altijd in de zomermaanden, maar mijn moeder weigerde het te kopen. Het was Gazeuse, waarvan ik nu weet dat het het allergoedkoopste soort ranja was wat er te koop was. Die moeders hadden alleen de keuze tussen puur water of aangelengd, en kozen ervoor de kinderen te '"verwennen". 

Mijn favoriet was de champagne-pils, wij noemden het cola. Ik zie op de afbeelding "zero sugar" staan, dat zal in mijn jeugd wel anders zijn geweest 😉.

Wij kregen thuis versgeperste sinasappelsap, en bij koud weer thee, als we uit school kwamen. Alleen met verjaardagen waren er ongezonde dingen als pakken sap en frisdrank, net als chips of borrelnootjes. Op zaterdagavond hadden we wel regelmatig pelpinda's en een enkele keer vers gebrande pinda's. Dat was als we op zaterdag gingen winkelen in Rotterdam. Maar dat deden we niet zo vaak.

De warme maaltijd bestond bij ons thuis uit verse groente, vlees (kip of rund) en gekookte aardappels. Het enige varkensvlees dat we aten was uitgebakken spekjes, als we bietjes aten. We aten beslist geen "raar eten" zoals pasta's, pizza, rijst of mie. Mijn vader was het type "wat de boer niet kent, dat eet hij niet". Ik zal een jaar of 16 zijn geweest, toen ik mijn ouders wist over te halen om een keertje nasi te halen bij de Chinees. Dat viel in goede aarde, want vervolgens werd ik elke week, op vrijdag, naar de Chinees gestuurd. Altijd hetzelfde gerecht, nooit iets anders geprobeerd, maar dit was toch al een hele stap. Mijn moeder kwam het vast goed uit, want op vrijdag deed zij 's ochtends de boodschappen, en 's middags bakte ze taart voor het weekend en maakte ze een bloemstukje voor op de salontafel.
Die boodschappen werden overigens thuisgebracht door de slager, de groenteboer en de supermarkt, twee keer per week. De bakker kwam elke dag langs de deur (met uitzondering van zon- en feestdagen). Sjouwen met boodschappen was er voor mijn moeder niet bij.

Mijn vader, die was opgegroeid in een huishouden met personeel, en opgevoed was door het kindermeisje, had een enorme bewondering voor mijn moeder, die zelf haar huishouden deed en haar kinderen opvoedde! En langs de winkels ging om haar boodschappen te bestellen! Hij had zijn kantoor aan het einde van onze straat, begon om 8 uur en werkte tot 4 uur, en kwam tussen de middag een uur naar huis om te lunchen. Bij thuiskomst stond de koffie voor hem klaar. Hij las de krant, maaide het gras en hield de tuin aan kant, en elke avond keek hij urenlang tv. Mijn moeder vulde haar tijd met lezen, kruiswoordpuzzels en vooral heel veel handwerken. Het huis schoonmaken deed ze blijkbaar als ik op school zat, want ik zag haar dat nooit doen. Ik deed alle dagen de afwas, ik dekte de tafel en ruimde die af, ik lapte de ramen, ik deed de strijk, behalve mijn vaders overhemden, die werden door mijn moeder gestreken. Als ik tussen de middag thuis kwam, moest ik vaak even een nieuwe jurk passen, of ze moest meten of een gebreide mouw voor een trui al op lengte was. Blijkbaar had ze daar dan 's ochtends al tijd voor gehad.... 

Tja, als ik terug denk aan mijn jeugd, en aan mijn ouders in die tijd, dan zie ik ze toch vooral zitten. Pas toen ik allang uit huis was, is mijn vader gaan wandelen, op voorschrift van een arts. En zoals ik heb gehoord, is hij dat tot zijn dood blijven doen.
Uiteraard zonder eten in zijn hand, want eten op straat, dat was ongepast!

wat een zomers najaar

 Wat boffen we toch met het weer! Heerlijke temperaturen, zonnig en droog. Voor morgen wordt er wat regen verwacht, maar daarna weer prima nazomerweer. Terwijl het eigenlijk geen nazomer meer is, maar herfst!

Ik geniet ervan met volle teugen, heerlijk buiten bezig, in de tuin. En we gaan elke dag een wandeling maken. In het weekend overdag, op werkdagen 's avonds nadat we hebben gegeten. Zo ook vandaag. De ganzen zijn al wel aan het verzamelen, en ze lijken alvast te oefenen met "in formatie vliegen":

Hm, dat oefenen is nog wel even nodig, want ze vormden eventjes een v-tje, en toen werd het een rommeltje 😊.

Natuurlijk komen we onderweg ook al flink veel paddenstoelen tegen, maar ook deze:

De natuur is van slag, en misschien hoor ik me daar zorgen over te maken, maar heel eerlijk gezegd, ik geniet er enorm van dat het weer nog niet is omgeslagen. De herfst is mooi qua kleuren, maar al dat vocht, daar zit ik niet op te wachten. 

En handwerken? Elke dag wat steekjes, dat is goed voor mijn fijne motoriek, maar meters maak ik momenteel niet, omdat ik graag zoveel mogelijk tijd buiten doorbreng, nu het weer nog zo mee werkt.

KAL Isabell Kraemer

 Op Ravelry ben ik lid van diverse groepen (forums), waaronder die van ontwerpster Isabell Kraemer. Daar wordt nu een KAL georganiseerd. KAL staat voor KnitALong.

Iedereen is vrij om zelf een patroon uit te kiezen van Isabell, dat kan een trui, een vest of een accessoire zijn. Als je al een patroon van haar op de naalden hebt staan, een WIP dus, kun je ervoor kiezen om die af te maken. Het gaat vooral om het plezier van het breien van één van haar patronen, en dat met elkaar delen, of elkaar eventueel helpen bij vragen.

Ik heb gekozen voor Aamu (klik en je komt op de Ravelry pagina van dit patroon). 

Het is een koltrui. Ik heb ervoor gekozen om het boord de helft zo lang te maken, ik wil graag een warme kol, maar als ik de kol op de juiste lengte zou hebben gebreid, zou die simpelweg te hoog zijn geweest voor mijn nek. Kennelijk heb ik een korte nek 😊.

Het leukste gedeelte, het breien van de yoke met 5 kleuren, is inmiddels gebreid. Nu ga ik eerst de mouwen breien, tot voorbij de ellebogen. Dan kan ik zien hoeveel ik nog over heb van de hoofdkleur. Afhankelijk daarvan ga ik bepalen of ik onder in de mouwen en het pand het kleurwerk, of een gedeelte daarvan, ga herhalen.

Ik brei met garens die ik op voorraad heb, over van vorige projecten, allemaal Drops Flora. Ik brei met naalddikte 3.

De kleuren zijn zoals op de foto hierboven, de foto van het gebreide gedeelte maakte ik met wat te weinig daglicht om de kleuren goed te krijgen.

wat we verder zoal deden tijdens onze zomervakantie

 De zomervakantie zit er bijna op voor ons, morgen gaan we allebei weer aan het werk. Wat hebben we een heerlijke vakantie achter de rug!
Jullie kunnen het niet hebben gemist 😉, we gingen op reis naar/door Zwitserland.
Maar de dagen dat we thuis waren, zaten we beslist niet stil!

Zo kwam aan het begin van de vakantie een vriendin van Sanne een dag langs, ze wilde graag meehelpen met klussen. Wat lief! We besloten de slaapkamer van Sanne te gaan behangen. Haar kamer is op de bovenste verdieping. Het dak heeft een balkenconstructie, waarvan een deel van de balken in haar kamer staan.  Het schuine gedeelte van het dak begint niet direct vanaf de vloer. Dus het onderste gedeelte van de muur is recht, en daarboven gaat het schuin. Het was daardoor best passen en meten, zeker omdat ze behang heeft gekozen met een patroon erin.
We moesten ons soms in rare bochten wringen, maar het is gelukt! Om privacy redenen geef ik jullie alleen een beeld van het behang, niet van haar kamer:

Ook werd de keuken, die we begin april bestelden, geplaatst!!! Wow, helemaal blij mee!!! Ook hier geef ik niet teveel prijs:

(foto's gemaakt terwijl de monteurs nog bezig waren, er staan op het aanrecht bijvoorbeeld nog planken zie ik nu 😊)

We hebben een paar weken zonder keuken moeten doen, de oude moest er natuurlijk op tijd uit worden gesloopt zodat o.a. alle leidingen konden worden omgelegd. Maar helaas was er vervolgens iets mis gegaan bij de afdeling planning. Plan was dag 1 leidingen (om)leggen, dag 2 keuken bezorgen, dag 3 keuken plaatsen, maar tussen dag 1 en 2 zat uiteindelijk 2 weken 😢. Nou ja, we wisten bijtijds dat het zo zou gaan lopen en wijzigden onze plannen, en gingen tussendoor lekker op vakantie 🌞.

We hebben gekozen voor inductie met Bora, dat betekent geen afzuigkap ergens boven je hoofd, maar afzuiging midden in je kookplaat.
De lucht wordt onder je kookplaat gezuiverd, en de warmte komt via de plint weer terug in je keuken. Geen warmteverlies dus, en ook niet zo'n herrie-ding boven je hoofd (smaken verschillen, maar de enige afzuigkappen die ik mooi vind zie je niet, die zitten in een schouw verwerkt). 

De tuin lijkt van geen ophouden te weten, alles groeit en bloeit maar door! Gisteren ook nog flink bezig geweest in de tuin, de voortuin moest echt flink teruggesnoeid worden, want o.a. de rozenstruiken waren zo groot geworden dat ze over de stoep reikten. Niet prettig voor voetgangers, als ze vast komen te zitten in onze planten!

De 2 paar sokken die ik tijdens de vakantie breide, zette ik op de foto in onze tuin, nog genoeg in bloei, met bloemen die er qua kleur goed bij passen!
Het paar voor Sanne (2 tegelijk op 1 rondbreinaald, 56 steken, vanaf de teen gebreid met een afterthought heel, dat betekent dat je de hiel er achteraf in breit):

En het paar voor mij (2 tegelijk op 1 rondbreinaald, 56 steken, vanaf de teen gebreid):

Niks bijzonders, gewoon elk een paar sokken erbij om met kouder weer onze voetjes warm te houden. Ik heb nog 2 projecten op de naalden staan, het vest voor Sanne en het hertje, beide zijn breiwerk dat mijn aandacht vraagt. Tja, dan moet er natuurlijk een 3e project worden gestart 😂. Daar vertel ik jullie later deze week wel over.

Ik wens jullie allemaal een fijne (werk)week!

laatste dagen van onze zomervakantie

 De laatste dagen van onze zomervakantie zijn aangebroken. De tuin had duidelijk geen last gehad van de hittegolf, wat was alles gegroeid! Dus daar maar eens even flink aan de slag gegaan.

Maar, het is nog vakantie, dus ook tijd voor plezier en genieten! We wonen dicht bij een heidegebied, en wat is dat mooi in deze periode!

Er staat nog veel heide volop in bloei! We gingen fijn wandelen, over het heidegebied.

Maar ook door het bos, waar ondanks dit fantastische weer in september, toch al wel goed te zien is dat de herfst eraan komt:

Er staan al flink veel paddestoelen! We wandelden het bos weer uit, 

en namen het er nog even van, niet gezond maar wel lekker 😊

Vakantie zomer 2023 deel 5 (de afsluiter)

Tja, wat zal ik jullie nog meer laten zien van Zwitserland?
Eerst maar de natuur, de kracht van het water, het vermogen van planten om op haast onmogelijke plekken te overleven.

 De treinen? Ja, we reisden met de trein vanuit Nederland, via Duitsland naar Zwitserland, en weer terug. Wat zijn de Zwitserse spoorwegen goed georganiseerd, daar mogen de andere 2 landen waar we reisden een voorbeeld aan nemen!
Alle treinen komen op tijd aan! Oponthoud onderweg? Er wordt direct, in meerdere talen, omgeroepen waardoor dit wordt veroorzaakt, bijvoorbeeld doordat er moet worden gewacht op een tegemoetkomende trein (er is veel enkelspoor met hier en daar een passeerplek). Maar dat levert je geen vertraging op, daar is rekening mee gehouden in de dienstregeling, zodat de trein toch op tijd aankomt. Hetzelfde geldt op de regionale treinen, waar veel tussenstations zijn, waar alleen gestopt wordt op verzoek. Dus zoals bij ons in de bus, knopje indrukken. Maar 8 tussenstations zou in Nederland vrolijk 8 minuten vertraging opleveren. Niet in Zwitserland, daar is op gerekend bij de dienstregeling, dus als er geen stops hoeven te worden gemaakt, rijdt de trein iets langzamer, en komt dus op alle stations op het juiste tijdstip aan. En alles is er zo schoon! De prullenbakjes worden steeds geleegd, de toiletten gereinigd enzovoorts. Trouwens, er zijn erg veel openbare toiletten, allemaal keurig schoon, en allemaal gratis! Voor iemand zoals ik, met een zwakke blaas, een verademing, daar mag men in ons landje echt ook een voorbeeld aan nemen.
Op de tafeltjes staan vaak plattegronden afgedrukt van de regio. Alle foto's hieronder zijn van treinen waarmee wij zelf reisden.

Misschien niet goed te zien, maar hier zie je dus zo'n treinstation genoemd waar alleen op verzoek wordt gestopt.

Tja, de Duitse spoorwegen maakten er een potje van, vertrek om 13:13 uur, kijk even hoe laat het toen was....en het duurde nog geruime tijd voordat de trein vertrok.

Natuurlijk is het heerlijk als je eerste klas (in een stiltecoupé in dit geval) reist, en grappig dat je de "cockpit" inkijkt (dit was aan de achterkant van de trein, er zat naar ik aanneem echt wel iemand voorin aan de andere kant van de trein 😉).

Maar ook onze zeer goed opgevoede en ervaren mede-treinreiziger Zorro vond het allemaal wel erg lang duren (al lag hij hier nog heel rustig tijdens de treinreis door Duitsland).

Hij was trouwens niet het enige dier dat we tegenkwamen tijdens onze vakantie:

bergmarmotten en berggeiten

vissen in het kraakheldere smeltwater, in de meren bij Zermatt

deze poes lag in Zermatt elke dag op een ander, warm plekje, onverstoorbaar te slapen

en ja, klik deze foto maar even aan, je ziet het goed, de schapen werden gewassen in een oude badkuip! Dit zijn zwartneusschapen, die worden gehouden rondom Zermatt. Op 10 september viert Wolli, de mascotte van de Matterhorn, zijn verjaardag en dan wordt het mooiste schaap gekozen. De dag daaraan voorafgaand worden de schapen allemaal gewassen. We vertrokken op 8 september en liepen dit feest dus net mis, maar vanuit de trein zag ik dat er toch al een paar schapen hun wasbeurt kregen.

En zo komen we weer uit bij waar het in dit blog meestal over gaat: (brei)wol!

Ik heb slechts 2 andere breisters gezien, beide dames zaten bij me in de trein. De eerste keer een oudere dame die met 5 kleine, houten naaldjes een muts aan het breien was. Zoiets als deze (misschien maakt zij ze wel voor de winkel):

Jazeker, handknitted! Er hing een kaartje aan waar dit op staat vermeld. 

De prijs? Maar liefst CHF 38,00!! De koers die wordt gehanteerd schommelt nogal, maar in euro's is dat ongeveer € 42,00! Er staat een disclaimer op dat iedere muts zijn eigen karakteristieken heeft doordat ze met de hand gebreid zijn. Ja, dat heb je met handwerk. Maar heel eerlijk gezegd: ze waren gewoon niet netjes gebreid.

Deze verlegen Duitse mevrouw zat naast ons, ze wilde wel op de foto, maar niet herkenbaar, dus "genoot" ze even van het uitzicht (richting Keulen zie je weinig anders dan industrie langs het spoor 🙃 maar hier was even wat begroeiing te zien). Zelf had ik 2 bollen wol meegenomen, om sokken te kunnen breien. Lekker handzaam, wat natuurlijk wel handig is als je al je bagage mee moet nemen op de trein. Maar toch wel erg fijn, want meer dan een week zonder breien vinden mijn handen niet leuk. 

Ik breide in de trein terwijl we door Nederland en Duitsland reden,

soms 's avonds in het hotel, zoals hier op ons balkon in Zermatt, met uitzicht op de Matterhorn,

en toen we op de terugreis in Bazel aankwamen, was mijn eerste paar sokken af. We hadden daar een wat langere tussenstop en ik zette mijn tweede paar sokken op.

Toen we in Nederland ons eindstation bereikten, waren de voeten van deze sokken af. Thuis heb ik de sokken afgemaakt, in een volgend, weer "normaal" bericht zal ik jullie beide paren laten zien.

En kocht ik dan helemaal geen wol tijdens mijn vakantie? Jazeker! Ik had vooraf al onderzocht waar in Zwitserland wolwinkels te vinden zijn, en helaas is het er slecht mee gesteld. Maar, in Luzern zit een Aarlan winkel, op korte afstand van het hotel waar wij op de terugweg overnachtten. Dus daar wandelde ik op vrijdagmiddag even heen.

Ik hoopte er garen te vinden voor de trui die ik in november wil gaan breien, als ik weer mee ga doen aan de NaKniSweMo KAL (brei een trui of vest met minimaal 50.000 steken in de maand november). Helaas vond ik geen garen dat mij aanstond qua kleur en de juiste stekenverhouding had voor het patroon dat ik in gedachten heb. Ach, dan maar een bolletje sokkenwol, dat is traditie geworden, om van elke vakantie een bolletje garen mee te nemen en daar een paar sokken van te breien. Als je dan je sokken aantrekt tijdens een gure herfst- of koude winterdag, denk je weer terug aan die heerlijke vakantie. 

En zo kwam er een einde aan onze fantastische vakantie in Zwitserland. Ik was er al meer dan 40 jaar niet geweest, en vond het heerlijk om er eindelijk weer eens terug te zijn. Sanne bezocht dit prachtige land voor het eerst, en we zijn het erover eens: dit land willen we in de toekomst zeker vaker gaan bezoeken!

Dank voor jullie reacties op mijn blogjes over onze vakantie, leuk om jullie zo te kunnen laten mee genieten van dit prachtige land!