Bij Knutzels las ik over eten op straat, en dat ze als kind haar patat niet lopend over straat mocht opeten, maar moest wachten tot ze thuis was. En dan de koude patat vanaf haar bordje moest eten.
(foto van het internet, geen rechtmatige eigenaar kunnen achterhalen)Heel herkenbaar, eten op straat, zeer ongepast! Wij aten sowieso maar 2 keer per jaar patat, want dat was ongezond! Maar op onze verjaardagen mochten mijn broer en ik zeggen wat we die dag (kinderfeestje) wilden eten, en beiden kozen we dan voor patat.
Dat aten we dan dus wel met mes en vork! Tja, met onze handen het eten in onze mond doen, dat was er niet bij! Idem met de zondagse krentenbol. Aangezien ik allergisch ben voor krenten en rozijnen, hoefde ik die niet te eten. Ik mocht dan een beschuitje, en die werd dan in stukjes gebroken. Die kon ik dan met een vork, stuk voor stuk, naar mijn mond brengen.
Was dat bij iedereen zo in die tijd? Ik denk het niet. Ik herinner me dat ik bij vriendinnetjes geen mes en vork kreeg bij de boterham. En dat hun moeder voor iedereen de boterhammen smeerde. Dat vond ik zooooo lief van die moeders! Mijn moeder deed dat niet, "je zit toch niet in het gips" zei ze toen ik haar eens vroeg waarom andere moeders dat wel deden maar zij niet. Nu, zoveel jaren later, begrijp ik dat die moeders dat waarschijnlijk vooral deden om te voorkomen dat de boterhammen te dik belegd werden, maar als kind stond je daar niet bij stil.
Ik weet nog dat ik nachtenlang nauwelijks kon slapen. Uiteindelijk kwam de vraag eruit: "Mama, zijn we arm?". Wat moet mijn moeder stomverbaasd zijn geweest over die vraag! Want ik groeide op in de elite-straat van ons dorp. Maar ja, wist ik veel. Ik was me zorgen gaan maken, toen de vader van een klasgenootje, bij wie ik voor het eerst thuis speelde, een opmerking maakte over het drinken dat we kregen: "Dat krijg je thuis zeker niet he?!".
Nee, dat klopte. Ik vond het heerlijk, bij mijn beste vriendinnetje dronken we dat ook altijd in de zomermaanden, maar mijn moeder weigerde het te kopen. Het was Gazeuse, waarvan ik nu weet dat het het allergoedkoopste soort ranja was wat er te koop was. Die moeders hadden alleen de keuze tussen puur water of aangelengd, en kozen ervoor de kinderen te '"verwennen".
Mijn favoriet was de champagne-pils, wij noemden het cola. Ik zie op de afbeelding "zero sugar" staan, dat zal in mijn jeugd wel anders zijn geweest 😉.Wij kregen thuis versgeperste sinasappelsap, en bij koud weer thee, als we uit school kwamen. Alleen met verjaardagen waren er ongezonde dingen als pakken sap en frisdrank, net als chips of borrelnootjes. Op zaterdagavond hadden we wel regelmatig pelpinda's en een enkele keer vers gebrande pinda's. Dat was als we op zaterdag gingen winkelen in Rotterdam. Maar dat deden we niet zo vaak.
De warme maaltijd bestond bij ons thuis uit verse groente, vlees (kip of rund) en gekookte aardappels. Het enige varkensvlees dat we aten was uitgebakken spekjes, als we bietjes aten. We aten beslist geen "raar eten" zoals pasta's, pizza, rijst of mie. Mijn vader was het type "wat de boer niet kent, dat eet hij niet". Ik zal een jaar of 16 zijn geweest, toen ik mijn ouders wist over te halen om een keertje nasi te halen bij de Chinees. Dat viel in goede aarde, want vervolgens werd ik elke week, op vrijdag, naar de Chinees gestuurd. Altijd hetzelfde gerecht, nooit iets anders geprobeerd, maar dit was toch al een hele stap. Mijn moeder kwam het vast goed uit, want op vrijdag deed zij 's ochtends de boodschappen, en 's middags bakte ze taart voor het weekend en maakte ze een bloemstukje voor op de salontafel.
Die boodschappen werden overigens thuisgebracht door de slager, de groenteboer en de supermarkt, twee keer per week. De bakker kwam elke dag langs de deur (met uitzondering van zon- en feestdagen). Sjouwen met boodschappen was er voor mijn moeder niet bij.
Mijn vader, die was opgegroeid in een huishouden met personeel, en opgevoed was door het kindermeisje, had een enorme bewondering voor mijn moeder, die zelf haar huishouden deed en haar kinderen opvoedde! En langs de winkels ging om haar boodschappen te bestellen! Hij had zijn kantoor aan het einde van onze straat, begon om 8 uur en werkte tot 4 uur, en kwam tussen de middag een uur naar huis om te lunchen. Bij thuiskomst stond de koffie voor hem klaar. Hij las de krant, maaide het gras en hield de tuin aan kant, en elke avond keek hij urenlang tv. Mijn moeder vulde haar tijd met lezen, kruiswoordpuzzels en vooral heel veel handwerken. Het huis schoonmaken deed ze blijkbaar als ik op school zat, want ik zag haar dat nooit doen. Ik deed alle dagen de afwas, ik dekte de tafel en ruimde die af, ik lapte de ramen, ik deed de strijk, behalve mijn vaders overhemden, die werden door mijn moeder gestreken. Als ik tussen de middag thuis kwam, moest ik vaak even een nieuwe jurk passen, of ze moest meten of een gebreide mouw voor een trui al op lengte was. Blijkbaar had ze daar dan 's ochtends al tijd voor gehad....
Tja, als ik terug denk aan mijn jeugd, en aan mijn ouders in die tijd, dan zie ik ze toch vooral zitten. Pas toen ik allang uit huis was, is mijn vader gaan wandelen, op voorschrift van een arts. En zoals ik heb gehoord, is hij dat tot zijn dood blijven doen.
Uiteraard zonder eten in zijn hand, want eten op straat, dat was ongepast!
