Inspiratie (Crea2021)

 Ik kijk graag rond op blogs van creatieve mensen, op Pinterest, op Ravelry, zien wat andere mensen maken en daar ideetjes opdoen, of chique gezegd: INSPIRATIE OPDOEN !

Het gebeurt niet vaak dat ik een patroon gebruik bij het breien of haken. Soms gebruik ik het wel als een leidraad, een idee, maar het echt van begin tot einde steek voor steek volgen, doe ik zelden.

Dat is niet omdat ik denk dat ik het beter weet of kan, absoluut niet, ik heb enorm respect voor mensen die prachtige patronen voor sokken of truien of vesten kunnen ontwerpen. Het komt vooral, doordat ik het patroon wel leuk vind, maar het graag aanpas naar mijn eigen lichaam.

Zo deed ik 2 jaar mee aan de Sock Madness, heel leuk om mee te maken, maar het 2e jaar koos ik er bewust voor om cheerleader te zijn, en niet echt deel te nemen aan de wedstrijd. De patronen die gebruikt worden bij de SM, zijn speciaal hiervoor ontworpen. Om de wedstrijd eerlijk te houden, moeten die wedstrijdsokken een minimale maat hebben, en dat is ongeveer schoenmaat 38, veel te groot voor onze voeten! Dus had ik aan het einde van de 1e wedstrijd een hele stapel te grote sokken! Een aantal heb ik deels uitgehaald, en de voeten passend gemaakt, andere heb ik zelfs helemaal uitgehaald.

Dit is zo'n paar, mooi patroon, heel veel kabeltjes, veel lace, kralen langs de bovenkant van het boord, en te lange voeten! De naam: INKY MADNESS. Ik zie op mijn Ravelry-pagina dat ik ze in 6 avondjes breien af had. Ik denk dat ik ze de 7e avond al heb uitgehaald. Ik vond de combinatie van kabel en lace gewoonweg te druk, ik vind kraaltjes langs de boordrand van mijn sokken gewoon niet praktisch, en ik vond het daardoor niet eens de moeite waard de lengte van de voeten in te korten.

Ik geniet van sokken breien, en ja, Sock Madness was leuk om eens aan deel te nemen, zeg nooit nooit, maar ik zie mezelf er geen 3e keer aan mee doen. Ik vind het zelf helemaal niet prettig, als de voeten van mijn sokken niet in tricotsteek zijn gebreid. Goed, misschien een afwisseling van 3 of 4 recht 1 averecht, maar meer echt niet, want dat voel ik teveel op de bovenkant van mijn voeten, en dat voelt niet prettig aan.

Mijn oranje sokken zijn af (foto volgt nog), en ik ben alweer begonnen aan een volgend paar, weer met restjes, en de manier waarop ik die brei, is weer eens anders dan ik meestal doe. Ik weet niet meer precies waar ik die manier tegen kwam, ik denk tijdens een rondje INSPIRATIE OPDOEN, op Ravelry.

Oranje sokken

Van tijd tot tijd krijg ik de kriebels, dan wil ik niet breien met een gewoon effen draadje,

of met een verloopgaren zoals de Opal garens, nee, dan wil ik allerlei restjes garen bij elkaar pakken, en daarmee aan de slag gaan.

Vorige week heb ik al mijn restjes sokkengaren bij elkaar gepakt, en op kleur gesorteerd.
Ik heb genoeg restjes, om meerdere sokkenparen mee te kunnen breien 😀.

Ik begon met de garens in de bovenste doos. Heerlijk vind ik dat, uitdenken welke bolletjes ik ga gebruiken, en hoe ik ze ga verdelen over de sokken. 

Ik besloot om vlakken te breien, en deze van elkaar te scheiden door 4 naalden donkerbruin garen te breien. 

Ik had een tijdje terug een foto gezien van een leuk paar sokken, op diezelfde manier gebreid. De vlakken in tricotsteek, de bruine strepen in 1 re 1av, zodat die banen er een beetje uit springen.

Ze zijn nog niet af, maar ze zijn wel in stijl qua kleur vandaag, vinden jullie ook niet?

Fijne Koningsdag allemaal!

Grijze sokken op een zonnige dag

 Zijn ze identiek geworden?

Als je heel goed kijkt, zie je minieme verschillen

Maar, ik vind ze goed genoeg!

Zien jullie dat, net boven de sokken? Paarse bloemetjes! We hebben er best veel staan in onze tuin, het lijkt erop dat dit ook de lievelingskleur was van een vorige bewoner van ons huis. Toen wij de sleutel kregen, waren er meerdere muren voorzien van een paars behangetje of muurverf.

Nu is paars mijn lievelingskleur, maar dan toch meer voor bloemen en kleding, niet voor mijn interieur😉

Ik zit heerlijk in het zonnetje, wat al heel goed haar best doet er een zonnige dag van te maken. Vrije dag, wat huishoudelijke taken op het programma (zoals de badkamer een poetsbeurt geven), en eigenlijk zou het gras weer gemaaid moeten worden. Maar daar moet ik nog even over nadenken hoor, want kijk nu eens wat er deze week opeens omhoog geschoten is, midden tussen het gras:

Vorig jaar heb ik ze uit het gras gehaald, en in een bak gezet, en daar hebben we heel lang van ze kunnen genieten. Ik denk dat ik dat nu ook weer ga doen, dat gras maaien doe ik daarna wel.

Fijn weekend allemaal!

De H van Hobbii en Himalaya (Crea2021)

 Afgelopen jaar las ik op meerdere blogs over Hobbii, een Deens bedrijf dat betaalbare garens en overige handwerkattributen verkoopt. Ik keek eens op hun website, en plaatste uiteindelijk een bestelling.

Deze map liet ik jullie al eens zien. Aan de binnenkant zit een metalen plaat, waar je met behulp van magneetjes een patroon op kunt vastzetten. De magneetjes kun je dan gebruiken als wijzer waar je bent gebleven. Ik heb hem in gebruik voor een borduurwerk.

Ook bestelde ik een vierkante rondbreinaald. In verband met de fibromyalgie ben ik altijd geïnteresseerd in ergonomische verbeteringen, en deze vorm zou zinvol kunnen zijn. De naald voelt prettig in de hand, wat me best verraste, en ik brei er prettig mee, dus prima aankoop.

Ik kocht een lamp, die je om je nek kunt hangen, zodat je goed licht hebt op je handen. En natuurlijk kocht ik ook garen, o.a. een pakket met 5 bollen sokkenwol.

Het merk van dit garen is Himalaya, nooit eerder van gehoord, eens uitproberen.

Eerder deze week heb ik het eerste bolletje gepakt, en ben gaan breien. De andere 4 hebben heel fleurige kleurtjes:

maar ik pakte het saaiste bolletje, in grijstinten.

Normaal gesproken brei ik mijn sokken 2 tegelijk op 1 rondbreinaald. Ik haal dan ongeveer de helft van het garen uit de bol, zodat de bol in 2 delen wordt verdeeld. Ik zoek dan een gelijk verloop in het garen op, zodat beide sokken identiek worden, en zet de sokken op.

Maar, bij deze bol kon ik geen gelijk stuk vinden. Ik besloot om gewoon maar te gaan breien, aan 1 sok, dan zou het verloop me wel duidelijk worden. Dat gebeurde inderdaad, het bleek een enorm lang verloop te zijn, namelijk bijna mijn hele sok!

Kijk maar, de kleurtjes veranderen steeds vanaf de teen, en pas boven in de sok, net onder het boord, herhaalt het patroon in de kleuren zich pas weer.

Dat houdt in, dat er een heel stuk garen tussenuit geknipt moest worden, om weer bij datzelfde stuk in de strepen te komen:

In de teen gebruikte ik een restje grijs garen, om met dubbele draad te breien, en zo de tenen te versterken. In de achterkant van de hiel een stukje 1 re 1 av en in de volgende naald 1 av 1 re moet de hiel op dezelfde manier versterken. We gaan zien of het helpt.

Het garen voelt prettig aan, en is heel fijn om mee te breien. De sok was dan ook in 2 avondjes gebreid. Nu de tweede sok opzetten, en zien dat ik die exact hetzelfde brei, zodat er weer een identiek paar sokken ontstaat.

Fijn weekend alvast!

Een Leuk Leven, een paar kousen en een paar sokken

Lieve allemaal, heel hartelijk bedankt voor jullie lieve reacties op mijn vorige blogje.
Ik heb zitten twijfelen of ik het wel zou posten. Ja, het ging over Handenarbeid, dus toepasselijk bij de H. Maar, dit blog heet een LEUK leven, en eigenlijk was het niet een leuk verhaal wat ik had geschreven.
Tot ik me bedacht: dit blog heet zo, omdat ik op enig moment besloot: ik wil van nu af aan van mijn leven een zo leuk mogelijk leven maken! En de beslissing die ik zoveel jaar geleden maakte, was eigenlijk een opzet naar het leuke leven dat ik nu leef.

Heb ik alweer iets te laten zien? Jawel, mijn nieuwste "voetverwarmers" zijn van de naalden af.

Na het breien van deze , hield ik flink wat garen over van de bol (ze wegen 61 gram, dus er bleef 39 gram over). Ik pakte er wat restjes garen bij, die verrassend goed erbij pasten qua kleur:

Tijdens het breien besloot ik om de blauwe en zachtroze delen van de Opal-bol er tussenuit te halen:

En nu heb ik dus alweer een paar sokken klaar. Dit zijn ze geworden:

De tenen en hielen heb ik dit keer gebreid met dubbele draad, en in plaatse van tricotsteek breide ik

K1, slst1. Uh, in het Nederlands is dat 1 recht, 1 steek overzetten naar de rechter breinaald zonder deze te breien (slipstitch, hebben we daar een Nederlands woord voor?).

De volgende toer dan net andersom.

Door een dubbele draad te gebruiken en deze steken, hoop ik dat de tenen en hielen sterker zijn, en dus minder snel slijten. Dat is namelijk wel een probleem met mijn werkschoenen. Nooit eerder gehad, maar ja, de werkschoenen van nu zijn blijkbaar van een andere kwaliteit dan die van vroeger (vroeger was alles beter.... haha, oma vertelt).

Mijn kousen en sokken samen:

Ik wens jullie allemaal een hele leuke week, hier is die in ieder geval heel 🌞nig begonnen!

 

de H van HANDENARBEID (Crea2021)

 Ik denk dat heel veel deelneemster aan Crea2021 deze week als onderwerp HANDWERKEN of HANDENARBEID zullen kiezen. Logisch, bij een creatieve challenge.

Bezig zijn met je handen, ik heb het idee dat dat nog altijd wordt onderschat. Prima, leuk als hobby, maar niet om er je beroep van te maken. Zeker niet als je genoeg hersens hebt om ook met je hoofd je geld te kunnen verdienen.
Zo was dat in mijn tijd, toen ik na de HAVO de MEAO wilde gaan doen. Mijn decaan vond het zonde als ik 2 jaar zou gaan "verspillen" op de MEAO. Dat was toen een 3-jarige opleiding, en met je HAVO-diploma kwam je direct in het 2e jaar terecht. Ik was een vroege leerling, nog maar 16 jaar, en vond het een goed idee om eerst de MEAO te doen, en dan, op mijn 18e, door te stromen naar de HEAO. Maar, daar kwam niets van in! Mijn ouders waren al niet blij dat ik "maar" de HAVO deed (mijn broer had VWO gedaan en studeerde inmiddels aan de universiteit). En dus kwam ik, zo groen als gras, op de HEAO terecht, in Rotterdam, met klasgenoten die 20 jaar of ouder waren! Die kwamen met de auto naar school, woonden op kamers, een enkeling woonde samen en 1 klasgenoot was zelfs al getrouwd en had 2 kinderen, maar had besloten verder te willen leren. En ik? Ik mocht net brommer rijden (wat ik niet deed, ik fietste liever), zat elke ochtend 1,5 tot 2 uur in de bus en metro en tram op weg naar de school, en aan het einde van de middag die route weer terug. Gauw eten, en dan aan de studie, en dat 5 dagen in de week. Ja, ik kon het qua intelligentie zeker wel aan, mijn cijfers waren niet slecht, maar wat voelde ik me doodongelukkig tussen al die volwassen klasgenoten! En toen deed ik iets, waarvan ik nu nog altijd denk "dat ik dat durfde!". Ik ging tegen de wil van mijn ouders in, echt ongehoord, onacceptabel, maar ik kwijnde helemaal weg. En dus stapte ik op een dag de MEAO binnen, en vroeg de directeur te spreken. Bleek dat een oud-leraar Aardrijkskunde van mij te zijn, van de HAVO! Hij herkende mij, kende mijn broer en ouders, en moet hebben begrepen dat dit een enorm grote stap was voor mij. Hij stemde in, ik mocht overstappen, en in de 6 weken die nog resteerden van het schooljaar, zou ik alle stof van klas 2 moeten inhalen. inclusief alle proefwerken en het maken van alle werkstukken! Veel slaap zal ik niet hebben gekregen die 6 weken, maar ik herinner me dat niet meer, het enige dat mij is bijgebleven is de rust die het mij innerlijk gaf. Ik was nog altijd de jongste van de klas, maar dat was ik altijd al geweest, maar nu was het leeftijdsverschil niet zo groot, hooguit 1 of 2 jaar, en dat is op die leeftijd echt heel anders dan 4-6 jaar!
Naar de HEAO ben ik nooit meer terug gegaan, ik vond een baan nog voor ik mijn MEAO-diploma op zak had. Mijn ouders hadden inmiddels hun hoop opgegeven, maar gelukkig (vonden zij) ging ik aan het werk als boekhouder, dus ik ging met mijn hoofd werken, niet met mijn handen, dat was voor hen het belangrijkste!

In die tijd was er een campagne: een slimme meid is op haar toekomst voorbereid!
Maar die heeft volgens mij geen enkel resultaat gehad. Want 30 jaar later gebeurde bij Sanne precies hetzelfde. Zij wilde een MBO4 opleiding gaan doen, want ze wilde een vak leren, en met haar handen werken. En opnieuw vonden de leerkrachten op haar school dat zonde, ze had zoveel potentie blablabla, maar Sanne hield voet bij stuk. Wat zij wilde gaan doen is een vak uitvoeren, en dat vak leer je op een MBO, niet op een HBO. Het grote verschil voor haar was, dat haar ouders haar niet dwongen tot een andere opleiding. Wij vonden, dat ze moest kiezen wat zij zelf wilde, want haar generatie zal misschien wel 50 jaar moeten werken, voor ze met pensioen kan. En dan maakt het wel een groot verschil, of je elke dag fluitend naar je werk gaat, of met tegenzin.
Ze heeft inmiddels 2 MBO4-diploma's op zak, en is elke dag met veel plezier aan het werk. Een bijzonder vak heeft ze gekozen, restauratieschilder. En ze doet inmiddels naast haar werk ook een vakgerichte opleiding. Die gaat o.a. over historie, van hoe er vanaf de middeleeuwen gebouwd werd, tot hoe men toen verfkleuren maakte enz. Heel boeiend, en op HBO-niveau, en het gaat haar makkelijk af. Zelf zegt ze dat dat komt, doordat het onderwerp haar boeit. En ik denk zeker dat dat een rol speelt. Maar voor haar en mij telt alleen maar, dat ze plezier heeft in wat ze doet, en op welk denkniveau dat is, maakt volgens ons helemaal niets uit!

HANDENARBEID wordt naar mijn mening zwaar onderschat in ons land, waar gepredikt wordt dat we een KENNIS-economie moeten zijn. Oh ja? En wie doet dan al het werk dat "die geleerden" niet kunnen, zoals onderhoud en verbouwing aan hun huis en tuin, zoals de kapster, de automonteur, en noem al die o-zo-belangrijke beroepen maar op?! Íets kunnen maken met je handen verdient in mijn ogen veel meer waardering dan het nu krijgt.

Opal opnieuw

 Op Ravelry is er een Duitstalige groep met als onderwerp: Opalabo. Daar gaat het dus alleen maar over de garens in het Opal abonnement, en alles wat daarmee te maken heeft.

Eén van de draadjes in die groep heet Musterschlacht. Iedereen die wil deelnemen, mag haar stem uitbrengen, met welk van de 6 bollen gaan we aan de slag. De keuze viel op die links bovenin, met paars (jippie!), roze, blauw, aqua en offwhite.

Vervolgens kiest iedereen een patroon uit, waarmee zij aan de slag gaat (ik schrijf zij, omdat er zeer weinig heren actief zijn op Ravelry, in deze groep heb ik er nog niet eentje ontdekt).

Iedereen moet een ander patroon gebruiken. Het leuke is, dat je dus allerlei heel verschillende sokken krijgt te zien, gemaakt met hetzelfde garen. Zo kun je goed zien, welk patroon jou aanspreekt, en wat dat patroon met het verloop in het garen doet. En die kennis kun je weer gebruiken bij een volgend paar sokken.

Het is overigens niet verplicht om er sokken van te breien, maar dat is toch wel wat de meesten doen. Het is pullover- & Sockenwolle, maar als je zulk veelkleurig garen in een trui wilt verwerken, zul je er toch veel effen garen bij moeten gebruiken lijkt mij, anders wordt het allemaal wel erg bont!

In mijn enthousiasme heb ik me ook aangemeld. Ik koos voor Towanda-socks.
Dit patroon heeft een aantal dingen in zich, die mij aanspraken:

- wordt vanaf de teen gebreid

- heeft een vlakke voet, dus geen kabeltje of zoiets dat over mijn voeten loopt

- het been heeft wel een (eenvoudig) werkje in zich, niet te druk voor verloopgaren maar leuk genoeg om het breien interessant te houden

- de hiel is versterkt, precies wat ik zoek in sokken, zodat ze wat langer heel blijven in mijn werkschoenen

Toch zou het me niet verbazen als dit mijn eerste en tevens laatste deelname is aan Musterschlacht.

Waarom?

- Omdat ik nu eenmaal er niet van houd om sokken volgens een voorgeschreven patroon te breien. Ja, als het een heel bijzonder patroon is, zoals die van Sock Madness. Maar, heel eerlijk gezegd, dat vond ik leuk om 2 jaar aan mee te doen, maar ik heb geen enkel patroon later nog eens een keertje gebruikt.

- Omdat het eigenlijk een te eenvoudig patroon is, er wordt verwacht dat mensen patronen gebruiken met heel veel kabelwerk of ajour of zoiets, als er maar meer gebeurd dan recht-averecht. Maar daar houd ik helemaal niet van in sokken! Ja, in het been, prima, maar de voeten wil ik vlak hebben, hooguit wat recht-averecht afwisselen, meer niet, want dat vind ik geen prettig gevoel, boven op mijn voeten.

En aangezien ik toch voornamelijk sokken brei voor mijzelf, denk ik dat Musterschlacht voor mij eenmalig zal zijn.

We hebben van 1 april t/m 30 juni om ons project te maken, zoveel tijd had ik niet nodig, ze zijn al klaar:

Ben ik tevreden? Ja, over het eindresultaat, ik denk dat ik ze vaak ga dragen.

Maar absoluut niet over het kleurverloop! In 1 sok heb ik een klein stukje garen moeten overslaan (op de foto hierboven de bovenste sok), in de andere sok maar liefst 3 keer, vrij lange stukken EN: er zat een knoop in het garen! Dat zou ik niet verwachten bij garen van deze kwaliteit en prijs.

Het kleurverloop liep niet door, ik moest er een stuk tussenuit halen om weer gelijke sokken te krijgen.

De sokken wegen 61gram, dat betekent dat er nog 39  gram overblijft.

En net als vorige keer, wil ik die rest niet bewaren, maar gelijk opbreien, zodat het niet jaren zal blijven liggen. Ik keek in mijn doos met restjes sokkengaren, en keek eens, ik had nog wat bolletjes die er qua kleur verbazingwekkend goed bij passen:

Het zijn gewoonweg identieke kleuren! Nu heb ik op mijn Ravelry-pagina gezocht, van welke sokken dit de restjes zijn, maar vreemd genoeg staan daar geen sokken bij in deze kleuren. Blijkbaar heb ik niet al mijn sokken ooit op Ravelry gezet 🤨. Waarschijnlijk staan ze wel ergens hier op mijn blog, dat zoek ik nog wel eens een keertje op. Nu eerst maar eens een nieuw paar sokken opzetten, gewoon lekker mijn eigen patroon, die sokken zitten gewoon het fijnst!

tweede week van de G (Crea2021)

 Het is de tweede week van de g, maar zoals jullie al hebben bemerkt, heb ik deze keer overgeslagen.

Ik had natuurlijk kunnen schrijven over garen, waarover ik op dit blog vaak schrijf.

Of over daar waar ik ooit graag zou willen gaan wonen: groot-Brittanië.

Over gezondheid (nu meer dan eens in het nieuws), geloof of geluk.

Maar afgelopen week heb ik extra veel uren gewerkt, en bleef er eenvoudigweg geen tijd over voor het schrijven van een blog. 

Ik wens jullie allemaal een goed weekend!

Bordeauxrode trui

 

Nu heb ik zo vaak aan jullie hoofden "gezeurd" over de trui die ik aan het breien was van bordeauxrode Cool Wool Melange, maar heb ik jullie nooit het eindresultaat laten zien!

Afgelopen zondag nam ik foto's van de trui. Ik hing de trui op een kledinghanger, en die hing ik aan 1 van de vogelvoer-plekken in onze tuin. Zoals jullie zien, was er net hagel gevallen, het voer was niet meer te zien onder de hagelstenen.

Het is een vrij eenvoudige trui geworden, in 1 kleur (voor mij heel bijzonder want oh wat vind ik dat saai om te breien!). Voor de afwisseling een werkje erin gebreid

Veel meer dan dit kon het gewoon niet worden. Ik had 9 bollen gekocht, ik zou volgens het label met 8 bollen ruim moeten uitkomen, maar dat zou echt te weinig zijn geweest. Ik heb nu nog een klein bolletje over, het weegt 12 gram.

Ik vond het garen prettig breien, maar als je net begint met breien, raad ik je dit garen niet aan, omdat het makkelijk split, en je dus gemakkelijk in het garen steekt met je naald. Ik ben wel benieuwd of dit garen lang mooi blijft tijdens het dragen, dat zal ik gaan ondervinden.

Opal Abo sokken af

 De titel zegt het al. de eerste sokken, gebreid met garen van het Opal abonnement zijn af.

Tevreden? Ja..... en nee! Het is heerlijk garen om mee te breien, en voelt heel prettig aan mijn voeten. Dat is het goede nieuws. Waarom dan toch ook een nee? Als je hier al wat langer mee leest, weet je het wel, ik ben een perfectionist. Onder andere om die reden, brei ik mijn sokken altijd 2 tegelijk op 1 rondbreinaald. Zo zou er geen verschil mogen ontstaan, wat je wél zou kunnen krijgen als je ze niet tegelijkertijd breit (je hand van breien kan dan net iets verschillen, of je gebruikt een andere naald, die wel dezelfde dikte zou moeten hebben, maar toch...).

Tijdens het breien van de sokken, viel het me een aantal keren op, dat ik net een toer had gebreid van sok 1 met bijvoorbeeld effen blauw, maar bij sok 2 nu al het blauw-witte deel van het garen aan de beurt was. Hoogst irritant (vind ik dan). Er zat niets anders op, dan bij 1 sok een gedeelte van het garen niet te breien, en weer verder te breien met hetzelfde deel in het garen, als bij de andere sok. Gevolg is dat ik op maar liefst 4 plaatsen best lange stukken garen als een lus heb laten hangen (zie de 4 cirkels op bovenstaande foto). Uiteraard aan de binnenkant, en ik zal ze nog wegwerken, maar voor de foto eerst even zo gelaten.

Ik heb bewust gekozen voor deze bol, omdat het kleurverloop van deze mij het minst spectaculair leek, of eigenlijk gewoon saai. Ik ken mezelf, zo'n bol blijft dan maar liggen in mijn doos met sokkenwolletjes, en ik ga er nooit iets mee doen. Dat probleem had ik voorkomen.

Maar, de sokken wegen samen 60 gram, en de bol woog 100 gram, dus ik bleef zitten met 40 gram prettig-voelende-sokkenwol-die-ik-niet-zo-mooi-vind-als-het-is-verwerkt-tot-sok.

Die 40 gram zouden voorgoed deel gaan uitmaken van mijn voorraadje sokkenwol, en dat wilde ik niet!

Enige oplossing: het garen direct opmaken.

Ik pakte wat witte en donkerblauwe sokkenwol uit mijn voorraad, en ging aan het breien. De tenen, hielen en boorden met donkerblauw, de rest van de sokken afwisselend 8 toeren Opal, 3 toeren wit. 

Dit is wat daar nu nog van over is:

Van de 100 gram Opal is er nu nog maar 5 gram overgebleven. En de sokken die ik ervan heb gebreid?

Die vind ik veel leuker, dan de sokken waarbij ik alleen maar met de Opal heb gebreid.

Het strepenpatroon van dichterbij:

Al met al hoor je me niet klagen, ik heb er 2 paar sokken bij, die prettig aanvoelen.

Ik maakte de foto's vanmorgen vroeg. De eerste hagel en sneeuw waren al gevallen, maar ook alweer weggesmolten. Nu begint het buiten een witte wereld te worden, afwisseling van hagel en sneeuw.

Tja, april doet wat het wil! Ik had gehoopt deze vrije dag nog wat in de tuin te kunnen werken, en een wandeling door bos en over de heide te doen, dan zal het weer vanmiddag toch wat beter moeten zijn.

Ach, binnen vermaak ik me ook prima, misschien ga ik wel een volgend paar sokken opzetten.

Fijne 2e Paasdag allemaal!

Er gaat niets boven....de G (Crea2021)

 Er gaat niets boven...Groningen. Ik denk dat iedereen deze slogan wel kent. Maar waarom zou ik, als inwoner van Drenthe, over Groningen willen schrijven?

Toen ik opgroeide in Zuid-Holland, kreeg ik een vrij algemeen beeld mee van de inwoners van de 3 noordelijke provincies van ons land: ze waren stug en koppig!

Mijn moeder vertelde ons over de tijd dat ze tijdens de 2e wereldoorlog in Drenthe woonde. De mensen bij wie zij woonde werden eenvoudigweg oom en tante genoemd. Tante was een lieve, zachtaardige vrouw (en ja, zo heb ik haar ook altijd ervaren). Oom was een "echte noordeling, stug en koppig". Hm, was hij dat? Ik herinner me een man die hield van grapjes maken. En ja, hij had er lol in om plat Drents tegen mijn broer en mij te praten, en als wij er dan geen snars van begrepen, had hij de grootste lol. Maar niet op een vervelende manier, hij vond het gewoon grappig dat wij "bekakt Hollands" wel verstonden maar plat Drents niet (dat leerden we in de loop van de jaren trouwens best goed verstaan hoor).

Mijn moeder vertelde altijd dat die Drenten nog wel mee vielen, Friezen waren gewoon een eigenwijs volkje en Grunningers...breek me de bek niet open!

Inmiddels heb ik al heel wat Grunningers leren kennen, en ik vind ze helemaal niet stug of koppig. Nu kan het natuurlijk zijn dat dat toeval is, maar ik denk het niet.
Het bedrijf waar Sanne bij werkt is gevestigd in Groningen. Maar dat zegt niemand hier. Want met Groningen bedoel je de provincie. Heb je het over de stad, dat zeg je ook gewoon De Stad. Dus haar bedrijf zit in De Stad.
Dat vinden wij dan wel weer apart. Wij woonden voorheen in Zuid-Holland, dicht bij de grens met de provincie Utrecht, maar als wij het vroeger over Utrecht hadden, bedoelden we toch echt de stad, en niet de provincie. 

Ik houd van het platteland, van het buitengebied, niet van de bebouwde kom laat staan van steden. Maar, ik houd ook van geschiedenis, en van oude gebouwen. En daar hebben Utrecht en Groningen iets met elkaar gemeen: het zijn steden met mooie, oude panden. 

Voor degenen die de Stad niet kennen, op de foto's (die ik van het www heb geplukt) zie je de Martinitoren, het Goudkantoor (nu een restaurant/café) en het stadhuis.

Als jullie op die laatste foto heel goed kijken, zien jullie helemaal bovenin, in dat driehoekje boven de pilaren, een klok. 

Op deze foto waarop het stadhuis wordt verlicht, zie je klok beter. Het stadhuis wordt momenteel gerestaureerd, van binnen en van buiten. En Sanne's werkgever heeft de eer de restauratie qua bladgoud aanbrengen en schilderen op zich te mogen nemen.

Afgelopen week is Sanne bezig geweest aan het schilderwerk van de klok, daarboven in dus!

Oef, ik moet er niet aan denken, ik heb hoogtevrees. En ja, natuurlijk staat ze met een harnas aan, gezekerd aan de steiger, maar toch......     Maar zij geniet, want dit is waar ze voor is opgeleid, hier ligt haar passie, dit is haar trots. En ik ben supertrots op haar! Er gaat niets boven....Groningen!

Ik wens jullie allemaal een Goede Vrijdag en een goed Paasweekend!