zaterdag 13 juli 2024

Gezondheid

Marjan vroeg me gisteren in een reactie hoe het met me gaat. 
Ik kan me heel goed voorstellen dat lezers het wel zat worden om daarover te lezen, dus ik was eigenlijk van plan om pas weer erover te schrijven als ik bij de volgende neurochirurg ben geweest (maandag over een week). Dus als je hier komt voor handwerkberichtjes, sla dan gerust de rest van dit verhaaltje over.

Maar misschien is het wel handig om jullie een update te geven, want ik denk dat ik jullie de komende tijd niet zoveel meer zal kunnen laten zien. En dat komt, doordat het steeds slechter gaat, en door wat de bedrijfsarts mij vertelde.

Afgelopen week sprak ik voor het eerst de bedrijfsarts zelf (dat gaat trouwens allemaal online en telefonisch, omdat ik natuurlijk niet langs kan gaan). Ik vertelde hem de medische termen uit het verslag van de neurochirurg, en dat ik besloten heb geen pijnmedicatie meer te nemen, omdat ik er zo beroerd van word.
Mijn hoofd klaart inmiddels wat op (mijn maag is helaas nog volledig van slag).
Ik zei: "Fijn dat mijn hoofd wat helderder wordt, mijn collega gaat binnenkort op vakantie, kan ik in die periode weer zaken als roosterwijzigingen bij gaan houden."

Nou, daar dacht de bedrijfsarts heel anders over!! 
"Ik begrijp dat jouw werkgever heel blij is met een werknemer als jij, maar ik grijp nu in, en verbiedt je per direct om nog iets te doen voor het bedrijf!".

Huh? Hoezo? 
Hij begon mij uit te leggen wat er precies aan de hand is. Ja, ik weet dat er zenuwen klem zitten in mijn rug, en dat een operatie noodzakelijk is, omdat ik anders op termijn verlamd zal raken. Ik had de neurochirurg nog gevraagd of ik iets kon doen om de situatie te verbeteren (bijvoorbeeld oefeningen van de fysio) of dat ik iets beter kon laten omdat dat het juist zou kunnen verslechteren. En de neurochirurg had gezegd dat ik er geen positieve of negatieve invloed op kon maken, dus nee.

Kreeg ik nu dus even een ander verhaal te horen. De woorden die in het verslag staan geven aan dat de zenuwen nu al helemaal knel zitten. Dat kan uitval veroorzaken. Klopt, heb ik nu al, ik zak vaak door mijn been omdat het gevoel dan even wegvalt, en bij de neurochirurg was er geen reflex toen hij met zo'n hamertje op dat been klopte (bij het andere been wel). In een eerder stadium van de beknelling, als er nog wat ruimte om de zenuwen heen vrij is, helpt zitten, omdat je in die houding de zenuwen wat extra ruimte geeft. Net als dat het helpt om je rug te bollen (voorover lopen, in een rondje jezelf opvouwen op bed, fietsen enz).
Maar in het stadium waarin ik nu ben, veroorzaakt rechtop zitten juist dat de zenuwen extra bekneld worden. 

De bedrijfsarts vond het maar vreemd dat mij dat niet is verteld. Volgens hem mag ik helemaal niet meer rechtop zitten (of staan of lopen) want daarmee riskeer ik dat ik mijzelf verlam. 
Tja, wat moet je daar nu mee? Het verslechtert, dat voel ik absoluut. Ik bracht al steeds meer tijd door op bed of bank, hangend in een stapel kussens, met onder mijn knieën ook een stapel kussens. Zo creëer ik die bolle rug die de pijn wat verzacht (doordat de zenuwen iets minder worden afgekneld). Maar tussendoor zat ik ook wel periodes rechtop aan de eettafel, en dan kan ik toch ook best wat werkzaamheden voor mijn werkgever doen? 
Wat de bedrijfsarts betreft ab-so-luut niet!! Hij zei: "Ik wil niet dat je je energie besteedt aan werkzaamheden voor het bedrijf. Wat je moet gaan doen is zoveel mogelijk rust nemen, ontspannen, liggen, vooral niet rechtop zitten, en ervoor zorgen dat je zo fit mogelijk de operatie ingaat. Want het is een heel pittige operatie die je te wachten staat.
Na de operatie zul je direct de pijn die je nu voelt kwijt zijn. Dat is erg fijn, maar.... dat betekent niet dat je dan wel weer aan het werk kan of mag. Je moet daarna echt de tijd nemen om te herstellen, want je bent hier echt veel te lang mee blijven doorlopen, en je lichaam moet de kans krijgen om daarvan te herstellen."

Nou, daar zit je dan. Of in mijn geval: daar lig je dan 😂. Is het echt zo serieus als de bedrijfsarts mij vertelt? Wel erg slordig dat de chirurg dat dan niet heeft uitgelegd. Tja, wat nu? Zoals ik al schreef gaat het steeds slechter. En ik kies er nu toch maar voor om niet meer rechtop te zitten, maar te hangen in de kussens of te liggen. Onder het mom "baadt het niet dan schaadt het niet" lijkt me dat voor nu wel even verstandig. De afgelopen dagen was ik zo misselijk, dat ik ook helemaal geen puf had om een handwerkje op te pakken. Het kan dus zomaar zijn dat ik jullie de komende tijd niets zal laten zien, domweg omdat ik niets maak. 

Uiteraard blijf ik wel meelezen op jullie blogs, en ik wil daar ook graag reacties blijven plaatsen. Maar hier valt het de komende tijd waarschijnlijk eventjes stil.


25 opmerkingen:

  1. Ik heb even plaatsvervangend voor je gevloekt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je kent me, dat doe ik niet, maar wel heel lief van je!! Lichtpuntje: vandaag de eerste dag in ruim 3 weken dat ik niet ontzettend misselijk ben! Het glas is halfvol.

      Verwijderen
    2. Ik meestal ook niet hoor.
      Ik hoorde ooit eens iemand zeggen dat een vloek soms eigenlijk een gebed is, waar je de juiste woorden niet voor kunt vinden.

      Verwijderen
    3. Dat vind ik wel mooi bedacht.

      Verwijderen
  2. Ach, wat een narigheid. Wat jammer dat je zo slecht bent geïnformeerd. Natuurlijk probeer je in eerste instantie zoveel mogelijk 'gewoon' te zitten en te lopen. Maar de boodschap is nu wel duidelijk.

    Schandalig dat ze je zolang laten wachten op een ingreep. Maar het is niet anders. Gelukkig geeft de arbo arts je goede informatie. Doe wat hij zegt en we duimen allemaal voor een goede afloop. Met jouw doorzettingsvermogen komt het vast goed.

    Veel liefs, Elly

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je zeurt helemaal niet, je probeert juist positief te blijven.
    Ik herken het wel, ik mocht ook alleen maar liggen. Ik ben/ blijf wel verontwaardigd, waarom duurt het allemaal zo lang, kan de verzekering niets ondernemen of je baas, die mist nu toch een goede kracht.
    En het klopt, als je straks geholpen bent, ben je meteen van de pijn af en kun je kleine stukjes lopen, maar je moet het weer helemaal opbouwen en jezelf heel goed in acht nemen. Werken zit er dan voor.opig nog niet in. Pas goed op jezelf en hou vol, liefs Anita

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het "trucje" dat is gehanteerd (waardoor zorgverzekering en werkgever aan de kant zijn gezet) is mij binnen de vereiste 7 weken een gesprek laten hebben met een chirurg. Daarbij is het natuurlijk wel de bedoeling dat je spreekt met de behandelend chirurg, niet met iemand die zelf niet meer opereert, maar dat is niet letterlijk zo vastgelegd, en dus kan er tegen dit soort niet zo fraaie praktijken niets worden gedaan.

      Verwijderen
  4. Ja, wat moet je hiermee, zo'n tegengesteld verhaal. Toch wel heel raar van die neurochirurg om dit niet te vertellen, het is toch voor jou heel belangrijk om te weten waar je goed aan doet, misschien had je dan iets minder pijn gehad. Ik kan mij daar oprecht boos om maken!
    Dit komt ook wel omdat mijn man ook nare ervaringen heeft met een neuroloog.
    Nu kun je dus al helemaal amper wat doen, hopelijk kun je snel geopereerd worden en van die pijn verlost worden.
    Ook al wordt het wat stil bij je, we denken toch wel aan je,
    liefs van Betsy

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ach, wat lief van je Betsy! Wat ik er zo kwalijk aan vind, is niet dat ik wellicht minder pijn zou hebben gehad, maar dat ik onbewust het risico vergrootte op uitval (=verlamming van mijn onderlichaam). Als er iets is wat ik kan doen of juist laten, waarmee ik het risico verklein dat ik in een rolstoel terecht kom, wil ik dat graag weten. Ik vroeg er zelfs nog speciaal naar (was al de deur uitgelopen en ben weer terug de behandelkamer ingegaan om dit te vragen).

      Verwijderen
  5. Ach heden Anja, wat een ellende onderga je, het is toch te hopen dat een operatie niet al te lang meer op zich laat wachten. Ben blij dat de Arbo arts in ieder geval goede informatie heeft gegeven, je snap dan weer niet dat een neuroloog dat achterwege heeft gelaten. Gelukkig dat je nu na lange tijd minder misselijk bent en hoop dat het helemaal zal verdwijnen. Wens je heel veel sterkte Anja, in gedachten denk ik aan je, pas goed op jezelf.
    Liefs Josephine, 🧡🧡🧡

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ook alweer zo'n ontzettend lieve reactie, dank je wel Josephine!
      Ik weet niet wie ik nu geloven moet, je zou denken dat een neurochirurg gespecialiseerder is dan een arbo-arts, maar ik ga geen risico nemen en ga liever nu een tijdje plat dan dat ik straks niet meer zou kunnen lopen.

      Verwijderen
  6. Wat een narigheid allemaal pas toch maar heel goed op jezelf ,heel veel sterkte met alles een lieve groet Jannie .

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Jannie, ik pas echt even heel goed op, want ik hoop uiteindelijk nog heel veel jaren rond te kunnen lopen.

      Verwijderen
  7. En nu toch maar het advies van de arboarts opvolgen. Het is slordig dat de neurochirurg niet alles verteld had, want op een verlamming zit niemand te wachten. Ik snap dat je nog wat voor je werk wil betekenen, want ik denk dat je je schuldig voelt. Maar je eigen gezondheid gaat nu voor en zonder jou redden ze het heus ook wel.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ben degene die juist altijd zei dat ze het ook zonder mij moeten kunnen, iedereen moet misbaar zijn binnen de organisatie..Ik wil ze natuurlijk wel ondersteunen. Meedenken als ze tegen problemen aanlopen of een klacht moeten oplossen, social media onderhouden, administratieve werkzaamheden. Dat heb ik nu dus ook maar even stopgezet.Ik heb er alle vertrouwen in dat mijn collega's het prima zonder mij kunnen. Goed voor hun zelfvertrouwen, en ik hoop uiteindelijk weer die gemiddeld 15.000 stappen per dag te kunnen zetten op de werkvloer.

      Verwijderen
  8. Oh, ik schrik hiervan.. Zoiets mag toch niet gebeuren, vind ik. Je wordt gewoon aan het lijntje gehouden met alle risico's van dien!
    Verstandig om nu even zoveel mogelijk te gaan liggen en letterlijk en figuurlijk alles te laten rusten. Maar dat is denk ik wel moeilijk voor een bezige bij! Sterkte hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je! Klopt, best lastig voor dit bezige bijtje, maar het risico dat ik zou lopen is een goede stok achter de deur. Nog een week, dan zit ik bij de chirurg en hoop ik dat alles helemaal duidelijk wordt. Tot die tijd maar even geduld uitoefenen.

      Verwijderen
  9. Fijn om weer even te horen hoe het met je gaat. Van mij mag je het net zo vaak van je afschrijven als je wilt hoor!
    Je zou toch denken dat een neurochirurg meer gespecialiseerd is dan een bedrijfsarts, maar het lijkt wel andersom....
    Wie van de twee het het beste weet, is natuurlijk niet goed te beoordelen, maar je hebt gelijk dat je uitgaat van het 'slechtste' bericht en daarop je leven indeelt.
    Dat je daardoor minder/niet kunt handwerken is jammer, maar voel je niet schuldig dat je nu niets erover kunt plaatsen op je blog: we begrijpen het!
    Wat fijn dat je eergisteren niet zo erg misselijk meer was. Ik hoop dat dat zo blijft (beter worden zou nog mooier zijn).
    Dikke (voorzichtige) digitale knuffel vanaf deze kant, ik denk aan je!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een ontzettend lieve reactie Marjan, heel veel dank daarvoor! Ik tel af, kan nu zeggen dat ik binnen een week het gesprek met de chirurg zal hebben (al ben ik nuchter genoeg om er niet veel meer van te verwachten dan "ik zet u op de wachtlijst"). Ik ga er vanuit dat ik i.i.g. antwoord krijg op mijn vragen, dat duidelijker wordt wat wel/niet mag en wat ik kan verwachten van de operatie en het herstel daarna.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik duim dat je een meedenkende chirurg treft die ziet dat de nood té hoog is en dat er meteen tot actie moet worden overgegaan !

      Verwijderen
  11. Als ik het goed heb, mag je vandaag naar de neurochirurg. Ik hoop zó dat hij je blij kan maken met een snelle datum.
    Wel goed gepland trouwe 😉: de Tour is afgelopen. Wat was het een mooie dit jaar, ik hoop dat je er net zo van hebt kunnen genieten als ik.
    Succes vandaag!!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat lief dat je eraan denkt!! Ja, ik heb enorm genoten van de Tour! Ben ook blij dat de O.S. vrijdag beginnen, ik denk dat ik daar veel afleiding aan zal hebben. Ben inderdaad vanmorgen geweest, heel goed gesprek gehad, heel duidelijke uitleg gekregen, ook precies uitgelegd gekregen welke risico's er zijn. Die zijn behoorlijk (o.a. uitval onderlichaam, uitval blaas), maar als ik me niet laat opereren zal die uitval gegarandeerd gaan plaatsvinden. Dus eigenlijk geen keuze. En de zekerheid dat het weer terug zal komen, dus deze operatie zal steeds na een paar jaar herhaald moeten worden. Wachttijd vanaf nu ongeveer 6-7 weken, kan nog wat uitlopen a.g.v. vakanties. Pluspunt: ik hoef niet te liggen, ik mag zitten en lopen, en daarbij moet ik zelf kiezen wat het meest comfortabel is (minste pijn oplevert).
      Geduld is een schone zaak!!

      Verwijderen
  12. Zo, dat gesprek heb je weer gehad. Fijn dat je mag bewegen zoals dat goed voelt.
    Maar ik hoop echt voor je dat de vakantietijd geen verlenging van je wachttijd betekent!
    En dan de zekerheid hebben dat je om de paar jaar weer terug on deze molen gaat, afschuwelijk!
    Maar laten we maar niet zover kijken, eerst deze operatie maar😉.
    Fijn voor je dat je vanaf vrijdag weer lekker veel afleiding krijgt!

    BeantwoordenVerwijderen