Update gezondheid

Vandaag had ik dan eindelijk het gesprek met de neurochirurg. 

Gelukkig nam hij alle tijd, liet de MRI-beelden zien, legde heel rustig en duidelijk uit wat er aan de hand is en wat de operatie zal gaan inhouden.
Ook besproken welke risico's er zijn. Die zijn behoorlijk, denk aan uitval van de blaas en uitval van het onderlichaam. Maar, als de operatie niet wordt uitgevoerd, zal deze uitval sowieso gaan plaatsvinden, dus ja...hij gaf me niet eens de keuze wel of niet opereren.

Het wordt een dubbele operatie, want naast de beklemming van mijn zenuwen is er ook sprake van een hernia. Tja, als ze dan toch bezig zijn, nemen ze dat ook gelijk even mee. Dat is dan mooi meegenomen.

De vernauwing van mijn wervelkanaal is een proces dat niet kan worden gestopt.
Met deze operatie wordt de huidige beklemming opgelost, maar het zal opnieuw ontstaan. Dat betekent dat ik over een paar jaar weer dezelfde operatie zal moeten ondergaan. En daarna weer en weer... Voordeel is dan natuurlijk, dat ik de symptomen zal herkennen, en er niet zal hoeven worden uitgezocht wat er aan de hand is. En gelukkig is dit een operatie die ze eindeloos kunnen herhalen.
Maar het betekent wel dat ik om de paar jaar een periode inactief zal zijn.

Het herstel van de operatie zal bij mij ook aanzienlijk langer gaan duren dan "gemiddeld" vertelde de chirurg, doordat ik fibromyalgie heb. Er wordt tijdens de operatie een spier aan de kant gelegd, en aan het einde van de operatie wordt die weer terug gelegd. Dat gaat mijn lichaam niet waarderen blijkbaar. Ach ja, als je het doet moet je het goed doen 😉.

De wachttijd vanaf vandaag tot aan de operatie is 6-7 weken, dus eerste helft september. Wellicht vallen er afspraken tussenuit, dan word ik eerder opgeroepen. Daar moet ik dan maar op hopen.

Eigenlijk is me niets nieuws verteld, behalve dat het gegarandeerd terug zal komen. Dat laatste moet ik echt even laten bezinken. Wat betekent dat bijvoorbeeld voor mijn werk? Ik heb een ontzettend leuke baan, maar het is wel de hele dag lopen en staan en tillen en sjouwen, met zo'n 15.000 stappen op een gemiddelde dag.
Ik had me er al wel min of meer bij neergelegd dat het nog wel een tijd gaat duren voordat ik weer (fulltime) aan het werk kan. Maar ik ben er wel steeds vanuit gegaan dat ik na operatie en herstelperiode weer helemaal hersteld zou zijn. En dus weer alles zou kunnen (blijven) doen. Dat is helemaal niet zo zeker, werd mij nu uitgelegd.
Zal ik dan nu nog een switch moeten maken? Wat zou ik dan willen en kunnen doen? 

Daar moet ik maar eens rustig over gaan nadenken. In september word ik 59 jaar, dus ik ben niet piep meer, maar toch nog te jong om met pensioen te gaan. 
Financieel zou dat overigens wel kunnen, maar of ik dat wil? Misschien minder uren gaan werken, niet meer fulltime?
Dat zal overigens geen invloed hebben op het proces van een nieuwe beklemming. Het enige wat ik kan doen om een volgende operatie zo lang mogelijk uit te stellen zijn 2 dingen:
1. geen overgewicht krijgen
2. mijn buik-en rugspieren zo sterk mogelijk houden/maken
Daarbij helpt mijn werk dus eigenlijk wel heel goed 😀.

Gelukkig hoef ik nu niet een beslissing te maken. Die zal erg afhankelijk zijn van hoe ik uit deze eerste operatie kom. Maar het is stof tot nadenken, wat als....

Positieve nieuws is, dat ik niet hele dagen hoef te liggen. Dat ik mag lopen en zitten als de pijn dat toelaat. En dat betekent dat jullie de komende tijd waarschijnlijk toch wat handwerk zullen gaan zien hier. Kijk, eind goed al goed!!!

Ik wil jullie graag nog eens bedanken voor alle interesse die jullie tonen, en voor al jullie lieve en bemoedigende woorden . Het wordt enorm gewaardeerd!!