souvenir

Als kind mochten mijn broer en ik op vakantie altijd 1 souvenir uitkiezen. Voor mij was dat geen moeilijke keuze, ik kocht altijd een popje met klederdracht.
Ze stonden op mijn slaapkamer, allemaal netjes in hun doorzichtige doosjes.
Mijn moeder borduurde ook een schilderij met allemaal mensen in klederdracht, een patroon uit een Ariadne. Deze foto vond ik op internet:

De mijne was zoiets als die rechts onderin, het was een langwerpige lap, die hing aan een houten lat.
Het borduurwerk en de poppen heb ik helaas niet meer.

Met mijn ouders ging ik elk jaar 3-4 weken op zomervakantie naar "het buitenland". Want in Nederland blijven vond mijn vader geen vakantie. Juist het "geklooi" met een vreemde taal en vreemde munten vond hij geweldig.
Tijdens mijn huwelijk ben ik helaas maar een paar keer op vakantie geweest.
Dochter en ik willen daar nu toch graag wel weer een jaarlijkse gewoonte van gaan maken.
En de keren dat wij samen op vakantie zijn geweest, nam ik altijd een bolletje sokkenwol mee.
Een leuk en praktisch cadeau.
Praktisch, omdat het niet weer een prulletje is dat ergens een plekje moet krijgen in huis, en het leuke vind ik ten eerste het breien van de sokken (tijdens het breien denk ik weer terug aan die leuke vakantie daar-en-daar) en daarna diezelfde leuke herinnering, elke keer als ik die sokken aantrek.

Nu las ik net bij pippa-hus over zeeglas. Nooit van gehoord, eerlijk gezegd. Ik houd niet van het strand, en als ik er al kom, raap ik al het glas dat ik zie liggen op, en gooi het in een glasbak, om zo te voorkomen dat iemand zich eraan bezeerd. En ik kan me herinneren dat ik wel eens mooie stukjes glas opraapte, die wel gepolijst leken. Dat blijkt zeeglas te zijn! Gepolijst door de korreltjes zand in het zeewater. En het wordt gebruikt om bijvoorbeeld sieraden van te maken. Tjonge, nooit aan gedacht om dat te gebruiken, maar wel een heel leuk idee!

deze foto haalde ik van het internet, op de wikipedia-site over zeeglas staat deze afgebeeld.

Wij zullen in Luxemburg geen strand zien, maar ongetwijfeld heel wat kilometertjes afleggen in de bossen. En ik denk zomaar dat wij dan wel wat souveniertjes zullen meenemen, misschien wat takjes of afgevallen dennenappels, om een herfsttafel mee te maken, of misschien een mooie steen, als we die tegen komen. En het is zeker ook de bedoeling een leuk sokkenwolletje op de kop te tikken!
Wat het wordt weet ik natuurlijk nog niet, dat lezen jullie hier vast wel, de komende week!