breien

Dank jullie wel voor jullie lieve wensen! Heel lief van jullie!
Zo erg is het niet met me hoor, okay, ik weet dat ik een heel hoge pijngrens heb.
Gelukkig maar, want sinds kort-na-mijn-16e-verjaardag ben ik nooit meer zonder pijn geweest.
Ik kan het me echt niet meer herinneren hoe dat voelt, om helemaal nergens pijn te hebben.
Het hoort bij mij. En ook al hoor ik wel eens anders, mijn ervaring is dat pijn went. Leuk is het niet, maar echt, het went.

Wat ik veel lastiger vind, is altijd moe zijn. Dat is begonnen direct na de geboorte van mijn dochter, inmiddels dus al ruim 23 jaar. En ja, ik weet ook eigenlijk niet meer hoe het voelt, om niet moe te zijn, om een lichaam te hebben dat niet voortdurend schreeuwt Ho, Stop, Niet Doen, terwijl mijn hoofd juist wel van alles wil. Dat is iets wat ik lastiger vind te accepteren.

Ik ben dus vrij eigenwijs waar het mijn gezondheid betreft. Maar ik denk dat dat voor mij goed is.
Als ik al die jaren naar mijn lichaam had geluisterd, zou de reumatoloog gelijk gekregen hebben. Hij "voorspelde" mij dat ik in een rolstoel terecht zou komen, als ik niet per direct me ging aanpassen aan dat schreeuwende lichaam. Dat was ruim 14 jaar geleden. En ik denk dat ik heel best in die rolstoel terecht had kunnen komen, als ik inderdaad steeds weer had toegegeven aan mijn lichaam, en bij elk pijntje was gestopt met waar ik mee bezig was en stil was gaan zitten.
Dat deed ik dus niet! En ik ben blij dat ik dat niet heb gedaan, ik ben nog altijd goed ter been, kan mijn werk doen, en met de vele trucjes die ik mijzelf in al die jaren heb aangeleerd, ziet het er soms heel stom uit hoe ik iets doe, maar dat geeft niks, ik doe het! (als mensen er een opmerking over maken leg ik altijd uit dat het er raar uitziet omdat ik linkshandig ben, daar trapt bijna iedereen in, haha).
In al die jaren heb ik wel feilloos mijn lichaam leren kennen, weet ik wanneer ik iets wel of beter toch niet kan forceren. En hoe een beginnende slijmbeursontsteking aanvoelt. Handig, zeker nu ik geleerd heb om daar dan toch maar wél naar te luisteren!
En zodoende kan ik deze week "gewoon" mijn werk doen, heb ik vandaag samen met mijn dochter de auto schoongemaakt (mijn linkerarm doet het prima), en ben ik ook steeds een paar naaldjes aan het breien geweest.

De voeten zijn al een eind op weg. Het garen dat ik gebruik kocht ik een tijdje terug op een wolmarkt in Orvelte. Het merk kende ik niet, het is Magic Colours StrØmpegarn, dat werd voorheen verkocht bij KnittedKnots in Rolde.
Het garen is prettig om mee te breien, en ik denk dat het ook heel prettig zal dragen. Maar er zitten wat verschilletjes in het kleurpatroon, en dat vind ik best storend.
Ja, ik ben een Piet Precies. En als je op de foto boven kijkt, zie je vast wel wat mij stoort.
In de rechter sok zitten bruine vlekjes in het gele en lichtgroene gedeelte, die vlekjes zitten er niet in de linkersok. Ik vind die vlekjes best wel grappig, maar dan moeten ze wel in allebei de bollen zitten!

Ik heb 2 bollen met exact hetzelfde verfbadnummer gekocht, maar ze zijn dus niet identiek.
Nou ja, niets aan te doen. Het garen was niet duur, € 3,50 per bol van 50 gram. En de kleurtjes zijn wel echt mijn kleurtjes, ik ben een herfsttype. Ik ben ook wel heel benieuwd naar het verdere verloop van de kleuren, bij de tenen begon het met steeds een andere kleur, maar de voet is steeds afwisselend donkergroen en dan weer een andere kleur. Niet bewust gedaan dus, maar het komt wel leuk uit!

Nou, ik ga nog even lekker genieten van de frissere buitenlucht, voor mij hoefde het niet zo nodig kouder te worden hoor (hihi, ik had vanmiddag kippenvel op mijn armen!), maar ik denk dat veel mensen er wel blij mee zullen zijn!