1e ronde SWC: lelijke paarse sokken

Mijn lievelingskleur is paars. 
Mijn Ravelrynaam is paarsedraad, en zo heette ook mijn vorige blog.
In het eerste jaar dat wij hier woonden werd ik telkens blij verrast door de paarse bloemen in onze tuin. Toen we het huis bezichtigden lag er een dik pak sneeuw in de tuin, dus we hadden geen idee van wat er allemaal in stond.

Toch zien jullie de kleur niet veel voorbij komen in mijn handwerk. En dat komt doordat het een kleur is die mij niet zo goed staat. Een jaar geleden breide ik nog een trui in paars, maar jullie waren het met me eens: staat me niet goed (zeker niet in combinatie met het geel als bijkleur).

Dit is een streng garen die ik in januari 2016 won in de Rest-End Gruppe op Ravelry. Prachtige handgeverfde merinowol, wat ik te mooi vond voor een paar sokken. Bovendien zou ik nooit 2 identieke sokken ermee kunnen breien vanwege het kleurverloop, en 2 ongelijke sokken zouden me waarschijnlijk storen.
Ik besloot er toen een zomertopje van te breien:

Ik droeg het nooit, het model zat niet prettig, maar vooral, ik draag een mouwloos topje echt alleen op hele hete dagen, en dan was deze merinowol te warm!

Dus ik haalde het truitje ooit een keer uit, garen gewassen, opgespannen en op cakes gedraaid. En zo lag het jaren te wachten op het juiste patroon.

Dat kwam vorige week, als patroon in de eerste ronde van SWC.
Het patroon heet me-too-me-too.
Mooi? Nee, absoluut niet!! Waarom ik het dan toch ging breien? Ik vond het intrigerend, en het leek me een leuke uitdaging! Dit patroon vraagt om garen in meerdere kleuren, liefst kleuren die echt tegen elkaar afsteken.
Je breit een eenvoudige sok, helemaal in tricotsteek, maar..... je gaat de contrastkleur niet breien, althans niet in tricotsteek.

Wat je dan wel doet kan ik hier niet vertellen, omdat het nu eenmaal niet om een gratis patroon gaat (i.i.g. op dit moment niet), maar uiteindelijk krijg je 2 verticale strepen in die contrastkleur in je sok. 

Het was ver uit mijn comfortzone, want zoals ik al schreef, ik houd van identieke sokken, en ik wist bij voorbaat al dat ik die niet ging krijgen. Maar dat zou ook al niet lukken als ik volledig tricotsteek zou breien, door het kleurverloop.

Tijdens het breien kun je aardig wat lussen aan de binnenkant van je werk hebben hangen, maar uiteindelijk verwerk je die allemaal.

Het was een verrassend leuk werkje om te breien. Moeders mooiste zijn de sokken zeker niet geworden, maar daar ging het mij dan ook niet om. Ik wilde dit gewoon eens proberen, en na 9 jaar wist ik inmiddels wel dat, hoe mooi het garen ook op de streng leek, ik hiermee nooit iets zou kunnen breien dat ik echt mooi zou vinden.

In dit geval ging het dus puur om het proces, niet om het resultaat. 

Jullie zien het, ongelijke sokken. Maar wat was het leuk om een keer te doen!
Veel mensen die breien, gaat het om het eindresultaat, dat wordt ook wel projectbreisters - projectknitters genoemd. Anderen breien om het breien op zich, om verschillende technieken te proberen, en het boeit ze niet echt of er überhaupt een resultaat uit komt. Dat heet dan procesbreisters - procesknitters.
Wat ik ben? Een combinatie, maar meestal toch een projectbreister.
Ik vind het leuk om van tijd tot tijd nieuwe technieken uit te proberen, zoals met deze sokken, en daarbij doet voor mij het eindresultaat er niet/minder toe.
Maar meestal brei ik een patroon, omdat ik een foto heb gezien van het eindresultaat, en dat mij aansprak. Die trui, dat vest of die sokken vind ik mooi en wil ik ook graag breien, meer dan dat de techniek mij aanspreekt.

En deze lelijke sokken? Ach, ik had ze al een halve dag af toen ik me bedacht dat SWC natuurlijk ook een wedstrijd is 😂! Oh ja, dan toch nu maar foto's maken in plaats van morgen 🤭 en het formulier van SWC invullen zodat de mods weten dat ik mijn sokken af heb. Binnen een kwartier kreeg ik bericht dat ze waren goedgekeurd, en dat ik als 3e was geëindigd voor dit patroon.
Dat levert flink wat punten op voor ons team (ik zit in het Nederlandstalige Team Zandvoort), maar hoeveel punten wist ik eerlijk gezegd niet. Tja, iets met niet competitief zijn 😉. Gisterenavond vertelde een teamgenootje me dat ik 16 punten heb behaald (#1 krijgt er 20, #2 18, #3 16, en zo door).

Ik had dit weekend koude voeten, en heb de sokken aangetrokken. Heerlijk warm! Dus ze verdienen toch wel hun plekje in mijn sokkenla, ik moet gewoon niet teveel naar mijn voeten kijken 😁.

En speciaal voor Jenneke en Betsy hierbij een sneakpeak van mijn zomertruitje: