Mijn glas is altijd halfvol, gelukkig wel. Maar ik kan wel de empathie opbrengen om te luisteren naar anderen als hun glas (altijd) halfleeg is of ze in herhaling blijven vallen of alles alleen draait om hen. Ik voel eerder medeleven, wat moet het vervelend zijn als je niet de zon ziet schijnen, ook al zit die achter heel dikke wolken verstopt.
Deze reactie plaatste ik bij Froukje. Ken je haar blog? Ik volg haar al jaren! Vroeger wat meer op handwerken gericht, nu wat meer op het leven, maar beide vind ik leuk. En ik geniet altijd enorm van de filmpjes van haar hond Douwe!
Bijzonder, hoe iets dan opeens meerdere malen langs komt, want in een gesprek met een vriendin ging het ook al over een halfvol glas. Ze vroeg me hoe ik dat toch volhoud, bijvoorbeeld nu met mijn rugklachten, en altijd met de fibromyalgie.
Tja, ik denk dat het een instelling is, waar kies je voor, wat wil je in het leven.
Mijn leven is echt niet over rozen gegaan, ik ben heel wat meer obstakels op mijn weg tegen gekomen dan mijn vriendinnen. Maar het is hoe je daarmee omgaat, wat je vormt tot wie je nu bent.
De diagnose fibromyalgie was niet leuk, maar het gaf wel duidelijkheid, over wat er aan de hand was en wat ik kon verwachten.
Dat ik aan mijn rug moet worden geopereerd is ook niet leuk, maar ik ga er vanuit dat ik daarna weer dansend door het leven kan.
Andere mensen krijgen diagnoses die hun leven op de kop zetten, ze raken verlamd, ze komen te overlijden, of ze verliezen hun kind.
Maar ik mag door, samen met mijn dochter, en daar ben ik dankbaar voor!
Vandaag is voor mij een feestelijke dag. Mijn ouwe, trouwe lezers weten dat mijn huwelijk niet werd wat ik ervan hoopte. Dat is een understatement, getrouwd zijn met een narcist is geen feestje. Maar vandaag is het alweer (of toch pas?) 5 jaar geleden dat de echtscheiding werd ingeschreven. Niet dat hij toen direct uit mijn leven was, maar uiteindelijk wel. Ik geniet van het leuke leven dat ik nu heb. Als ik terugdenk aan hoe mijn leven er 5 jaar geleden uit zag, en hoe het nu is, dan voel ik me gezegend hoe mooi het is geworden!
Mooi dat je op deze manier in het leven kunt staan. Dat je met empathie kunt luisteren naar anderen wier glas altijd maar half leeg blijft. De ene mens heeft nu eenmaal wat meer veerkracht dan de ander en helaas krijgt de een ook meer narigheden op het bordje dan de ander. Petje af voor jouw kracht en het klinkt een beetje gek, maar toch gefeliciteerd met je eerste scheidingslustrum! Groet, Annemarie
BeantwoordenVerwijderenDank je wel!
VerwijderenTja, het klinkt wel vreemd om iemand te feliciteren met 5 jaar gescheiden te zijn, maar omdat jij het een feestelijke dag vind durf ik dat wel te doen, dus bij deze.
BeantwoordenVerwijderenWat volg ik je al lange tijd, ik herinner me nog goed je verhalen hoe je in dat kleine huisje moest wonen. En ja, wat moet het heerlijk zijn om nu zelf te bepalen wat je doet en je eigen beslissingen te nemen na zo'n moeilijk huwelijk.
Vraagje: heb je nu met je rugklachten nog meer last van de fibro of gaat dat op in het geheel? Ik vraag me weleens af of mensen die fibromyalgie
hebben meer pijn kunnen verdragen, de pijn is altijd wel aanwezig, maar op een bepaalde manier wen je er ook wel aan is mijn ervaring.Inderdaad ben ik ook wel altijd geneigd om andere mankementen op de fibro af te schuiven en dat is niet altijd zo blijkt nu ook wel bij jou.
Volgens mijn huisarts ben ik geen "pieper", dus ga ik daar ook niet snel heen.
Nou, lang verhaal weer,
groetjes van Betsy
Ja, het is gek, maar dat kleine huisje, je herinnert je nog wat we meemaakten, dus ja, feest, ook al begin je natuurlijk aan een huwelijk met heel andere verwachtingen.
VerwijderenDe neurochirurg zag vrijwel geen historie staan in mijn dossier, en vroeg me waarom ik nooit naar een arts ga. Tja, ik denk dat mensen met fibro doorbijters zijn. Net als jij denk ik bij alles wat ik voel "oh, zal de fibro wel zijn". En daar valt toch niets tegen te doen. Dat was nu ook het geval. Maar fibro blijft niet een half jaar op 1 plek zitten, en dat was nu wel, daarom toch maar een keer naar de huisarts. Ik kon me bv. niet meer omdraaien in bed, maar h.a. constateerde alleen de slijmbeursontsteking in mijn heup. De fysio ook. Die ontsteking, zo weet ik nu, was alleen maar het gevolg van de problemen in mijn rug. En zo zijn er inmiddels alweer bijna 4 maanden voorbij, en is er nog altijd niets aan het probleem gedaan. Dat frustreert best wel.
Ik kan me je verhalen van toen nog goed herinneren.
BeantwoordenVerwijderenWat is je leven veranderd toch.
Net als dat van mij trouwens. 😉
Als is dat een heel ander verhaal.
Vergeet ik nog wat ik het eerst had willen zeggen: gefeliciteerd!
VerwijderenJa, we volgen elkaar al heel lang, ik weet nog je verdrietige verhalen over je vorige woonplaats. Ook jouw leven is enorm veranderd. En dank je wel!
Verwijderen