ongenode gast

Ik heb eerder aangegeven dat ik hier niet meer iets schrijf over de echtscheiding, omdat het wel duidelijk is dat mijn (aanstaande ex-)man mee leest. Maar ik heb de afgelopen week nogal wat mailtjes ontvangen van mensen die vroegen naar uitleg over de niet-uitgenodigde gast, die was langs geweest tijdens onze vakantie. Veel lezers vroegen me bezorgd of er inbrekers waren geweest of zo, en of er spullen waren gestolen.

Het verhaal is simpel. De auto van dl kwam een jaar geleden niet door de APK. Haar vader onderhield de auto's, en gaf aan dat het teveel geld/tijd zou kosten om de auto zodanig op te knappen, dat die alsnog goedgekeurd zou worden voor de APK.
Hij zou op zoek gaan naar een goede, andere auto voor haar (die ze overigens zelf zou betalen, net als haar eerste auto) en hij gaf haar 1 van zijn auto's mee, waarin ze dan in de tussentijd kon rijden. De afgekeurde auto heeft hij voor haar verkocht.

Afijn, hij kocht een auto maar vond die na aankoop toch niet geschikt voor dl, dus er moest nog weer een andere auto worden gezocht. De auto die hij voor haar kocht gebruikt hij nu zelf (van ons geld, daar heb ik dus voor de helft aan meebetaald).
In februari was er nog altijd geen auto voor dl gekocht, en ze was inmiddels zelf druk op zoek gegaan, en had ook wel een aantal auto's gevonden die ze wilde gaan bekijken. Ze vroeg haar vader mee te gaan, hij is automonteur geweest dus heeft meer verstand van auto's dan zijzelf.
Ze spraken af een bepaalde auto te gaan bekijken, die stond een uurtje rijden bij het huis in Zuid-Holland vandaan. Dl reisde naar haar vader (2 uur reistijd) maar daar aangekomen weigerde hij met haar naar die auto te gaan kijken, want dat was wel een uur reizen! (Ja, dat wist hij toch van tevoren, en dl had er al 2 uur reistijd op zitten, en moest diezelfde dag ook nog weer 2 uur terug reizen). Afijn, ze zijn een rondje gaan maken langs autodealers in de buurt, maar die hadden geen van allen staan wat dl zocht.  Dus onverrichter zake keerde ze terug naar Drenthe.
Ze is toen zelf maar verder gaan zoeken, en heeft uiteindelijk een auto gevonden hier in de regio, die helemaal naar haar zin was, en die heeft ze uiteindelijk gekocht.
Toen ze haar vader dat enthousiast vertelde via de mail, kreeg ze een enorme scheldmail terug.

De auto die zij tijdelijk van haar vader te leen had gekregen, stond dus sinds die tijd stof te happen, hier op de camping. Haar vader eiste dat sleutel en kentekenbewijs zouden worden opgestuurd naar hem, zodat hij de auto kon ophalen. Maar in de 26 jaar dat wij daar wonen, is de postbezorging een drama. Met 3 keer hetzelfde huisnummer langs 1 weg, wordt er elke week wel 1 of meer keer post in de verkeerde brievenbus gegooid. En wij brachten dat dan altijd netjes naar de mensen die verderop wonen, maar zij deden dat andersom niet. Met als gevolg dat wij menig poststuk nooit hebben ontvangen. Dat wil je natuurlijk niet laten gebeuren met een sleutel en kentekenbewijs van een auto.
Ook met aangetekende post is het in het verleden fout gegaan.
Dl had de auto wel naar Zuid-Holland kunnen rijden maar ja, ze werd niet meer op het erf toegelaten.
Bovendien, toen we op een bepaald moment op verzoek van de camping-eigenaar de auto een ander plekje gaven (in verband met een evenement) maakte de auto zo'n kabaal, dat we het ook niet verantwoord vonden om nog in die auto te rijden.
Dus heb ik aangegeven dat mijn man de auto dan zelf maar moest komen ophalen.
Het enige wat ik daar nog op vernam, was dat het dan wel via de advocaat zou worden geregeld. Hij zou de auto schorsen, en als er dan nog mee gereden werd was de bekeuring voor mij. Prima hoor, we rijden er niet in, schors hem maar (heeft hij dus nooit gedaan, en de verzekering is ook al die tijd blijven doorlopen).

Ik vermoedde al dat mijn man hier mee leest, en dus wist dat we vorige week een paar dagen op vakantie waren, en ik verwachtte ook wel dat hij dan hierheen zou komen om die auto weg te halen.
En precies dat is er gebeurd.
Ik vind het maar een domme actie van hem. Als hij nou gewoon een keer was langs gekomen als we thuis waren, had hij nu alle sleutels en het kentekenbewijs gehad. Maar nee, hij komt als hij zeker weet dat wij er niet zijn, en gebruikt dan de reservesleutel om in de auto te rijden.
Oh, en als jullie je nu afvragen hoe ik zo zeker weet dat mijn man de auto heeft meegenomen, en de auto niet gestolen is? Op onze voordeur zat een briefje geprikt met daarop geschreven (in het handschrift van mijn man): Cuore staat thuis.
(uh, thuis, je bedoelt bij het huis in Zuid-Holland, want aangezien wij daar al een half jaar geen toegang meer hebben noemen we dat niet meer "thuis").

Denkt hij nu ons daarmee beet te hebben genomen, te slim af te zijn geweest of zoiets? Geen idee. Ik heb al een hele tijd geleden aangegeven dat hij de auto kon ophalen (met meenemen van gereedschap omdat de auto "iets" mankeerde), want dl en ik hebben elk onze eigen auto dus hebben we die van hem niet nodig, en de auto stond hier maar stof te happen. Van stilstaan wordt geen enkele auto beter.

Zo, ik hoop hiermee jullie vragen te hebben beantwoord.
Verder doe ik er maar weer het zwijgen toe, het is zo langzamerhand een soap-serie aan het worden, maar als je dit verhaal zou schrijven als scenario, zou er waarschijnlijk worden gezegd dat dit allemaal bij elkaar een beetje te veel zou zijn, en niet meer geloofwaardig.
Maar het is geen verzonnen verhaal, het is werkelijkheid, onze werkelijkheid, en die is bizar!