laatste WIP

Tjonge, wat zag ik op tegen het wegwerken van al die draadjes van mijn trui.
Maar eigenlijk was het helemaal niet zoveel werk, dus ik heb ook dit projectje helemaal afgewerkt.
Kan ik eindelijk die heerlijk warme en superzachte trui gaan dragen! Nou ja, niet nu natuurlijk, komende winter.

Is er nog maar 1 WIP over! Yes, ik had niet verwacht dat me dat zou lukken in 3 weken.
Toen dochter en ik begin vorige week ons huisje weer eens een grote schoonmaakbeurt gaven, en de meubeltjes een ander plekje gaven, besloot ik alle projectjes-in-wording die ik tegenkwam bij elkaar te leggen, en mij daarmee bezig te gaan houden, tijdens het kijken van de Tour de France.

Het waren er best veel. Sommige waren al bijna klaar, hadden alleen nog wat afwerking of aanpassing nodig:

Maar aan andere moest ik nog wel flink wat werk verrichten:

En nu heb ik het allerlaatste werkje erbij gepakt:

Hier ga ik mouwen aan breien, zodat ik hem ook echt eens zal gaan dragen!
Het begin is er:

Steken opgenomen langs het armsgat. Deze tuniek breide ik in in december 2011/januari 2012.
(Dat is zo handig aan Ravelry, daar heb ik dit even snel opgezocht).

De jurk draagt heerlijk maar ja, is erg warm, en ik draag het in praktijk dus nooit, omdat ik er koude armen in krijg! Want meer dan een dun colletje draag ik hier niet onder, dat wordt gewoon te warm.
Als ik er mouwen aan heb gebreid, zal ik het vast met veel plezier gaan dragen in de winter!

Vanmorgen ingevallen op het werk, maar vanmiddag lekker vrij, dus heerlijk kunnen kijken naar de Tour de France. Oei, wat een schrik, toen Gilbert over een stenen muurtje kukelde! Net een bocht voor de plek waar in 1995 Fabio Casartelli eenzelfde snoekduik nam. Maar helaas overleed hij een paar uur later in het ziekenhuis, slechts 24 jaar oud, en papa van een zoontje van 2 maanden!
Ik kan me dat nog zo goed herinneren, ik zat te kijken naar de etappe, en mijn eigen dochtertje was toen 5 maanden oud. Dat komt dan wel even binnen, kan ik jullie vertellen.
In 1995 was het dragen van een helm nog niet verplicht, en eigenlijk vonden de meeste renners het maar een beetje iets voor watjes. En wielrenners zijn alles behalve watjes! Ze vallen, breken of kneuzen het 1 en ander, maar hop, ze stappen weer op de fiets,  vaak met enorme schaafwonden.
Dat is waarom ik zoveel respect heb voor wielrenners, en zo'n hekel heb aan voetballen. Er zijn op het moment op Y.outube aan paar leuke filmpjes te zien, waarop beelden staan van vallende wielrenners en voetballers. Met vertraagde herhalingen van die voetballers, waarbij je vaak ziet dat ze helemaal niet eens geraakt worden door de tegenstander, maar wel op de grond liggen te rollen van de pijn. Ik houd van sport, en dat is allesbehalve sportief gedrag. Maar goed, het WK voetbal is weer achter de rug en nu nog de hele week genieten van de Tour! En dan maar hopen dat er niemand meer onderuit gaat!