ik ben er weer

Zo, ik ben er weer. Afgelopen maandag stond ik op van de bank en knak...het schoot in mijn rug.
Yep, ik ben duidelijk geen 20 meer, haha.
Dus de afgelopen week me met hangen en wurgen door mijn werk gepusht, maar thuis zo min mogelijk gedaan en vooral zoveel mogelijk rustig, keurig rechtop, gezeten op de bank.
En tja, helemaal stil zitten lukt me niet lang.

Breien lukte echt niet, dus dan maar een nieuw haakwerkje opgezet.
Ik zocht een klein projectje, omdat ik geen gewicht wilde hebben hangen aan mijn haaknaald. Dat zou mijn sleutelbeen weer onnodig belasten.

De lavendel in de tuin was uitgebloeid. En dus besloot ik een aantal halve bolletjes van diverse garens bij elkaar te zoeken, en zakjes te gaan haken. Kleine zakjes, dus geen gewicht aan de naald, en snel klaar. Fijn omdat het tempo van haken nu heel laag lag. Dan zie je toch resultaat na een avondje haken.
De lavendel heb ik gisterenavond afgeknipt, nu laten drogen en dan de zakjes vullen.

Later in de week ging het beter, en besloot ik dat ik wel weer iets groters kon haken. Twee mandjes haakte ik:

En vanmiddag, terwijl we genoten van de etappe van de Tour de France, waar eindelijk weer eens leuke, spannende ontsnappingen in waren en die werd gewonnen door Bauke Mollema, ben ik aan een klein breiwerkje begonnen.
Uiteraard op een rondbreinaald, rechte naalden ga ik gewoon nooit meer gebruiken!
Het wordt een vestje voor een baby-jongetje.

Het garen kocht ik ooit eens bij een kringloopwinkel, simpel omdat mijn naam op de band staat.
Ik bewaar garenbanden nooit, maar misschien ga ik deze wel bewaren?
Nou, zal het wel zien, ben in ieder geval blij dat mijn lichaam nu weer in haar gewone doen is (met fibro betekent dat altijd pijn en altijd moe, maar dat ben ik na al die jaren gewend, die extra hindernissen waren echt vervelend).