De M van... (Crea2021)

De M van ...

- MUZIEK: van kleins af aan, hield ik van muziek. Ik droomde ervan om ballerina te worden, en majorette. Helaas, daar kwam niets van in, want volgens mijn moeder was ballet slecht voor je voeten en was over straat lopen in zo'n niets verhullend majorette-pakje ordinair! Maar, ik mocht wel gaan turnen. Dat had mijn moeder vroeger ook gedaan, en de liefde voor het turnen kreeg ik al jong mee. Er werden op tv turnwedstrijden uitgezonden, en ik keek daar gefascineerd naar, vooral de vrije oefening! Ik kan me het nog echt herinneren, ik kon niet wachten tot ik 4 werd, dan mocht ik namelijk naar de kleuterschool, maar vooral, ik mocht op turnen!!! Mijn verjaardag viel op een dinsdag, de volgende dag ging ik voor het eerst naar gymnastiekles, en ik zou 10 jaar lang turnen. Het was mijn grote passie, en ik was er blijkbaar goed in, want ik deed mee aan demonstraties en wedstrijden, en kreeg een uitnodiging om te komen trainen op Papendal. Dat betekende mijn kans om mijn droom waar te maken: mijn land vertegenwoordigen op de Olympische Spelen! Of ik echt zo goed zou zijn geworden, weet ik natuurlijk niet, maar ik mocht naar de nationale selectie. Nou, mooi niet, daar staken mijn ouders een stokje voor, want dan zou ik doordeweeks bij een pleeggezin gaan inwonen, en in verband met trainingen en wedstrijden, zelfs niet elk weekend naar huis komen. Nee, dat ging niet door, het was tenslotte "maar een hobby"! Dat het zoveel meer was voor mij, hebben ze denk ik nooit begrepen. 
Ik vond turnen fantastisch, de ongelijke brug, de balk, maar het meest van al: de vrije oefening. Daarbij turn je op een mat, eventueel met attributen (mijn favoriet was het lint), en je beweegt op MUZIEK!

- MUZIEK: naast het turnen speelde muziek ook nog op andere manieren een rol in mijn leven. Ik wilde graag muziek maken, het liefste zou ik viool leren spelen. Mijn juf in de 1e klas speelde viool, en begeleidde ons daarmee als we psalmversen zongen. Prachtig vond ik het! Maar mijn ouders zagen dat "kattengejank" zoals zij het noemden absoluut niet zitten. Piano en gitaar leek me ook geweldig om te spelen. Nee, dat vonden ze ook geen goed idee, het moest orgel worden. Mijn vader had dat als kind ook geleerd (bij mijn opa en oma stond het traporgel nog in de woonkamer, en dat vond ik altijd wel fascinerend). Dus als ze een orgel zouden kopen, zouden mijn vader en ik er beiden gebruik van kunnen maken. Toendertijd moest je eerst 2 jaar blokfluitles volgen op de muziekschool, daarna mocht je pas een instrument uitkiezen om te gaan bespelen. Ik heb een jaar of 10 orgelles gehad, en ik moet zeggen, het was niet het instrument dat mijn voorkeur had, maar het maken van muziek heb ik altijd heerlijk gevonden.

- MUZIEK: terwijl ik op blokfluitles zat, besloot de directeur van onze muziekschool, dat hij een kinderkoor wilde vormen, van kinderen die lessen volgden op de muziekschool. De leerkrachten zochten de kinderen uit, die auditie mochten doen. Hoe ze dat precies bepaalden, geen idee, misschien ritmegevoel? Wij zongen ook wel op blokfluitles, dus voor onze juf was het vast niet zo moeilijk om te kiezen, en ik mocht ook. Wat vond ik het leuk, we oefenden echt heel serieus, elke week, met oefeningen voor thuis. en uiteindelijk gingen we ook echt optreden! Toen de muziekschool 10 jaar bestond werd er een lp opgenomen, waar leerlingen van de muziekschool te horen waren op hun instrumenten, en het kinderkoor op zong. We hebben zelfs een musical gespeeld, wat was het leuk!

- MUZIEK: in mijn tienerjaren was het vrij gebruikelijk dat je naar dansles ging. Mijn broer had dat ook gedaan (hij vond er niks aan, had totaal geen ritmegevoel, haha) en oh wat wilde ik dat ook graag. Mijn ouders twijfelden, enerzijds hoorde het toen min of meer bij je opvoeding, dat stijldansen, maar ze vonden het maar niks dat dat op zaterdagavond was. Ik werd altijd door mijn vader of broer begeleid als ik ergens anders naar toe ging dan naar school, maar ze hadden er allebei geen zin in om mij elke zaterdagavond te begeleiden. Mijn broer heeft mijn ouders overgehaald, om mij toch naar dansles te laten gaan. Dat hoorde immers bij je opvoeding! Oh, wat vond ik het geweldig! Walsen, chachacha, paso doble, ik genoot! Helaas moest ik er mee stoppen toen ik een enkelblessure opliep tijdens een sportwedstrijd. Vanaf dat moment lag letterlijk alles stil, het heeft 12,5 jaar geduurd met eindeloos veel onderzoeken en 3 operaties, voordat ik weer normaal zou kunnen lopen, laat staan dansen.

MUZIEK is voor mij altijd heel belangrijk geweest. Mijn moeder vertelde me later dat ik als klein kind altijd al aan het dansen was, zodra ik muziek hoorde ging ik bewegen. En nu? Na jaren me te hebben aangepast (want mijn ex vond dansen maar belachelijk), geniet ik nu weer steeds meer en meer van mijn leven, en ja, soms dans ik weer zingend door de kamer, gewoon omdat ik het zo heerlijk vind om me zo te bewegen.