goede voornemens

Doen jullie aan goede voornemens voor een nieuw jaar? Ik niet.
Ja, goede voornemens genoeg hoor, gedurende het jaar. Maar ik stel de uitvoering niet uit tot er een nieuw jaar begint. Als ik me voorneem om iets te gaan doen of te laten of te veranderen of wat dan ook, dan ga ik dat direct in uitvoer brengen (of althans ik doe er een poging toe).

Ik begrijp nooit zo goed waarom mensen, terug kijkend op het jaar dat bijna helemaal achter ze ligt, besluiten dat er "iets" niet naar hun zin is gegaan, en dan zich voornemen om in het nieuwe jaar dat "iets" aan te gaan pakken.
Kijken die mensen dan het hele jaar niet terug op de voorbije periode?
Voor mij is het logischer dat je regelmatig nadenkt over waar je staat, hoe je bent, wat je doet, wat je zou willen, en als er dan "iets" is wat je anders wilt, dat je daar dan ook zo snel mogelijk verandering in brengt.

Mijn moeder kende enorm veel spreekwoorden en gezegdes. Als kind vonden mijn broer en ik het best wel eens vervelend, als ze weer met zo'n (in onze ogen) dooddoener kwam. Maar, een aantal zijn mij altijd bijgebleven. Waarschijnlijk die, waar ik het stellig mee eens was.
Zo hield zij ons altijd voor: nooit naar je meerdere kijken, maar altijd naar je mindere.
Wij hadden het goed thuis, ik mag wel zeggen heel erg goed thuis. Mijn vader verdiende een royaal salaris, werkte aan het einde van de straat, at tussen de middag thuis, en kwam 's middags om kwart over 4 alweer uit zijn werk. Bepaald niet "die man die 's zondags het vlees aansnijdt" (dat deed mijn moeder trouwens altijd, haha). We kwamen nooit iets tekort, gingen een paar keer per jaar op vakantie, zaten volop in de kleren, aten alleen maar het beste van het beste, mochten op elke les die we wilden (ik heb jarenlang aan turnen gedaan en orgelles gehad).
Dus eigenlijk kenden we helemaal niet zoveel "meerderen". Maar goed, er zijn natuurlijk altijd mensen die het nog beter hebben. Door niet daarnaar te kijken, maar naar je "mindere", diegene die het niet zo goed heeft als jijzelf, word je vanzelf dankbaar voor alles wat jij wel hebt, en die ander moet ontberen. Ik vind het een wijze les die mijn moeder ons daarmee leerde. Het niet vanzelfsprekend vinden, wat je allemaal hebt en krijgt en kunt en mag, maar die rijkdom waarderen.