Volgers

dinsdag 2 oktober 2018

Zo trots als een pauw!

Oh mensen, ik ben zo trots als een pauw!

Zoals de vaste lezers wel weten, volgt dl een opleiding restauratie-en decoratieschilder.
Deze opleiding wordt op 3 plaatsen in het land gegeven.
In het derde studiejaar krijgen studenten de mogelijkheid om zich aan te melden voor het excellentie-programma.
Op de website van haar school staat dit als volgt beschreven:
Het Cibap wil talentvolle studenten alle kansen geven zich meesterlijk te ontwikkelen. Bij dit nieuwe programma verdiepen excellente Cibap-studenten van het excellentieprogramma Restauratieschilder zich in het vakmanschap dat leidt tot de titel Meester Restauratieschilder.
Zo leer je restaureren op het hoogste niveau!

En uit het verslag over de groep excellente studenten 2017:
Voor de restauratie- en decoratieschilders is het niet direct nodig om op HBO-niveau opgeleid te worden. Dan benader je het vak te theoretisch, daar heb je in de praktijk niks aan. In de restauratie is juist behoefte aan goede schilders met de nodige kennis van dit vakgebied.

Je mag je als derdejaars student opgeven voor dit excellentie-programma. Dit is precies waarom dl de opleiding is gaan volgen. Zij houdt van geschiedenis, van oude gebouwen met muur- en plafondschilderingen, van schilderijen van oude meesters. En het is haar droom om ooit zo goed te kunnen schilderen en zoveel kennis te hebben over de technieken die vroeger gebruikt werden (zowel qua samenstellen van verf als materiaal waarmee de verf werd aangebracht als de technieken van het aanbrengen), dat ze ook daadwerkelijk deze oude kunststukken zal kunnen en mogen restaureren.
Ze legde alle kritiek die ze kreeg naast zich neer. Kritiek over dat ze toch al een Havo-diploma heeft én een MBO4-diploma, en het dús niet logisch was dat ze nu opnieuw naar een MBO4-opleiding ging. Ja, maar wat zij wil is er nu eenmaal niet op HBO-niveau! Zij wil werken met haar handen! Zij wil dit bijzondere beroep leren en uitoefenen!

Niet iedereen die zich aan meldt, wordt toegelaten. Er wordt geselecteerd op basis van een aantal criteria, waaronder uiteraard het talent dat je tot op heden hebt getoond in het schilderen, maar ook je reden om aan dit zware programma te willen meedoen. Want zwaar is het!
Het is een opleiding die je volgt naast je MBO4-opleiding, waarbij je 1 middag+avond in de week onderwijs krijgt, naast de studie die je thuis moet doen. Deels krijg je dat onderwijs op je eigen school, deels op de andere scholen die in heel andere delen van het land zijn (tel dus je reistijd er nog maar eens bij op) en ook bezoek je verffabrieken, restauratieschilders en ateliers  enz.
Je volgt de opleiding tijdens het 3e en 4e schooljaar, ook tijdens de stage-periodes, en je mag slechts 1 keer je ziek melden tijdens de hele studie!
Oef, waar begint ze aan?! Met chronisch vermoeidheidssyndroom is het volgen van een "gewone" MBO4-opleiding al zwaar. Maar, waar een wil is, is een weg, en dus gaat ze ervoor! Ze wil deze opleiding koste-wat-kost volgen. Het is 2 jaar bikkelen, maar als je daarna aan het werk kunt en dat werk is je passie, dan heb je het er met liefde voor over, zegt ze zelf.

Gisteren was het zover. Er gingen al gesprekken aan vooraf, en beoordelingen van werkstukken, maar gisteren kreeg elke leerling die zich had aangemeld in een individueel gesprek te horen of hij/zij werd toegelaten tot de opleiding. En jullie begrijpen nu vast waarom ik begon met "Ik ben zo trots als een pauw": ZE IS TOEGELATEN!!!

Yes meis, van harte, ik ben zo blij voor je! Weer een stapje verder in het kunnen gaan waarmaken van je dromen! Je kunt het!

14 opmerkingen:

  1. Van harte gefeliciteerd! Wat is het mooi dat ze haar droom kan volgen. Wens haar maar heel veel succes van mij.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel! Ze zit naast me, heb het haar gelijk even laten lezen, en ze bedankt je heel hartelijk!

      Verwijderen
  2. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat is er mooier dan werk te mogen gaan doen, wat je passie is. En met dit in het vooruitzicht gaat ze er vast vol tegen aan. Het zal vast moeilijk zijn met haar chronisch vermoeidheidssyndroom. Maar dan moet je juist dingen doen die je energie geven. En dat zal dit zeker doen. Veel succes gewenst voor je dochter en jij.... Lekker genieten van haar gedrevenheid en kracht. Ik kan me voorstellen dat je super trots bent. 😍

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank Marie, voor je lieve reactie. En je hebt gelijk, dingen doen die je leuk vindt geven energie, dat ervaart ze nu ook al. Al is het soms moeilijk zich tot iets heel simpels te zetten, eenmaal bezig is ze blij dat ze begonnen is. En dat geldt voor alles. Zo gaan we elke dag een wandeling maken, als ik 's avonds tegen 7 uur thuis kom uit mijn werk. En door dat samen te doen, houden we het ook vol. Want het is zo gemakkelijk om dan te gaan eten en de rest van de avond op de bank te gaan hangen (waar ik soms best naar verlang na een hele dag staan en lopen). We gingen eerst hardlopen, maar dat is gewoon niet ons ding, een stevige wandeling wel. We kunnen elkaar dan fijn bijpraten over de dag. En zo krijgen we allebei elke dag beweging en frisse buitenlucht, iets wat we wel missen nu wel allebei met de auto naar werk/school moeten, omdat het gewoon echt te ver is om te fietsen. En nu stap ik snel in mijn auto, haha!

      Verwijderen
  4. Wat fijn dat ze toegelaten is! Iets doen wat dicht bij je hart ligt, is geweldig... en ze komt er wel denk ik...
    Ook heerlijk positief nieuws voor jullie allebei, dat kunnen jullie wel gebruiken!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, het is een opsteker die we beiden heel goed kunnen gebruiken, dank je wel voor je lieve reactie!

      Verwijderen
  5. hallo Anja ,
    begrijpelijk dat je trots bent zou ik ook zijn hoor ik feliciteer haar dan ook van harte
    gr.Emi.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Gefeliciteerd hoor! Wat heerlijk voor de dochter dat ze een opleiding heeft die bij haar past en waar ze veel plezier aan beleefd. Tenslotte is er niets leuker dan werk te kunnen doen wat je fijn vind, dan wordt het nooit een straf om te moeten werken, maar juist iets wat je graag doet.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Marie-Louise, zo is het maar net. Ze heeft eerst een andere MBO4 opleiding gevolgd, dat was een grafische opleiding (multimedia vormgever). De informatie die we vooraf over deze opleiding kregen op open dagen en dergelijke, bleek helaas niet overeen te komen met de werkelijkheid. Zo werd verteld dat het 50-50 met de hand en met de laptop werken was, maar ze deden alleen wat schetsen met de hand en verder alles op de laptop, wat haar totaal niet beviel. De opleiding wel afgemaakt en diploma behaald, is natuurlijk nooit weg en zo had ze in ieder geval dat MBO4-papiertje op zak. Maar al in het 1e jaar van die opleiding is ze gaan zoeken naar een opleiding die wel zou bieden wat ze zocht. Heel veel open dagen bezocht en veel met leerkrachten en studenten van deze opleiding gesproken, om er zeker van te zijn dat ze niet opnieuw teleurgesteld zou worden in de opleiding. En dit is wat ze zocht, waar haar hart ligt, waar ze elke dag enthousiast naar toe gaat, en elke avond weer enthousiast over praat. Ze zit inmiddels in het 3e jaar, dus alweer een eind op weg. En als ze dan uiteindelijk ook werk mag vinden wat ze fijn vindt, zal het geen straf zijn om te werken, ook al zal haar generatie misschien wel 50 jaar lang moeten werken.

      Verwijderen
  7. fin dat ze toegelaten is en ik wens haar veel succes!
    mijn oudste heeft op haar 43e universiteit afgerond. ze is gaan werken op haar 15e en heeft tot nu toe steeds savonds gestudeerd.. ze heeft meerdere hbo studies gedaan in verschillende richtingen, gewoon wat haar interesses had en wat ze nodig had voor haar eigen bedrijfje. ze is nu 48 en haar aow gaat pas in op haar 70e.. dan heeft ze dus al 55 jaar gewerkt

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. dank je, ik zal haar je wens doorgeven! Zo, wat een doorzetter is jouw dochter, daar mag je met recht trots op zijn zeg. Ik vind het toch wat triest hoor, als je in ons rijke land 55 jaar moet werken tot je AOW. Veel mensen zullen dat toch helemaal niet kunnen volhouden, en dan? De WW of bijstand in? Dat kan toch niet de bedoeling zijn! Een studie volgen omdat daar je interesses liggen ken ik, heb ik ook meermalen gedaan. Mag ik vragen wat voor bedrijf je dochter heeft?

      Verwijderen