Omdat we zelf ook even stil zijn.
En even stil willen staan.
Stil staan bij verdriet, het grote verdriet dat een zeer dierbare vriend is overleden.
De vriend, die voor mijn dochter een tweede vader was.
Die voogd over haar was.
Bij wie zij in huis zou zijn gaan wonen, als mijn man en ik niet meer zelf voor haar konden zorgen (door ziekte of overlijden).
Die in haar leven zoveel meer vader voor haar was, dan haar eigen vader ooit is geweest.
Die zijn vrouw achterlaat, van wie hij zo zielsveel hield.
Die zijn dochter achterlaat, zijn enig kind, het "zusje" van mijn dochter.
Het grote verdriet dat zijn overlijden teweeg brengt, moet een plekje krijgen.
En daar nemen we even de tijd voor.
Want zoals mijn dochter zei: ik ben nu binnen een jaar tijd allebei mijn vaders kwijt.
Het gevoel van onrechtvaardigheid dat er bij haar leeft, hadden ze maar van ziektes kunnen ruilen....
En dus staat nu alles even stil, en ben ik er voor haar, en ben ik alleen bezig met haar...
Veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenEn wees stil zolang je nodig hebt om stil te zijn.
Gecondoleerd en heel veel sterkte 😘
BeantwoordenVerwijderenOh, daar moet je zeker de tijd voor nemen. Heftig voor jullie allebei hoor.. en natuurlijk ook voor zijn vrouw en dochter...
BeantwoordenVerwijderenSterkte hoor!
Heel veel sterkte voor jullie. Ik hoop dat zijn gezin en jullie veel steun mogen krijgen om dit te kunnen dragen.
BeantwoordenVerwijderenWarme groet, Marie
gecondoleerd en ik wens jullie beiden veel sterkte
BeantwoordenVerwijderengecondoleerd en heel veel sterke voor jullie en zijn familie
BeantwoordenVerwijderenHeftig hoor!....dikke knuffel voor jullie allebei....liefs Ria ❤️💋❤️💋
BeantwoordenVerwijderen