Volgers

vrijdag 2 april 2021

Er gaat niets boven....de G (Crea2021)

 Er gaat niets boven...Groningen. Ik denk dat iedereen deze slogan wel kent. Maar waarom zou ik, als inwoner van Drenthe, over Groningen willen schrijven?

Toen ik opgroeide in Zuid-Holland, kreeg ik een vrij algemeen beeld mee van de inwoners van de 3 noordelijke provincies van ons land: ze waren stug en koppig!

Mijn moeder vertelde ons over de tijd dat ze tijdens de 2e wereldoorlog in Drenthe woonde. De mensen bij wie zij woonde werden eenvoudigweg oom en tante genoemd. Tante was een lieve, zachtaardige vrouw (en ja, zo heb ik haar ook altijd ervaren). Oom was een "echte noordeling, stug en koppig". Hm, was hij dat? Ik herinner me een man die hield van grapjes maken. En ja, hij had er lol in om plat Drents tegen mijn broer en mij te praten, en als wij er dan geen snars van begrepen, had hij de grootste lol. Maar niet op een vervelende manier, hij vond het gewoon grappig dat wij "bekakt Hollands" wel verstonden maar plat Drents niet (dat leerden we in de loop van de jaren trouwens best goed verstaan hoor).

Mijn moeder vertelde altijd dat die Drenten nog wel mee vielen, Friezen waren gewoon een eigenwijs volkje en Grunningers...breek me de bek niet open!

Inmiddels heb ik al heel wat Grunningers leren kennen, en ik vind ze helemaal niet stug of koppig. Nu kan het natuurlijk zijn dat dat toeval is, maar ik denk het niet.
Het bedrijf waar Sanne bij werkt is gevestigd in Groningen. Maar dat zegt niemand hier. Want met Groningen bedoel je de provincie. Heb je het over de stad, dat zeg je ook gewoon De Stad. Dus haar bedrijf zit in De Stad.
Dat vinden wij dan wel weer apart. Wij woonden voorheen in Zuid-Holland, dicht bij de grens met de provincie Utrecht, maar als wij het vroeger over Utrecht hadden, bedoelden we toch echt de stad, en niet de provincie. 

Ik houd van het platteland, van het buitengebied, niet van de bebouwde kom laat staan van steden. Maar, ik houd ook van geschiedenis, en van oude gebouwen. En daar hebben Utrecht en Groningen iets met elkaar gemeen: het zijn steden met mooie, oude panden. 

Voor degenen die de Stad niet kennen, op de foto's (die ik van het www heb geplukt) zie je de Martinitoren, het Goudkantoor (nu een restaurant/café) en het stadhuis.
Als jullie op die laatste foto heel goed kijken, zien jullie helemaal bovenin, in dat driehoekje boven de pilaren, een klok. 
Op deze foto waarop het stadhuis wordt verlicht, zie je klok beter. Het stadhuis wordt momenteel gerestaureerd, van binnen en van buiten. En Sanne's werkgever heeft de eer de restauratie qua bladgoud aanbrengen en schilderen op zich te mogen nemen.
Afgelopen week is Sanne bezig geweest aan het schilderwerk van de klok, daarboven in dus!
Oef, ik moet er niet aan denken, ik heb hoogtevrees. En ja, natuurlijk staat ze met een harnas aan, gezekerd aan de steiger, maar toch......     Maar zij geniet, want dit is waar ze voor is opgeleid, hier ligt haar passie, dit is haar trots. En ik ben supertrots op haar! Er gaat niets boven....Groningen!

Ik wens jullie allemaal een Goede Vrijdag en een goed Paasweekend!

25 opmerkingen:

  1. Je dochter doet mooi werk.
    In Groningen (provincie en stad) ben ik nog nooit geweest. In Friesland eigenlijk ook niet: we zijn ooit door Wolvega gereden en verder niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Is ook begrijpelijk, als je in Zeeland woont. Ik ben geboren op 1 van de Zuid-Hollandse eilanden, en ben toch slechts zelden in Zeeland geweest. Ik kan me herinneren dat we 1 keer mijn vakantie-vierende tante bezochten en we er 1 keer naar een huis zijn gaan kijken, maar al snel concludeerden dat Zeeland niets voor ons was (voor velen prachtig, maar het strakke landschap en water hebben niet mijn voorkeur)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik kwam als kind één keer per jaar op Sint Laurens, waar mijn zusjes opa woonde.
      Maar Zeeland leerde ik pas beter kennen toen ik in Brabant woonde en van daar uit gewoon af en toe naar de kust moest.
      Heb zelfs nog op Walcheren ingeschreven gestaan voor woonruimte.
      Maar ging uiteindelijk toch een heel andere kant op.

      Verwijderen
    2. Mis het uitwaaien in Vlissingen en Breskens wel heel erg.

      Verwijderen
  3. Wat leuk om een stukje familiegeschiedenis te mogen lezen en kennis n te mogen maken met het werk van je dochter. Wat een apart beroep en wat moet het leuk zijn om daar op deze manier mee bezig te mogen zijn! Jullie kunnen nu nooit meer langs het stadhuis van Groningen lopen zonder een trotse glimlach ;o)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat laatste klopt helemaal! Sowieso als we door de stad lopen is het "kijk, daar hebben wij ook aan gewerkt", en dat dan een aantal keer, haha. Het is zeker een apart beroep, precies wat bij haar past.

      Verwijderen
  4. De Groningers zelf laten ook het woordje 'de' weg.
    "Die waarkt ien Stad'.
    Fijn om je zo positief over het noorden te horen; als Drent kan ik je woorden alleen maar beamen.
    En..... als je uit het Noorden komt dan heb je het niet over 'open'.
    'Breek mij de bek niet lös!"

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Klopt helemaal! Een klant vraagt: hoe laat gaan jullie morgen los? Inderdaad laat men het woordje 'de' weg, en ik moest altijd lachen als een oud-collega tegen een klant zei: ik kijk even ALS het er is, dan dacht ik: kan je nog lang wachten! (Hij bedoelde OF het er is.) Toch merk ik dat je dingen overneemt, waar kom je vandaan klinkt haast raar, waar kom je weg klinkt logischer😄

      Verwijderen
  5. Wat speciaal dat Sanne dat mag doen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, ze heeft een bijzonder beroep, en blijkt er goed in te zijn, heerlijk!

      Verwijderen
  6. Ik ben ook dol op Groningen. Alle drie de kinderen zijn in het ziekenhuis in de stad geboren, dus ja, kan bijna niet anders. Ik ga er nog steeds graag naar toe. Wat ontzettend leuk dat je dochter aan het stadhuis mee mag werken. Ik zal volgende keer eens wat beter naar de klok kijken!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Doe maar, ze zijn nog wel even bezig daar, dus wie weet zie je haar op de steiger staan.

      Verwijderen
  7. Wat mooi, dat Sanne daar haar werk mag doen, kan ze er ook nog vaak naar kijken.
    Na een aantal jaren in de Stad te hebben gewoond wilden dochter en
    schoonzoon verhuizen naar een dorp in Drenthe, dat werd Annen.
    Ze kochten een oude boerderij, waar het nodige aan gesloopt moest
    worden.Wij namen een deel daarvan voor onze rekening en "woonden"
    een tijd in onze caravan in de tuin.
    We hebben in die tijd de vriendelijkheid van Drenten leren kennen.
    Na de eerste week kwamen er mensen spontaan eens langs voor een
    praatje, sommigen wisten veel te vertellen over de geschiedenis
    van de boerderij, iemand kwam zelfs een boekje brengen over
    het historische pand en vorige bewoners, anderen brachten een
    krantenartikel enz.
    Iemand had nog oud deurbeslag, kortom we voelden ons daar zeer
    welkom en dochterlief en haar gezin werden snel in de gemeenschap
    opgenomen en wonen er met veel plezier.
    Van ons geen woord over stugge Noorderlingen, ik denk zelfs, dat
    het hier meer het geval is!
    Jullie ook een heel fijn Paasweekend,
    Betsy


    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Annen is een prachtig dorp, wat een voorrecht om daar te mogen wonen! De vriendelijkheid voelt als een warme deken, we zouden echt niet meer kunnen wennen in het westen van het land. Ik weet niet waar jij precies woont, maar ik heb meer dan 20 jaar in de oosthoek van Zuid-Holland gewoond, en als ik daar iemand tegen kwam op straat, en ze groette, keken ze me aan met zo'n blik van "wat moet je van me?" in plaats van gewoon terug te groeten, wat hier gebeurt. Wat een verschil kan er toch zijn in zo'n klein landje!

      Verwijderen
    2. Dat valt mij iedere keer weer op,dat van groot tot klein
      iedereen je groet op straat! Ik woon midden op Zuid Beveland, het gebeurt hier ook wel, maar een stuk minder
      dan bij jullie.

      Verwijderen
  8. Lang geleden dat ik echt in Groningen Stad was.
    Wel nog een paar keer in de provincie geweest.
    Zo heerlijk wijds.
    Doet me denken aan het Noord Holland van mijn jeugd.
    Maar daar is inmiddels alle wijdsheid vol gebouwd.

    MiJn vriend is een Drenth en als die echt plat gaat dan versta ik er nog steeds heel weinig van.
    Nu spreekt hij ook wel een vreemde mengelmoes van nedersaksisch Drenths, Grensduits en Sallands :-D

    Ik moet er ook niet aan denken om op zo'n hoogte werken.
    Dappere dochter.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Misschien gek, ik woonde jarenlang op het platteland, kon alle kanten vrij uit naar toe kijken, maar ik heb helemaal niets met die wijdsheid! Ik houd van bossen, van heide, vond het leuk om over de weilanden uit te kunnen kijken, maar vond de dijk daarachter mooier. Het mengelmoesje van je vriend wordt hier in Zuid Drenthe ook gesproken, ik vind het prachtig, en kan het volgen, maar dat komt vast omdat ik als kind al leerde Drents te verstaan. Net als jij verstaat Sanne er ook niet veel van hoor.
      Ik vind Sanne ook dapper, moet er echt niet aan denken om boven op zo'n steiger te klauteren!

      Verwijderen
    2. Waar ik in Brabant woonde zat ik klem tussen tweegrote steden.
      Bijna nergens kon je tot aan de horizon kijken.
      Dat kon me heel erg benauwen.

      Verwijderen
  9. Wat een mooi beroep heeft je dochter en ik kan me voorstellen dat ze het heerlijk vind om te doen. Trots mag ze er op zijn, wanneer ze er naderhand langskomt.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een bijzonder beroep heeft je dochter en wat is zij stoer om zomaar bovenin gezekerd aan en touw te staan schilderen. Brrr. .... ik doe het haar niet na. Doodeng.
    Ik kom voor mijn werk zo af en toe in Groningen aan de rand van de stad en de rit er naar toe met uitzicht over dat prachtige landschap is altijd weer een mooi onderdeel van de werkdag. Een aantal jaar geleden was ik met mijn man een weekendje weg in hartje stad Groningen en wat was dat leuk. Overigens hebben mijn Groningse collega's het altijd over Stad en Ommeland!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Stad en Ommelande, hoor dat vaak. Je komt vanuit het zuiden richting Groningen rijden? Langs Assen? Inderdaad mooi landschap, oogt een beetje Hollands in onze ogen met het water, molen en dijkje.

      Verwijderen
    2. Ik vind het ook heel stoer hoor. Vorige week nog liet ze me een foto zien, gemaakt door een collega, waar ze met veiligheidsharnas en alles aan het werk is. Ik kreeg spontaan hoogtevrees, haha. Ze is niet eens 160 cm lang, dus een klein turfje op hoge steigers! Wel handig soms, zij kan zich in bochten wringen waar haar grote, mannelijke collega's nauwelijks bij kunnen.

      Verwijderen
  11. Inderdaad, wat zul je trots zijn op je dochter, dat zij een bijdrage levert aan zo'n bijzondere restauratie! Ik ben ook wel eens in Groningen geweest, toen ik klein was, Mijn vader was vrachtwagenchauffeur en af en toe gingen mijn moeder en ik wel eens mee. Ik was toen een jaar of 5, 5 hooguit. Mijn vader ging zijn werk doen en hij zette ons af in de stad. We hadden om een bepaalde tijd afgesproken. Bij een kerkklok, bleken er alleen 2 kerkklokken te zijn, met verschillende kleuren, ha ha, dat wisten we niet :)we stonden dus bij de verkeerde kerk. Uiteindelijk heeft mijn vader ons weer gevonden ;) Voor een klein meisje een heel avontuur ;) Fijne paasdagen, Anita

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh, wat een avontuur zal dat geweest zijn, als klein meisje verdwaalt in de grote stad!
      Jij ook fijne Pasen.

      Verwijderen