Volgers

vrijdag 16 april 2021

de H van HANDENARBEID (Crea2021)

 Ik denk dat heel veel deelneemster aan Crea2021 deze week als onderwerp HANDWERKEN of HANDENARBEID zullen kiezen. Logisch, bij een creatieve challenge.

Bezig zijn met je handen, ik heb het idee dat dat nog altijd wordt onderschat. Prima, leuk als hobby, maar niet om er je beroep van te maken. Zeker niet als je genoeg hersens hebt om ook met je hoofd je geld te kunnen verdienen.
Zo was dat in mijn tijd, toen ik na de HAVO de MEAO wilde gaan doen. Mijn decaan vond het zonde als ik 2 jaar zou gaan "verspillen" op de MEAO. Dat was toen een 3-jarige opleiding, en met je HAVO-diploma kwam je direct in het 2e jaar terecht. Ik was een vroege leerling, nog maar 16 jaar, en vond het een goed idee om eerst de MEAO te doen, en dan, op mijn 18e, door te stromen naar de HEAO. Maar, daar kwam niets van in! Mijn ouders waren al niet blij dat ik "maar" de HAVO deed (mijn broer had VWO gedaan en studeerde inmiddels aan de universiteit). En dus kwam ik, zo groen als gras, op de HEAO terecht, in Rotterdam, met klasgenoten die 20 jaar of ouder waren! Die kwamen met de auto naar school, woonden op kamers, een enkeling woonde samen en 1 klasgenoot was zelfs al getrouwd en had 2 kinderen, maar had besloten verder te willen leren. En ik? Ik mocht net brommer rijden (wat ik niet deed, ik fietste liever), zat elke ochtend 1,5 tot 2 uur in de bus en metro en tram op weg naar de school, en aan het einde van de middag die route weer terug. Gauw eten, en dan aan de studie, en dat 5 dagen in de week. Ja, ik kon het qua intelligentie zeker wel aan, mijn cijfers waren niet slecht, maar wat voelde ik me doodongelukkig tussen al die volwassen klasgenoten! En toen deed ik iets, waarvan ik nu nog altijd denk "dat ik dat durfde!". Ik ging tegen de wil van mijn ouders in, echt ongehoord, onacceptabel, maar ik kwijnde helemaal weg. En dus stapte ik op een dag de MEAO binnen, en vroeg de directeur te spreken. Bleek dat een oud-leraar Aardrijkskunde van mij te zijn, van de HAVO! Hij herkende mij, kende mijn broer en ouders, en moet hebben begrepen dat dit een enorm grote stap was voor mij. Hij stemde in, ik mocht overstappen, en in de 6 weken die nog resteerden van het schooljaar, zou ik alle stof van klas 2 moeten inhalen. inclusief alle proefwerken en het maken van alle werkstukken! Veel slaap zal ik niet hebben gekregen die 6 weken, maar ik herinner me dat niet meer, het enige dat mij is bijgebleven is de rust die het mij innerlijk gaf. Ik was nog altijd de jongste van de klas, maar dat was ik altijd al geweest, maar nu was het leeftijdsverschil niet zo groot, hooguit 1 of 2 jaar, en dat is op die leeftijd echt heel anders dan 4-6 jaar!
Naar de HEAO ben ik nooit meer terug gegaan, ik vond een baan nog voor ik mijn MEAO-diploma op zak had. Mijn ouders hadden inmiddels hun hoop opgegeven, maar gelukkig (vonden zij) ging ik aan het werk als boekhouder, dus ik ging met mijn hoofd werken, niet met mijn handen, dat was voor hen het belangrijkste!

In die tijd was er een campagne: een slimme meid is op haar toekomst voorbereid!
Maar die heeft volgens mij geen enkel resultaat gehad. Want 30 jaar later gebeurde bij Sanne precies hetzelfde. Zij wilde een MBO4 opleiding gaan doen, want ze wilde een vak leren, en met haar handen werken. En opnieuw vonden de leerkrachten op haar school dat zonde, ze had zoveel potentie blablabla, maar Sanne hield voet bij stuk. Wat zij wilde gaan doen is een vak uitvoeren, en dat vak leer je op een MBO, niet op een HBO. Het grote verschil voor haar was, dat haar ouders haar niet dwongen tot een andere opleiding. Wij vonden, dat ze moest kiezen wat zij zelf wilde, want haar generatie zal misschien wel 50 jaar moeten werken, voor ze met pensioen kan. En dan maakt het wel een groot verschil, of je elke dag fluitend naar je werk gaat, of met tegenzin.
Ze heeft inmiddels 2 MBO4-diploma's op zak, en is elke dag met veel plezier aan het werk. Een bijzonder vak heeft ze gekozen, restauratieschilder. En ze doet inmiddels naast haar werk ook een vakgerichte opleiding. Die gaat o.a. over historie, van hoe er vanaf de middeleeuwen gebouwd werd, tot hoe men toen verfkleuren maakte enz. Heel boeiend, en op HBO-niveau, en het gaat haar makkelijk af. Zelf zegt ze dat dat komt, doordat het onderwerp haar boeit. En ik denk zeker dat dat een rol speelt. Maar voor haar en mij telt alleen maar, dat ze plezier heeft in wat ze doet, en op welk denkniveau dat is, maakt volgens ons helemaal niets uit!

HANDENARBEID wordt naar mijn mening zwaar onderschat in ons land, waar gepredikt wordt dat we een KENNIS-economie moeten zijn. Oh ja? En wie doet dan al het werk dat "die geleerden" niet kunnen, zoals onderhoud en verbouwing aan hun huis en tuin, zoals de kapster, de automonteur, en noem al die o-zo-belangrijke beroepen maar op?! Íets kunnen maken met je handen verdient in mijn ogen veel meer waardering dan het nu krijgt.



7 opmerkingen:

  1. Wat geweldig dat je vroeger de stap naar de MEAO hebt gemaakt omdat je hart je dat ingaf! Heel moedig om tegen de wil van je ouders in te gaan, maar gelukkig voor hen 'ben je goed terechtgekomen' ;o)
    Heerlijk voor Sanne dat ze zelf haar keuze mocht en kon maken en nu kan doen waar háár hart ligt.
    Toevallig hoorde ik deze week op de radio een stuk over MBO opleidingen en dat de mensen die die scholing kiezen zo vreselijk belangrijk zijn voor ons land! Er werd gezegd dat er inderdaad een omwenteling moet komen over de manier waarop veel mensen denken over de MBO en daar kan ik me helemaal in vinden!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo belangrijk dat je je hart volgt. En zo super dat je dat zelf gedaan hebt. Wij mochten dat ook. Mijn broertje VWO advies ging naar de lts omdat hij met zijn handen wilde werken. Heeft daarna MTS HTS en lerarenopleiding gedaan Mijn jongste zoon heb ik af laten stromen omdat hij zo ongelukkig was, alleen theorie te moeten doen hij wilde zo graag met zijn handen werken. Ondanks zijn goede cijfers en negatieve reacties van leerkrachten toch steeds het gesprek weer aangegaan. Uiteindelijk heb ik gezegd dat ik mijn zoon ging vragen niet meer zijn best te doen, zodat hij lage cijfers zou krijgen zodat hij af moest stromen. Dat vonden ze echt heel vreemd, psycholoog en orthopedagoog werd ingezet en zij zagen ook in dat het beter was voor hem om af te stromen. Hij slaagde natuurlijk op zijn boerefluitjes en zit nu met veel plezier op het MBO om een echt vak te leren.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat fantastisch dat je vroeger die stap hebt durven zetten! En ja, mensen die met hun handen kunnen werken zijn zo ontzettend belangrijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een mooi verhaal Anja, daar spreekt ontzettend veel moed en kracht uit. Je hebt ook gelijk dat handenarbeid minder gewaardeerd wordt. Dat is jammer want een goede vakman/vrouw is net zoveel waard als iemand die met het hoofd werkt. Misschien nog wel meer.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Een geweldig goed blog en zó waar, vakmensen die met hun handen werken worden nog steeds ondergewaardeerd. Wanneer wordt men eens wakker !

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Helemaal mee eens, voor zoveel jaren geleden was het maar niets als je naar een lts ging. Ze waren vergeten dat je van een lts ook naar een mts kon!! Maar we hebben ze hard nodig, mensen die met hun handen werken, misschien moet de waardering eens andersom :-) Goed geschreven. Groetjes Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Onze zoon kreeg het advies om naar de HAVO te gaan, maar wij hebben (in overleg met hem) ervoor gekozen dat hij naar Kader ging. Die HAVO was namelijk niks voor hem, dat wisten we zo al. Er waren mensen die ons voor gek verklaarden, maar dat deerde ons niet.
    Hij heeft vier geweldige jaren op Kader gehad en is daarna naar het MBO gegaan. Hij heeft zijn MBO-diploma op zak en werk waar hij het naar zijn zin heeft. En daar gaat het toch om, vind ik.

    BeantwoordenVerwijderen