Volgers

dinsdag 17 april 2018

kleine stapjes...

 Met kleine stapjes gaat het vest vooruit.
De pas is al een eindje op weg, ik verwacht er de komende avonden wel fijn aan verder te kunnen breien. Fijn, want breien geeft me rust, ontspanning, van geest en lichaam.
En dat kan ik best gebruiken.

Want ik wist dat er heel veel vervelends op me af zou komen, als ik tot een echtscheiding zou besluiten, maar er gebeuren heel vaak zaken die ik echt niet vooraf had kunnen bedenken. Gelukkig heb ik een adequate advocaat, die nergens van onder de indruk is en dingen heel rustig en duidelijk weerlegt.
Mijn man wil niet scheiden (heeft volgens mij niets met mij te maken hoor, maar met bezit en het verdelen daarvan). Hij moet een verweerschrift indienen, waarin staat waarom volgens hem het huwelijk niet mag worden ontbonden. Er is een deadline, voor die datum moet je je verweerschrift hebben ingediend bij de rechtbank. Lukt dat je niet, kun je uitstel aanvragen. De eerste keer wordt dat altijd toegekend. Dan wordt een 2e deadline bepaald. Die nadert nu, dat is aanstaande maandag.
Mijn advocaat heeft aangegeven niet akkoord te gaan met een nieuw uitstel. Dat zou betekenen dat a.s. maandag de rechtbank een datum gaat bepalen, wanneer een rechtszitting gaat plaatsvinden. Maar als er maandag geen verweerschrift is ingediend bij de rechtbank, heeft de tegenpartij in de ogen van de rechter, geen bezwaar gemaakt tegen de echtscheiding, en kan deze worden uitgesproken.
Mijn man is nu bezig met zijn (in ieder geval voorlopig) laatste streken.
En die zijn bizar! En zoals er dan wordt gezegd: je recht hebben is iets heel anders dan je recht krijgen. Een kwestie van een heeeeel lange adem....

4 opmerkingen:

  1. Prachtig vest! Maar wat vervelend dat het niet zo respectvol gaat als dat je had gehoopt. Lijkt me voor jullie dochter ook vervelend. Heel veel sterkte en inderdaad, veeeeeel geduld....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, dochter en ik hadden ook wel verwacht dat het allemaal heel erg vervelend zou gaan verlopen (je neemt niet voor niets na 28 jaar samen zijn de beslissing dat het hier echt ophoudt). En ook al is dochter volwassen (23 jaar), ze is en blijft je kind, en dat haar vader haar zo totaal in de steek laat had ze wel verwacht, maar natuurlijk doet het heel erg veel pijn. Het is ook raar, ik ga van hem scheiden, zij niet, maar hij trekt haar nu op 1 lijn met mij. Vaak hoor je dat ouders de kinderen tegen de andere partner opstoken, mijn man doet het andersom.

      Verwijderen
  2. Liebe Anja,
    oh weh - da hast du viel auszuhalten im Moment. Ich drück die Daumen, dass alles gut abläuft und du bald erleichtert bist. Die Strickjacke ist wunderschön:) Mir hilft stricken auch immer irgendwie, wenn ich Entspannung und Ruhe brauche ...
    Viele liebe Grüße, Anke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Liebe Anke, danke dir! Mir hilft stricken auch immer wenn ich Entspannung und Ruhe brauche. Dieses Jahr habe ich schon viel gestrickt...
      LG Anja

      Verwijderen