Volgers

zaterdag 21 april 2018

een gebed zonder end

Eerder deze week schreef Marthy over spreekwoorden en gezegden.
Haar moeder gebruikte ze vaak. Net als mijn moeder.
Twee gezegden die mijn moeder vaak bezigde, vind ik heel mooi:
- nooit naar je meerdere maar altijd naar je mindere kijken, oftewel niet jaloers zijn op wat een rijker kindje aan speelgoed heeft, maar zien hoe weinig een armer kindje heeft (en dan dus tevreden zijn met wat jij hebt)
- verbeter de wereld maar begin bij jezelf (oftewel heb geen commentaar op een ander maar leef zelf zoals dat "hoort")
Het zijn grondvesten waar ik mijn leventje nog altijd op baseer.

Maar er is er nog zo eentje, die mijn moeder vaak gebruikte, als ze iets saais deed: het is een gebed zonder end (end=einde), oftewel het blijft maar doorgaan en doorgaan maar het vordert niet erg.
En dat slaat deze week op het roze vest.
Sinds ik aan de pas ben begonnen, brei ik meer achteruit dan vooruit, lijkt het wel.
Het patroon is heel eenvoudig, afwisselend 1 gaatje in een rij breien (2 samenbreien, 1 omhaal) en dan vervolgens zo'n zelfde gaatje, 1 naald alle steken breien, en dan 2 samenbreien, 1 omhaal, 1 recht breien (boven het gaatje), 1 omhaal, 2 samenbreien.
Daartussen steeds 4 naalden recht breien. Met ruim 300 steken op de naald is het dus flink balen als je dan 2 keer dat enkele gaatje hebt gebreid, en daar dus pas achterkomt als je ook al het grotere patroon hebt gebreid. Heel veel naalden, heel veel steken achteruit breien!
En dan weer verder. En er dan achter komen dat je bij de laatste steek een steekje naar links bent gegaan. Dan ga ik echt niet al die naalden terugsteken, maar laat de steken daar vallen en neem ze weer op op de juiste manier op, zodat het gaatje op de goede plek komt. Maar bij 10 naalden of zoiets, is dat ook wel weer een dingetje, om dat zo mooi te doen dat er helemaal niet te zien is dat je daaraan iets hebt veranderd.
Al met al schoot het niet erg op met het vest. Geeft helemaal niets, ik heb er geen haast mee om het vest af te hebben, maar het is gewoon heel erg vervelend als je steeds weer terug moet.
Maar ja, dan riep mijn moeder: Job's geduld! (de uitdrukking is Job's geduld en Salomon's wijsheid, maar dat laatste liet ze meestal weg).
Dus ik moet maar gewoon Job's geduld proberen op te brengen, komt vanzelf wel goed.

Datzelfde geldt ook voor de echtscheiding, zucht, mijn man heeft een nieuwe advocaat (iets met een conflict met de vorige en het karakter van mijn man...). Deze nieuwe heeft gevraagd om 2 weken uitstel, zodat hij zich kan inlezen in het dossier. Logisch, en we zijn ook verplicht daaraan mee te werken, maar het betekent waarschijnlijk dat we gewoon van begin af aan moeten gaan beginnen.
Job's geduld dus maar zien op te brengen!

Ik zit heerlijk aan de picknicktafel, in het zonnetje. Vandaag nog wat kleine werkjes in de tuin doen, en dan is die voorlopig helemaal klaar. Fijn hoor, we hebben best een flinke tuin bij ons huisje, maar het vraagt weinig tijd om die te onderhouden. De heggen rondom 1 of 2 keer per jaar snoeien, het gras maaien, en verder hebben we dat kleine hoekje met lavendel e.d., daar hoef ik niet veel aan te doen. En verder ligt er bestrating, kwestie van aanvegen en klaar. En dan vooral: GENIETEN!

Ik wens jullie allemaal een heel fijn en zonnig weekend. Hopelijk komt de voorspelde regen en onweer morgen pas 's avonds, kan iedereen genieten van een weekend buiten.

6 opmerkingen:

  1. heerlijk zo'n onderhoudsarme tuin wil ik ook!!! het groeit bij mij harder dan ik kan snoeien en wieden op het ogenblik! en ook ik heb de mouw van mijn vestje weer uitgehaald, want ik vond het veel te smal vanaf het begin , dus maar in elke 2 naald gemeerderd nu ipv om de 4 naalden.. ach maakt niks uit.. als je tevreden er over bent gaat het sneller!! en laat je het zitten dan erger je je steeds! over mijn scheiding heeeeeeeel lang geleden heb ik 3 jaaqr gedaan, mijn man wilde niet meer scheiden na een poos en probeerde alles tegen te houden, maar gelukkig ben je automatisch gescheiden na 3 jaar...maar dat was in 1980, misschien zijn de regels nu anders?? mijn motto om te leven is.. alles is tijdeliijk !!! (dus geniet als het leuk is ten volle en het is een troost voor tegenslag)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het huis waar mijn man nu nog woont, heeft een tuin van 4000 m2, die ik jarenlang alleen heb onderhouden, dus ik begrijp heel goed hoeveel werk je aan je tuin hebt. Ben wel blij met deze, haha. Drie jaar, hm, geen idee of dat nu nog zo is, we zijn "pas" een half jaar onderweg en nog niet 1 stap verder.

      Verwijderen
  2. Ja, er schuilt altijd veel wijsheid in spreekwoorden en gezegden. En ik hoop maar dat het geduld dat je moet opbrengen niet teveel energie van je gaat vragen, want dat zou heel jammer zijn.
    Dat vest komt wel goed, daar ben ik niet zo bang voor!
    Fijne zondag, groetjes v. Elizabeth

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het vreet soms energie, en die heb ik al niet zoveel door de fibro, maar dan gebeuren er weer dingen, die me energie geven. Gisteren heerlijk de hele dag buiten doorgebracht, genoten van de natuur die ontspringt, een ooievaar die heel lang rond cirkelde in de lucht en alleen de uiteinden van zijn/haar vleugels bewoog om te sturen, de vlinders en de duiven die elkaar het hof maakten.
      Het vest heb ik maar even aan de kant gelegd. Het is bijna af, maar ik brei voor mijn plezier, en als het dan even niet wil, dan leg ik het liever opzij om iets anders te gaan doen. Als ik het weer oppak zal het vast heel snel klaar zijn.
      Jij ook een fijne zondag!

      Verwijderen
  3. Ik mis nog: monnikenwerk
    Want dat is je vestje zeker.

    Over scheiden kan ik niet mee praten maar ik wens je sterkte en een "schone zaak".

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bij monnikenwerk denk ik toch meer aan werk dat MOET gedaan worden, en ellendig lang duurt. Breien doe ik voor mijn plezier, wil het niet dan leg ik het opzij.
      Scheiden komt ook niet voor in mijn eigen familie en vriendenkring, maar in mijn schoonfamilie loopt elke relatie stuk. Mijn zeer gelovige schoonmoeder trok het niet meer na ruim 40 jaar huwelijk, en vroeg een echtscheiding aan. Zij is ervan overtuigd dat ze daardoor in de hel terecht zal komen, maar zoals zijzelf zegt "de hel hier op aarde kon ik niet langer verdragen, dan maar de hel in het hiernamaals".

      Verwijderen