mijn moeder is overleden

Vandaag ontving ik bij de post een overlijdensbericht.
Mijn moeder is overleden.
Al 11 dagen geleden, en de begrafenis was 5 dagen geleden.
Ik werd nu pas op de hoogte gebracht.
Niemand heeft de moeite genomen (lees: het fatsoen gehad) om mij eerder te informeren over het overlijden van mijn moeder.
Niemand heeft mij de gelegenheid gegeven om afscheid van haar te nemen.
Ik was niet welkom bij het condoleren, en niet welkom bij de begrafenis.
Dat wist ik, en ik had er jaren geleden al in berust dat ik daar niet bij zou zijn (mocht zijn).
Prima, dat accepteer ik en respecteer ik.
Maar ik heb ook niet de kans gekregen om afscheid van haar te nemen, haar nog 1 keer te zien.
En mijn familieleden beweren christen te zijn.
Ik vind dit barbaars, maar ach, het bewijst waarom ik niet pas bij mijn familie, waarom ik me er nooit bij thuis heb gevoeld, waarom ze mij altijd maar een buitenbeentje vonden.
Wel raar dat ze op de kaart mijn vaders naam zetten, en daaronder "de kinderen".
Mijn ouders hadden alleen mijn broer en mij.
En ik was bijna 11 jaar geleden al uit de familie gezet, dus hadden ze nog maar 1 kind over.
Schrijf dan gewoon mijn broers naam, en die van zijn vrouw. Niet "kinderen", ik was hun kind niet meer.
En hoe bizar, ze hadden slechts 1 kleinkind, mijn dochter, en hoe blij waren ze grootouders te zijn!
Maar ook haar hebben ze laten vallen als een baksteen, en zij wordt niet eens vermeld op de kaart.
Niet haar naam, niet "kleinkind", er staat "onze lieve moeder" (ze is voor mij nooit een lieve moeder geweest helaas), er staat nergens iets als "mijn oma".
Oeps, de volgende generatie is men vergeten te vermelden.
Maar er staat wel "kinderen", want de schijn moet je nu eenmaal ophouden, voor die roemruchtig buitenwereld.

Ik denk aan mijn vader. Hij hield zielsveel van mijn moeder, en ik kan me niet voorstellen dat hij haar lang zal overleven. Hij zal niet voor zichzelf zorgen, niet goed eten en hij zal wegkwijnen.
Ik denk aan mijn moeder, die nooit een moeder voor mij heeft willen zijn. Rust in vrede.