Shawlette en Ikea Moppe ladekastje gepimpd

 Dit is 'm dan, de Everyday Companion Shawlette, hier gedragen op een trui die ik breide met hetzelfde garen, Drops Nord. Daar ga ik veel plezier van hebben!
Het kostte letterlijk pijn en moeite om op de foto te zetten, maar deze lieve ontwerpster verdient het wel dat haar ontwerp in het zonnetje wordt gezet!

Als het patroon uitkomt, zal ik het hier nog wel even laten weten, mocht je zoiets ook willen maken. Het is een heel duidelijk patroon, zowel met charts (dus tekeningen) als helemaal uitgeschreven tekst.

Wat ik jullie helemaal nog niet heb laten zien, is wat ik een paar weken geleden heb gedaan met een Ikea Moppe kastje dat ik ooit eens in de kringloopwinkel kocht.

Zo zag het er uit toen ik het kocht. Ik had toen al wel het plan er " iets" aan te willen veranderen, maar daar bleef het eigenlijk bij.

Nu ik thuis ben, bestel ik zoveel mogelijk online. Zelfs de supermarktboodschappen. Sanne hoeft ze dan alleen maar op te bergen, ze heeft al genoeg extra werk nu.
Onze wasmand was toe aan vervanging, en bij Xenos vond ik een leuke. Daar kwam ik toen ook deze leuke pakketjes tegen:

Zelfklevende stofjes, in roze en in blauw. Hoe handig is dat?! Aan de achterkant zit een laagje dat je eraf haalt, en dan kun je het ergens opplakken, en zo van alles leuk versieren.

Heel schattige stofjes, en ze hadden dezelfde maat als de lades van het kastje, dat wilde ik wel eens proberen, dus die werden bij de bestelling gedaan (tja, ik besteed dan liever geld hieraan dan aan verzendkosten 😉).

Dit kocht ik een paar weken geleden, toen ik nog niet wist wat er nu toch aan de hand was, maar ik op advies van fysio en huisarts even rust nam, tot dat ik de MRI-scan kon laten maken en er meer duidelijk zou zijn. Ik heb het in heel rustige stapjes gedaan, volgens mij elke dag één laatje, want lang aan tafel zitten wilde toen ook al niet.

Het kastje en de lades eerst goed schoongemaakt, daarna knopjes van de lades af, stofjes erop geplakt, knopjes er weer op, en klaar. Ik twijfelde nog even of ik die rondjes boven aan de lades uit de stof zou knippen, maar ik vond het toch leuker om de knopjes er weer op te zetten. Op de foto zie je die rondjes nog door de stof schijnen, ik heb er uiteindelijk aan de achterkant stof op geplakt, en nu zijn ze niet meer te zien.

De buitenkant van het kastje heb ik ook voorzien van stofjes, je ziet nu dus van de roze verf alleen nog de randjes tussen de lades, en die vind ik wel prima, past prima bij de stofjes.

Het ladekastje is inmiddels in gebruik, het blijkt heel handig voor al die kleine rommeltjes die je als handwerkster nu eenmaal hebt, een plekje bij elkaar wilt geven, maar waar? 

Update gezondheid en FO's

Allereerst: sorry dat het hier de hele week stil bleef! Nadat ik hier verteld had dat ik naar het ziekenhuis ging, verwachtten jullie natuurlijk een update van mij.
 

Die zal ik helemaal onderaan schrijven. Er zijn natuurlijk ook bezoekers die alleen voor het handwerken hier langs komen, die hoeven dan niet het hele verhaal te lezen. Zoals jullie zien, zijn mijn sokken klaar. Ze werden heel snel goedgekeurd, en dus behaalde ik voor ons team weer punten. Ik breide de sokken 2aat, en was al met de benen bezig toen ik zag dat iemand kraaltjes in breide, als oogjes. Wat een leuk idee! Ik heb achteraf kraaltjes bevestigd, en ben er heel blij mee, want op de bovenste foto kunnen jullie wel zien dat het niet heel duidelijk uiltjes zijn, als je geen oogjes toevoegt. Heb de benen wat langer gebreid zodat ik voor de voeten wat minder toeren hoefde te breien om toch aan het vereiste aantal toeren te komen én goed passende sokken voor Sanne te krijgen.

Ik kwam een oproepje tegen voor testknitters voor een shawlette. Nu houd ik niet van die grote omslagdoeken, maar een klein shawltje om mijn nek kon ik goed gebruiken, en dit patroon vond ik er geschikt uit zien. 

Ik meldde me aan, en werd uitgekozen! Het patroon is geschreven voor 1 kleur, maar wie mij een beetje kent, weet dat ik heel graag brei met meer dan 1 kleur. Dus vroeg ik de ontwerpster of ik met 2 kleuren mocht werken, en zij vond dat een ontzettend goed idee!

Ik pakte wat bollen Drops garen uit mijn voorraad. De Drops Nord was over van een trui die ik ontzettend vaak draag. Maar ik ben een koukleum, en heb toch vaak een koude nek als ik de trui draag. Dat is met deze shawlette mooi opgelost. 

De kleuren passen bij aardig wat van mijn truien, dus ik denk dat ik hem veel zal gebruiken. 

De shawlette staat nu in een sopje, straks eruit halen en opspannen. Vandaag is de weersverwachting goed, dus hopelijk droogt 'ie snel.

En dan het medische stukje: 

Mijn huisarts had mij rechtstreeks doorverwezen naar een neurochirurg, niet een neuroloog die me dan weer zou moeten doorverwijzen naar een neurochirurg. Dit omdat het overduidelijk is dat alleen een operatie een oplossing biedt, en ze geen tijd verloren wil laten gaan. Fijn meegedacht!!

Ik ben maandag bij een neurochirurg geweest, ben onderzocht, hij legde uit dat er inderdaad maar één oplossing is, en dat is een operatie. Okay, dat wist ik al, wanneer kan die operatie plaatsvinden? En nu komt het: daarvoor verwijs ik u door naar een neurochirurg! 
Duh? U bent toch neurochirurg? Ik checkte nog eens zijn naamtag en daar stond onder zijn naam toch echt "neurochirurg". Ja, dat klopt, zei hij, maar ik ben inmiddels 65 en heb 2 jaar geleden besloten dat ik niet meer opereer. Dus ik doe de vooronderzoeken, en dan verwijs ik, als een operatie noodzakelijk is, de patiënt door naar een collega.
Ja hallo, het was toch al overduidelijk dat ik moet worden geopereerd, daar hoefde geen vooronderzoek voor plaats te vinden! 
Het komt er op neer, dat een ziekenhuis richtlijnen heeft, binnen hoeveel tijd ze een patiënt gesprekken/behandelingen moeten aanbieden. In het geval van mijn operatie is dat binnen 7 weken een gesprek met een neurochirurg.
Door dit "trucje" toe te passen hebben ze hieraan voldaan, waardoor mijn zorgverzekeraar niet mag gaan bemiddelen om sneller aan de beurt te komen.
Maar het gesprek met die andere neurochirurg zal pas plaatsvinden over minimaal 3-4 weken. En die gaat mij DAARNA pas op de wachtlijst zetten voor de operatie. De wachttijd daarvoor is gemiddeld 46 dagen, dus reken maar even uit wanneer ik onder het mes ga!

Ik heb nog gevraagd waarom ik niet nu vast op de wachtlijst wordt gezet, het is immers overduidelijk dat er maar één optie is, en dat is operatie!
Okay, er is nog een andere optie, niets doen, maar dan raak ik uiteindelijk vanaf mijn middel verlamd, dus dat is natuurlijk helemaal geen optie.
Het komt erop neer dat alleen de neurochirurg die de operatie gaat uitvoeren, mij op de wachtlijst zal zetten. En die gaat dat niet doen zonder zelf met mij gesproken te hebben en mij te hebben onderzocht.
Inmiddels verslechtert de situatie, ik kan alleen nog wat, helemaal voorovergebogen, schuifelen door het huis. Dat zag die arts ook, maakte er nog een opmerking over dat het wel slecht gesteld was met me, maar vroeg later in het gesprek of ik nog fiets. Wat? Hoe dan? Ik kan toch niet eens opstappen??!! Je schijnt met mijn aandoening beter te kunnen fietsen dan lopen, maar niet als je nauwelijks ter been bent natuurlijk.
Ik breng de dagen nu door op bed, hangend in kussens of liggend. En alhoewel ik een hoge pijngrens heb, en een hekel heb aan pijnmedicatie, moest ik er deze week toch aan geloven. Wat ik voel is alsof er in mijn onderrug, bil, heup en dijbeen scheermesjes worden geduwd. Probeer je voor te stellen dat je op zo'n 25 scheermesjes gaat zitten... nou dat. Dus toch maar, met grote tegenzin, pijnstilling gaan slikken. En ja, dat helpt tegen de pijn, de scheermesjes zijn inmiddels bot geworden zeg maar. Maar, ik verdraag die troep zo slecht. Mijn hoofd tolt, alsof ik stomdronken of stoned ben (nu ben ik beide nooit geweest in mijn leven, maar dat is hoe ik me het voorstel). Ik ben misselijk en moet overgeven, en als je niets binnen houdt, knap je daar natuurlijk ook niet erg van op. Dus in plaats van de 14 pillen die me dagelijks voorgeschreven zijn, neem ik er nu 1 per dag. Het is schipperen tussen de pijn doseren en enigszins blijven functioneren. En als de verwachtte termijnen juist blijken te zijn, gaat het nog meer dan 2 maanden duren, voordat ik word geopereerd.

In de shawlette heb ik een foutje ontdekt. Geen idee hoe ik dat voor elkaar heb gekregen, heb keurig mijn toeren zitten turven. Maar ik laat het zitten. Dat is niets voor mij als perfectionist, maar ik vind het in dit geval wel een soort van aandenken, dat heb ik gebreid toen ik met een tollend hoofd in de kussens hing, zoiets 😀. Het is zo klein dat niemand het zal zien, dus vooruit, voor deze keer.
En nu ga ik Sanne vragen het uit het sopje te halen, in een handdoek rollen en daarna op de matjes spelden. Hopelijk kan ik het jullie dan snel laten zien!

op naar het ziekenhuis...

 Straks naar het ziekenhuis, voor het gesprek met de neurochirurg. 
Hopelijk krijg ik dan wat meer duidelijkheid, wat er nu precies aan de hand is, en wat en wanneer daar wat aan gedaan gaat worden.

Tasje met breiwerk ligt al klaar. Het is een patroon voor ronde 2 van SWC. Je hebt in elke ronde keuze uit 2 patronen.
Ik vind beide patronen erg leuk, de ene is mosaïc breien met 2 kleuren, maar de foto's daarbij vond ik wat onduidelijk. Die ga ik waarschijnlijk ook nog wel breien, maar eerst dit patroon. Het heet Wise Owl Socks, en dat duidt op de 4 uiltjes die je boven in het been breit in de contrasterende kleur. Heel eenvoudig hoor om te doen, kwestie van rechte en averechte steken afwisselen.
Nu ben ik bij het been, en dat is een heel eenvoudig patroontje, dus prima te doen als ik in het ziekenhuis moet wachten tot ik aan de beurt ben.

Zo, nu eerst een gezond ontbijtje naar binnen. Nu ik nauwelijks beweeg, let ik er goed op wat ik zoal naar binnen werk. Op werkdagen loop ik zo'n 12.000-15.000 stappen per dag, met pieken tot meer dan 20.000 stappen. Tja, dan verbruik je natuurlijk wel wat, maar nu ik maar stil lig/hang, is dat anders. Heel eerlijk, ik houd van fruit, maar vreemd genoeg geef ik mezelf vaak niet de tijd ervoor. Dan smeer ik even snel 2 boterhammen, en eet die tussen de bedrijven door op, voordat ik naar mijn werk vertrek. Maar nu kan ik er even rustig voor gaan "zitten". Hm, misschien moet ik, als ik eenmaal weer aan het werk ben, dat toch anders gaan doen, want het is wel erg lekker hoor, zo'n fruitontbijtje!

Fijne dag allemaal, ik zal jullie later wel op de hoogte brengen wat ik te horen heb gekregen in het ziekenhuis!

Athena sweater zal nooit worden gepubliceerd helaas

 Het leven van een ontwerpster gaat niet altijd over rozen. Ik deed mee aan een testknit voor een trui, het inbrei-patroon sprak mij erg aan. Maar... na die yoke liep ik tegen allerlei problemen aan. Die hadden vooral te maken met de pasvorm. Er staan gewoon teveel steken op de naald, als de pas helemaal is gebreid. En dat krijg je niet goed verdeeld over pand en mouwen, zonder dat het allemaal te wijd wordt.

Helaas voor de ontwerpster, namen de andere test-breisters hun tijd. Of eigenlijk, ik was de enige die de trui had opgezet, en dat bleef een paar weken zo. Heel vervelend voor een ontwerpster, ze had echt wel duidelijk aangegeven wat de deadline zou zijn. Maar goed, op verzoek van de ontwerpster legde ik mijn breiwerk stil, in afwachting of anderen tegen dezelfde problemen aan zouden lopen.

Helaas, dat was zo. En ondanks veel meedenken en aanpassingen enzovoorts, kwam het niet goed. De ontwerpster heeft nu besloten dat dit patroon nooit zal worden gepubliceerd.

Tja, ik vind dat heel erg vervelend voor haar, maar daar is het testen van een patroon natuurlijk uiteindelijk wel voor bedoeld, dat je fouten in een ontwerp of tekening of tekst ontdekt, voordat je het patroon uitgeeft en mensen ervoor te betalen. En als het uiteindelijk teveel fouten blijkt te bevatten die je er niet uit krijgt, dan is de enig juiste beslissing. Zo gaat de yoke nu waarschijnlijk wel gebruiken in een tuniek of jurk, ben heel benieuwd hoe dat zal gaan.

Wij zijn vrij om te doen wat we willen met onze trui. Ik besloot het pand, na stevig blocken, af te breien, om te zien of ik het zodanig kan aanpassen dat het goed zal passen. Nou, ik ben benieuwd!

Ik heb het gewassen, en nu ligt het te drogen:

Wees gerust, na het maken van deze foto heb ik her en der de pinnetjes nog wat verzet. Ik ben heel benieuwd of het goed zal komen. Zo ja, dan brei ik de mouwen eraan. Maar als het echt niets is, dan haal ik het weer uit. In dat geval ga ik er mijn eigen berekeningen op loslaten, opmeten wat mijn stekenverhouding is, berekenen hoe ik het patroon kan aanpassen zodat het wel goed zal passen enzovoorts.
Want het patroon op zich vind ik erg leuk, en de garens passen goed bij elkaar.
We gaan het wel zien.

Ik heb nog wat projectjes op de naalden staan, ga vandaag maar eens een paar sokken afbreien, want de 1e ronde van SWC loopt vandaag af. Zoals ik het begrepen heb, begint zondag de 2e ronde. Ben benieuwd naar de patronen, hopelijk weer eentje waar ik mijn voorraadje felgekleurde, bonte Opal garens in kan verwerken!

Tot slot nog even over mijn gezondheid: ik ben gisteren gebeld door het ziekenhuis, er was een afspraak afgezegd voor aanstaande maandag, dus de vraag was of ik langs wilde komen. Ja, natuurlijk!! Eindelijk komt er beweging in (nou ja, in de gezondheidszorg, niet in mij helaas, ik kan alleen nog een beetje strompelen 😏).
Ik hoop dat ik wat meer duidelijkheid ga krijgen, over wat er nu precies aan de hand is, wat er tijdens de operatie precies zal worden gedaan, wanneer ik zal worden geopereerd, hoe lang het herstel naar verwachting zal duren, en ga zo maar door.

Ik wens jullie allemaal een heel fijn weekend. Vraagje aan de bloggers: ligt het aan mij, of raakt het bloggen echt uit de tijd? Wordt het vervangen door Instagram? Ik vind Insta leuk om plaatjes te bekijken, net als Pinterest, maar ik lees toch heel graag de verhalen achter die foto's. Maar op steeds meer blogs die ik graag bezoek valt het stil, en ik merk dat er minder reacties worden geschreven, zowel bij mij als op de blogs die ik bezoek.

Stashbusting sweater

En dan heb je er zo weer een trui bij!

Een paar jaar geleden nam ik wat WIP's over van iemand die kleiner ging wonen en aan het opruimen was (Reina). Er zat o.a. een trui bij, op zich heel leuk, zo'n model dat je in de tachtiger jaren veel zag, met kabels en een enorme v-hals (vooral zeer geliefd bij tennissers!):

Helaas paste de trui ons beiden totaal niet. Ik heb toen de trui uitgehaald, en het garen lag al geruime tijd in cakes te wachten op hergebruik. Maar ja, de samenstelling wist ik niet, het lijkt een mix van katoen met een ander garen, maar welk, geen idee. Ik wist wel dat zelfs met die kabels, de trui nogal geneigd was om uit te zakken. Dus het garen samenbreien met een ander garen leek me een goed idee, maar ja, waarmee? Dit was namelijk al een behoorlijk dik garen op zich.

Laatst bedacht ik me, dat ik jaren geleden ooit eens dit garen kocht in een kringloopwinkel. Ik begon er een truitje mee, maar dat beviel me toen niet, en sindsdien lag ook dit garen in cakes te wachten op gebruik.

Als ik die nu eens samen zou breien, hoe zou dat zijn? Ik pakte een dikke rondbreinaald (6mm), en ging aan de slag met een proeflapje. Ja, dat beviel me wel, vooral omdat het stofje dat ik zo creëerde verbazingwekkend zacht aanvoelde.

Ik ging aan de slag. Zette 74 steken op, breide 1 recht 1 averecht over 5 toeren, meerderde toen bij elke rechte steek, en breide vervolgens 4 toeren 2 recht 1 averecht. Daarna ging ik verder in tricotsteek. Ik verdeelde de steken over voor- en rugpand en de mouwen en breide een raglan. Daarbij hield ik steeds 3 steken in het midden aan, en maakte ik aan weerszijden daarvan de meerderingen, om de andere toer. En dan is het een kwestie van af en toe aanpassen (groot voordeel van top-down breien!), op enig moment stoppen met meerderen, steken voor de mouwen op restjes garen zetten, en het voor- en achterpand verder breien, waarbij ik onder elke mouw 6 steken erbij maakte. 

En dan is het een kwestie van rondjes breien, totdat je bijna de gewenste lengte hebt. Ik besloot om een split hem te breien, dus het boord aan voor- en achterkant los van elkaar. 

Het moet nog worden geblockt, maar zo ziet dat er uit als het van de naalden komt. De boorden breide ik net als de halslijn, maar dan in omgekeerde volgorde. Dus eerst 2 recht 1 averecht, en na 5 toeren minderen, en verder breien met 1 recht 1 averecht. Met een extra dikke naald (8,5mm) afkanten, zodat het recht blijft en niet in elkaar trekt. 
Daarna 54 steken opnemen voor de mouwen, elke 4e naald 2 steken minderen (de 2e en op 1 na laatste steek), totdat ik 34 steken had. Daarna nog een stukje recht breien, en dan weer op dezelfde manier boorden breien.

En zo breide ik 445 gram uit mijn voorraadje garens weg. Heel blij mee met het eindresultaat, het is echt een heerlijke knuffeltrui geworden.

Ik ben heel blij dat ik zelfs scheef hangend in kussens in staat blijk te zijn om te breien. Lang achter elkaar houd ik het niet vol, want ik kan sowieso niet lang achtereen in dezelfde houding blijven, maar het is beter dan me vervelen! Ik vul mijn dagen verder met lezen en filmpjes/podcasts luisteren en bekijken (dat die dan voornamelijk over breien en tuinieren gaan zal jullie niets verbazen). 

Het is wat het is, en ik probeer er maar het beste van te maken. Afgelopen week ben ik ook bezig geweest om uit te zoeken hoe bemiddeling door je zorgverzekeraar werkt, maar helaas kan ik daar pas een beroep op doen als ik niet binnen 7 weken een gesprek heb met de neurochirurg. Er is nu 1,5 week voorbij.....

Waarschijnlijk zullen er de komende weken dus vaker hier berichtjes verschijnen met afgemaakte (of zelfs nieuw opgezette) projecten. 

Voor nu wens ik jullie allemaal een heel fijn weekend!

Boudicca sokken zijn goedgekeurd

De Boudicca sokken, voor ronde 1 van Supersock World Championship, zijn klaar en goedgekeurd!

Het is een leuk patroon om te breien. Er zijn 3 charts, dat zijn teltekeningen die je moet gebruiken om het juiste patroon te krijgen. De voorkant loopt over 16 toeren, die je minimaal 8x moet herhalen. De achterkant loopt over 34 toeren, die je minimaal 2x moet herhalen. En tussen die charts in brei je aan beide kanten de 3e chart, die over 4 toeren loopt.

Ik brei mijn sokken bij voorkeur 2 tegelijk, en deed dat bij deze ook tijdens het breien van de benen en de voeten en tenen. Toch heb ik ergens een foutje gemaakt, en 4 toeren herhaald aan de voorkant. Die fout ontdekte ik pas na het breien van de hielen en gussets. En heel eerlijk gezegd, de fout valt totaal niet op. Hierboven een close-up foto waar ik de kabelnaald door de extra gebreide toeren heb gestoken.
Ik had aan beide kanten een toerentellertje op mijn naald gedaan, zodat ik goed bij kon houden welke toer ik voor moest breien en welke achter, maar toch ging het mis.

Ze zijn al heel oud, maar ik vind ze beter werken dan zo'n klikkertje. Die laatste vergeet je gemakkelijk, maar deze zitten om je naald, die kom je dus elke toer tegen, en moet je omzetten naar je andere naald. De kans dat je dan vergeet hem een nummertje op te schuiven is een stuk kleiner.

Ik ben een perfectionist, die zichzelf probeert aan te leren "goed genoeg is goed genoeg". En ik breng dat nu in de praktijk, want ik besloot om niet alles weer uit te halen, om die 4 toeren te verwijderen (geeft zichzelf een schouderklopje 😃).
Heel eerlijk, ik moet echt heel goed zoeken om de fout terug te vinden in de sokken.

En zo is er toch nog een voordeel te bedenken aan thuis zijn en nauwelijks iets kunnen doen (onder het motto "het glas is half vol, niet half leeg"): mijn sokken zijn af! En ze werden binnen 10 minuten goedgekeurd!!

Deze ronde loopt 2 weken, er zijn nog 9 dagen te gaan, dus de deelnemers hebben nog alle tijd om de sokken te breien. Dit is één van de redenen waarom ik SWC zoveel leuker vind dan Sock Madness. Daarbij krijg je een patroon, en moet je eigenlijk wel als een gek gaan breien, wil je op tijd klaar zijn en doorgaan naar de volgende ronde. En bij een patroon dat uitdagingen heeft, gaat er dan voor mij persoonlijk de lol wel een beetje af. Dan zit je heel fanatiek te breien, verre van een ontspannend breitje, waar ik zo van houd.

Bij SWC gaat het vooral om het plezier van gezamenlijk breien aan hetzelfde patroon, elkaar helpen als er vragen zijn, en als het je even niet goed uitkomt qua tijd of je vindt de 2 patronen waaruit je kunt kiezen beide niet leuk, dan kun je ervoor kiezen een ronde over te slaan. Je behaalt dan natuurlijk geen punten voor je team, maar in tegenstelling tot SM, lig je er niet gelijk uit, je kunt gewoon weer aanhaken. Het is dus veel minder een wedstrijd (waar ik helemaal niet van houd, ik ben niet competitief), het is vooral een gezellig samenzijn, zeg maar een grote theekrans van breisters. En aangezien ik in mijn directe omgeving geen breisters heb, is dit erg leuk.

 

Dream in Color Smooshy: Melon bomb

Dit mooie boeketje kreeg ik vrijdag van een collega die even kwam kijken hoe het met me gaat. De uitslag van de MRI-scan was de volgende dag al binnen, ik zal moeten worden geopereerd aan mijn rug. Hoe of wat of wanneer weet ik allemaal nog niet.

Ik kan weinig doen. Rechtop zitten gaat niet, ik hang een beetje scheef in een stoel of op de bank, wissel dat af met op mijn buik liggen op mijn bed (beste houding, brengt het minste pijn) en een klein beetje staan en lopen (alhoewel je dat beter strompelen kunt nemen 😊). Het is wat het is, ik probeer er maar het beste van te maken.

Breien blijk ik in de gekste houdingen te kunnen. Afgelopen zaterdag ontvingen we het patroon voor ronde 1 van SWC. We kunnen kiezen tussen een sok met Intarsia (je breit een soort vlecht aan de voorkant van het been, met 8 draadjes los aan je werk, waar je elke toer 1 steekje mee breit). Ik vind Intarsia in sokken eigenlijk nooit een mooi resultaat geven, het oogt vaak heel rommelig, en dus besloot ik daar maar niet voor te kiezen. Had ook nog de Leicht sokken van SM2023 in het hoofd, waarbij we een meisje met luchtballonnen breiden met Intarsia:

Die sokken heb ik uiteindelijk uitgehaald, en opnieuw gebreid, maar dan gewoon in tricotsteek met het meisje en de ballonnen erop gemaasd.

Ik koos dus voor het andere patroon, de Boudicca socks. Hierbij brei je een XO-patroontje aan de voorkant, een ruitje aan de achterkant.

Tussen die patronen in aan weerskanten nog een 3e patroontje van 4 steken breed. 

De eerste deelneemster was zaterdag al klaar!! Zij woont in Amerika, het patroon kwam dus vroeg in de ochtend bij haar binnen en waarschijnlijk had ze de hele dag tijd om te breien, maar dan nog... hoe snel brei je dan? En vooral, beleef je er dan eigenlijk nog wel plezier aan? 

Voor mij is het een gestaag breitje. Ik pak het op en leg het ook weer regelmatig neer.
Het is een patroon dat ik zelf nooit zou kiezen om te breien, maar dat maakt het deelnemen aan dit soort evenementen nu juist zo leuk. Want je breit met heel veel anderen ditzelfde patroon, mocht je een vraag hebben dan is die waarschijnlijk al door een ander gesteld en inmiddels ook al beantwoord. Zo niet, dan stel je zelf de vraag en zijn er velen die wel even met je willen meedenken. Dat maakt het voor mij dan leuk om een patroon te kiezen buiten mijn comfortzone. Want eerlijk is eerlijk, vaak leveren zulke patronen wel erg mooie sokken op!

Het garen dat ik gebruik is Dream in Color Smooshy, het is kleur 13 Melon Bomb.

Dit garen heb ik, 5 jaren geleden alweer, gewonnen tijdens Sock Madness. Ik vond het te mooi om er sokken van te breien. In de afgelopen jaren ben ik er diverse projecten mee gestart, zomertruitjes e.d., maar het werd het allemaal niet. Dit garen vond blijkbaar dat het toch gewoon een paar sokken moest worden, en nu krijgt ze haar zin 😀. De naam vind ik wel goed gekozen, het lijkt echt wel op watermeloen. Op de foto van de streng zie je het niet zo goed, maar op het breiwerk wel, het is niet 1 kleur oranje, maar heeft heel subtiele variaties in kleur, soms licht oranje, soms rood.

Ik wens jullie allemaal een hele fijne week!