een kat komt altijd op z'n pootjes terecht

Het gezegde wil, dat een kat altijd op zijn pootjes terecht komt.

Laatst hebben we ondervonden dat dat bij poeslief gelukkig ook zo is!

Onze poes is geboren op de boerderij van onze buren (in Zuid-Holland). Op een dag besloot ze de wijde wereld te gaan verkennen, en kwam bij ons terecht. Ze vond het blijkbaar erg gezellig in onze tuin, want ze is gebleven.

Op de boerderij leefde ze in de stallen (de buren hebben meerdere katten om het ongedierte uit de stallen te houden). Bij ons leek het haar een goed plan om in huis te gaan wonen. Maar met 5 honden in huis, waren wij het niet met haar eens! Drie van de honden zouden het wel best hebben gevonden, maar 2 andere zouden de hele dag achter haar aan gejaagd hebben. Nee, geen goed plan!

Toen Sanne geboren werd, hadden wij 2 honden. Ze heeft nooit zonder huisdieren geleefd, en toen we in Drenthe in het vakantiehuisje gingen wonen, miste ze het direct. Geen dier in huis, nee, dat was niks! "Desnoods nemen we een goudvis!" zei ze. Ik was het helemaal met haar eens, wat saai, zo zonder huisdier! Maar met allebei lange dagen van huis was een hond geen optie. Wat, als we poeslief eens meenamen, zien of ze het echt leuk zou vinden om in een huis te wonen?

Nou, dat vond ze geweldig! En dus woont poeslief sindsdien bij ons.

In het vakantiehuisje zit geen verdieping, en dus had poeslief nog nooit een trap gezien. In het nieuwe huis hebben we uiteraard wel trappen. We waren heel benieuwd hoe ze dat zou vinden. Nou, geen probleem hoor, ze hobbelde zo met ons mee naar boven.

De trap naar de eerste verdieping is gewoon een dichte trap, die naar zolder is open. Maar daar keek ze niet naar om. Althans, de eerste dagen niet.

Vorige week kroop ze opeens die trap op. Tot de derde tree, en daar ging ze liggen. Hm, niet zo blij mee, want straks valt ze tussen de treden door naar beneden. Dus haar er af getild. De boodschap was duidelijk, zo leek het, en ze keek niet meer naar de trap om.

Wie denkt dat je een poes niets kunt leren, mis hoor, ze zijn misschien wat eigenwijzer dan de gemiddelde hond, maar poeslief weet heel goed dat ze netjes moet gaan zitten als we ze eten krijgt, in plaats van tegen onze benen aan te springen of zo. Dat moesten onze honden ook, en eigenlijk stonden we er niet eens bij stil, dat hebben we poeslief gewoon vanaf de eerste dag bij gebracht, en ze had het direct door. Net als dat ze heel goed weet, dat ze niet op het aanrecht mag komen (en ze dat ook niet stiekem doet, want nog nooit een haar van haar gevonden op het aanrecht, en eten blijft er onaangeroerd liggen).

Tot vorige week, keek ze niet meer naar de zoldertrap om. Tot dat ik, om half 5 's nachts, wakker werd door een enorm kabaal. Een paar harde geluiden achter elkaar. Hemel, dat klonk als poeslief die van de trap stuiterde!

Daar zat ze, onder aan de trap, wat beduusd om haar heen te kijken. Ik heb haar opgepakt en bij me op schoot gezet. Overal gevoeld, maar niets deed haar pijn blijkbaar. Alleen bleef ze een tijdje wat verbouwereerd om zich heen zitten kijken.

Ik dacht dat ze een tree had gemist op de dichte trap, en daardoor naar beneden was gestuiterd. Maar toen ik de volgende dag uit mijn werk kwam, kon ik haar nergens vinden. Tot dat ik naar boven keek, richting de zolder:

Zoek je mij? Ik zit hier, op de 1 na bovenste tree van de trap! En vervolgens ging ze weer lekker liggen, om een dutje te gaan doen. Dat was er dus waarschijnlijk 's nachts gebeurd, ze heeft lekker liggen slapen, boven aan de open trap, en heeft zich misschien omgedraaid in haar slaap, waardoor ze naar beneden is gekukeld.

Gelukkig heeft ze er niets aan over gehouden, maar we hebben nu maar even een tijdelijke constructie gemaakt die voorkomt dat ze opnieuw de trap op kan, nog eens even bedenken hoe we dat permanent voor haar afsluiten.

En ja, ik weet het, katten komen op hun pootjes terecht, dat is het gezegde. Maar een paar jaar geleden sprong ze van een eetkamerstoel, en belandde verkeerd op de grond. Daardoor deden haar achterpootjes een paar dagen niet goed hun werk. Ze zakte er voortdurend doorheen, en was haar richting kwijt, waardoor ze steeds rondjes liep terwijl ze rechtdoor wilde. Met masseren (na een doktersbezoekje) is dat helemaal goed gekomen, maar jullie begrijpen dat ik vorige week toch wel erg geschrokken ben.

Iemand nog goede suggesties, hoe je een open trapt permanent kunt afsluiten voor een kat?