De Daan Muts

 

In december testte ik het patroon voor een muts. De ontwerpster is Marleen Voorhaar. Zij had een muts ontworpen, en op haar podcast (sunnyseaknits) deed ze een oproepje voor testers van het patroon. Het is de Daan muts.

Ik meldde me aan, en mocht de maat small testen. Daarvoor gebruikte ik wat Drops Nepal (groen), die was overgebleven van een trui, en daarbij combineerde ik een restje Phildar wol. Dat was al oud en zat al heel lang in mijn voorraad, ik denk dat het ooit een kringloop-aankoop is geweest. Het bandje eromheen was nauwelijks meer leesbaar.

Ik breide de muts terwijl ik op bed lag. Donker weer, dus kunstlicht erbij nodig om het boord op de foto te zetten. Geeft gekke kleuren, maar je kunt er wel goed in zien dat dit garen niet egaal gekleurd is.

Het begin is simpel, je breit het boord, vouwt het dubbel, en breit dan de uiteinden aan elkaar. Daardoor krijg je een dubbele laag, die je oren heel warm zal houden!

Dan begin je aan het kleurwerk. Dat ziet er eenvoudig uit, maar dat is het eigenlijk niet. Als je gewoon maar in het rond gaat breien, komen de figuren scheef te staan ten opzichte van elkaar. Marleen geeft in het patroon uitleg over hoe je dat kunt voorkomen. 
Op het feedback-formulier heb ik wel aangegeven dat mensen zich hierop kunnen verkijken. Marleen gaf haar dat ze dat inderdaad al vermoedde, en op de Ravelry-pagina van het patroon staat dan ook keurig vermeld: 

 Difficultly advanced intermediate knitters

Sanne was zo lief om de start van het kleurwerk even buiten voor me op de foto te zetten 🥰.

Ik vind het wel een echte aanrader, als je voldoende ervaring hebt met stranded knitting (dus breien met minimaal 2 kleuren waarbij je beide draden steeds meeneemt achter je werk). 

Ik was al van plan geweest een muts te breien, omdat ik verwachtte dat die deze winter goed van pas zou komen. Ik dacht dat ik druk bezig zou zijn met oefenen met lopen (en misschien zelfs wel fietsen). Ik zou waarschijnlijk nog niet in staat zijn er de pas in te zetten, dus zou ik me niet warmlopen, met kans op een koud hoofd.
Dan zou een muts dus goed van pas komen (ik draag nooit een muts).

Zover ben ik helaas nog niet. Het is een kwestie van geduld hebben, wachten tot de MRI wordt gemaakt, en dan maar hopen dat daarop iets is te zien. Ik zoek afleiding in dingen die mijn aandacht vragen, zoals breipatronen waarbij ik moet opletten en lezen. Zodat ik niet kan gaan doemdenken. Want wat als er niets op te zien is?
De klachten blijven toenemen, het zit nu ook op plaatsen waar ik vóór de operatie nooit klachten had. Zo heb ik nooit pijn gehad in mijn rug, en was ik heel verbaasd toen uit de vorige MRI bleek dat er in mijn rug zenuwen bekneld zaten.
Want ik dacht zelf aan een versleten heup.
Ja, de zenuwen kunnen opnieuw bekneld komen te zitten, maar toch niet zo snel na de operatie?!

Nou, ik ga maar lekker een restje zuurkoolstamppot van gisteren opwarmen.
Het is hier een grauwe dag.
Met behulp van mijn krukken kan ik gelukkig wel door mijn huis, en ik kan ook wel wat langer zitten. Of eigenlijk, ik blijf zitten, ook al doet het vreselijk veel pijn.
Want liggen verlicht de klachten, maar lost het niet volledig op. Het gevoel is lastig te beschrijven, maar denk aan wat je voelt als je je elleboog stoot. Die tintelingen voel ik, alleen zijn ze veel scherper, alsof er scheermesjes en prikkeldraad mijn lijf in worden geduwd.
Bij de aankoop leek het wel handig voor in de (verre) toekomst, dat dit een levensloop-bestendig huis is, met alle voorzieningen op de benedenverdieping.
Nu ben ik er extra blij mee, want op de bovenverdieping hoef ik gelukkig niet te zijn!

Om met een vrolijke noot af te ronden, ik maakte ook een foto van de binnenkant van mijn Daan muts:

Grappig toch? Fijne dag allemaal!