Altijd een lichtpuntje blijven zien

Lieve, lieve mensen: Ik ben zo ontzettend dankbaar voor jullie lieve woorden! Lezen dat jullie aan me denken, en met me meeleven, dat is zo ongelooflijk veel waard. Tenslotte ben ik voor jullie een "abstract begrip", iemand die schrijft over (voornamelijk) haar bezigheden op handwerkgebied, maar we hebben elkaar nog nooit in het echt ontmoet.

Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik werd geopereerd aan mijn rug. Vol goede moed en hoop ging ik het ziekenhuis in, en zo verliet ik het ook weer. Maar er volgde een jaar waarin duidelijk werd dat er dingen niet goed zijn gegaan, en dat dat niet hersteld kan worden.

Gisteren had ik opnieuw een gesprek met een pijnconsulente. We bespraken mijn klachten en mijn wensen. Ik was natuurlijk de medicatie al gaan afbouwen, en hoopte dat ik zo snel mogelijk er helemaal mee zou mogen stoppen. Er zijn nog 2 opties over: TENS en neuromodulatie. Bij beide wordt door middel van stroomstootjes geprobeerd het pijnsignaal naar de hersenen om te zetten in een ander signaal, zoals tintelingen. Dat is bij fysiotherapie een paar keer toegepast, en alhoewel het niet prettig was, merkte ik toen wel wat het deed.
Bij TENS worden pleisters op mijn rug geplakt waar de elektroden aan worden gekoppeld. Bij neuromodulatie wordt er een kastje bij mijn ruggenmerg geplaatst (dus dat betekent wéér een operatie).

Na alle ellende met inwendige "ingrepen", zowel de operatie maar ook de diverse medicatie die zeer vervelende bijwerkingen gaf, geef ik de voorkeur aan uitwendige behandeling. De pijnconsulente ging e.e.a. overleggen met de arts van de pijnpoli, en hoera 🎉: ik mocht per direct stoppen met de medicatie, en ze gaf akkoord om mij op de wachtlijst te plaatsen voor TENS!!! Die lijst is vrij lang, ik moest erop rekenen dat ik niet vóór eind oktober/begin november een oproep zou ontvangen.
Over 4 weken word ik weer gebeld, om te bespreken of de bijwerkingen van de medicatie inmiddels helemaal verdwenen zijn.

Na de zoveelste nacht zonder slaap (ook een bijwerking van de medicatie, niet eens een beetje dommelen maar klaar wakker zijn) besloot ik vanmorgen dat ik er een mooie dag van ging maken. Het heeft immers geen zin om te gaan zitten kniezen. Het weer maakte me al blij, het ☀️netje stond aan een strakblauwe hemel. Ik luisterde mee bij Willy (van Hobbyklets met Willy), die vandaag 65 is geworden en even online kwam vanaf haar vakantie-adres, om prijzen weg te geven! 

Ik heb bijna een trui af, een test knit met een kleurwerk yoke. Alleen het boord aan het lijf moet nog gebreid. Maar die trui is in de kleuren die het beste bij mij passen, herfsttinten, en ik had zin om mezelf vandaag eens op te vrolijken met felgekleurd garen 🧶😊.

Nu had ik me aangemeld voor een andere test, voor Nele oftewel Ravijennaknits.
Ik heb al eerder een shawlette patroon en 2 trui-patronen voor haar getest. 
Maandagochtend kreeg ik het bericht dat ik was uitgekozen, en had ik het patroon al doorgelezen. En de hierboven afgebeelde garens uitgezocht. Een felroze Drops Fabel, en een bol met felle kleurtjes, uit het Opal Abonnement van een aantal jaren geleden. Die laatste had ik al eens in 2 delen geknipt - daarbij zorgend dat het kleurverloop exact hetzelfde is - en die samen op een cake gemaakt. 

Hier nog even een foto van de garens in het zonnetje.
Zo komen de kleurtjes wat beter uit. 

De garens en breinaald lagen al klaar bij mijn bed, en vanmiddag zette ik de sokken op. Ik had dit gebreid...

... toen mijn telefoon ging: de Pijnpoli! Er was aanstaande vrijdag een plekje vrij gekomen, en de vraag was of ik dan kon komen. Ja natuurlijk!! Sanne is die dag vrij, dus ik heb een chauffeur 👌.
Ik krijg dan uitleg over de werking, hoe je er precies mee om moet gaan, en krijg het TENS-apparaat dan direct mee naar huis. Oh, ik kon mijn geluk niet op. Niet wekenlang hoeven wachten maar al aan het einde van de week van start. 

Natuurlijk, ik moet afwachten óf het de pijn gaat verlichten, en of ik daardoor wat mobieler ga worden op de langere termijn. Maar ik blijf optimistisch! Bij deze behandeling kan er, voor zover ik heb kunnen vinden, niets fout gaan wat tot nóg meer klachten kan leiden, hooguit werkt het niet. Dat gaan we dan wel zien. 

En zo zien jullie maar weer, het is soms best moeilijk, maar het is het altijd waard om een lichtpuntje te blijven zien, en om ook van een mindere dag iets moois proberen te maken!!
Omdat jullie zo ontzettend lief met me meeleven, vind ik het wel zo gepast om dit goede nieuws ook gelijk met jullie te delen!! Gaan jullie allemaal even voor me duimen? Dank jullie wel 💕🩷!