Deze tweede week van de letter I kies ik voor INTARSIA BREIEN.
In de tachtiger jaren waren oversized truien, met afbeeldingen of kleurvlakken, helemaal in de mode. En ik breide heel wat van die (toen) modieuze truien voor mijzelf.
Wat vond ik het heerlijk, toen al, om met heel veel kleurtjes te breien. En, met allerlei verschillende garens.
Er zullen misschien nog wel ergens foto's zijn van mij, waar ik dit soort truien draag, maar of ik die zelf nog in mijn bezit heb, betwijfel ik. Dus ging ik op zoek naar voorbeelden van dergelijke truien op Ravelry, en tot mijn grote verrassing zag ik daar truien, die ik daadwerkelijk heb gebreid. Ik heb de foto's vanaf Ravelry gedownload, geen idee waarom ze zo klein zijn geworden, maar ik vind het zo grappig dat deze patronen nog terug te vinden zijn, dat ik de foto's toch heb geplaatst.
Veel van deze patronen stonden in het blad De Kleine Diana, dat was een patronentijdschrift op A5-formaat. Ik heb er nog een paar in mijn bezit.
INTARSIA BREIEN vond ik geweldig leuk om te doen. Wat het is? Breien met (veel) verschillende kleurtjes, waarbij je bij de kleurwisseling de draden om elkaar heen slaat om gaatjes te voorkomen, maar waarbij je niet de draad mee laat lopen achter het werk langs. Ik gebruikte in die tijd van die visjes, waar je garen op kon winden, en die bungelden dan aan je breiwerk. Mijn moeder kon prachtig breien, tricotsteek, kabels, maar ze kreeg helemaal de kriebels als ze mij bezig zag met een stuk of 8 visjes, bungelend aan de achterkant van mijn breiwerk. Andersom had ik enorme bewondering voor haar geduld, als ze op naalddikte 2,5 een effen trui in tricotsteek zat te breien 😉.
Omdat je de draad niet meeneemt achter het werk langs, brei je INTARSIA eigenlijk altijd heen en weer terug. Dat is direct het verschil met Fair Isle breien, daarbij brei je in het rond, en neem je de draden mee achter het werk langs.
INTARSIA brei ik tegenwoordig nooit meer, simpelweg omdat ik veel liever rondbrei, dan heen en terug. Niet omdat ik een hekel heb aan averechte steken breien (bij rondbreien brei je alleen rechte steken), maar omdat ik niet houd van naden. Ik vind het mooier als je geen zijnaden hebt in een trui of vest en geen naad aan de onderkant van je mouwen. Bovendien vind ik het ook nog eens geen leuk werkje, om die naden netjes dicht te naaien 😄. Vandaar dat ik nooit meer INTARSIA brei.
Wat ik wel mis, is de variatie is garens, zoals we die in de tachtiger jaren gebruikten. Elk vlak had niet alleen een andere kleur, je gebruikte ook een ander materiaal. In 1 trui had je dan gerust gladde vlakken, gebreid met katoen en lintjesgaren, en fluffie vlakken, met mohair, weer andere vlakken met garens waar sliertjes uit hingen, of waar bobbeltjes in het garen zaten enzovoorts. Dat zou van mij wel weer terug mogen komen, en ik zou dan waarschijnlijk best wel weer eens zo'n INTARSIA-TRUI willen breien, maar dat oversized? Wie weet, als ook dat weer terug in de mode komt 😉
Zo heb ik vroeger ook nog wel gebreid. Voor mijn toenmalige vriend heb ik nog weleens een Mondriaantrui met van die gekleurde vlakken gebreid. Mijn moeder had een breimachine, maar ik breidde gewoon op de hand.
BeantwoordenVerwijderenOeps, er is een gezegde, dat je nooit een trui moet breien voor je vriendje, dan is de relatie snel ten einde.
VerwijderenDat klopt in mijn geval dus ook ;)
VerwijderenOoit heb ik eens een Intarsiatrui gebreid en nog steeds voel ik de frustratie als ik eraan terugdenk 😊. Wat had ik een hekel aan al die losse bungelende kaartjes met garen en dat gepruts om de draden mooi om elkaar te krijgen.
BeantwoordenVerwijderenLeuk dan ook om te lezen dat jij het juist wél leuk vond. Jammer dat je geen foto's meer hebt van de truien die je gebreid hebt, maar vroeger deden we dat niet...
Je hebt gelijk; bij rondbreien zijn er geen naden en dat niet in elkaar hoeven naaien is heerlijk! Toch doe ik het af en toe toch weer, vooral als ik wat losser brei; de naden geven dan voor mij net dat stukje extra stevigheid, maar het vastnaaien blijft een 'drama' 😊
Er zijn wel foto's gemaakt hoor, niet van de truien zoals we dat nu doen voor blogs of Ravelry of Instagram, maar gewoon foto's van mij toen ik ze droeg.
VerwijderenWat herkenbaar. Ook vaak met de visjes gebreid. Ook destijds voor de oudste kinderen uit de Ariadne baby en peuter. Heb de visjes nog en kom ze ook geregeld tegen bij de kringloop. Nu ook fan van rondbreien.
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook nog van die visjes, heb wel eens gedacht ze weg te doen, maar ach, ruimte nemen ze nauwelijks in, en wie weet ga ik ze toch ooit nog eens gebruiken. Ariadne was in die tijd nog een echt handwerkblad, met veel leuke patronen.
VerwijderenWat een leuke blogpost! Ja, heb ik vroeger ook wel gedaan, met heel veel kleurtjes breien! En ook ik heb het niet zo op naden. Trouwens, ik brei eigenlijk nooit meer truien. Er is zo vaak iets dat tegenvalt op 't eind, de lengte, de breedte, dat soort dingen. Maar veel goede herinneringen aan de truien die ik gemaakt heb, dat wel :-)
BeantwoordenVerwijderenDank je wel! Jammer dat het eindresultaat dan tegenviel, begrijpelijk dat je ze dan nu niet meer breit. Zelf gebruik ik patronen tegenwoordig meer als leidraad, om vervolgens tijdens het breien aanpassingen te maken, waardoor de trui aan mijn wensen en maten voldoet.
VerwijderenHeerlijk die truien, maar het breien liet ik aan mijn moeder over en de laatste jaren heb ik ze gekocht.
BeantwoordenVerwijderenHandig toch, als je moeder ze voor je breit!
VerwijderenOh, heerlijk die truien! Ik zie mezelf alweer helemaal zitten met al die verschillende soorten bollen. Ik heb er verschillende gebreid. Gewoon zelf verzonnen steeds. Soms met vleermuismouwen, soms met rechte mouwen, maar altijd wijd. Net als mijn haar toendertijd. Permanent met ontzettend veel volume. Dollydots kapsel🤣.
BeantwoordenVerwijderenHaha, precies, permanent in je haren, zodat het heeeel veel volume had, net als de truien. Leuk om te lezen dat het bij jou goede herinneringen boven brengt!
VerwijderenWat leuk om dit weer te zien! Ook ik heb dit gebreid, maar dan wel kleine truitjes voor mijn dochters.
BeantwoordenVerwijderenIk vond het zelf ook zo leuk, had niet verwacht dat deze oude patronen op Ravelry zouden staan (ik weet niet hoe oud Ravelry is, maar blijkbaar zijn er indertijd veel oude patronen op gezet, leuk!)
VerwijderenGeweldig, die truien en ja, ik breide ze ook met veel plezier,
BeantwoordenVerwijderenik heb ook nog van die visjes. Ik heb nog een paar oude Ariadne's
met zulke patronen.Dochterlief breidde al heel jong prachtige,
zgn.Ierse truien, nu breit ze nooit meer.
Leuk, al die herinneringen!
Fijn weekend
Betsy
Oh, Ierse truien, die vind ik zo ontzettend mooi! Ik heb een foto staan, van mijn dochter als peutertje, ze draagt daar zo'n Ierse trui die mijn moeder voor haar had gebreid. Zo schattig!
VerwijderenIk heb ook nog oude Ariadne's, leuk om op een herfstachtige zondagmiddag door te bladeren.
Ja, lang heel lang geleden heb ik ook nog eens een paar van die truien gebreid en vond het erg leuk.
BeantwoordenVerwijderenIk herinner me er nog een met pinguïns op ijsschotsen.
Ik herinner me zo'n trui, volgens mij stond die ooit in een Ariadne, erg leuk.
VerwijderenHet is een leuke techniek en als je niet al teveel kleuren hebt en de afbeelding is niet heel druk dan is het best te doen. Je moet een beetje handigheid krijgen in het verwisselen en de volgorde enzo.
BeantwoordenVerwijderenWat heb jij al veel gebreid in je leven zeg...
Dat laatste klopt, maar dat heeft ook wel een oorzaak. Ik liep, een maand na mijn 16e verjaardag, een sportblessure op, waardoor ik uiteindelijk 12,5 jaar lang problemen heb gehad met lopen. Veel fysio, 3 operaties, op krukken lopen, ingespalkt, in het gips enz. Tja, daar zit je dan, als sportfanaat, en je weet dat de afstand tussen de bank en de eettafel 3 keer hinken op je goede voet is. Ik hield van lezen, maar een heel weekend alleen maar lezen (naast mijn huiswerk 😉) vond ik niks. Dus ging ik op zoek naar wat ik zittend zou kunnen doen, en met een moeder die altijd met een handwerk in haar handen zat, lag het antwoord voor me. Naalden en bolletjes garen genoeg in huis, en zo begon mijn brei-hobby. Ik heb ook een lange periode helemaal niets aan handwerken gedaan, had iets te maken met een narcistische echtgenoot...die mij geen plezier of ontspanning gunde. Nu ben ik gelukkig zelf de baas over mijn eigen vrije tijd!
VerwijderenWat een leuke blog, ik was direct weer terug in de jaren 80 want ook ik breide toen van die truien zoals jij beschreef. Met al die vlakken en verschillende materialen. Soms ontwierp ik ze zelf! Samen met mijn moeder en soms met mijn zus zaten we zulke truien te breien met heel veel bolletjes achter je werk of inderdaad van die visjes. In Apeldoorn had je een wolwinkel De Wollebol en die verkocht van die pakketten met dat soort truien. Daar spaarden we voor en dan gingen we speciaal naar Apeldoorn en het was een feestje om in die winkel rond te snuffelen. Nou je hebt me echt een nostalgisch moment bezorgd met dit blog. Leuk! Fijn weekend.
BeantwoordenVerwijderenGraag gedaan😄! Dit blog heeft bij veel lezers dit soort herinneringen boven gehaald, net als dat gebeurde bij mijzelf toen ik het blog schreef. Ik had ook zo'n wolwinkel waar ik met mijn moeder naar toe ging, de Phildar in Barendrecht. In onze eigen woonplaats was er ook een Phildar, maar dat was zo'n winkel met koude tl-verlichting en ongeïnteresseerde medewerksters. In de winkel in B'drecht werkte de eigenaresse in haar eentje, en ze had er echt plezier in om mee te denken bij het uitkiezen van garens. Ik weet nog dat we een keer alle garens bij elkaar hadden, op eentje na. Ze bedacht opeens dat er 1 bepaald garen in een bepaalde kleur perfect bij zou passen, maar die was uit het assortiment. Ze had het zelf gebruikt in een voorbeeld voor de winkel, ging op zoek op de voorraadzolder van de winkel, en zowaar, ze vond het restantbolletje, wat ze me gratis mee gaf! Ze heeft zelf ook een keer zo'n trui ontworpen, en die had Phildar in hun assortiment opgenomen, je kon er een compleet pakket van kopen, ook in het buitenland! Wat was ze trots, en terecht! Zo'n winkel wilde ik later zelf ook graag beheren!
VerwijderenEen vriend van mij vroeg indertijd of ik een trui met vlakken voor hem wilde breien.
BeantwoordenVerwijderenWij een ontwerp gemaakt en ik druk aan het breien.
Tijdens een bijeenkomst zaten heel wat meisjes te breien. Bleek dat ie het aan een heleboel meisjes had gevraagd.
Oeps, hij had waarschijnlijk niet verwacht dat jullie het van elkaar te weten zouden komen. Is er überhaupt nog 1 meisje doorgegaan met breien, of heeft hij toen geen enkele gebreide trui gekregen?
VerwijderenWaarom zouden we het niet afmaken?
VerwijderenHet klonk als een "exclusief" verzoek van een goede vriend, waarvan vervolgens bleek dat hij heel wat anderen voor datzelfde karretje had gespannen. En dan kan ik me voorstellen dat jullie er geen zin meer in hadden, je kunt immers maar 1 trui tegelijk aan, waarom zou je een trui breien als die waarschijnlijk toch alleen maar op een stapel blijft liggen?
VerwijderenAch nee zoveel waren het er nou ook weer niet.
VerwijderenWe waren nog net tieners en zagen de lol er wel van in.
En hij heeft ze allemaal veel gedragen.