3e dag op rij dat het sneeuwde

 

Dit was mijn uitzicht gisterenmiddag. Alweer sneeuw!!! Voor de derde dag op rij!
De bomen hebben nog niet eens al hun blad laten vallen. Best wel apart om te zien, vind je niet?

Ik trok mijn Lupine Blouse eventjes aan, om goed te bekijken of ik nog ergens rekening mee moet houden bij het blocken. Zit je breiwerk ergens toch wat aan de krappe kant, kun je dat vaak eenvoudig oplossen door je breiwerk op die plek net even iets strakker te blocken.
Nee hoor, ik hoef niets aan te passen. Maar, dat blocken komt later, want toen ik de trui eenmaal had aangetrokken, besloot ik om hem niet meer uit te doen 🤭. Met dit uitzicht had ik wel behoefte aan zo'n warme trui. Natuurlijk staat de verwarming aan, maar als ik sneeuw zie, of ijs, of een winterlandschap op een foto zie of zoiets, krijg ik het gewoonweg koud. Ik kan jullie vertellen: de trui deed zijn/haar werk!!

Sanne werkte gisteren in Stad. Dat is hoe hier de stad Groningen wordt genoemd, om die te onderscheiden van de provincie. Ik weet niet of jullie het hebben meegekregen, maar er was sprake van een verkeersinfarct. Na jarenlange werkzaamheden was op 1 september j.l. de rondweg af. De Groningers mochten er de eerste dag lopend overheen, daarna werd het vrijgegeven voor het verkeer.

De rondweg loopt door tunnels, en daarna rijd je weer omhoog. Helemaal niet steil heb ik begrepen, maar het veroorzaakte gisteren wel grote problemen, want vrachtwagens kwamen de helling niet op gereden! Gelukkig was Sanne de stad al uit voordat het helemaal vast kwam te staan, maar toen zij op huis aan ging werd er al stapvoets gereden. Vreemde gewaarwording, zo vertelde ze, om dan een stukje verderop langs groene weilanden te rijden, en weer verderop opnieuw door een besneeuwd landschap te rijden. 

Ik houd niet van kou! En al helemaal niet van gladheid op de wegen. Dus ik was blij toen ze veilig en wel thuis kwam. En vervolgens ben ik heel hard gaan zitten duimen, of het alsjeblieft warm water kon gaan regenen. Kon ik gerust de hele avond doen, want van breien kwam niets. Tja, fibromyalgie en sneeuw zijn geen vriendjes ☹️.

Dit wordt waarschijnlijk mijn volgende grote project. Ik vertelde jullie al eerder over dit garen, dat uit Nieuw-Zeeland komt. En over het patroon waarvoor ik het kocht, de Low Tide:

Toen het garen binnen kwam, schrok ik wel een beetje. Kon je werkelijk deze trui breien met maar 3 van deze strengen? Maar toen ik er eentje los maakte en er een cake van maakte, was ik wel gerustgesteld, er zit 400 gram op een streng, dat werd een flinke cake:

Ik had er even een euro bij moeten leggen of zo ter vergelijking, want zo zien jullie natuurlijk nog niet hoe groot de cake is 🤭. Meten kan ook, de cake is 10 cm hoog en 13 cm breed!

Meerdere testers breiden hun exemplaar met zo'n zelfde pakket garen. Zelfs voor een grotere maat dan ik heb kwamen ze uit met de 3 strengen, dus dan moet het mij ook gaan lukken. In mijn kleur komt de trui er zo uit te zien:

En nu ga ik heel hard duimen dat het droog blijft en de wegen goed begaanbaar blijven, want ik moet vandaag naar fysiotherapie! Net werd er bij de bushalte, die ik vanuit mijn huis kan zien, al sneeuw weggeveegd, en vervolgens werd er gestrooid. Netjes toch!