woensdag 2 oktober 2024

De operatie is achter de rug

 Heel hartelijk dank voor alle goede wensen die ik van jullie mocht ontvangen, voor de kaarsjes die brandden, de gebeden die werden gedaan.

Ontzettend lief van iedereen!

Vorige week dinsdag, de dag van de operatie. 
Vol goede moed ging ik het ziekenhuis in, eindelijk kwam er een einde aan het lange wachten, eindelijk zou de opbouwfase gaan beginnen. Zou ik kunnen gaan werken aan mijn herstel, revalideren en weer vooruit.

De operatie is zonder problemen verlopen. Of het ook de klachten volledig oplost moet blijken in de komende 6-8 weken. Okay, dat was nieuws voor mij, ik verwachtte dat dat direct na de operatie bekend zou zijn.
De zenuwen zitten nu niet meer bekneld, maar springen niet direct naar hun juiste vorm en plaats, dat kan tot zo'n 2 maanden duren, vandaar dat de chirurg pas dan de uitspraak wil doen over succes. Nou, ik heb overal gevoel, geen uitval, dus ik ga ervan uit dat daar geen verrassingen meer komen.

De fysiotherapeut zou 's middags langskomen, met mij oefenen hoe ik in en uit bed kom, en (trappen) lopen. En die zou me oefeningen geven die ik thuis kan doen. Uiteindelijk is ze pas de volgende ochtend langsgekomen. Ach nou ja, 1 dag vertraging in de start van de revalidatie, daar zit ik niet mee. Nu achteraf begrijp ik waarom er niet echt haast bij haar bezoek was.

Ze controleerde of ik goed uit en in bed ging (verplegend personeel had me dat geleerd, met mijn rug helemaal recht "als een boomstam").
Ik mocht de zaal even af lopen. Om de hoek stond een oefentrap met 3 gewone treden, en 2 hoge treden. Die laatste komen overeen met de treden bij ons huis (dat staat een flink stuk hoger dan de weg, en je moet dus een paar treden op om bij de deur te komen). Ze liet me de kleine treetjes een keer op en af gaan, en toen moest ik weer terug naar mijn bed. Ik moest echt aandringen, uitleggen dat die andere vergelijkbaar zijn met wat ik straks thuis moest doen om mijn huis binnen te komen. Nou vooruit, één keer, maar dan moet u echt weer plat in bed hoor!

En daar komt de aap uit de mouw: ik moet tot half november voornamelijk plat liggen!!
Vooraf had ik informatie gekregen over wat ik moet en vooral wat ik niet mag (buiten wandelen, fietsen, zwemmen, sporten, autorijden is allemaal verboden). Alleen indien medisch noodzakelijk mag ik als bijrijder in een auto mee, maximaal 15 minuten. Dus vanuit het ziekenhuis naar huis, en vanuit huis naar de fysio. Gelukkig zijn beide op 6-7 minuten rijden.

De oefeningen die ze me mee gaf, zijn van een ander niveau als waar ik vooraf op rekende. Ik zal ze vertellen (allemaal uitvoeren terwijl je plat op je rug ligt):
- tenen zo ver mogelijk naar je toe trekken en van je af duwen.
- je onderrug naar beneden duwen (tegen je bed aandrukken) en weer loslaten
- je knie buigen en dat 3 tellen vasthouden voordat je je been weer strekt (uiteraard links en rechts, niet tegelijk)
Dit moet ik 5-10 keer per oefenbeurt doen, en ik moet 3x per dag oefenen.
Wauw, nou, dat schiet lekker op 😔.

Ik zeg het eerlijk, dat kwam heel hard binnen!!!
Inmiddels heb ik alle informatie die ik kreeg en die ik zelf had opgezocht nog eens doorgelezen, heb ik dat nu zo over het hoofd gezien??!!
Maar nee, er staat heel veel benoemd wat niet mag, maar "zitten" staat daar niet bij. En toch mag ik dat nu alleen bij eten en drinken ("en dan niet een 3-gangen-menu want dan zit u te lang achtereen").
De reden die ik kreeg: bij zitten komt er teveel druk op mijn onderrug te staan, wat het herstel van de zenuwen zou hinderen.
Ik moet af en toe opstaan en wat op en neer lopen in huis, maar verder moet ik plat liggen! Tot half november! 

Ik ga er verder maar niets over schrijven, jullie zullen vast wel begrijpen hoe enorm teleurgesteld ik ben. Ik ging ervan uit dat ik zou mogen zitten, natuurlijk in een stevige stoel met een rechte leuning, maar zitten!! En dat is nu nog altijd tot een minimum beperkt. 
Ik had verwacht fysio-oefeningen te doen, die me ongetwijfeld spierpijn zouden opleveren na zoveel liggen, maar die me vooruit zouden brengen, vooruit naar herstel. De oefeningen die ik nu moet doen zijn in vergelijking wel baby-stapjes hoor.

Of ik mag breien? Op dit moment voel ik zelf wel dat dat een te grote belasting zou zijn. Ik heb geleerd liggend te breien, het breiwerk laten rusten op me, zodat er niet teveel gewicht aan de naald hangt. Maar het optillen van mijn handen om te breien is nu nog te zwaar, dus dat zal ik in overleg met de fysio in een later stadium pas weer oppakken.
Gelukkig heb ik een bedtafeltje, waarvan het blad in diverse graden kan worden gezet. Zo kan ik mijn laptop bedienen en naar het beeldscherm kijken zonder mijn nek en/of rug te belasten. Hetzelfde geldt voor een boek.
En zo breng ik nu mijn dagen door: filmpjes kijken, blogjes/websites/boeken lezen.

Sanne heeft me geweldig geholpen de eerste dagen! Ze reed me van en naar het ziekenhuis, kwam op bezoek, en nam vrij om mij de eerste dagen thuis te kunnen helpen. Samen keken we naar waar ik tegenaan zou lopen als zij weer aan het werk was. Ik mag niet bukken, rekken, strekken, reiken, en dus staan nu op het aanrecht en de eettafel spullen die ik overdag nodig heb, zoals bordjes, glazen, eten en drinken. 
De fysio vertelde me dat ik zo'n grijper zou moeten huren of kopen, zodat ik dingen op kan pakken, maar die ik ook kan gebruiken bij het aankleden, bijvoorbeeld om mijn sokken aan te doen. Want ik moet hoe dan ook mijn rug volledig recht houden!
Dat komt op mij wat dramatisch over, heel eerlijk, zo wordt het toch alleen maar stram? En in mijn slaap draai ik me toch vast wel eens om terwijl ik mijn rug wat buig. Nou ja, ik houd me er voor nu maar zoveel mogelijk aan, en hoop dat ik volgende week nieuwe opdrachten krijg van de fysio, en meer zal mogen.

Alsof ze nog niet genoeg had gedaan voor me, kreeg ik ook nog eens een heel leuk boek van Sanne cadeau:
"Niet te ingewikkeld of serieus, want ik weet niet hoe helder je alweer kunt denken". Haha, daar had ze een goed punt!

Zo, dat was het wel zo'n beetje. Alle verdere details laat ik voor wat ze zijn, dit bericht is alweer lang genoeg! Maar dat mag, jullie hebben er ook wel even op moeten wachten.

Kom gerust af en toe langs, om te zien of ik alweer een nieuw blogje heb geschreven. Hoe mijn herstel vorm gaat krijgen, is me nu totaal niet duidelijk. Hoe lang het allemaal gaat duren, wat ik wel/niet zal mogen in de nabije toekomst, het is koffiedik kijken. Maar zodra ik jullie iets te melden heb, of misschien zelfs wel iets van handwerken kan laten zien, zal ik dat zeker doen! 

Nogmaals heel hartelijk dank voor al jullie goede wensen en gedachten, en hopelijk tot gauw!



24 opmerkingen:

  1. Je hebt het ergste achter de rug maar het is wel een muisje met een heel lang staartje ,sterkte met alles hou je goed aan de voorschriften knuffel van mij ook al kennen we elkaar niet heb veel aan je gedacht groetjes Jannie

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dit vind ik zo mooi aan de handwerk/blogwereld: al kennen we elkaar niet persoonlijk, we leven met elkaar mee! Ontzettend lief van je, virtuele knuffel terug!!

      Verwijderen
  2. Fijn dat je een update geeft, ik had al een paar x gekeken of er wat was.
    Maar dat is zeker een tegenvaller zoveel weken plat liggen voor het grootste deel vd dag als je dat niet verwacht.
    Gelukkig kan je wel een lang blog schrijven en voor iets van handwerken vind je vast ook nog wel een oplossing

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat laatste: ongetwijfeld 😂, want handwerken is goed voor lichaam en geest, dus zeker ook belangrijk in mijn herstel. Ik wacht geduldig af wat de fysio zegt, en hoop maar dat ik snel toch weer wat kan en mag handwerken!

      Verwijderen
  3. Dat valt flink tegen! Dit soort dingen kun je beter toch van tevoren weten.
    Hopelijk duren de dagen niet te lang voor je. Bedankt voor de update en heel veel beterschap gewenst.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat lief van je!! Ja, het viel enorm tegen. Dat is ook de reden waarom ik niet eerder met een update kwam, dit moest echt even bezinken, en ik moest even de boel op een rijtje krijgen in mijn hoofd. Ik vermoed dat dit toch onvoorzien was, dat de zenuwen veel meer bekneld zaten dan dat men realiseerde. Ik had de laatste weken regelmatig uitval, geen goede beheersing over mijn been, soms geen gevoel er in of op bepaalde plaatsen een dood gevoel. Ik wilde geen paniek creëren, maar het was wel reden voor mij om steeds maar weer het ziekenhuis te bellen, en dit aan te geven. Daarom kwam die reactie van de medewerkster die ik steeds sprak zo binnen, ik had al meermalen aangegeven dat ik vreesde dat ik blijvend letsel zou oplopen als de operatie niet op korte termijn zou plaatsvinden, en zij zei me dat het wel mee zou vallen. Ik denk dat nu is gebleken dat het niet meeviel! Ik hoop binnenkort echt iets meer te mogen doen aan mijn herstel.

      Verwijderen
  4. Wat fijn om weer even wat van je te horen, ik moest steeds aan je denken. Gelukkig dat de operatie goed is gegaan, maar ik kan me voorstellen dat het erg tegenvalt dat je nu tot half november plat moet liggen. Zes lange weken, daar lijkt vooraf bijna niet doorheen te komen. Ik hoop dus dat de tijd een beetje lief voor je is en dat het snel voorbij gaat, maar vooral hoop ik dat het herstel goed gaat en dat je over een poosje, zonder pijn en belemmeringen weer alles kunt doen. In mijn werk als casemanager verzuim zeg ik altijd tegen mensen, langzaam de berg weer op, niet in een rechte lijn naar boven rennen, maar zigzaggend op je gemak naar boven. Dan is er geen kans op een terugval. Veel sterkte met alles Anja. Ik blijf voor je duimen. Liefs Annemarie

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. 🩷 Wat ontzettend lief Annemarie! Ja, een slingerpaadje omhoog, dat zal het worden. Maar in de bergen zijn niet voor niets wegen met haarspeldbochten, ze zijn langer, maar beter begaanbaar dan steil omhoog, en daardoor bereik je uiteindelijk eerder je bestemming/doel. Dat is wat ik voor ogen houd, en jullie lieve reacties geven mij daarbij een steuntje in de rug!

      Verwijderen
  5. Hoi Anja, wat fijn dat je weer zover bent dat je een berichtje kunt plaatsen. Ik begon al te vrezen dat het niet goed gegaan was. Keek soms wel 2x per dag.
    Gelukkig had je "alleen" tijd nodig om de (begrijpelijke) tegenvaller te verwerken.
    Geruststellend lijkt me dat nu alles goed voelt.
    De eerste week is voorbij en er moeten er dan nog een stel komen. Maaaar... de weg naar herstel ben je op gegaan en ik denk dat je niet zo hard gaat als je graag zou willen masr er wel gaat komen.
    Sterkte en heel veel succes en geduld wens ik je . Jenneke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Jenneke, ik voelde me echt wel bezwaard, wist dat mensen op een berichtje zaten te wachten, maar het lukte gewoon echt niet. Ja, voor mijzelf heb ik besloten dat de operatie geslaagd is 🎉, het herstel zal tijd nemen, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed zal komen. Dank voor je lieve wensen!

      Verwijderen
  6. Ach Anja, wat een domper, alsof het nog niet lang genoeg heeft geduurd.
    Iedere dag keek ik of er al een berichtje was en ik was al ongerust dat er iets niet goed was.
    Gelukkig, de operatie is achter de rug ( letterlijk ), maar nu nog zolang plat moeten zal wel heel rauw op je dak gevallen zijn, temeer daar je zo uitkeek naar vooruit kunnen met revalideren.
    Ik bewonderde je rust en geduld, nu wordt je weer zo op de proef gesteld, dat vind ik heel erg!
    Ik kan je alleen maar weer veel sterkte wensen,
    een dikke voorzichtige knuffel,
    Betsy


    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dikke knuffel terug Betsy, en dank voor je lieve woorden. Ik wilde niemand ongerust maken, overwoog om 1 zinnetje te plaatsen, zoiets van "operatie is achter de rug en ik ben er nog, verhaal komt later", maar ik wist dat daar dan reacties op zouden komen, en ik had domweg niet de energie om die te gaan beantwoorden. Natuurlijk, die hoef ik niet te beantwoorden, maar ik ken mezelf, dat zit me dan weer dwars. Dat zou meer energie kosten dan ik op dat moment kon missen. Maar, ik ben er weer, op de weg naar herstel. Inmiddels heb ik geaccepteerd dat ik mijn planning moet loslaten, geen streefdatum hebben tot ik weer dingen kan doen, en aan het werk kan, maar gewoon elke dag datgene doen en laten wat nodig is om daar te komen. De tijd zal het leren hoelang die weg zal zijn...

      Verwijderen
  7. Mijn hemel Anja, dat valt dus even vies tegen dat het verloop een stuk langer gaat duren dan je had gedacht en gehoopt. Die eerste twee maanden zijn natuurlijk wel heel belangrijk en begrijpelijk omdat alles niet op de goede plek zijn functie kan doen. Maar hoop toch heel erg dat na die twee maanden de chirurg je goede berichten kan geven en verder kan gaan met herstellen. Wel heel fijn te lezen dat de operatie goed is verlopen, en hopelijk dat je nu wel echt zonder pijn bent zoals ze altijd vertellen. Wens je heel veel sterkte toe Anja, denk vaak aan je en vind dat je kranig omgaat met alles , want het is allemaal niet niks.
    Lieve groet Josephine,🧡

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat een ontzettend lieve woorden Josephine 💜! Het raakt me hoe mensen, die me alleen kennen van mijn blog, zo meeleven, en aan me denken. De pijn is beduidend minder, en zal in de loop van de tijd helemaal moeten verdwijnen. Wat voor mij het belangrijkste is, is dat de zenuwen weer herstellen, en ik uiteindelijk weer alles naar behoren kan doen, mijn huishouden, mijn tuin, handwerken maar vooral ook mijn werk. Want dat houdt in hele dagen staan en lopen, tillen, bukken, rekken, buigen, strekken. Klanten adviseren en collega's aansturen doe je ook niet met je armen over elkaar. Het is gewoon heel fysiek werk, waar ik enorm veel plezier in heb. Geduld!!

      Verwijderen
  8. Het gaat je lukken, de eerste week heb je inmiddels afgestreept.

    Zo'n grijper is echt heel praktisch, waarom moeilijk doen als het makkelijker kan.

    Om Sanne wat te ontlasten zou je automaatje in kunnen schakelen voor vervoer.
    Die hebben ze bij jullie ook.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Sterkte en beterschap en vooral veel geduld!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Oh, mijn reactie is wèèr weg en ik had een heel verhaal getypt. Ik snap er echt niets van hoe dat komt!
    Maar ik wens je heel veel geduld en sterkte nu je nog zò lang plat moet blijven liggen. En hoe moeilijk het misschien ook is; je kunt deze periode nooit meer overdoen, dus pròbeer het zo veel mogelijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hihi. misschien moet je eerst alle tekst kopiëren, voordat je je reactie plaatst? Kun je altijd nog een 2e keer plaatsen als het niet lukt!
    Ik begrijp eerlijk gezegd je laatste zin niet. Bedoel je dat ik moet proberen of ik kan handwerken of zoiets?

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Nee, ik bedoelde dat je misschien toch moet proberen om zoveel mogelijk plat te liggen als dat je herstel optimaal bevordert...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wees gerust, al is het vervelend, het is uiteindelijk toch maar tijdelijk, dus ik ga echt wel zo veel mogelijk plat liggen!

      Verwijderen
  13. Hoi Anja, ik dacht dat ik hier ook een reactie bij had gezet, maar ik zie 'm niet! Dus nog een poging.
    Wat ontzettend vervelend dat je nu nog zo lang plat moet! Maar ja, wat moet, dat moet...
    Ik wens je daar veel sterkte bij. Een heftige situatie zo. Heel fijn dat je wel hulp hebt. Heb je misschien ook thuiszorg?
    En zo'n grijper kan inderdaad handig zijn. Ik heb er ook eens eentje gekocht in het kader van "Beter mee verlegen dan om verlegen. Als je in de buurt zou wonen, kon je 'm mooi lenen!
    Lieve groet,
    Akkelien

    BeantwoordenVerwijderen