Greenleaf, testknit voor Jennifer Steingass

Vandaag publiceert Jennifer Steingass (Knit.Love.Wool) een nieuw patroon:

de Greenleaf sweater.

Ik meldde me aan voor de testknit, en werd uitgekozen!

De testknit liep gedurende 3 weken, in de periode eind april tot half mei van dit jaar. 
Ja, je leest het goed, een half jaar geleden!! De trui breide ik toen ik nog volop aan het werk was!!

Jennifer heeft lange tij te kampen gehad met ziekte, en in die periode geen patronen laten testen of gepubliceerd.
Ze schreef er weer bovenop te zijn, en ze had 2 nieuwe patronen om te worden getest. Maar nadat ze de testers had uitgekozen, liet ze niets meer van zich horen.

Dit was, heel eerlijk gezegd, geen leuke testknit. 

Ik wil er niet teveel over schrijven, maar het kwam erop neer dat van ons werd verwacht dat we in 3 weken de trui zouden breien, en vervolgens..... gebeurde er helemaal niets!

Vragen over het patroon, en later over de publicatiedatum, bleven onbeantwoord.
Uiteindelijk schreef iemand namens haar een reactie: We moesten maar gewoon afwachten, want het was Jenn's patroon en dus alleen zij bepaalde wat er zou gebeuren. We kregen geen uitleg waarom de publicatie vertraging opliep.

Eind juli vroeg er nog maar eens iemand of er al wat bekend was.
De woordvoerster gaf als antwoord dat het waarschijnlijk najaar werd "want Jenn is echt niet zo stom om een patroon voor een wintertrui te publiceren midden in de zomer". Nou ja zeg, het was maar een vraag!!

Ik heb begrip voor de omstandigheden van Jenn. Ze werd opnieuw ziek, dit keer had ze bronchitis. Heel vervelend, en logisch dat ze de publicatie van het patroon uitstelde. Maar..... daar wisten wij niets van.
Ik denk dat het allemaal veel leuker had kunnen verlopen, als ons was verteld dat ze ziek was. Dan was er vast veel meer begrip geweest vanuit de testers.

Een aantal testknitters gaf aan er geen zin meer in te hebben. Ze gingen hun trui dragen, maar verwijderden hun projectpagina op Ravelry en zouden bij publicatie van het patroon hun trui niet laten zien. Tja, dat vind ik ook wel weer begrijpelijk.
Nogmaals, wij wisten niet wat er aan de hand was.

Testknits zijn toch vooral bedoeld om het patroon nog een laatste keer na te lopen op foutjes, voordat het wordt gepubliceerd en mensen een bedrag moeten betalen om dit patroon in hun bezit te krijgen.
Dan mag je verwachten dat de designer ingaat op suggesties van testers, foutjes die ontdekt worden corrigeert, en op z'n minst de testers op de hoogte houdt.

Vandaag wordt dan eindelijk het patroon gepubliceerd. En dus plaats ik ook maar een berichtje over dit patroon. Al ben ik niet blij met de gang van zaken, en ook niet enthousiast over het patroon. 

Ik ben groot fan van Jenn's patronen, ze zijn duidelijk beschreven, en ik houd nu eenmaal van topdown truien met kleurwerk. Maar ik heb altijd hetzelfde probleem bij haar patronen: de yoke is eigenlijk te smal voor mijn schouders.
Ik heb bij diverse van haar patronen geprobeerd dit op te lossen, door de bovenkant in een grotere maat te breien, en dan de mouwen en het lijf in mijn eigen maat, maar dat zag er altijd wat vreemd uit.

Dit zijn de garens die ik gebruikte:

MC: Järbo 2 tr Ull in kleurnummer 74129 Mauve Mood 
CC: hetzelfde garen, maar dan in kleurnummer 74117 Golden Charm

Voor mij de eerste keer dat ik dit garen gebruikte. Gekocht in het kader van mijn plan om eens andere, meer rustieke garens te gebruiken, zien of me dat bevalt.

Zo'n rustiek garen is wat stugger, en niet iedereen zal dat prettig vinden tegen de huid. Ik draag altijd een shirt onder mijn truien, dus ik heb er geen hinder van op mijn lijf en armen. Maar wel bij mijn hals. Ik houd niet van een wijde nek in truien (ben nu eenmaal een koukleum), en dit garen schuurt wat tegen mijn hals.

Ik ga de trui uithalen, dat is zeker, want zoals je op de bovenste foto's wel kunt zien, is de trui erg ruim, maar op de schouders toch nog altijd wat strak.
Geen prettige pasvorm, en dat betekent dat 'ie in de kast zal blijven liggen.

Sommige designers doen hun testknitters iets cadeau, als bedankje voor het testen en meewerken aan verbetering van het patroon. Jenn doet dat nooit. Maar deze keer wél, omdat ze ons geduld toch wel erg op de proef heeft gesteld. We kunnen met een code die we kregen, één van haar andere ontwerpen aanschaffen.

Ik heb even gekeken, zie dat ik al 10 van haar patronen in mijn library heb staan 😁.
Tja, ik vind haar ontwerpen nu eenmaal erg leuk.

Ik denk dat ik kies voor thistlewood. Dat patroon liet ze tegelijkertijd met Greenleaf testen, en heeft ze een paar weken geleden gepubliceerd. Ik meldde me niet aan voor de test van die trui, omdat ik hem een hoog Kerst-gehalte vond hebben.
Zo'n trui draag je dan een paar keer in korte tijd, de rest van het jaar ligt 'ie in de kast, dat vind ik zonde. Zo ziet de trui er uit:

Inmiddels heb ik exemplaren gezien van testknitters waar, door het gebruik van andere kleuren, er een winterse trui ontstaat, die niet alleen in december geschikt is om te dragen.

Ik zal waarschijnlijk alleen de charts gebruiken, en combineer die dan met een ander basispatroon. Maar dat staat voorlopig niet op de planning, want ik heb genoeg op de naalden staan (en zet op 1 november nog 2 nieuwe breiwerkjes op!).

Mocht je nu denken dat ik het testbreien niet (meer) leuk vind, dan heb je het mis!
Over het algemeen is het ontzettend leuk en gezellig om te testen. Vaak heb je te maken met heel betrokken ontwerpsters, die blij zijn met de inbreng van testers. 

Ik kreeg vanmorgen een uitnodiging voor een nieuwe testknit, van een ontwerpster waarvoor ik eerder een testknit deed. Het gaat om trui in één kleur, met ajourwerk. 
Een mooi patroon, dus ik heb me aangemeld. De trui hoeft pas eind januari af te zijn, dus geen tijdsdruk deze keer 🎉. Er is veel animo voor het testen van dit patroon, dus ik wacht geduldig af of ik deze keer word gekozen.

Een zonovergoten dag

Wat een heerlijke, zonovergoten dag hadden we gisteren!

Geen wolkje aan de lucht! 

In de tuin staat nog best veel te bloeien, de vlinderstruiken, lavendel, passiflora, rozen, ze doen allemaal nog erg hun best. En natuurlijk ook de najaarsbloeiers zoals hemelsleutel.

We hebben hier in het noorden van het land toch echt al nachtvorst gehad. Vorige week moest Sanne alweer haar autoruiten krabben voordat ze 's morgens naar haar werk kon rijden, maar daar trekken de planten in onze tuin zich niet veel van aan, die bloeien er nog vrolijk op los.
Het is echt een overgangsfase. Al zitten er nog veel bloemen en bloemknoppen aan de rozen, er zitten ook al veel rozenbottels aan:

En aan de Passiflora hangen niet alleen veel bloemen, maar ook al veel (on)rijpe vruchten:

De vruchten van de meeste Passiflora die in ons land kunnen overwinteren zijn giftig. Wij snoeien de plant elk voorjaar heel drastisch terug, en vervolgens groeit hij weer helemaal uit, met hele lange ranken. Wij weten niet welke soort dit is, hij stond er al toen we het huis kochten, dus we blijven van die vruchten af. Het is een kleurrijke plant, met de wit-paarse bloemen en de groene en later oranje vruchten.

Een wandeling over de heide en door het bos zit er dit jaar niet in. Des te blijer ben ik met onze heerlijke tuin!

Fijn weekend allemaal!



 

Possum, ooit van gehoord? En de Handwerkbeurs komt naar het noorden van het land!

In mijn vorige bericht vertelde ik over het garen dat ik bestelde bij Helene van Happy-go-Knitty. Ik wil jullie iets meer vertellen over dit garen.

Ik twijfelde best wel even toen ik het garen wilde bestellen. Want jeetje, het moest wel van de andere kant van de wereldbol hierheen worden vervoerd. 
Nu ben ik geen geiten-wollen-sokken type , maar ik probeer toch wel een beetje na te denken over wat ik doe, bijvoorbeeld afval goed scheiden en composteren.
Kon ik het dan wel maken, om dit garen zo'n reis te laten maken?
Totdat ik me verdiepte in de samenstelling van het garen, en het verhaal dat daar achter zit. 

De samenstelling is 80% merino wol, 20% possum.

De Common Brushtail Possum is een beestje dat van oorsprong voorkomt in/op  Australië, Nieuw-Guinea en Sulawesi. Van de vacht kan garen worden gesponnen. Omdat het korte haartjes zijn, wordt het altijd met een ander materiaal gecombineerd. 
Rond 1850 heeft iemand bedacht dat het een goed idee zou zijn deze diertjes naar Nieuw-Zeeland over te brengen. De bedoeling was om een wol-industrie op te zetten. Maar, men liet de diertjes vrij rondlopen, en dat heeft enorme problemen veroorzaakt. Er zijn namelijk geen natuurlijke vijanden, behalve de mens. 
Op een bepaald moment liepen er 60 tot 70 miljoen exemplaren rond!
Inmiddels is dat aantal gehalveerd.

               (foto van de Wikipedia-site over de Common Brushtail Possum).

De Nieuw-Zeelandse regering wil vóór 2050 alle possums in het land uitroeien.
Waarom?
Ze voeden zich met planten, hele bossen zijn al verdwenen. Maar ze eten ook de eieren en jongen van o.a. het nationale symbool: de kiwi. Ze eten zoveel, dat meerdere diersoorten met uitsterven worden bedreigd.
Veel zijn er besmet met een vorm van tuberculose, die ze verspreiden onder het vee. 
Ze vormen zodoende een enorme bedreiging voor de Nieuw-Zeelandse natuur, en veeteelt.
In Australië worden ze bedreigd met uitsterven, maar Australië wil de geïnfecteerde dieren niet importeren. 

Wil je er meer over lezen? Hier de link met de informatie die Helene op haar website heeft staan. En nee, dat is niet om haar garens te promoten, het is een serieus probleem voor Nieuw-Zeeland.

Uiteindelijk besloot ik dat ik het voor mezelf prima kon verantwoorden het garen te bestellen. Ik denk dat de voetstap van de uitroeing van een diersoort die ziekte verspreid en natuur aantast wel opweegt tegen de voetstap van het vervoer.

Garens koop ik bij voorkeur bij een LYS (Local Yarn shop oftewel de wolwinkel in je eigen woonplaats). Voornaamste reden is dat ik dan de garens kan voelen, en de kleuren goed kan zien. Daarnaast ondersteun ik graag een kleine ondernemer. 
Ik weet dat toen Wolplein in Zaltbommel opende, er in de regio een aantal wolwinkels hun deuren hebben moeten sluiten, omdat ze financieel niet konden concurreren met zo'n groot concern. Dat vind ik erg jammer. Ik kan zoiets niet voorkomen, maar op de Handwerkbeurs ben ik de stand van Wolplein altijd principieel voorbij gelopen. Ik kocht liever garens bij de kleinere stands.

Over de Handwerkbeurs gesproken: die komt dit jaar ook naar het noorden van het land!! Van 14 t/m 16 november, in Martiniplaza in Groningen!!
Oh, wat zou ik daar graag naar toe zijn gegaan! Alsof je in een hele grote LYS loopt!! Al die garens bij elkaar 😍. Je kunt ze voelen, je kunt kleuren uitstekend bij elkaar combineren, en natuurlijk kun je gelijk ook toebehoren en accessoires erbij kopen. Je doet inspiratie op door de mooi aangeklede stands en niet te vergeten de mooi aangeklede mensen! 
Voor mij is het niet mogelijk er dit jaar bij te zijn, maar ik hoop oprecht dat er heel veel bezoekers zullen komen, zodat dit een jaarlijks terugkerend evenement wordt.
Ik zie dat voor 2025 en 2026 er al data staan gereserveerd, fijn!!

Happy-go-Knitter

 Dank voor jullie lieve reacties op mijn vorige bericht. Ik houd wel van een uitdaging, en ik heb een cijfertik, dus ik had echt veel plezier bij het breien en berekenen van de trui die ik jullie liet zien.

In september werd een patroon uitgebracht door Unwind Knitwear: de Low Tide Sweater.

Ik vind het een prachtige trui, met bijzondere details. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar de schouder op de foto's hier boven en beneden.

Het is een patroon dat vrij ongebruikelijk voor me is. Ik brei immers erg graag met meerdere kleuren. Maar ik heb een paar broeken en rokken met prints, en daar wil ik graag een paar effen truien bij maken. Effen als in één kleur, maar zeker niet in tricotsteek!! Dat vind ik echt te saai om te breien. 

Nou, ik denk dat ik me met dit patroon zeker niet zal vervelen! 
Ik kon niet wachten tot het patroon zou worden uitgebracht, zodat ik kon zien hoeveel garen ik nodig zou hebben voor mijn maat. Toen het, in de week van mijn verjaardag, werd gepubliceerd, heb ik het direct gekocht. 
Welk garen zou ik ervoor gaan gebruiken?
Hoe langer ik keek naar de truien die een aantal testers had gebreid, met het garen dat de ontwerpster ook had gebruikt, hoe meer ik wist: ik wil hetzelfde garen gaan gebruiken!! En ik besloot: ik geef het mijzelf als verjaardagscadeau 😀. Moet kunnen toch?!

Het garen is van Happy-go-knitty, een yarn dyer in Nieuw-Zeeland.
Op haar kaartje staat: yarn hand-dyed with love and attitude.
Ik had 3 strengen nodig.
Wat een prachtige kleuren heeft ze, dat maakte het echt ontzettend moeilijk om te kiezen!! Het garen heeft weliswaar één kleur, maar met een beetje gemeleerd, tweed-achtig effect. 
Uiteindelijk koos ik voor de kleur Toffee, die ook gebruikt is in de trui hierboven.
En vandaag kwam het pakket binnen:

Wow, wat ben ik hier blij mee! Het voelt heerlijk zacht aan, de kleur is schitterend, daar ga ik vast met heel veel plezier mee breien!! En ik kan haast niet wachten om de trui te dragen!!

Maar uiteraard gaat dat nog wel even duren. Het gaat best goed met me. Okay, ik zou willen dat ik al veel meer kan en mag, maar het is nu 3,5 week geleden dat ik werd geopereerd, en als ik vergelijk hoe ik me nu voel met hoe het was toen ik uit het ziekenhuis werd ontslagen, is dat een wereld van verschil!!!
Het gaat zelfs zo goed, dat ik steeds wat langer en vaker mag zitten! En ik heb de fysiotherapeut gevraagd of ik dan met mijn armen over elkaar moet blijven zitten, of dat een beetje breien ook is toegestaan 😉 (ook tijdens het liggen trouwens). Zoals met alles: ik mag het proberen, doseren op gevoel, zodra het pijn doet of druk geeft op mijn rug direct stoppen.

Oh, wat is dat fijn!!! Ik doe drie keer per dag mijn oefeningen. Die gaan ook steeds een beetje beter, ik kan ze al wat vaker na elkaar doen voordat het pijn gaat doen.
Ik mag sinds woensdag ook proberen buiten te lopen. Maximaal 5 minuten vanaf mijn huis, dan weer terug. Dat lijkt niks, maar oh wat is het heerlijk, even in de buitenlucht te zijn, even in beweging te zijn, even je longen volzuigen en merken dat je toch al iets meer kunt doen. Dat longen volzuigen deed ik elke dag wel even hoor, gewoon de deur uitstappen en dan eventjes buiten staan. Ons huis staat hoger, dus bij de deuren zitten stoepen van een paar treden hoog. Verder dan boven op de stoep blijven staan, zat er niet in, maar nu lukt het me daar vanaf te stappen, en een stukje te lopen!! Gisteren in de miezerregen, maar woensdag en vandaag heerlijk in de ☀️!

En nu mag ik dus weer gaan proberen om wat steekjes te breien! Ik heb nog een aantal projecten liggen, die ik niet meer af heb gekregen vóór de operatie. Die wil ik eerst gaan afmaken. Zo heb ik o.a. een testknit voor een trui ("moet" voor eind november af, had niet verwacht dat dat nog mogelijk zou zijn, ,maar wie weet)
en een KAL voor een vest (die liep in september, maar kreeg ik niet meer af).
En uiteraard heb ik, zoals altijd, een paar sokken op de naald.
Nou, ik ga het maar eens heel rustig aan proberen dit weekend.

Ik kocht trouwens nog wat bij Helene van Happy-go-knitty: wat koord om je breiwerk op over te zetten als je tijdens het breien je breiwerk wilt passen, en een pin. 

Dat koord bevalt me erg goed. In het blikje dat ik een tijdje geleden kocht, zitten "maar" 3 koorden: één lange voor het lijf van een trui of vest, en twee voor de mouwen. Dat leek me genoeg. Totdat ik dus een nieuw breiwerk opzette, en alle naalden van een bepaalde dikte in gebruik bleken te zijn in de diverse projecten. Dan is het dus erg handig als je meer koorden hebt, dan kan je het ene project op koorden zetten, terwijl je het andere begint. Ja natuurlijk, je kunt ook eerst het ene project afmaken, voordat je het volgende begint 😀, maar ik wil genieten van mijn breien, en als ik zin heb om iets nieuws op te zetten, dan doe ik dat gewoon.
Tot een bepaald aantal projecten hoor, ik zou heel onrustig worden als ik 20 WIP's zou hebben, dan beleef ik er echt geen plezier meer aan (WIP=Work in Progress, dus een werkje dat nog niet af is). De prijs voor 10 koorden bij Helene was veel lager dan wat ik er hier in Nederland voor moet betalen, dus bestelde ik het mee.

En ik bestelde een pin, gewoon omdat ik die erg leuk vind:

Zo, even uit de verpakking gehaald, kun je hem beter zien.
Leuk voor op een (project)tas!!

Ik wens jullie allemaal een heerlijk weekend. Hopelijk schijnt het zonnetje, net als vandaag, dan kan iedereen lekker naar buiten, genieten van de mooie herfstkleuren! 
Ik houd jullie op de hoogte hoe het gaat met breien!!

toch nog een trui om te laten zien!

Vóór de operatie had ik het breiwerk van deze trui nog afgekregen.
Maar alle draadjes moesten nog worden weggewerkt. En dat heb ik de afgelopen dagen kunnen doen!

Ik vind het lastig om te zeggen hoe het gaat. Vooraf wist ik dat de pijn niet volledig weg zou zijn. De zenuwen die bekneld hebben gezeten, springen niet opeens weer in de juiste vorm op de juiste plek, dat gaat geleidelijk, en de pijn zou dus ook geleidelijk moeten minderen. Maar dat gebeurt niet, die neemt toe.
De fysiotherapeut in het ziekenhuis gaf mij 5 oefeningen mee (niveau trek je tenen zo ver mogelijk  naar je toe en duw ze zo ver mogelijk van je af).
Vier oefeningen gaan nu probleemloos, de 5e gaat niet. Ik heb er 2 oefeningen bijgekregen, die gelukkig wél goed gaan.

Ik kan echt hele kleine stukjes lopen. Zou 5 minuten achter elkaar mogen, maar dat haal ik nog lang niet. Zitten gaat wel weer, maar ook niet te lang achter elkaar.
En dus lig ik nog altijd heel veel, plat op mijn rug. En dat is niet prettig, het voelt dan alsof ik op een metalen plaat lig.

In augustus liet ik jullie deze garens zien. Ze waren allemaal overgebleven van andere projecten, en ik besloot er een trui van te breien. Ik gebruikte een patroon op Ravelry als inspiratie (Hello to my colors), maar omdat dat geschreven is voor een veel dunner garen, gebruikte ik een ander patroon voor de maatvoering (het patroon van de Brick Lane sweater die ik breide als testknit voor Olga Putano).
Met wat eigen rekenwerk, en wat eigen ontwerpjes, werd het een heerlijke trui 🥰.

Ik ga dus wel iets vooruit, want de afgelopen dagen was ik steeds in staat om wat draadjes weg te werken. Bij zo'n all-over colorwork trui zijn dat er natuurlijk best veel!

De trui moet nog worden geblockt, maar dat vraag ik Sanne in het weekend wel. Een natte trui is voor mij nog te zwaar om op te tillen, vandaar.
Ik heb zo'n stoom-apparaat maar dat werkt bij deze garens niet voldoende.

Ik gebruikte Onion no. 6 Organic Wool + nettles (de kleuren zalmroze en donkergrijs). De samenstelling daarvan is 70% organische wol en 30% brandnetels. Een milieuvriendelijk garen dus, en ik vind het heerlijk om mee te breien en het is zacht en warm om te dragen. Ik heb 5 gram roze en 15 gram grijs overgehouden.

Het bruine garen is Drops Nepal, ik gebruikte het restant van 65 gram helemaal op!

En de lichtgrijze en petrol garens zijn Du Store Alpakka Sterk (40% finest alpaca, 40% merinowol, 20% nylon). Dit garen bestelde ik eens om uit te proberen, en ik vind het fantastisch om mee te breien én om te dragen! Dat ga ik zeker vaker gebruiken!
Er is nog 13 en 19 gram over. 

Dit is alles wat er nog over is. Het is dus echt een prima stashbuster gebleken.

Het was een heel gepuzzel, ik wilde niet dat je aan het eindproduct zou kunnen zien, dat ik "restjes opmaakte".  Zo had ik van het bruin niet half zoveel als van de rest. Ik maakte daar dus wat kleinere patronen mee, en zorgde dat er genoeg over bleef, om het ook helemaal onder in de trui nog te gebruiken. 
Ik breide de trui topdown, dus vanaf de hals naar beneden. Na het splitsen voor lijf en mouwen, breide ik steeds op dezelfde manier. Eerst de chart in z'n geheel breien aan het lijf, dan die chart aan beide mouwen breien, en dan door naar de volgende chart. Op die manier hield ik overzicht op de hoeveelheid garens die ik nog had van alle garens. Als ik eerst het lijf zou breien, was ik bang dat ik tekort zou komen om precies dezelfde charts in de mouwen te breien.

Iets omslachtiger dus, maar ach, ik had de tijd 😉. En nu heb ik er zomaar weer een fijne trui bij!

Sinds de operatie heb ik koude voeten, en ik krijg ze maar niet warm. In het ziekenhuis lag ik te rillen en letterlijk te klappertanden, dus kreeg ik 3 van die speciale warmhouddekens over me heen, en later nog eens 2 gewone dekens daar weer overheen! Ik heb een voetenzak, waarin je je voeten kunt opwarmen, maar zelfs op de hoogste stand willen mijn voeten niet ontdooien. En als je voeten koud zijn, krijg je het helemaal koud! Dus voor mij is het echt al dikke-truien-weer!

Bij deze wil ik iedereen nogmaals bedanken voor alle interesse die jullie tonen. 
Ik vind het zo lief!
Ik wil echt proberen regelmatig een berichtje te plaatsen, maar geen paniek als het wat stil blijft. Op dit moment is het vooral erg rustig in mijn leventje, oefeningen doen, wat proberen te lopen, wat zitten, dat is het wel. En dat vind ik prima hoor, ik wil alle energie die ik heb gebruiken voor mijn herstel. Hoe lief ook bedoeld, bezoek dat aan mijn bed komt zitten? Nah, doe maar niet 🤪.

De operatie is achter de rug

 Heel hartelijk dank voor alle goede wensen die ik van jullie mocht ontvangen, voor de kaarsjes die brandden, de gebeden die werden gedaan.

Ontzettend lief van iedereen!

Vorige week dinsdag, de dag van de operatie. 
Vol goede moed ging ik het ziekenhuis in, eindelijk kwam er een einde aan het lange wachten, eindelijk zou de opbouwfase gaan beginnen. Zou ik kunnen gaan werken aan mijn herstel, revalideren en weer vooruit.

De operatie is zonder problemen verlopen. Of het ook de klachten volledig oplost moet blijken in de komende 6-8 weken. Okay, dat was nieuws voor mij, ik verwachtte dat dat direct na de operatie bekend zou zijn.
De zenuwen zitten nu niet meer bekneld, maar springen niet direct naar hun juiste vorm en plaats, dat kan tot zo'n 2 maanden duren, vandaar dat de chirurg pas dan de uitspraak wil doen over succes. Nou, ik heb overal gevoel, geen uitval, dus ik ga ervan uit dat daar geen verrassingen meer komen.

De fysiotherapeut zou 's middags langskomen, met mij oefenen hoe ik in en uit bed kom, en (trappen) lopen. En die zou me oefeningen geven die ik thuis kan doen. Uiteindelijk is ze pas de volgende ochtend langsgekomen. Ach nou ja, 1 dag vertraging in de start van de revalidatie, daar zit ik niet mee. Nu achteraf begrijp ik waarom er niet echt haast bij haar bezoek was.

Ze controleerde of ik goed uit en in bed ging (verplegend personeel had me dat geleerd, met mijn rug helemaal recht "als een boomstam").
Ik mocht de zaal even af lopen. Om de hoek stond een oefentrap met 3 gewone treden, en 2 hoge treden. Die laatste komen overeen met de treden bij ons huis (dat staat een flink stuk hoger dan de weg, en je moet dus een paar treden op om bij de deur te komen). Ze liet me de kleine treetjes een keer op en af gaan, en toen moest ik weer terug naar mijn bed. Ik moest echt aandringen, uitleggen dat die andere vergelijkbaar zijn met wat ik straks thuis moest doen om mijn huis binnen te komen. Nou vooruit, één keer, maar dan moet u echt weer plat in bed hoor!

En daar komt de aap uit de mouw: ik moet tot half november voornamelijk plat liggen!!
Vooraf had ik informatie gekregen over wat ik moet en vooral wat ik niet mag (buiten wandelen, fietsen, zwemmen, sporten, autorijden is allemaal verboden). Alleen indien medisch noodzakelijk mag ik als bijrijder in een auto mee, maximaal 15 minuten. Dus vanuit het ziekenhuis naar huis, en vanuit huis naar de fysio. Gelukkig zijn beide op 6-7 minuten rijden.

De oefeningen die ze me mee gaf, zijn van een ander niveau als waar ik vooraf op rekende. Ik zal ze vertellen (allemaal uitvoeren terwijl je plat op je rug ligt):

- tenen zo ver mogelijk naar je toe trekken en van je af duwen.

- je onderrug naar beneden duwen (tegen je bed aandrukken) en weer loslaten

- je knie buigen en dat 3 tellen vasthouden voordat je je been weer strekt (uiteraard links en rechts, niet tegelijk)

Dit moet ik 5-10 keer per oefenbeurt doen, en ik moet 3x per dag oefenen.

Wauw, nou, dat schiet lekker op 😔.

Ik zeg het eerlijk, dat kwam heel hard binnen!!!
Inmiddels heb ik alle informatie die ik kreeg en die ik zelf had opgezocht nog eens doorgelezen, heb ik dat nu zo over het hoofd gezien??!!
Maar nee, er staat heel veel benoemd wat niet mag, maar "zitten" staat daar niet bij. En toch mag ik dat nu alleen bij eten en drinken ("en dan niet een 3-gangen-menu want dan zit u te lang achtereen").
De reden die ik kreeg: bij zitten komt er teveel druk op mijn onderrug te staan, wat het herstel van de zenuwen zou hinderen.
Ik moet af en toe opstaan en wat op en neer lopen in huis, maar verder moet ik plat liggen! Tot half november! 

Ik ga er verder maar niets over schrijven, jullie zullen vast wel begrijpen hoe enorm teleurgesteld ik ben. Ik ging ervan uit dat ik zou mogen zitten, natuurlijk in een stevige stoel met een rechte leuning, maar zitten!! En dat is nu nog altijd tot een minimum beperkt. 
Ik had verwacht fysio-oefeningen te doen, die me ongetwijfeld spierpijn zouden opleveren na zoveel liggen, maar die me vooruit zouden brengen, vooruit naar herstel. De oefeningen die ik nu moet doen zijn in vergelijking wel baby-stapjes hoor.

Of ik mag breien? Op dit moment voel ik zelf wel dat dat een te grote belasting zou zijn. Ik heb geleerd liggend te breien, het breiwerk laten rusten op me, zodat er niet teveel gewicht aan de naald hangt. Maar het optillen van mijn handen om te breien is nu nog te zwaar, dus dat zal ik in overleg met de fysio in een later stadium pas weer oppakken.

Gelukkig heb ik een bedtafeltje, waarvan het blad in diverse graden kan worden gezet. Zo kan ik mijn laptop bedienen en naar het beeldscherm kijken zonder mijn nek en/of rug te belasten. Hetzelfde geldt voor een boek.
En zo breng ik nu mijn dagen door: filmpjes kijken, blogjes/websites/boeken lezen.

Sanne heeft me geweldig geholpen de eerste dagen! Ze reed me van en naar het ziekenhuis, kwam op bezoek, en nam vrij om mij de eerste dagen thuis te kunnen helpen. Samen keken we naar waar ik tegenaan zou lopen als zij weer aan het werk was. Ik mag niet bukken, rekken, strekken, reiken, en dus staan nu op het aanrecht en de eettafel spullen die ik overdag nodig heb, zoals bordjes, glazen, eten en drinken. 
De fysio vertelde me dat ik zo'n grijper zou moeten huren of kopen, zodat ik dingen op kan pakken, maar die ik ook kan gebruiken bij het aankleden, bijvoorbeeld om mijn sokken aan te doen. Want ik moet hoe dan ook mijn rug volledig recht houden!
Dat komt op mij wat dramatisch over, heel eerlijk, zo wordt het toch alleen maar stram? En in mijn slaap draai ik me toch vast wel eens om terwijl ik mijn rug wat buig. Nou ja, ik houd me er voor nu maar zoveel mogelijk aan, en hoop dat ik volgende week nieuwe opdrachten krijg van de fysio, en meer zal mogen.

Alsof ze nog niet genoeg had gedaan voor me, kreeg ik ook nog eens een heel leuk boek van Sanne cadeau:

"Niet te ingewikkeld of serieus, want ik weet niet hoe helder je alweer kunt denken". Haha, daar had ze een goed punt!

Zo, dat was het wel zo'n beetje. Alle verdere details laat ik voor wat ze zijn, dit bericht is alweer lang genoeg! Maar dat mag, jullie hebben er ook wel even op moeten wachten.

Kom gerust af en toe langs, om te zien of ik alweer een nieuw blogje heb geschreven. Hoe mijn herstel vorm gaat krijgen, is me nu totaal niet duidelijk. Hoe lang het allemaal gaat duren, wat ik wel/niet zal mogen in de nabije toekomst, het is koffiedik kijken. Maar zodra ik jullie iets te melden heb, of misschien zelfs wel iets van handwerken kan laten zien, zal ik dat zeker doen! 

Nogmaals heel hartelijk dank voor al jullie goede wensen en gedachten, en hopelijk tot gauw!