Die zal ik helemaal onderaan schrijven. Er zijn natuurlijk ook bezoekers die alleen voor het handwerken hier langs komen, die hoeven dan niet het hele verhaal te lezen. Zoals jullie zien, zijn mijn sokken klaar. Ze werden heel snel goedgekeurd, en dus behaalde ik voor ons team weer punten. Ik breide de sokken 2aat, en was al met de benen bezig toen ik zag dat iemand kraaltjes in breide, als oogjes. Wat een leuk idee! Ik heb achteraf kraaltjes bevestigd, en ben er heel blij mee, want op de bovenste foto kunnen jullie wel zien dat het niet heel duidelijk uiltjes zijn, als je geen oogjes toevoegt. Heb de benen wat langer gebreid zodat ik voor de voeten wat minder toeren hoefde te breien om toch aan het vereiste aantal toeren te komen én goed passende sokken voor Sanne te krijgen.Ik kwam een oproepje tegen voor testknitters voor een shawlette. Nu houd ik niet van die grote omslagdoeken, maar een klein shawltje om mijn nek kon ik goed gebruiken, en dit patroon vond ik er geschikt uit zien.
Ik meldde me aan, en werd uitgekozen! Het patroon is geschreven voor 1 kleur, maar wie mij een beetje kent, weet dat ik heel graag brei met meer dan 1 kleur. Dus vroeg ik de ontwerpster of ik met 2 kleuren mocht werken, en zij vond dat een ontzettend goed idee!
Ik pakte wat bollen Drops garen uit mijn voorraad. De Drops Nord was over van een trui die ik ontzettend vaak draag. Maar ik ben een koukleum, en heb toch vaak een koude nek als ik de trui draag. Dat is met deze shawlette mooi opgelost.
De kleuren passen bij aardig wat van mijn truien, dus ik denk dat ik hem veel zal gebruiken.
De shawlette staat nu in een sopje, straks eruit halen en opspannen. Vandaag is de weersverwachting goed, dus hopelijk droogt 'ie snel.
En dan het medische stukje:
Mijn huisarts had mij rechtstreeks doorverwezen naar een neurochirurg, niet een neuroloog die me dan weer zou moeten doorverwijzen naar een neurochirurg. Dit omdat het overduidelijk is dat alleen een operatie een oplossing biedt, en ze geen tijd verloren wil laten gaan. Fijn meegedacht!!
Ik ben maandag bij een neurochirurg geweest, ben onderzocht, hij legde uit dat er inderdaad maar één oplossing is, en dat is een operatie. Okay, dat wist ik al, wanneer kan die operatie plaatsvinden? En nu komt het: daarvoor verwijs ik u door naar een neurochirurg!
Duh? U bent toch neurochirurg? Ik checkte nog eens zijn naamtag en daar stond onder zijn naam toch echt "neurochirurg". Ja, dat klopt, zei hij, maar ik ben inmiddels 65 en heb 2 jaar geleden besloten dat ik niet meer opereer. Dus ik doe de vooronderzoeken, en dan verwijs ik, als een operatie noodzakelijk is, de patiënt door naar een collega.
Ja hallo, het was toch al overduidelijk dat ik moet worden geopereerd, daar hoefde geen vooronderzoek voor plaats te vinden!
Het komt er op neer, dat een ziekenhuis richtlijnen heeft, binnen hoeveel tijd ze een patiënt gesprekken/behandelingen moeten aanbieden. In het geval van mijn operatie is dat binnen 7 weken een gesprek met een neurochirurg.
Door dit "trucje" toe te passen hebben ze hieraan voldaan, waardoor mijn zorgverzekeraar niet mag gaan bemiddelen om sneller aan de beurt te komen.
Maar het gesprek met die andere neurochirurg zal pas plaatsvinden over minimaal 3-4 weken. En die gaat mij DAARNA pas op de wachtlijst zetten voor de operatie. De wachttijd daarvoor is gemiddeld 46 dagen, dus reken maar even uit wanneer ik onder het mes ga!
Duh? U bent toch neurochirurg? Ik checkte nog eens zijn naamtag en daar stond onder zijn naam toch echt "neurochirurg". Ja, dat klopt, zei hij, maar ik ben inmiddels 65 en heb 2 jaar geleden besloten dat ik niet meer opereer. Dus ik doe de vooronderzoeken, en dan verwijs ik, als een operatie noodzakelijk is, de patiënt door naar een collega.
Ja hallo, het was toch al overduidelijk dat ik moet worden geopereerd, daar hoefde geen vooronderzoek voor plaats te vinden!
Het komt er op neer, dat een ziekenhuis richtlijnen heeft, binnen hoeveel tijd ze een patiënt gesprekken/behandelingen moeten aanbieden. In het geval van mijn operatie is dat binnen 7 weken een gesprek met een neurochirurg.
Door dit "trucje" toe te passen hebben ze hieraan voldaan, waardoor mijn zorgverzekeraar niet mag gaan bemiddelen om sneller aan de beurt te komen.
Maar het gesprek met die andere neurochirurg zal pas plaatsvinden over minimaal 3-4 weken. En die gaat mij DAARNA pas op de wachtlijst zetten voor de operatie. De wachttijd daarvoor is gemiddeld 46 dagen, dus reken maar even uit wanneer ik onder het mes ga!
Ik heb nog gevraagd waarom ik niet nu vast op de wachtlijst wordt gezet, het is immers overduidelijk dat er maar één optie is, en dat is operatie!
Okay, er is nog een andere optie, niets doen, maar dan raak ik uiteindelijk vanaf mijn middel verlamd, dus dat is natuurlijk helemaal geen optie.
Het komt erop neer dat alleen de neurochirurg die de operatie gaat uitvoeren, mij op de wachtlijst zal zetten. En die gaat dat niet doen zonder zelf met mij gesproken te hebben en mij te hebben onderzocht.
Inmiddels verslechtert de situatie, ik kan alleen nog wat, helemaal voorovergebogen, schuifelen door het huis. Dat zag die arts ook, maakte er nog een opmerking over dat het wel slecht gesteld was met me, maar vroeg later in het gesprek of ik nog fiets. Wat? Hoe dan? Ik kan toch niet eens opstappen??!! Je schijnt met mijn aandoening beter te kunnen fietsen dan lopen, maar niet als je nauwelijks ter been bent natuurlijk.
Ik breng de dagen nu door op bed, hangend in kussens of liggend. En alhoewel ik een hoge pijngrens heb, en een hekel heb aan pijnmedicatie, moest ik er deze week toch aan geloven. Wat ik voel is alsof er in mijn onderrug, bil, heup en dijbeen scheermesjes worden geduwd. Probeer je voor te stellen dat je op zo'n 25 scheermesjes gaat zitten... nou dat. Dus toch maar, met grote tegenzin, pijnstilling gaan slikken. En ja, dat helpt tegen de pijn, de scheermesjes zijn inmiddels bot geworden zeg maar. Maar, ik verdraag die troep zo slecht. Mijn hoofd tolt, alsof ik stomdronken of stoned ben (nu ben ik beide nooit geweest in mijn leven, maar dat is hoe ik me het voorstel). Ik ben misselijk en moet overgeven, en als je niets binnen houdt, knap je daar natuurlijk ook niet erg van op. Dus in plaats van de 14 pillen die me dagelijks voorgeschreven zijn, neem ik er nu 1 per dag. Het is schipperen tussen de pijn doseren en enigszins blijven functioneren. En als de verwachtte termijnen juist blijken te zijn, gaat het nog meer dan 2 maanden duren, voordat ik word geopereerd.
Okay, er is nog een andere optie, niets doen, maar dan raak ik uiteindelijk vanaf mijn middel verlamd, dus dat is natuurlijk helemaal geen optie.
Het komt erop neer dat alleen de neurochirurg die de operatie gaat uitvoeren, mij op de wachtlijst zal zetten. En die gaat dat niet doen zonder zelf met mij gesproken te hebben en mij te hebben onderzocht.
Inmiddels verslechtert de situatie, ik kan alleen nog wat, helemaal voorovergebogen, schuifelen door het huis. Dat zag die arts ook, maakte er nog een opmerking over dat het wel slecht gesteld was met me, maar vroeg later in het gesprek of ik nog fiets. Wat? Hoe dan? Ik kan toch niet eens opstappen??!! Je schijnt met mijn aandoening beter te kunnen fietsen dan lopen, maar niet als je nauwelijks ter been bent natuurlijk.
Ik breng de dagen nu door op bed, hangend in kussens of liggend. En alhoewel ik een hoge pijngrens heb, en een hekel heb aan pijnmedicatie, moest ik er deze week toch aan geloven. Wat ik voel is alsof er in mijn onderrug, bil, heup en dijbeen scheermesjes worden geduwd. Probeer je voor te stellen dat je op zo'n 25 scheermesjes gaat zitten... nou dat. Dus toch maar, met grote tegenzin, pijnstilling gaan slikken. En ja, dat helpt tegen de pijn, de scheermesjes zijn inmiddels bot geworden zeg maar. Maar, ik verdraag die troep zo slecht. Mijn hoofd tolt, alsof ik stomdronken of stoned ben (nu ben ik beide nooit geweest in mijn leven, maar dat is hoe ik me het voorstel). Ik ben misselijk en moet overgeven, en als je niets binnen houdt, knap je daar natuurlijk ook niet erg van op. Dus in plaats van de 14 pillen die me dagelijks voorgeschreven zijn, neem ik er nu 1 per dag. Het is schipperen tussen de pijn doseren en enigszins blijven functioneren. En als de verwachtte termijnen juist blijken te zijn, gaat het nog meer dan 2 maanden duren, voordat ik word geopereerd.
In de shawlette heb ik een foutje ontdekt. Geen idee hoe ik dat voor elkaar heb gekregen, heb keurig mijn toeren zitten turven. Maar ik laat het zitten. Dat is niets voor mij als perfectionist, maar ik vind het in dit geval wel een soort van aandenken, dat heb ik gebreid toen ik met een tollend hoofd in de kussens hing, zoiets 😀. Het is zo klein dat niemand het zal zien, dus vooruit, voor deze keer.
En nu ga ik Sanne vragen het uit het sopje te halen, in een handdoek rollen en daarna op de matjes spelden. Hopelijk kan ik het jullie dan snel laten zien!
En nu ga ik Sanne vragen het uit het sopje te halen, in een handdoek rollen en daarna op de matjes spelden. Hopelijk kan ik het jullie dan snel laten zien!
Het klinkt allemaal heel naar veel sterkte hartelijke groet Jannie
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Jannie!
VerwijderenJammer dat het nog zo lang zal gaan duren voordat je geopereerd wordt. Dat is helaas nog een lange tijd afzien. Heel veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenTja, "even doorbijten", er zit niks anders op.
VerwijderenSlimme truuk voor eigen gewin.
BeantwoordenVerwijderenJe zou ze toch 🥴🥴🥴.
Duimen dat er ook bij deze chirurg ergens al eerder een gaatje valt.
Je sokken zijn weer erg leuk, die kraaltjes is inderdaad een goed idee.
Die kraaltjes waren niet mijn idee, eerlijk gepikt van een andere breister (die zo slim was ze direct mee te breien)
VerwijderenJe sokken en je shawlette zijn heel mooi (ook met een foutje) maar niet zo mooi is dat je zo'n pijn hebt en dat je nu nog maanden moet wachten tot je geholpen wordt. Dat lijkt me afschuwelijk. Heel veel sterkte Anja. Groet, Annemarie
BeantwoordenVerwijderenHet is nu dagelijks een afweging maken tussen 24/7 met heel veel pijn op bed of 24/7 misselijk en met een tollend hoofd met iets minder pijn toch uit bed kunnen. Dank voor je lieve wensen!
VerwijderenJeetje Anja, wat een stom iets met die neurochirurg, zulke richtlijnen slaan toch nergens op, bovendien kan daar toch ook weleens van afgeweken worden zou je denken!,
BeantwoordenVerwijderenEn dan het idee dat je zou moeten fietsen, waar zit die man z'n verstand.
Nog 2 maanden wachten met veel pijn, ik vind het zo erg voor je. Komt er dan ook nog een lange herstelperiode achteraan?
Gelukkig klink je nog wel positief, maar wat zullen je dagen lang duren.Ook voor Sanne zal het niet meevallen, jullie zullen allebei wel een andere zomer in gedachten hebben gehad, maar ja, vaak lopen dingen
anders dan je zou willen.
Ik wens je heel veel sterkte toe, er wordt hier met je meegeleefd
Betsy
Wat lief van je Betsy, dank je wel! Tja, we hadden zeker andere plannen, maar we zijn er ook aan gewend dat plannen altijd onder voorbehoud zijn (we hebben beide fibromyalgie die vaak roet in het eten gooit).
VerwijderenIk weet helemaal nog niets over herstelperiode e.d., ik krijg zelfs geen uitleg over wat er precies wordt gedaan tijdens de operatie, dat moet de arts die mij gaat opereren mij vertellen. Heb wel de medische verslagen, en internet helpt je dan wel aan info.
Positief? Jazeker, zo zit ik in elkaar, het glas is altijd half vol! Want hoe vervelend het nu ook is, het is geen ziekte waaraan je overlijdt, en er is een operatie mogelijk die voorkomt dat ik verlamd raak, dus ja, dat is mooi!
Jemig wat is het waardeloos gesteld met de gezondheidszorgin ons land! Ik vind het schandalig hoe ze met je sollen en hoe lang het moet duren voordat je eindelijk geopereerd kunt worden. Zo lang zoveel pijn hebben moet verschrikkelijk zijn! Wat is het toch in en in triest dat er niemand is die de procedures voor je kan versnellen.
BeantwoordenVerwijderenIk kan me voorstellen dat iedere dag (en nacht) heel lang voor je duurt. Het is fijn als je nog wat afleiding kunt vinden in het handwerken. Knap dat je dat doet! Je bent zelfs aan een testbrei begonnen; het ziet er nu al leuk uit zo met de twee kleuren. De sokken voor Sanne hebben een mooi accentje gekregen met de kraaloogjes.
Ik wens jou (en Sanne) alle kracht die jullie nodig hebben. Sterkte!
Wat ontzettend lief Marjan, dank je wel! Tja, het is triest dat het zo moet gaan. Maar het helpt niet als ik me er druk of boos over ga maken, daar heb ik alleen mezelf (en Sanne) mee. Dus probeer ik elke dag toch iets positiefs te vinden. Zo ben ik op dit moment heel blij dat ik een kaakje heb gegeten en dat er niet weer uit wil! En geniet ik van het zonnetje dat buiten schijnt (ik houd van de zon en van warmte, maar buiten zitten gaat helaas nu even niet, dan maar genieten van achter het glas).
VerwijderenJe zou ze, 'k wens je sterkte de komende tijd!
BeantwoordenVerwijderenWat je breisels betreft, daar ben ik weg van, vooral die met de "uiltjes" kraaloogjes.
Maar ook het sjaaltje mag er zijn!
Ach ja, Nederland is regeltjesland, en we zijn er met z'n allen ook heel goed in geworden die regeltjes te omzeilen. Ik hoop maar dat ook deze keer er een afspraak tussenuit valt, zodat ik eerder aan de beurt ben. Maar aan de andere kant, wat is er dan gebeurd met de persoon die eerst op dat tijdstip een afspraak had?!
VerwijderenOh joh, wat een toestand... Het is toch van de gekke dat het zo moet gaan en dat je daar eigenlijk niets tegen kunt doen.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het knap dat je nog half liggend dit soort breiwerk kan doen. Maar ik snap dat je graag iets om handen hebt in deze situatie.
Heel veel sterkte, Anja!
Lief van je Elizabeth! Tja, de dagen en nachten duren wel erg lang als je niets doet, en handwerken is mijn geestelijke en lichamelijke ontspanning, dat kan ik nu best gebruiken. Ben dus heel blij dat dat prima lukt.
VerwijderenWat een naar nieuws!! Dat de gezondheidszorg in Nederland goed geregeld is, is allang niet meer waar, dat blijkt wel weer :( Ik vind dat er toch wel uitzonderingen gemaakt moeten worden op de regels, zeker in jouw situatie. Dat van de medicijnen, wel innemen of niet, dat herken ik nog wel, als je het verkeerd inschat is het geen pretje. Ik wens je heel veel sterkte, misschien toch nog eens de huisarts of je verzekering achter de vodde aan zitten, je kunt alles wel slikken wat ze zeggen, jij zit er maar mee. Je sokken zijn mooi en je sjaal ook, fijn dat dat nog wat afleiding geeft. Liefs Anita
BeantwoordenVerwijderen