SWC

De qualifiers die ik zaterdag op de naald zette, waren maandag af. En ze zijn goedgekeurd, dus ik heb me gekwalificeerd voor deelname aan de SWC.

De sokken worden gebreid vanaf het boord naar de teen. Er loopt een kabeltje over, een heel eenvoudig patroontje van 8 naalden die je herhaalt. Alleen in de 4e en 8e naald een kabeltje, dus je hebt ze snel gebreid.

Om het de mods iets gemakkelijker te maken, heb ik na elk patroon een veiligheidsspeldje bevestigd, zodat ze eenvoudig kunnen tellen dat ik 16,5 keer het patroon heb gebreid. Met het drukke garen dat ik gebruikte, Lana Grossa Meilenweit, is dat slecht te zien (en ik denk dat je alsnog op de foto moet klikken om het te kunnen zien 😀).

Je moet een bepaald aantal keren het patroon breien, in maat M die ik heb gekozen is dat 15,5 keer. Ik heb dus voor een extra patroontje gekozen.

Ik houd niet van korte benen aan mijn sokken, heb toch graag dat ze tot mijn kuiten komen. Daarnaast leef ik op kleine voet (schoenmaat 35), dus ik besloot voor meer herhalingen in het been te gaan, zodat er minder in de voet hoefden (ik breide respectievelijk 11 patronen in het been om de gewenste lengte te krijgen, en daarna 5,5 in de voet).

Er is verwarring ontstaan over hoeveel patronen er nu minimaal in het been moeten zitten. Ik denk dat het ermee te maken heeft dat er gesproken wordt over het minimale aantal repeats dat je moet doen. Repeat betekent herhaling, en dat schept verwarring. Want als je been 7 repeats minimaal moet zijn, moet je dan 7x het patroon breien of 8x (1 patroon + 7 herhalingen)? 

Tja, het is natuurlijk een internationaal gebeuren op Ravelry, en voor velen is het Engels niet de moedertaal, dan kan zoiets gebeuren. Misschien handiger als ontwerpsters in hun patroon schrijven: brei het patroon X keer.
Ik bedoel dit zeker niet als kritiek, waardeer enorm dat ontwerpsters en moderators helemaal vrijwillig en belangeloos zoveel van hun tijd opofferen aan het organiseren van een dergelijke wedstrijd! Maar het bespaart hun wel veel tijd, als ze niet tig keer uitleg hoeven geven over zoiets simpels.

Ik gebruikte het lelijkste garen dat ik in voorraad heb. Mijn perfectionisme wil altijd dat mijn sokken identiek zijn, maar bij deze sokken koos ik er bewust voor om de kabel op 1 sok naar links en de andere naar rechts te laten lopen. Doe eens gek, haha! Ik wist al dat ik ze zou gaan gebruiken als bedsokken, dus ik kan ermee leven dat ze er niet identiek uit zien, zelfs al loopt de streep in het garen op exact dezelfde plek.

Ik heb nog wel een paar bollen zelfstrepend garen liggen waarvan ik hoop het in deze SWC te kunnen gebruiken. 

De wedstrijd begint nog lang niet, volgens mij hebben we 2 weken de tijd om ons te kwalificeren, dus ik heb alweer iets anders op de naald staan:

Dit is het garen dat ik daarvoor gebruik. Het okergele is bamboo van Hema, 100 grams bollen (70% wol en 30% bamboe), prijs 7,50 per bol. Ik kwam het een paar weken geleden tegen, er lagen nog 4 bollen, en ik besloot om het eens uit te proberen. Het is niet genoeg voor een trui, maar de vaste lezers weten wel dat ik nooit een trui met slechts 1 kleur brei, dus ik had er wel vertrouwen in dat ik thuis nog iets bijpassends zou hebben.

Het breit erg prettig, maar vervilt een beetje tijdens het breien. Dat is in dit geval prima, ik brei een wintertrui, waarvan ik hoop dat die een beetje winddicht wordt, zodat ik hem als vervanging voor een jas kan dragen.

Het paarse garen komt uit mijn voorraad, het is Jamieson & Smith 2ply jumper weight. Ik kocht het vorig jaar in een opruiming. Had toen nooit eerder met dit garen gebreid, en wilde het eens proberen. Prijs was 2,50 per bol (van slechts 25 gram), maar dat is voor dit garen echt goedkoop, dus ik sloeg een flinke voorraad in.

Dit garen is ruwer en iets dunner dan het Hema garen, maar in het breiwerk is helemaal niets te zien van het verschil in dikte. Gelukkig maar, want de yoke van deze trui komt erg mooi uit in deze kleurencombinatie.

Duidelijker dan dit laat ik het nog eventjes niet zien, totdat de ontwerpster ons goedkeuring geeft om de trui te laten zien.

Update over mijn gezondheid: ik kon gisteren eindelijk weer rechtop zitten. Niet te lang achter elkaar, dus steeds even opstaan en rondje lopen, of even gaan liggen. 

Er zit even niets anders op dan me hieraan over te geven, in de hoop dat het zo snel mogelijk geneest. Ik probeer te focussen op mijn handwerk of op het boek dat ik lees, want als ik om me heen ga zitten kijken, is het steeds: oh, ik kan wel even.....

(stof afnemen, stofzuigen, was ophangen enz). En dat moet ik nu juist allemaal even aan Sanne over laten, want complete rust is niet dit soort bewegingen gaan maken. Knap lastig als je geen zitvlees hebt, haha!

Maar.... goed voor het bloggen, want doordat ik nu zoveel breitijd heb, heb ik steeds weer snel wat nieuws om jullie te laten zien.

Tot snel!