White Buck, het project waar ik nu aan werk

 Wat is het koud geworden! BBRR, ik houd ab-so-luut niet van de kou! Gisteren kwam de temperatuur hier in het noorden van het land niet eens boven het vriespunt!

Ja, het geeft prachtige beelden. Toen ik 's ochtends naar mijn werk reed, waren alle velden wit bevroren, en met op de achtergrond bomen die nog volop in herfstkleuren zijn getooid, was het echt prachtig om te zien. Maar stoppen om foto's te maken kon helaas niet. 

We hadden een vacature op het werk, die nu gelukkig is ingevuld. Doordat we 1 persoon minder hadden voor het openen/sluiten/leidinggeven, draaide ik de laatste weken rare diensten. Gisteren was de laatste van 9 dagen op rij werken, gelukkig was dat alleen een ochtend. Vandaag is mijn dienst overgenomen door mijn nieuwe collega, lekker, even een dag helemaal vrij! En dan weer 6 dagen achter elkaar. Dat vind ik geen probleem hoor, zeker niet omdat ik daarna heerlijk kan gaan genieten van 1,5 week vakantie.

De kou en het vocht hebben uiteraard weer flink invloed op mijn lijf, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Ik heb de laatste tijd wat brei- en haakwerkjes afgemaakt, en ben van plan die tijdens mijn vakantie te gaan blocken. Dus ik verwacht aan het einde van dit jaar jullie nog wel e.e.a. te kunnen laten zien.

Nu ben ik ook bezig met het afmaken van een project. Nou ja, afmaken, ik zit ergens halverwege het hele project 😊. Een jaar geleden startte ik dit project, het schattige reetje White Buck (dit is de link naar de Ravelry-pagina waar je het patroon kunt kopen). Ik had het lijfje al helemaal gebreid. Gisterenavond ben ik begonnen aan het eerste voorpootje.

Zoals jullie zien is dat af, en heb ik een beginnetje gemaakt met het tweede pootje. Het zou leuk zijn als ik het nog voor Kerst af krijg, maar ik zet er voor mezelf geen druk op, het is priegelig werk (de hoefjes zijn 8 steekjes op een rondbreinaald hihi), en ik weet dat ik dat niet elke dag goed genoeg voel om eraan verder te breien. Geeft niets, ik heb altijd een paar sokken op de naalden voor "noodgeval". Dat is: ik wil wel breien (en mijn fijne motoriek schreeuwt ook dat ik dat moet doen!) maar ik voel helemaal niet wat ik vast houd. Ik moet dus domweg de bewegingen maken. Ik begrijp dat veel mensen zich niet kunnen voorstellen hoe dat dan is, maar ik leg het altijd zo uit: als je hand slaapt, dan voel je wel wat je doet, maar niet zo goed als normaal. Ik weet van vroeger nog hoe dat voelde. Zo voel ik alles op goede dagen, en op mindere dagen voel ik dus niets. Maar doordat mijn handen/vingers weten hoe ze dingen moeten doen, kan ik toch gewoon functioneren. Mijn handschrift is bijvoorbeeld niet meer wat het geweest is, maar ik krijg nog vaak complimenten van klanten dat ik zo netjes schrijf, dat is dus een soort routine waar ik op terug kan vallen.

De vrije middag gisteren hebben Sanne en ik goed benut! Zij was ook vrij, en we besloten naar het tegelcentrum te gaan, hier niet zo ver vandaan. We zijn er al eerder geweest om te zien of hun assortiment past bij onze smaak, en dat zat wel goed 😉. We hebben tegels besteld voor ons toilet. De verkoper vroeg of we iemand hadden die de klus zou gaan uitvoeren: ja, dat doen we zelf. Oh, jij geeft de tegels aan je moeder en zij plaatst ze? Nee, ik werk in de bouw.....stilte. Haha, Sanne is een tenger en klein poppetje, en houdt van "sjieke" kleding, dus ik begrijp dat zo'n verkoper niet verwacht dat zij in de bouw werkt, en zelf zo'n klus zou kunnen doen. 
De tegels moeten worden besteld en komen naar verwachting ergens in januari binnen, dus we hebben nog alle tijd om het voorbereidende werk te doen. 

Zo gaan we het jaar uit, werken, lekker klussen aan ons huis, met een handwerkje en een warme chocolademelk bij de kerstboom, genietend van onze 2 poezen die inmiddels dikke vriendinnetjes zijn geworden. Wat is dit heerlijk, een rustig en ontspannen leventje, geen stress, geen (geld)zorgen, wat hebben we het goed! 
Daar ben ik elke dag weer dankbaar voor!

Goed weekend allemaal!