Ik ben er weer, en heb een leuk nieuwtje te vertellen!

 Lieve mensen, het is hier een tijd stil geweest, de maanden juli, augustus en (bijna heel) september heb ik voorbij laten gaan zonder te bloggen.

Het ging eind juni fysiek erg slecht met me, en ik besloot om even een pauze te nemen van het bloggen. In de afgelopen maanden kreeg ik lieve berichtjes en mailtjes van een aantal van jullie, waarvoor heel hartelijk bedankt!

Gelukkig hebben we uiteindelijk toch nog zomerweer gekregen, en dat heeft me heel erg goed gedaan. 

Ik koos er eind juni bewust voor om te stoppen met bloggen en ik heb weinig gehandwerkt. Eerst omdat dat gewoon niet ging, maar daarna omdat ik zoveel mogelijk energie wilde opbouwen en bewaren, want er stond iets heel leuks te gebeuren, waarvan ik wist dat het veel energie ging vragen:

WE GINGEN VERHUIZEN!!!

In augustus 2019 kregen we de sleutel van ons huurhuis. Wat waren we daar blij mee, na een half jaar in een kleine caravan en daarna 6,5 jaar in een heel klein houten huisje te hebben gewoond, kregen we nu de beschikking over een eengezinswoning!
Het was niet ons plan om daar jaren en jaren te blijven wonen, maar na alle hectiek en ellende in de jaren die daaraan vooraf gingen, wilden we eerst eens lekker tot rust komen, en dan, na een paar jaar, zouden we wel eens verder kijken wat we zouden doen.

Zo heel af en toe keken we op Funda, gewoon om te zien wat voor soort huizen binnen ons budget vielen. Onafhankelijk van elkaar hadden we een huis te koop zien staan. Het stond al een paar dagen op Funda, toen dat huis ter sprake kwam. We bleken allebei hetzelfde huis te hebben zien staan, en allebei hetzelfde goede gevoel bij dat huis te hebben!!

We hadden al een paar huizen bekeken, daarbij werden de kopers flink onder druk gezet. Bij 1 huis was er een online veiling, dat betekende dat je een link kreeg waarop je gedurende 2 uur kon bieden. We zagen hoe mensen onvoorstelbaar tegen elkaar op boden, en het huis uiteindelijk tegen een absurd hoog bedrag weg ging. We vroegen ons af of die bieders wel hadden gezien dat het huis op het oog was opgeknapt, maar dat je gewoon dwars door de kozijnen kon prikken met je vingers!

Een ander huis wat we ook leuk vonden, werd op een andere manier verkocht: iedere belangstellende mocht 1 bod uitbrengen, en de hoogste bieder kreeg de woning toegewezen.
Wij bleken het op 1 na hoogste bod te hebben gedaan, en de makelaar vertelde ons dat het bod boven ons bijna een ton (!!!) hoger lag, en hij vond het "krankzinnig" dat dat geboden was. Nou, wij vonden dat ook!!

We hadden geluk bij dit 3e huis, de verkopend makelaar was niet zo'n sluwe vos zoals zijn collega's, liet mensen niet tegen elkaar op bieden, en gaf ons alle tijd om de woning te bekijken en een bod uit te brengen.
Er woonde een ouder echtpaar in, dat door ziekte niet langer er kon blijven wonen. Maar, die mensen hadden niet vooruit gedacht, stonden nergens ingeschreven voor een huurwoning of zo, en dat betekende dat ze de woning niet op heel korte termijn konden opleveren. Dat bleek uiteindelijk ons geluk te zijn, wij hadden geen haast, en daar waren die mensen zo blij mee, dat ze ons bod accepteerden (we hoefden niet boven de vraagprijs te bieden, iets wat vrij uniek is op de huidige woningmarkt!).

Inmiddels zijn we verhuisd. Om privacy redenen ga ik niet vertellen waar we nu wonen. We hebben allebei een leuke baan in het noorden van het land, en het leven bevalt ons hier goed, dus we zijn in het noorden gebleven.

Het is een huis uit 1910, met een ruime erker, met prachtig siermetselwerk, met prachtige balkenplafonds (waar de vorige bewoners verlaagde plafonds met schrootjes onder hadden gehangen🙄) en mooie houten vloeren (waar de vorige bewoners zeil en vloerbedekking over hadden gelegd 🤔). Het huis heeft mooie lambriseringen en architraven (dat zijn van die mooi bewerkte lijsten om deurposten heen). 
Op de dag van de sleuteloverdracht hebben we onze bedden overgebracht, en onze poes mee genomen, en zijn we er blijven slapen. We voelden ons er alledrie direct thuis!
De verhuizing hebben we zelf gedaan, vooraf steeds dingen ingepakt, en na de sleuteloverdracht hebben we een verhuisbus gehuurd en een aantal ritten gemaakt om alles over te brengen.
We hebben allerlei plannen, maar er is niets dat direct moet gebeuren. En dat is heerlijk, want tja, het was hier stil omdat mijn lijf niet wilde mee werken, en zoals de vaste lezers wel weten, heeft Sanne chronische vermoeidheid. We klussen dus, als we er zin in hebben en er energie voor hebben. Zo haalden we al het dubbel verlaagde plafond uit de woonkamer (hoe verzinnen mensen het, een prachtig balkenplafond, dat verlaag je dan, en later doe je dat nog een keer!). De ruimte werd opeens 60 cm hoger 😀. De vorige eigenaar was timmerman, en volgens ons had hij maar 1 maat spijkers: de langste!!! Ongelooflijk hoeveel nagels hij had gebruikt, soms zaten er wel 5 naast elkaar, terwijl het met 1 ook echt wel was blijven hangen hoor. Bij de 2e keer plafond verlagen hadden ze bedacht om alle stopcontacten met elkaar te verbinden, door alle elektra net boven dat nieuwe plafond aan elkaar te koppelen. Hm, dat ziet er natuurlijk niet uit, een balkenplafond waar allerlei elektrabuizen kriskras onder bungelen. Dus hebben we alle elektra inmiddels omgeleid langs de muren. GIRLPOWER, hihi!

Jullie begrijpen het, ik heb niet heel erg veel gehandwerkt in de afgelopen maanden. Maar nu het 's avonds alweer vroeg donker is, zal ik toch weer wat vaker met een handwerkje bezig zijn. Ik kan niet beloven dat ik weer zo regelmatig zal gaan bloggen als voorheen, en misschien ga ik ook wel wat van ons kluswerk hier laten zien. Of ik maak foto's van mijn handwerkjes in de heerlijke tuin die we nu hebben. 
We gaan het allemaal wel zien. Ik heb het bloggen echt wel gemist, vooral ook het contact met jullie via de reacties. Dus kom af en toe gewoon gezellig even langs hier, wie weet heb ik weer een nieuw blogje geplaatst.

Nogmaals heel erg hartelijk bedankt voor jullie lieve berichtjes en mailtjes, en tot gauw!