Er gaat niets boven....de G (Crea2021)

 Er gaat niets boven...Groningen. Ik denk dat iedereen deze slogan wel kent. Maar waarom zou ik, als inwoner van Drenthe, over Groningen willen schrijven?

Toen ik opgroeide in Zuid-Holland, kreeg ik een vrij algemeen beeld mee van de inwoners van de 3 noordelijke provincies van ons land: ze waren stug en koppig!

Mijn moeder vertelde ons over de tijd dat ze tijdens de 2e wereldoorlog in Drenthe woonde. De mensen bij wie zij woonde werden eenvoudigweg oom en tante genoemd. Tante was een lieve, zachtaardige vrouw (en ja, zo heb ik haar ook altijd ervaren). Oom was een "echte noordeling, stug en koppig". Hm, was hij dat? Ik herinner me een man die hield van grapjes maken. En ja, hij had er lol in om plat Drents tegen mijn broer en mij te praten, en als wij er dan geen snars van begrepen, had hij de grootste lol. Maar niet op een vervelende manier, hij vond het gewoon grappig dat wij "bekakt Hollands" wel verstonden maar plat Drents niet (dat leerden we in de loop van de jaren trouwens best goed verstaan hoor).

Mijn moeder vertelde altijd dat die Drenten nog wel mee vielen, Friezen waren gewoon een eigenwijs volkje en Grunningers...breek me de bek niet open!

Inmiddels heb ik al heel wat Grunningers leren kennen, en ik vind ze helemaal niet stug of koppig. Nu kan het natuurlijk zijn dat dat toeval is, maar ik denk het niet.
Het bedrijf waar Sanne bij werkt is gevestigd in Groningen. Maar dat zegt niemand hier. Want met Groningen bedoel je de provincie. Heb je het over de stad, dat zeg je ook gewoon De Stad. Dus haar bedrijf zit in De Stad.
Dat vinden wij dan wel weer apart. Wij woonden voorheen in Zuid-Holland, dicht bij de grens met de provincie Utrecht, maar als wij het vroeger over Utrecht hadden, bedoelden we toch echt de stad, en niet de provincie. 

Ik houd van het platteland, van het buitengebied, niet van de bebouwde kom laat staan van steden. Maar, ik houd ook van geschiedenis, en van oude gebouwen. En daar hebben Utrecht en Groningen iets met elkaar gemeen: het zijn steden met mooie, oude panden. 

Voor degenen die de Stad niet kennen, op de foto's (die ik van het www heb geplukt) zie je de Martinitoren, het Goudkantoor (nu een restaurant/café) en het stadhuis.

Als jullie op die laatste foto heel goed kijken, zien jullie helemaal bovenin, in dat driehoekje boven de pilaren, een klok. 

Op deze foto waarop het stadhuis wordt verlicht, zie je klok beter. Het stadhuis wordt momenteel gerestaureerd, van binnen en van buiten. En Sanne's werkgever heeft de eer de restauratie qua bladgoud aanbrengen en schilderen op zich te mogen nemen.

Afgelopen week is Sanne bezig geweest aan het schilderwerk van de klok, daarboven in dus!

Oef, ik moet er niet aan denken, ik heb hoogtevrees. En ja, natuurlijk staat ze met een harnas aan, gezekerd aan de steiger, maar toch......     Maar zij geniet, want dit is waar ze voor is opgeleid, hier ligt haar passie, dit is haar trots. En ik ben supertrots op haar! Er gaat niets boven....Groningen!

Ik wens jullie allemaal een Goede Vrijdag en een goed Paasweekend!