D van Draadjes
De D van draadjes, hoe logisch kan het zijn. Vorige week koos Elizabeth hier al voor, ik deze week ook.
Draadjes waren er altijd al in mijn leven. Met een moeder die vroeger als coupeuse had gewerkt, en die alle kleding voor mij maakte, waren er altijd stofjes, draadjes en naalden om me heen.
Wat had ik er een hekel aan, als ik tussen de middag uit school kwam, en ik weer zo nodig iets moest passen, wat mijn moeder die ochtend in elkaar had gezet! Ze beloofde me elke keer weer dat ze echt heel zeker was dat er geen enkele speld meer in zat, maar elke keer weer prikte ik me toch weer aan een vergeten speld.
Naast heel mooi naaien, kon ze ook uitstekend breien, haken en borduren. Als mijn moeder zat, had ze een puzzelboekje, een leesboek of een handwerkje in haar handen.
Ik hield niet van handwerken. Mijn handwerkjuf dwong mij om rechtshandig te handwerken, en dat lukte me als linkshandige absoluut niet. Dan heb je er ook echt geen lol in.
Ik hield van turnen, het liefste deed ik dat elke dag. Ik hield van sporten op school, deed mee aan alle competities die werden georganiseerd, en toen ik net 16 was liep ik een enkelblessure op bij een atletiekwedstrijd. Dat was een keerpunt in mijn leven (gelukkig wist ik dat toen nog niet, maar ik zou de komende 12,5 jaar allerlei behandelingen en onderzoeken krijgen, en 3 operaties ondergaan, voordat ik eindelijk weer normaal kon lopen).
Tja, daar zit je dan, net 16 jaar oud en niet kunnen sporten, niet eens zonder krukken kunnen lopen. Lezen vond ik leuk, maar dat kun je toch ook niet het hele weekend zitten doen. Dus, tot grote vreugde van mijn moeder, vroeg ik haar om wat restjes garen en een haaknaald, en ik haakte mijn eerste kledingstuk! Een bolero, die waren toen helemaal in de mode. Ik heb nog ergens een foto waarop ik dat draag. Drie keer raden welke kleur dat had: paars! Tja, toen al mijn lievelingskleur (op Ravelry is mijn nickname paarsedraad).
Ik heb in dit blogje willekeurig wat foto's van handwerkjes geplaatst (met paars erin), alleen maar tekst is toch ook maar saai!
Ik wil jullie allemaal alvast een fijn weekend wensen!
De sokken vind ik prachtig qua kleuren, en de poncho qua model!
BeantwoordenVerwijderenPoncho was een super eenvoudige model, ik haakte het van een voorraad acryl bolletjes die ik nog had liggen (met dubbele draden) toen ik door de fibro even niet kon breien.
VerwijderenDe sokken zijn gebreid met garen dat ik tijdens een vakantie heb gekocht.
Oh, ik had toch echt gedacht dat je van jongsaf aan een handwerkliefhebster was...
BeantwoordenVerwijderenIk vond het op zich leuk, maar als je verplicht wordt het met je rechterhand te doen als je linkshandig bent, gaat de lol er heel snel van af.
VerwijderenWat een enorme nasleep na je enkelblessure! Dat moet heel naar voor je zijn geweest op zo'n jonge leeftijd...
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je een handige moeder had die je kon helpen met de eerste stapjes op handwerkgebied; gelukkig vind je handwerken nog steeds leuk!
Nou, mijn moeder had me misschien wel kunnen helpen, maar dat deed ze niet. Mijn moeder wilde namelijk niet het risico lopen dat ik er beter in zou worden dan zij (dat had ik met turnen al bereikt en dat vond ze al heel erg). Tja.
VerwijderenWat naar, het is toch geen wedstrijd. Het lijkt me juist iets om trots op te zijn.
VerwijderenIk ben zelf moeder van een 26-jarige dochter, en ben apetrots op haar. Jaloers zijn op je eigen dochter, daar begrijp ik dan ook niets van, maar mijn moeder had dat nu eenmaal ten opzichte van mij. Mijn ouders waren beiden zeer afstandelijk, toen er in mijn leven iets heel traumatisch gebeurde, troostte mijn vader me door een arm om mijn schouders te leggen. Dat was voor hem en mij een bijzonder gebaar, want elkaar aanraken gebeurde bij ons thuis niet. Helaas is mijn moeder daar jarenlang over blijven doordrammen, jaloers dat hij mij had getroost! Tja, ieder huisje heeft z'n kruisje...
VerwijderenWat een leuke sokken en ook dat setje met handschoenen mogen er ook zijn!
BeantwoordenVerwijderenDank je wel. Even gespiekt op mijn Ravelry-pagina, de handschoenen maakte ik al in januari 2013, en ze zien er nog als nieuw uit, terwijl ik ze toch al vaak heb gedragen. Het garen kocht ik tijdens een vakantie in Luxemburg.
VerwijderenOok mijn moeder maakte mijn kleding zelf, vreselijk vond ik dat
BeantwoordenVerwijderenpassen met die spelden erin, soms kon een jurk bijna niet over
mijn hoofd, drama.
Breien deed ze ook veel, vooral nuttige dingen, maar later,
toen ze meer vrije tijd kreeg, breide ze prachtige ronde kleden,
met heel dun garen op naalden nr.1.Bijna kunstwerken.
Ik was nog heel klein toen ik van haar leerde borduren en heb
echt van alles gedaan op handwerkgebied en nog steeds geeft dit
mij veel plezier en ontspanning.
Jij ook een goed weekend gewenst,
Betsy
We delen een jeugdtrauma, kleding passen waar nog spelden in zitten, haha! Wow, naald nr 1 is wel heel klein, dat moet er echt prachtig uit hebben gezien.
VerwijderenMooi zijn je handwerkjes de handschoenen zijn prachtig gebleven.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het heerlijk om wat om handen te hebben en had ook een moeder die van alles en nog wat zelf maakte, goed voorbeeld doet goed volgen hè.
Dat laatste klopt helemaal. Ik herinner me dat ik een keer lapjes stof, die mijn moeder in de prullenbak had gegooid, daar uit had gepakt en op mijn kamertje daarvan kleertjes in elkaar had genaaid (met de hand uiteraard) voor een pop. Apetrots was ik, maar toen mijn moeder ze zag, belandden ze opnieuw in de prullenbak, want tja, het was ongetwijfeld niet erg netjes genaaid (ik was toen 6 of 7 denk ik). In plaats van blij te zijn dat ik dat probeerde, en me te helpen er beter in te worden, verbood ze me dat ooit nog eens te proberen, ZIJ maakte kleding, voor mij EN voor mijn barbies en poppen. Ik zit nu naar mijn dochter te kijken, die gehaakte lapjes in elkaar zit te haken, volgens mij wordt het een trui voor haar. Of het mooi of wordt maakt niets uit, het is een plezier om haar bezig te zien! Uiterlijk lijk ik sprekend op mijn moeder, maar innerlijk totaal niet!
Verwijderen