mandala's

Hoe gaat het met jullie? Al wat bijgekomen van de warmte? Oh, wat heb ik ervan genoten! Afgelopen vrijdag had ik een paar uur lang niet één enkele spier in de kramp zitten! Dat is echt zeldzaam, en wat heb ik ervan genoten! Bij die hoge temperaturen is de pijn ook minder hevig, en ben ik zelfs een beetje minder moe. Maar, dat mag in Nederland natuurlijk niet te lang duren, dus inmiddels is het weer over met de "pret". Niet getreurd, die paar warme dagen pakken ze me niet meer af!

Ergens in april dook ik in de voorraad katoenen garens die we in huis hadden. We zaten midden in de zogeheten intelligente lockdown. Waar veel mensen zonder werk kwamen te zitten, of thuis werkten, was het bij mij op het werk drie maanden lang een gekkenhuis qua drukte. Wat wij mee maakten, was verbijsterend. Daaraan terugdenken stemt me alleen maar verdrietig. De verwensingen, de bedreigingen, het opzettelijk aanraken/in het gezicht hoesten, we moesten 8 weken lang beveiliging hebben om ons werk te kunnen doen! Absurd, de intelligentie was ver te zoeken! 

Als ik 's avonds thuis kwam, wilde ik een lekker ontspannend werkje hebben. En dat wilde ik maken van die restjes katoen. Want ik ging bewust niet naar winkels, behalve één keer per week, na mijn werk, naar de supermarkt. Dan was het er heerlijk rustig, en had ik snel alle boodschappen voor de komende week bij elkaar. 

Ik besloot om mandala's te gaan haken. Daar kun je ook fijn wat kleinere restjes garen in verwerken.

We hebben een heel groot raam aan de voorkant van ons huis. Inmiddels is de vensterbank mooi gevuld met planten, en zit mijn beer (die ik 50 jaar geleden kreeg toen ik in het ziekenhuis lag omdat mijn amandelen waren geknipt) alweer 3 maanden op de uitkijk.

Maar daarboven is nog zo'n heel groot gedeelte glas. Een beetje saai, vond ik.

Planten ophangen is niet echt een optie. Er is maar een smalle rand om iets aan op te kunnen hangen, dus planten zouden dan een beetje scheef tegen het glas hangen.

Maar mandala's zijn natuurlijk plat, dat kan prima!.

Ik heb er een aantal gehaakt, maar ik had geen metalen ringen in huis, dus bleven de mandala's voorlopig liggen.

Pas geleden moest ik naar het gemeentehuis, want mijn rijbewijs moest verlengd worden.

Tja, dat kon natuurlijk niet worden uitgesteld. Het ging allemaal heel strikt via afspraak.

Tussen de parkeerplaats en het gemeentehuis zit een handwerkwinkel.

Laten ze daar nu zo slim zijn geweest om ook buiten te gaan verkopen!

Je kon gewoon zeggen wat je wilde, en dat werd dan door een medewerkster voor je uit de winkel gepakt. Je mocht wel naar binnen als je wilde rondstruinen, maar daar had ik geen enkele behoefte aan. Ik vroeg of ze ook metalen ringen verkochten, en ja, ze hadden er nog een paar.

Ik zocht diameter 40cm, daar hadden ze er nog eentje van.

Prima, die kocht ik.

Het is een heel lastig werk, om zo'n haakwerk in de ring vast te haken. Een paar steken, en dan kreeg ik al kramp in mijn vingers (door de fibro).

Ik liet daarom het werk nog maar even liggen. 

Totdat het vorige week zo heerlijk (voor mij dan) warm werd. 

Toen lukte het me om een mandala vast te haken in de ring.

En die hangt nu voor het raam.

Oké, ik zal hem er nog een keertje af moeten halen om een betere foto te maken.

Binnenkort nog maar eens een keer langs de handwerkwinkel, voor meer ringen, zodat de andere ook "ingelijst" kunnen worden.

(en ja, lieve mensen, ik realiseer me echt dat ik en mijn collega's blij mogen zijn dat we ons geen zorgen hoeven te maken, of we onze banen/inkomens wel behouden, maar wij zijn wel gewoon mensen, die ziek kunnen worden en die gevoelens hebben).

kastelen, kastelen

Nog 1 keer foto's van onze vakantie, omdat het zo geweldig leuk was, en we zo hebben genoten van alles wat we hebben gezien en gedaan.

Als je Cotswolds zegt, dan zeg je kastelen. En we bezochten er een aantal tijdens onze vakantie.
Onder andere Blenheim Palace, waar Winston Churchill opgroeide.

Wat een pracht en praal! Toch viel dit bezoek ons tegen, we mochten eigenlijk maar weinig ruimtes bezichtigen, en van de tuinen, die een grotere versie zouden moeten zijn van die bij paleis Het Loo, kregen we nauwelijks iets te zien.
Geeft niets, er waren nog meer kastelen en tuinen te bezichtigen!
Zo gingen we naar Dyrham Park. Een park waar veel herten verblijven (we zagen er eentje). Met heel leuk aangelegde tuinen.

En uiteraard bezochten we ook de stad Bath, waar de Romeinen prachtige baden aanlegden, waarbij ze gebruikt maakten van de natuurlijke waterbronnen die daar zijn. Het is water met een temperatuur van 35 graden.

Ook bezochten we Sudeley Castle, waar er prachtig handwerk bewaard is gebleven van de vroegere eigenaren (die rijk waren geworden met het maken van deze kledingstukken):

Het kasteel zelf is trouwens ook zeker het bezichtigen waard.

Maar we deden meer hoor, zo gingen we mee met een treintje, dat oude tijden doet herleven.Een stoomtrein, die over oud spoor rijdt, en diverse stadjes met elkaar verbindt.

En ook Warwick Castle was de moeite waard.
Ik houd over het algemeen niet van shows met dieren, houd er niet van als zij hun kunstjes moeten vertonen. Maar hier werd een show gehouden met vogels, en die kun je niet zo makkelijk africhten en kunstjes laten doen. Elke show is daardoor dus echt weer anders, het is altijd weer afwachten of de vogels zin hebben of niet. En het was spectaculair! Er werd vooraf benadrukt dat het publiek ten alle tijde moest blijven zitten, want de vogels vliegen rakelings boven de hoofden en tussen de rijen met publiek door. En dat was ook zo! Wat bijzonder als zulke enorme vogels rakelings langs je scheren, je de wind die ze veroorzaken in je haren voelt. Het was erg lastig om foto's te maken want ze vliegen enorm snel, maar deze is wel aardig geslaagd vind ik:

De vogel dook vervolgens naar beneden om vlak over de hoofden langs te vliegen, naar eenzelfde toren zoals je op de foto ziet, die achter het publiek stond. Daar werden de vogels dan door een verzorger op de arm opgevangen en beloond.

Jullie zullen het begrijpen, het was een vakantie om nooit te vergeten. Elke cent meer dan waard, hier gaan we nog jaren van nagenieten.
Lieve Sanne: heel, heel hartelijk dank voor dit geweldige cadeau!

regen

Gisteren was er regen aangekondigd. Ik werkte middag/avond (op donderdag en vrijdag is de winkel inmiddels ook weer 's avonds geopend), en het was en bleef warm. Ik vind het heerlijk, soepeler spieren, gisterenavond zelfs niet 1 enkele spier in de kramp! Maar ik begrijp het heel goed, dat de meeste collega's en klanten verzuchtten: waar blijft die verkoelende regen nou?

Onze overburen hadden een personeelsfeestje, met een bandje erbij. Tja, TT-weekend zonder feest, dat gaat niet in Assen! Opvallend hoeveel motoren er gisteren reden in Assen. Je vraagt je af waarom die mensen allemaal naar Assen zijn gereden, want ze moeten toch hebben geweten dat de TT dit jaar niet door gaat.

Vanmorgen zag ik, dat het elders in het land noodweer is geweest, in Brabant maar ook onder in Zuid-Holland was het flink raak, en stonden straten blank. Ik zag filmpjes van winkelpersoneel dat het water uit de winkel dweilde met wissers. Het zit de ondernemers in Brabant dit jaar niet mee!

Hier is geen druppel gevallen, en is het dus nog erg warm. Daar ga ik nog even van genieten, als de regen ook hier komt en de luchtvochtigheid stijgt, is het gedaan met de pret, dus nu even genieten van de luxe, van soepeler spieren en weinig pijn!

Ik hoop dat niemand van jullie wateroverlast heeft gehad gisteren (of nog krijgt) en wens jullie allemaal een heel fijn weekend!

Foto bovenaan is van de rij lavendel, die we vorig jaar augustus, toen we net hier woonden, hebben aangeplant in de voortuin. We wilden er geen hekje of strakke afscheiding door opsluitbanden of zoiets. Maar de grond spoelde bij regen vanuit de voortuin de stoep op, dus we wilden daar wel iets tegen doen. Het rijtje lavendelstruikjes is flink gegroeid en vormt nu een geurige afscheiding met de stoep. Blij mee!

vakantie in de Cotswolds

Allereerst, dank voor jullie lieve reacties op mijn vorige blogje. Ja, Sanne en ik heb een heel bijzondere band met elkaar. En daar zijn we ons ook van bewust. Vanaf dat ze heel jong was, was er een klik tussen ons, die alleen maar steeds hechter is geworden. We hebben samen een half jaar in een klein caravannetje gewoond en daarna 6,5 jaar in een heel klein vakantiehuisje (2 ruimtes van 4x4 meter is niet groot te noemen). We leefden op elkaars lip, maar er is nooit een onvertogen woord gevallen.

We voelen elkaar haarscherp aan, en weten precies hoe de ander denkt en voelt, wat zij leuk vindt en waar je haar een plezier mee doet. 

We hadden het er wel eens over, "ooit" wilden we toch wel eens samen naar Engeland. Vorig voorjaar dacht Sanne: we kunnen het wel blijven uitstellen, maar van uitstel komt afstel, ik ga gewoon een vakantie boeken! En wat hebben we genoten!

Zoals beloofd, nog meer foto's van onze vakantie in de Cotswolds.
Dat is de naam van de streek, ruwweg tussen Oxford en Glouchester. Een landschap dat veel gebruikt wordt in typisch Britse tv-series.
Zo bezochten we dit kerkje, St. Peter and St. Paul, in Blockley:

Een lieflijk kerkje, waar heel veel opnames zijn gemaakt voor de tv-serie Father Brown.

Het past ook goed bij het karakter van Father Brown. Een kerk met een speciaal speelhoekje voor de kinderen, met een mooi geborduurd kleed met de tekst:

Jezus zei: laat de kinderen tot mij komen  (helaas is de foto van dat kleed overbelicht).

Er hing ook een briefje met data, waarop de huisdieren van harte welkom zijn de dienst bij te wonen.

 Wat vinden jullie van ons verblijf? Een hele oude Inn, waar de koetsiers hun paard en wagen door de boog naar achter reden.

 Aan de achterkant ziet die boog er zo uit:

En onze kamer was bij het grote en kleine raampje dat je direct boven de boog ziet.

De ronde ramen rechts beneden, zijn van de eetzaal. Daar ontbeten we en hebben we ook een aantal keren van een heerlijk diner genoten.

De stallen, en verblijven van de koetsiers, zijn tegenwoordig omgebouwd tot kamers met badkamer, waar gasten kunnen verblijven. Bij elke kamer staat een picknickbank, zodat gasten ook lekker buiten kunnen zitten.

Helemaal achteraan was een ruime parkeerplaats, met een groot grasveld met picknickbanken, en daarachter een smal riviertje, het begin van de Thames.

 Aan de straatkant een echte pub, zoals je die in elk dorp in Engeland wel vindt. Deze foto's maakte ik in de ochtend, zodat er nog iets te zien was van het interieur. Want 's avonds was het er altijd erg druk.

 Deze zagen jullie al eerder: in het dorpje zit een heuse Christmas Shop. Vier dagen in de week geopend, en uiteraard brachten we er een bezoekje (en we kwamen niet met lege handen weer naar buiten).

 Naast de Inn stonden voor een woonhuis 2 telefoonboxen, en daarnaast zat de plaatselijke vvv/bibliotheek.

 Gewoon een heel lieflijk dorpje waar we verbleven. We hebben er natuurlijk niet heel erg veel tijd doorgebracht, omdat we elke dag op pad gingen, om van alles te bezichtigen.
Wordt vervolgd dus!