Anita's Dagboek

Kennen jullie Anita's dagboek? Een link naar haar blog staat hier in de rechter zijlijn.
Ik vind dat ze een heel prettige schrijfwijze heeft, en bezoek haar blog graag.
Vorige week las ik een nieuw stuk wat ze geschreven had. En het raakte me.
Het heet: Het leven zelf is onze mooiste loopbaan.
En het verwoordt precies wat ik voel en hoe ik in het leven sta.

Al van kinds af aan wist ik wat ik later wilde worden: MOEDER!
En ik droomde van 4 kinderen, het liefst kort achter elkaar, binnen zo'n 5 jaar.
Die droom kwam niet uit, het bleef bij 1 kind, maar daarmee had ik wel bereikt, wat ik altijd wilde worden!

Geen moment in mijn leven heb ik spijt gehad van alles wat dat in mijn leven in hield
(behalve dat ik nooit moeder zou zijn geweest, als ik vooraf had geweten dat het bij 1 zou blijven, dat wilde ik mijn kind niet aandoen, maar zij is er juist altijd heel blij mee geweest).

Ik groeide op in een gezin waar van je werd verwacht dat je "iets zou bereiken in het leven", en dat iets moest dan zijn: een goed betaalde baan, liefst met aanzien!
En ook al deed ik "maar" Havo en Meao (dat maar was hoe mijn ouders er tegenaan keken), ik vond leuk werk en verdiende een goed belegde boterham. Mijn vak: boekhouder.
Maar dat gaf ik met liefde op, om mijn echte doel te bereiken.

Ik koos ervoor om fulltime moeder te zijn. Overigens een keuze die mijn man en ik indertijd samen namen, wij vonden het belangrijk dat 1 van de ouders thuis zou zijn, en we niet afhankelijk zouden zijn van oppas, we wilden zelf ons eigen kind opvoeden en er zelf voor zorgen.

Dat ik daardoor op mijn CV nooit meer de functie boekhouder heb kunnen plaatsen, prima.
Dat ik nu werk als (hoofd haha) servicebalie-medewerkster (leuk Scrabble-woord), prima, ik vind het ontzettend leuk werk om te doen. En dat ik inmiddels ook alweer een tijd lid ben van het management-team, dat heb ik absoluut niet nagestreefd, dat is niet bij mij vandaan gekomen, dat is mij gevraagd.
Antwoordde ik vroeger, als men mij naar mijn beroep vroeg "boekhouder", is dat nu gewoon "ik werk in een bouwmarkt". Die status die mensen kennelijk koppelen aan lid zijn van een managementteam, die voel ik niet.

Ik vroeg Anita of ze het goed vond, dat ik hier op mijn blog een link zou zetten naar haar verhaal.
Dat was goed (ze vond het zelfs een eer, haha), dus bij deze:
anitasdagboek

Ik ben best benieuwd hoe mijn lezers daar over denken, ik lees het graag in jullie reacties.