een kleurrijke woonkamer

Ik houd niet van saai. Niet in het leven, niet in mijn interieur.
Dus toen ik plannen maakte hoe mijn nieuwe woonkamer eruit moest komen te zien, was dat vooral: wel kleurrijk en niet saai!
Komende vanuit een huis met beige en ecru als hoofdkleuren, is alles al gauw een verbetering in dat opzicht.

Er was al wel kleur in het huis hoor. Zo was deze muur (een soort van) paars geverfd. Jullie weten het vast, paars is mijn lievelingskleur, maar dit was een smerige kleur paars. Bovendien, ik vind paars mooi in bijvoorbeeld kleding, maar het past niet in het stijl huis dat ik graag wil.
En dus verfde dochterlief de muur in een mooi zachte, roze kleur:

Lastig op foto te vangen, het is kleurnummer C8.05.75

De tweede kleur op deze kleurenstaal, gemengd in Flexa Creations (nee, ik heb geen aandelen!).

De lange muur van de kamer was ook min of meer paars-grijs geverfd. .Een haast nog viezer kleurtje dan op de korte muur zat:

Op de foto's lijkt het zachtroze te zijn, maar dat was het helaas niet.

Maar voor die muur had ik een leuk plannetje bedacht: ik ging er een lambrisering op maken.
Heel eenvoudig om te doen hoor, je maakt eerst een frame van vurenhouten latten:

Dan maak je planken op maat, en die zet je in de grondverf. De planken vervolgens aan het frame bevestigen:

En tenslotte aflakken in de door jou gewenste kleur.
Ik koos voor een mooie kleur groen. Een sprekende kleur, die echt de aandacht trekt. En die een mooie basis vormt voor de verdere inrichting van de woonkamer.

Het is een Gamma-kleur genaamd Madrid, die ik gelukkig ook gewoon op mijn werk (Karwei) kon mengen in een Flexa Creations mengverf. Uiteraard bracht Sanne de verf aan.
Nu nog afwerken met plinten onder en boven, en een lat erop. Dan hebben we een hele lange foto-wandlijst, waar we leuke foto's en schilderijtjes een plaats kunnen geven, zonder gaten in de muren te hoeven boren. En dat is handig, want we houden ervan om af en toe af te wisselen.

kringloop-gelukjes

Sanne en ik houden er wel van, rond snubbiken in een kringloopwinkel. Iets wat ik beslist niet heb meegekregen van thuis, want voor mijn ouders was er maar 1 ding waarvan het acceptabel was dat je dat "tweedehands" kocht, en dat was een huis!

Zo niet voor ons. Wij vinden het leuk om er rond te neuzen, en "schatten" te vinden. Toen we nog geen zicht hadden op een huurhuis, zagen we regelmatig iets staan in een kringloopwinkel, wat ik of Sanne "later" wel in mijn of haar huisje zou willen hebben. Maar wat we dan niet kochten, omdat we gewoonweg niet de ruimte hadden om het ergens op te slaan.

Hoe leuk is het dan nu, om schatten te vinden die wél mee naar huis mogen! Ik zal binnenkort eens wat dingen op de foto zetten, die we in de afgelopen weken hebben gekocht voor mooie, kleine prijsjes.
Gisteren gingen we ook weer even langs. We hebben een lijstje met spullen die we nog nodig hebben, en hoopten er weer 1 of 2 van het lijstje te kunnen afstrepen. Nou, dat is geweldig goed gelukt!
Daarover zal ik later deze week een apart blogje schrijven.

Maar als je rondstruint in een kringloop, loop je soms ook aan tegen koopjes, waar je niet persé naar op zoek was, maar die wel van pas komen.

Twee grote zakken vol waxine-lichtjes (ja, ik was alweer druk ze aan het uit sorteren toen ik bedacht dat ik nog geen foto had gemaakt).
De herfst doet weer zijn intrede, en het is zeker niet mijn favoriete seizoen, met al die regen en storm en de lagere temperaturen. Zeker, ik vind de natuur prachtig, al die kleurschakeringen aan de bomen, maar de rest...Dus maken we het extra gezellig in huis. Kaarsjes branden hoort daar voor ons bij. Maar echte kaarsen, dat vind ik toch best eng. Met in het verleden 5 honden in huis, was het dan altijd opletten of er niet eentje langs een kaars liep met een zwabberende staart. Kaarsen hoog zetten, of waxinelichtjes gebruiken was de oplossing. En alhoewel poeslief niet op de meubels klimt, vind ik het ook met haar veiliger om waxine-lichtjes te gebruiken.

In het vakantiehuisje gebruikten we veel waxinelichtjes, omdat we daarmee ook de extra kacheltjes warm hielden.

Dat is straks in ons nieuwe huis niet meer nodig, maar wat lichtjes laten branden is wel erg gezellig. Gisteren zagen we 2 grote zakken liggen, gevuld met waxinelichtjes. De prijs?

Daar mochten ze voor mee naar huis! Vanmorgen ze eens even uitgesorteerd. We hebben een houten opbergdoos, speciaal voor de lichtjes, uiteraard ook ooit gekocht in de kringloop:

Die zit nu helemaal gevuld met gewone lichtjes:

Maar er waren ook erg veel geur-lichtjes bij. Nu ruik ik vrijwel niets, dus voor mij maakt het geen verschil, maar Sanne houdt er wel van, en we kunnen voorlopig voorop:

We moeten nog meer van die houten opbergdozen hebben staan, maar die zitten al ergens ingepakt. Dus voor nu maar even in een plastic emmertje gedaan. Wordt je toch vrolijk van, op zo'n druilerige zondagmiddag:

Ik ga er maar snel wat aansteken, gezellig!

historie van mijn huis

De woningbouwvereniging waarvan ik mijn woning huur, bevalt mij prima. Erg vriendelijke medewerkers, die allemaal graag met je meedenken.

Ik werd gebeld of ik nog interesse had in een woning waarop ik had gereageerd. Nou, dan mocht ik de volgende dag langskomen om de sleutel te halen. Niet iemand die even de deur open deed en die mij een half uurtje de tijd gaf het huis te bekijken, nee, gewoon de sleutel, en als ik die dan aan het einde van de middag weer terug kon brengen, graag.

Ideaal, want de woning stond mij zeker aan, dus ik heb diezelfde dag nog alles lopen opmeten, zodat ik precies wist wat er nodig zou zijn, als ik de woning echt mocht gaan huren.

De woning was niet erg netjes achtergelaten, maar ja, de vorige bewoner is dan ook letterlijk het land uit gevlucht, met achterlating van veel, heel veel schulden.
Er zat een hele vieze, vette afzuigkap in, met een slang die, zoals jullie hierboven kunnen zien, door de halve keuken omhoog liep. En een aanrechtblad dat wat amateuristisch tegen het eigenlijke keukenblok was geplaatst.
Dit werd allemaal netjes verwijderd, en schoongemaakt.
En zo kreeg ik een keurig, nette keuken opgeleverd (waar nu dus een mooi gasfornuis staat te pronken).

Die vorige bewoner, dat is waarschijnlijk ook de reden waarom ik deze woning kreeg aangeboden.
Een "mevrouw" die op papier er alleen met 2 van haar 3 kinderen woonde, maar in werkelijkheid samen woonde met de vader van die 2 kinderen. Ze hadden mega vaak ruzie, en dan sloot ze hem buiten. En stond hij scheldend en tierend en op de ramen bonkend te schreeuwen dat ze hem moest binnen laten. De buren hebben er heel veel last van gehad, riepen er steeds weer de politie bij (in 1 week tijd maar liefst 20 keer!!!). Uiteindelijk zijn er mensen geweest die aangifte hebben gedaan bij de belastingdienst (omdat mevrouw allerlei toeslagen en dergelijke ontving omdat ze alleenstaand ouder zou zijn wat niet waar was), en stond ook de school-inspecteur op de stoep, omdat de dochter van 7 meer thuis was dan op school. Ze gingen in januari een weekje op vakantie (vader, moeder en de 2 kindjes) terwijl de oudste gewoon naar school moest. Toen ze thuis kwamen, lagen er brieven van deurwaarders en de schoolinspectie op de mat, en toen zijn ze dezelfde avond nog vertrokken, het land uit gevlucht.
De woningbouwvereniging kan dan niet zo maar de woning in, eerst moet de huurder langs officiële weg uit de woning worden gezet. Dat heeft een aantal maanden in beslag genomen. Daarna pas mag de woning weer worden verhuurd. Vandaar dat het bamboe van de buurman in onze tuin groeide, want de woningbouwvereniging mag in die maanden niet eens de tuin bijhouden!
Zoals ik begrepen heb, zijn er nogal wat mensen geweest die de woning niet accepteerden, uit vrees voor gedoe, met deurwaarders of bijvoorbeeld geen lening kunnen krijgen, en daardoor kwam ik aan de beurt. Ik zie dat probleem niet, een lening afsluiten heb ik nog nooit van mijn leven gedaan (behalve een hypotheek),en die deurwaarders mogen niets meenemen wat van mij is. Inderdaad kwamen er vrijwel dagelijks brieven van deurwaarders en bedrijven die aanmaningen versturen enzovoorts. Die stuur ik netjes retour afzender, onder vermelding van het feit dat ik de nieuwe bewoner ben en dat de vorige bewoner, aan wie de brief gericht is, hier niet meer woont en het nieuwe adres van die persoon niet bekend is.
Het is vanzelf al minder geworden, maar ik denk dan wel: ja, zij heeft enorme schulden opgebouwd bij (zorg)verzekeraars, gas/water/licht bedrijven, telefoon/internet en ga zo maar door, en die bedrijven lopen dat geld nu mis. Dat betekent dat zij dat ergens anders moeten "terug verdienen", en dat gaat dan via stijging van de premies van eerlijk betalende klanten zoals jij en ik.

Maar, ik mag niet mopperen, want ik heb een heerlijk huisje, dankzij een "mevrouw" die zich niet zo netjes heeft gedragen!

gasfornuis!

Zo zag de keuken er uit, toen we het huis gingen bekijken:

Bij de oplevering waren die smerige afzuigkap en het vies-vet-kleverig extra aanrechtblad verwijderd. We schilderden de muur, legden kunststof tegels op de vloer, en er werd een nieuw gasfornuis geplaatst:

Zo blij mee! Ik koos bewust voor een gasfornuis en niet alleen een kookplaat.

Toen ik 30 jaar geleden mijn flat kocht, heb ik daar best veel aan verbouwd. Nieuwe badkamer, wc en keuken gingen er in, en ik nam toen het gasfornuis over van een collega, wiens vrouw erg van bakken hield, en die daarom een luxer fornuis hadden gekocht. Ik heb van die oven veel gebruik gemaakt in de tijd dat ik alleen woonde.
Toen we eenmaal samen woonden, waren we erg vaak weg in de weekenden, eerst lekker gewoon weekendjes-weg, later op huizenjacht. Van bakken (wat ik daarvoor vooral in de weekenden deed) kwam niet veel meer.
We kochten ons huis, en hoe fijn, in de keuken zat een inbouwoven! Maar helaas, daar bleek veel aan te mankeren, niet meer te repareren, en van het kopen van een nieuwe oven is nooit meer gekomen.

In het vakantiehuisje hadden we een heel klein, losstaand oventje. Zo eentje die je in een kampeerwinkel kunt kopen, en die in een caravan past. Sanne maakte er graag koekjes en gebak in, maar het was wel lastig, want je kunt niet veel tegelijk maken in zo'n klein oventje.
Als we pizza wilden eten, paste er een kwart pizza in dat oventje, om maar een voorbeeld te noemen.
Nu hebben we eindelijk een grote oven, en dus kunnen we voortaan vast allerlei recepten uit proberen.

Bijkomend voordeel: in het huisje stond het gasstel boven op het aanrecht. Wij zijn beiden vrij klein, en moesten altijd op onze tenen staan om in de pannen te kunnen kijken. Het gasfornuis is lager dan het aanrecht, we kunnen nu met gemak een blik in de pan werpen, hoe handig is dat!

een kat komt altijd op z'n pootjes terecht

Het gezegde wil, dat een kat altijd op zijn pootjes terecht komt.

Laatst hebben we ondervonden dat dat bij poeslief gelukkig ook zo is!

Onze poes is geboren op de boerderij van onze buren (in Zuid-Holland). Op een dag besloot ze de wijde wereld te gaan verkennen, en kwam bij ons terecht. Ze vond het blijkbaar erg gezellig in onze tuin, want ze is gebleven.

Op de boerderij leefde ze in de stallen (de buren hebben meerdere katten om het ongedierte uit de stallen te houden). Bij ons leek het haar een goed plan om in huis te gaan wonen. Maar met 5 honden in huis, waren wij het niet met haar eens! Drie van de honden zouden het wel best hebben gevonden, maar 2 andere zouden de hele dag achter haar aan gejaagd hebben. Nee, geen goed plan!

Toen Sanne geboren werd, hadden wij 2 honden. Ze heeft nooit zonder huisdieren geleefd, en toen we in Drenthe in het vakantiehuisje gingen wonen, miste ze het direct. Geen dier in huis, nee, dat was niks! "Desnoods nemen we een goudvis!" zei ze. Ik was het helemaal met haar eens, wat saai, zo zonder huisdier! Maar met allebei lange dagen van huis was een hond geen optie. Wat, als we poeslief eens meenamen, zien of ze het echt leuk zou vinden om in een huis te wonen?

Nou, dat vond ze geweldig! En dus woont poeslief sindsdien bij ons.

In het vakantiehuisje zit geen verdieping, en dus had poeslief nog nooit een trap gezien. In het nieuwe huis hebben we uiteraard wel trappen. We waren heel benieuwd hoe ze dat zou vinden. Nou, geen probleem hoor, ze hobbelde zo met ons mee naar boven.

De trap naar de eerste verdieping is gewoon een dichte trap, die naar zolder is open. Maar daar keek ze niet naar om. Althans, de eerste dagen niet.

Vorige week kroop ze opeens die trap op. Tot de derde tree, en daar ging ze liggen. Hm, niet zo blij mee, want straks valt ze tussen de treden door naar beneden. Dus haar er af getild. De boodschap was duidelijk, zo leek het, en ze keek niet meer naar de trap om.

Wie denkt dat je een poes niets kunt leren, mis hoor, ze zijn misschien wat eigenwijzer dan de gemiddelde hond, maar poeslief weet heel goed dat ze netjes moet gaan zitten als we ze eten krijgt, in plaats van tegen onze benen aan te springen of zo. Dat moesten onze honden ook, en eigenlijk stonden we er niet eens bij stil, dat hebben we poeslief gewoon vanaf de eerste dag bij gebracht, en ze had het direct door. Net als dat ze heel goed weet, dat ze niet op het aanrecht mag komen (en ze dat ook niet stiekem doet, want nog nooit een haar van haar gevonden op het aanrecht, en eten blijft er onaangeroerd liggen).

Tot vorige week, keek ze niet meer naar de zoldertrap om. Tot dat ik, om half 5 's nachts, wakker werd door een enorm kabaal. Een paar harde geluiden achter elkaar. Hemel, dat klonk als poeslief die van de trap stuiterde!

Daar zat ze, onder aan de trap, wat beduusd om haar heen te kijken. Ik heb haar opgepakt en bij me op schoot gezet. Overal gevoeld, maar niets deed haar pijn blijkbaar. Alleen bleef ze een tijdje wat verbouwereerd om zich heen zitten kijken.

Ik dacht dat ze een tree had gemist op de dichte trap, en daardoor naar beneden was gestuiterd. Maar toen ik de volgende dag uit mijn werk kwam, kon ik haar nergens vinden. Tot dat ik naar boven keek, richting de zolder:

Zoek je mij? Ik zit hier, op de 1 na bovenste tree van de trap! En vervolgens ging ze weer lekker liggen, om een dutje te gaan doen. Dat was er dus waarschijnlijk 's nachts gebeurd, ze heeft lekker liggen slapen, boven aan de open trap, en heeft zich misschien omgedraaid in haar slaap, waardoor ze naar beneden is gekukeld.

Gelukkig heeft ze er niets aan over gehouden, maar we hebben nu maar even een tijdelijke constructie gemaakt die voorkomt dat ze opnieuw de trap op kan, nog eens even bedenken hoe we dat permanent voor haar afsluiten.

En ja, ik weet het, katten komen op hun pootjes terecht, dat is het gezegde. Maar een paar jaar geleden sprong ze van een eetkamerstoel, en belandde verkeerd op de grond. Daardoor deden haar achterpootjes een paar dagen niet goed hun werk. Ze zakte er voortdurend doorheen, en was haar richting kwijt, waardoor ze steeds rondjes liep terwijl ze rechtdoor wilde. Met masseren (na een doktersbezoekje) is dat helemaal goed gekomen, maar jullie begrijpen dat ik vorige week toch wel erg geschrokken ben.

Iemand nog goede suggesties, hoe je een open trapt permanent kunt afsluiten voor een kat?

oogstfeest en onkruid verwijderen

Wat een prachtig weer hadden we dit weekend! Gisteren moest ik werken, maar vandaag was ik vrij, en heb genoten van het mooie weer.

In een naburig dorp was er Oogstfeest, een markt met allemaal kraampjes vol natuurproducten. Allemaal gemaakt of gekweekt door bewoners uit de regio, die hun producten op deze markt mogen verkopen.
Denk aan honing, wijn, pompoenen, maar ook met de hand gevlochten manden, stoeltjes met rieten zittingen, met de hand gemaakt (schaaf)ijs, gekweekte plantjes, houtsnijwerk, nou ja, heel veel keuze dus.
We gingen natuurlijk even langs, het is een gezellig dorp en elk jaar is ook deze markt erg gezellig. Vorig jaar viel de markt helaas letterlijk in het water, met beide dagen veel regen, dit jaar werkte het weer gelukkig wel mee.

Thuis gekomen ging ik hier maar eens mee aan de slag. De voortuin is bij oplevering leeg gehaald, er is werkelijk geen plantje blijven staan. Zonde, er stonden struiken in waarvan ik zei dat ze best mochten blijven staan, maar nee, de meneer van de woningbouwvereniging wilde de tuin kaal opleveren!
En het onkruid kwam al heel snel op! Aangezien morgen toch echt een omslag naar herfstweer wordt verwacht, wilde ik nog mooi zoveel mogelijk van het onkruid verwijderen, zodat het niet nog erger zou gaan worden, als er regen valt. Dat is zo'n klusje waar ik echt van kan genieten, gewoon op m'n platte gat (ik zit dan graag op zo'n knielkussentje), en plukken maar. Het is goed opgeknapt (sorry, helemaal vergeten een foto te maken achteraf, en nu is het donker!). Ik ben er nog niet mee klaar, maar dat is niet erg, het begin is gemaakt.

Op mijn werk verkopen we in het voorjaar plantjes, en op een zeker moment bleven er wat zielige lavendelplantjes over. Die moesten maar weggegooid. Wat??!! Nou, dat dacht ik dus niet! Die ging ik nog een kans geven, en tjonge, wat waren ze blij! Ik zette ze in potten, en maakte me best zorgen met die warmte deze zomer, maar ze groeiden echt waanzinnig hard! Het waren er 5, en ik heb ze vanavond, ergens halverwege het onkruid verwijderen uit de voortuin, een plekje gegeven aan de voorkant, langs de stoep. Zo vormen ze een vriendelijk "muurtje" dat een lekker geurtje afgeeft, als iemand er langs loopt.

Het werd al wat donker, en ik wilde ze wel geplant hebben, voordat ik niet goed meer kon zien wat ik deed. Het onkruid verwijderen zette ik daarna voort, totdat het echt te donker werd. Misschien morgenavond verder, dat ligt aan het weer, en anders ergens later deze week. Die tuin loopt niet weg!

In mijn achtertuin heb ik een stukje gras, en dat heb ik ook nog mooi kunnen maaien. Het ziet er weer netjes uit. Kortom: het was een heerlijk dagje buiten, en dat zo laat in september!

Hebben jullie ook zo genoten van het weer?

Give away gewonnen!

Kennen jullie het blog van Emily: casacreaemilia?
Als jullie wel eens in de rechter zijlijn van mijn blog kijken, zien jullie het daar regelmatig voorbij komen.
Emily is een leuke meid, die houdt van haken en vooral prachtige omslagdoeken maakt.
Ga er maar gauw eens een kijkje nemen!

In juni gaf ze een giveaway, omdat haar blog alweer 6 jaar bestaat. Wow, wat een leuke prijzen gaf ze weg! Of eigenlijk, gaven zij weg, want Emily heeft een heel creatieve moeder, die ontzettend goed kan naaien, en de 2 ontzettend leuke tasjes op de foto maakte.
Ik besloot een gokje te wagen, niet voor mijzelf, maar voor dochterlief. Die verdiende het wel, zo'n vrolijke, opbeurende prijs te winnen.

Eigenlijk dacht ik dat ik de uitslag had gemist, en omdat ik toch nooit iets win, had ik niet de moeite genomen terug te zoeken wie de winnaar was geworden. Maar wat bleek? Emily was er nog niet aan toegekomen om een winnaar te trekken, dat deed ze deze week, en jullie raden het al: dat was ik!

Vandaag kwamen de prijzen bij ons aan, alleen al van de verpakking word je blij! Ik had Emily gevraagd om de naam van dochterlief erop te zetten, omdat de prijs tenslotte voor haar is. Dan weten jullie nu ook gelijk dat haar naam Sanne is, ga ik dat voortaan gewoon gebruiken, makkelijker als altijd dat dochterlief of zoiets!
Wat zat er allemaal in?

De 3 bolletjes garen, vacuum waardoor het gemakkelijk door de brievenbus kon. En 2 enveloppen, met daarop in prachtige letters onze namen.
Over de inhoud van die enveloppen straks meer.

Daarnaast deze 3 ontzettend leuke tasjes. Huh, 3? Er zaten er toch 2 in de giveaway?

Deze, groot genoeg om als project-tasje te kunnen gebruiken voor een haakwerkje van Sanne.

En het schattige tasje hier rechtsboven. Had Emily zich vergist en er per ongeluk nog een derde, superleuk tasje bij in gedaan?
De enveloppen maakten we open, en daarin zaten 2 mooie kaarten:

Op die voor Sanne stond Gefeliciteerd, logisch, op die van mij Bedankt. Bedankt? Nee, wij moeten Emily en haar moeder toch juist bedanken voor deze geweldig leuke prijzen?!
In het kaartje had Emily een hele lieve tekst geschreven. Afgelopen jaar is haar broer Wouter verongelukt. Vreselijk zoiets, en ik vind het bewonderenswaardig hoe Emily, haar moeder en verdere familie doorgaan met hun levens. Ze schrijft daarover af en toe op haar blog, en ze bedankte me in het kaartje voor de reacties die ik op haar blog plaats. Nou lieve Emily, heel erg graag gedaan hoor! Heel, heel hartelijk bedankt voor de ontzettend lieve woorden, en fijn dat ik af en toe een glimlach op je gezicht mag toveren, dat doe ik graag.

Emily's moeder kan echt prachtig naaien. Wat zijn de tasjes alle drie ontzettend mooi in elkaar gezet. De giveaway is voor Sanne, maar Emily en haar moeder besloten er een derde tasje in te doen, als cadeautje voor mij. Wat ontzettend lief! Het heeft aan weerskanten een sluiting, waardoor je het makkelijk aan je broek kunt hangen, en dan bijvoorbeeld je telefoon meenemen tijdens een wandeling.
Wat een geweldig handig cadeau. Dochterlief, oh nee, haha, moet er even aan wennen hoor, Sanne en ik wandelen erg graag, ook bijvoorbeeld 's avonds na het eten gaan we graag een blokje om. Dat kunnen we nu letterlijk, nu we in een dorp wonen, en wat is het dan handig dat je geen schoudertas of zo meer hoeft mee te nemen en toch je telefoon bij de hand hebt! Een schot in de roos, Emily.

Wat Sanne van het garen gaat maken? Nog geen idee. De meeste van onze handwerkspullen zitten nu ingepakt, we zijn druk bezig om onze spulletjes te verhuizen vanuit het vakantiehuisje naar het nieuwe huis, en veel tijd voor handwerken blijft er nu niet over, maar des te fijner om alvast wat bolletjes garen bij de hand te hebben liggen.
Jullie zullen het vanzelf een keer gaan zien, wat ze ervan maakt.

Lieve Emily en moeder, nogmaals heel hartelijk dank voor de lieve kaarten en cadeaus, we zijn er heel erg blij mee!

Vrijdag de 13e

Vrijdag de 13e, hebben jullie er iets mee?

Toen ik jong was, gebeurden belangrijke dingen in mijn leven merkwaardig genoeg vaak op een 13e dag van een maand. Dingen, waar ik zelf geen invloed op had. Die ik zelf niet kon bepalen, of plannen.
Voorbeelden?
* Mijn moeder was van mij uitgerekend op 13 augustus (ik werd uiteindelijk pas geboren op 9 september)
* Ik werd gedoopt op 13 maart (een half jaar oud, dus niet een beslissing die ik zelf nam)
* Op 13 oktober werd ik met zwaailicht en sirene met spoed afgevoerd naar het ziekenhuis, mijn buikvlies stond op springen (ik was net 11 jaar oud)
Nou, dat soort dingen dus.
Niet bepaald mijn geluksgetal, gewoon een bijzonder getal.
En op enig moment bedacht ik me, dat als ik ooit zou trouwen, ik dat dan ook wel op de 13e wilde doen. Gewoon omdat trouwen bijzonder is, en dat voor mijn gevoel paste bij die 13e.

Gelukkig ontmoette ik iemand die totaal niet bijgelovig was, en er dus niet mee zat om op de 13e te trouwen.
We trouwden op vrijdag de 13e september, vandaag 28 jaar geleden. En vandaag valt 13 september opnieuw op een vrijdag. Maar dit is de eerste 13e september waarop we niet meer getrouwd zijn.
Nee, dat komt niet doordat we op vrijdag de 13e trouwden. Dat heeft er niets mee te maken.
Maar misschien had ik beter die 13e kunnen laten voor dingen die niet te plannen zijn?

fijn huis

Dank jullie wel voor alle lieve reacties, en mooie wensen! Ben er oprecht blij mee!

Ja, dat dochterlief mee kan verhuizen, daar zijn we allebei wel heel blij mee. We hebben het samen heel fijn, en het is gewoon veel gezelliger om samen onder 1 dak te wonen, dan elk onder een ander dak.
Maar ja, ik had me ingeschreven voor een huurhuisje, met de gedachte dat het letterlijk een huisje / appartementje zou worden. Met waarschijnlijk 1 slaapkamer. Ik heb me nooit erg verdiept in het huren van een woning, maar dat was wel wat ik zo hier en daar wel eens mee kreeg, dat je als alleenstaande geen recht hebt op een eengezinswoning, maar alleen op een maisonnette of appartement. En na 6½ jaar in een stapelbed te hebben geslapen, waren we dat best wel zat. Dus als ik maar 1 slaapkamer zou hebben, was samen in hetzelfde huis wonen niet echt een optie.

Maar toen werd het allemaal wat serieuzer, ging ik bewuster in de gaten houden welke huizen werden aangeboden, en ontdekte ik tot mijn (aangename) verrassing dat ik wel degelijk een rijtjeshuis mag huren. Met 3 slaapkamers! Tja, toen werd het allemaal toch wel anders.
Waarom zouden we dan elk apart van elkaar gaan wonen? We bespraken uitgebreid de voors en tegens, maar hoe we ook zochten, we vonden eigenlijk geen tegens. Wel voors! We zagen het al voor ons, ieder in ons eigen huisje, en dan overdag een app-je "wat eet jij vanavond?", "heb je zin om bij mij te komen eten?", nou ja, we hadden zo onze vermoedens, dat het er dan op neer ging komen dat we de ene avond bij de 1 aten (en lekker bleven hangen) en de andere avond bij de ander. En dan aan het einde van de avond moest er eentje nog even naar haar eigen huisje rijden, om te gaan slapen.
En dan de volgende dag weer andersom.

Ik weet dat veel mensen er wat vreemd tegenaan kijken. Moeder en dochter die zo'n hechte band hebben, dat zou niet goed zijn. Hm, ik zou niet weten wat daar mis aan is, eerlijk gezegd. Dat hebben we altijd gehad, een goede vriendin sprak regelmatig naar mij uit dat ze wenste dat de relatie tussen haar en haar dochter wat meer zou lijken op die van ons (maar zij hadden heel erg vaak ruzie helaas).
Na zoveel jaar (nog net niet letterlijk) op elkaars lip leven, ken je elkaar door en door. Voor ons is de ander inmiddels ook niet meer "moeder" of "dochter", we zijn 2 volwassen vrouwen, heel goede vriendinnen, die een heel hechte band hebben. We hebben over veel dingen een zelfde mening, dezelfde smaak, en vaak aan een half woord genoeg. Dat merken we nu met het huis ook heel sterk.
We zijn natuurlijk druk aan het rondkijken, bijvoorbeeld naar kleuren. Want als we iets niet willen, is het saai! We hebben jarenlang gewoond in een saai interieur van ecru, crème en beige, dat gaan we nu zeker anders doen! Alles, behalve saai, zeggen we steeds tegen elkaar. En het is frappant hoe vaak het ons gebeurt, dat we bijvoorbeeld tegelijkertijd naar dezelfde kleurstaal grijpen, tussen al die andere die net ietsjes anders zijn. Dat soort dingen. Dat maakt het bijzonder, en heel leuk!

Ik denk zomaar dat dit blog de komende tijd meer een interieur- dan een handwerkblog wordt. Naast handwerken is interieur/binnenhuisarchitectuur zeker een passie van mij. Ik deed ooit een opleiding tot binnenhuisarchitect, had ooit een flinke verzameling aan woonbladen (helaas zijn die bij het oud papier beland), en werk gelukkig bij de decoratieve bouwmarkt! Inspiratie genoeg!
En ja, ook zeker allerlei handwerk-plannetjes in het achterhoofd, maar daarvoor heb ik nu toch niet de rust, ik wil het huis bewoonbaar maken, de inrichting en aankleding komen daarna wel.
Dus blijf het volgen, mijn verslag van een fijn huis!

de sleutel ontvangen

Ik kreeg op 08 augustus jl. de sleutel van mijn nieuwe huis overhandigd. Nooit eerder in mijn leven woonde ik in een huurhuis, voor mij is dat allemaal nieuw dus.
De woning heeft een tijd leeg gestaan, en de buurman liet zijn bamboe lekker doorgroeien, in de tuin van de buren (nu dus mijn tuin).

Maar daar was de woningbouwvereniging niet blij mee. Ik had nog maar net mijn sleutel ontvangen, of er stonden 5 man op de stoep: wij komen uw voor- en achtertuin opruimen, dat had gebeurd moeten zijn voordat u de sleutel kreeg, maar door vakantie waren we er nog niet aan toe gekomen.
Geen probleem! Ga jullie gang!

Kijk, dat zijn geen halve maatregelen! Met een graafmachine werd de bamboe verwijderd, en ook de boomstronk die jullie op de bovenste foto nog zien, werd daarmee verwijderd.
Een gladde tuin bleef over, die kan ik fijn gaan beplanten!

De woning werd echt keurig opgeleverd. Zo had 1 kamer nogal fel gekleurde muren:

Dat was keurig gewit! Echt, die kleur scheen er totaal niet doorheen, gelukkig maar!
En de vloerbedekking die je ziet liggen, lijkt op de foto best netjes, maar was in werkelijkheid ver-schrik-ke-lijk vies! Die werd dus ook verwijderd door de woningbouwvereniging. Moet ik natuurlijk wel zelf zorgen voor iets anders op de vloer.

Alles was echt keurig schoon gemaakt, gewit, bijgewerkt, het sanitair was grondig schoongemaakt, en de wc was van een nieuwe toiletbril voorzien. Zelfs een nieuw trekkoordje, je weet wel, om vanuit je bed het licht uit te kunnen doen, was opgehangen in de grootste slaapkamer.

Op sommige muren zat druk bewerkt behang. Gelukkig zat dat niet erg vast geplakt, dus dat heb ik er de eerste dag allemaal al af gehaald. Natuurlijk met hulp van dochterlief.
Zij had vakantie, en begon de eerste dag al met muren schilderen. Heerlijk, zo'n handige, schilderende dochter als hulp!

Verrassend nieuwtje: we hebben besloten dat ze met mij mee verhuist! Dus bij het overhandigen van de sleutel werd zij direct op mijn adres ingeschreven. We legden 2 matrassen op de grond, want we wilden geen dag langer in het huisje blijven, dan nodig was. En dus wonen we nu al weer een dikke maand in ons nieuwe huis!
Ze zou trouwens tot zomer 2020 in het vakantiehuisje mogen blijven wonen, maar daar wordt nu weer moeilijk over gedaan. We hebben de afgelopen 7 jaar op elkaars lip gewoond, en in al die jaren nooit ruzie gehad, we kunnen het geweldig goed met elkaar vinden, dus waarom zou ze nog bijna een jaar in een klein houten huisje blijven zitten, terwijl ze ook gezellig bij mij kan wonen? We krijgen het druk, de komende tijd!

Yippie, ik heb een huurhuis!

Yippie, ik heb een huurhuis! Ja, jullie lezen het goed! Ik heb een huurhuis aangeboden gekregen!

Zoals de vaste lezers van jullie wel weten, woonden dochter en ik in een klein vakantiehuisje.
Ja, woonden!
In de besprekingen rondom het echtscheidingsconvenant is onder andere afgesproken dat ik dit huisje vóór het einde van 2019 verlaat. Ja, leuk, dat wil ik maar al te graag, maar ja, dan moet er wel een huurhuisje ter beschikking komen!
Ik sta bij 4 woningbouwverenigingen ingeschreven, en bij elke woning waarop ik reageerde, bleken er letterlijk nog tientallen mensen vóór mij aan de beurt te zijn. Dan krijg je na je reactie zo'n berichtje "uw staat als kandidaat nummer 72 geregistreerd voor deze woning", oftewel dan moeten er 71 mensen de woning afwijzen, en dan ben ik aan de beurt!
Niet erg hoopgevend!

Maar toen opeens werd ik gebeld. U heeft gereageerd op die-en-die woning. Heeft u daar nog belang bij? (Drents dialect voor "heeft u daar nog interesse voor?"). Ik wist AB-SO-LUUT niet meer over welke woning ze het had, ik had namelijk op zoveel woningen gereageerd, in de hoop dat ik een keertje tóch nummer 1 zou zijn. Maar ik zei natuurlijk direct JA! Want kan mij het schelen welke woning ik aangeboden krijg, ik ben blij dát ik een woning aangeboden krijg!
(nou ja, natuurlijk maakt het mij wel uit waar ik terecht kom, maar goed, bij wijze van....).

En toen ging het opeens supersnel. Ik mocht de sleutel komen ophalen, en de woning gaan bekijken. Doen ze hier niet moeilijk over, er hoeft niemand mee van de woningbouwvereniging, als u zorgt dat we de sleutel uiterlijk zo-en-zo laat weer terug hebben, is het goed hoor mevrouw.

Nou, ik had geen enkele twijfel! Het dorp is zo'n dorp waar ik stiekem altijd al van droomde, als ik daar toch ooit zou kunnen wonen! De buurt, en het huis zelf, helemaal blij mee! Dus ik zei nog dezelfde dag JA!

Ik moest nog even geduld hebben, want de woning had lang leeg gestaan en was hals over kop door de vorige bewoner verlaten, dus de woningbouwvereniging wilde eerst alles netjes maken, voordat ik er echt in mocht gaan wonen.

Op 08 augustus jl. kreeg ik de sleutel overhandigd, en ik ben direct verhuisd! Matrasje op de betonnen vloer, maakte me niets uit, ik heb een eigen huisje!