Uitslapen

Vroeger, bij mijn ouders thuis, bestond er eigenlijk niet zoiets als uitslapen.
We stonden om 7 uur op, doordeweeks, maar ook in het weekend.
Ik turnde, en in de tijd dat ik bij de selectie van de turnvereniging trainde, stond ik op zaterdag zelfs al om half 7 op. De gymzaal waar we doordeweeks trainden was bij ons in de straat, daar liep ik in 5 minuutjes naar toe, maar de zaal waar we met de regionale selectie trainden, lag wat verder van mijn huis. Ik stapte om 7 uur op de fiets, om half 8 begonnen de trainingen. Die duurden officieel tot 1 uur, met 1 pauze van een kwartiertje, maar meestal liep het wel uit tot een uurtje of 2. 's Middags ging ik dan meestal naar mijn vriendinnetje toe, die ook turnde maar niet bij de selectie zat. Ik vertelde dan wat we allemaal hadden gedaan en geleerd, en leerde haar bijvoorbeeld de balk-oefening. Zij hadden in hun tuin een balk op de grond liggen, waar we heel wat uurtjes plezier op beleefden.

Ik denk dat het in die tijd was, toen ik op zaterdag dus nog vroeger op stond, dat mijn moeder besloot dat we op zondag best konden uitslapen. Als in: uiterlijk 8 uur opstaan. Mijn vader was een gewoontedier, en die vond dat uitslapen maar onzin. We ontbeten altijd als gezin gezamenlijk, en dat uitslapen betekende dat hij pas een uur later kon ontbijten!
Maar, mijn moeder besloot dat we op zondag tot 8 uur op ons bed mochten blijven liggen.
Die tijd, daar zijn mijn ouders nooit van afgeweken. Ja, voor mijn broer wel. Die kreeg het, ergens in zijn tienerjaren, voor elkaar dat hij op zondag tot uiterlijk 9 uur op zijn bed mocht blijven liggen. Niet dat we daar dan op gingen zitten wachten hoor, nee, het ontbijt op zondag was om 8 uur, en hij kreeg dus toestemming om daarbij niet aanwezig te zijn.

Bij mijn ouders thuis was om 11 uur naar bed op zaterdagavond echt de max. Toen ik op zaterdagavond dansles had (ja, ballroom en latin-american, dat deden we nog in die tijd), en daarna het vrij dansen was tot 11 uur, moest ik altijd wat eerder vertrekken, zodat ik om 11 uur thuis zou zijn (gelukkig was het maar 5 minuutjes fietsen, en het voordeel was dat ik in alle rust mijn jas kon pakken, en vriendinnen er soms wel 10 minuten over deden om bij hun jas te komen).
Toen ik eenmaal op mijzelf woonde, schakelde ik langzaam maar zeker om. Ik ben een avondmens, en ging van lieverlee later naar bed, vooral in het weekend. En ja, ik ging uitslapen! Nee, niet tot 2 uur in de middag of zo, maar ergens tussen 9 en 10 uur beviel me prima.

Ik trouwde met een ochtendmens. En ergens sloten we een soort van compromis. Op zaterdag stonden we vroeg op, we waren elke zaterdag aan het klussen aan ons huis en in de tuin, en om klokslag 8 uur arriveerde mijn schoonvader, die de dag begon met koffie (haha, die de hele dag leefde op koffie, maar zijn eerste bakkie bij ons was om 8 uur). Op zondag sliepen we dan uit. Mijn man stond het liefst om 8 uur op, ik om 9 uur (of half 10). Ik had die nachtrust van zaterdag op zondag ook echt nodig om bij te tanken.

Zoals jullie weten heb ik fibromyalgie, en één van de bijverschijnselen kan zijn: je altijd vermoeid voelen (naast altijd pijn voelen). Meestal wordt dat getriggerd door een lichamelijk trauma. Voor wat de pijn betreft was dat een sportblessure, die ik opliep toen ik net 16 was, voor wat de vermoeidheid betreft was dat de geboorte van mijn dochter. Sindsdien voel ik me moe, en ik wilde dus graag slapen, één keer per week uitslapen, in de hoop me dan wat minder vermoeid te voelen.
Nog een bijverschijnsel van fibro zijn slaapproblemen. In een gezond lichaam wordt melatonine omgezet in serotonine, wat ervoor zorgt dat je lichaam in slaap valt. Bij mij gebeurt dat niet/nauwelijks. Daarom moet ik een medicijn slikken, om kunstmatig serotonine tot me te nemen. Zou ik dat niet doen, dan zou mijn lichaam nooit in slaap vallen (echt nooit dus, hoe moe ik ook ben). Tja, dat kan natuurlijk niet.
Nu weet ik wel dat je in de loop der jaren steeds minder uren slaap nodig hebt. Bij mij is dat de laatste jaren goed merkbaar. Ik slaap 5-6 uur per nacht, en zo één keer in de ongeveer 10 nachten slaap ik helemaal niet. Niets aan te doen, het is iets wat bij mij hoort. Gevolg hiervan is wel, dat ik dus nooit meer uitslaap! En ik weer terug ben in de routine van vroeger thuis, om 7 uur opstaan in het weekend (uiterlijk, vaak sta ik al om 6 uur op).

Zijn jullie uitslapers?