virusje

Blijkbaar heb ik ergens een virusje opgelopen. Halverwege vorige week begon het, ik kreeg keelpijn, een loopneus, ging hoesten, en uiteindelijk kreeg ik flinke koorts. Het duurde alles bij elkaar een dag of vier.

Zo'n jaar of zeventien geleden heb ik een zware, dubbele longontsteking gehad. Er zijn toen helaas vrij veel longblaasjes kapot gegaan, iets wat nooit meer hersteld. Ik ben sindsdien altijd gevoelig gebleven voor het oplopen van zowel long- als keelontstekingen. Het is 1 van de redenen voor mij geweest om naar Drenthe te verhuizen. Door de schonere en drogere lucht hier, kan ik hier gewoon vrij ademen, zonder benauwd te worden. Als ik weer in Zuid-Holland terug was, duurde het geen 2 weken voordat ik weer problemen kreeg met mijn ademhaling.
Waarom ik sindsdien ook gevoelig ben voor het oplopen van keelontsteking is niet duidelijk, maar het feit is er nu eenmaal. Meestal begint het met keelpijn, en ik kan het vaak ondervangen met van die tabletjes uit zo'n paars-oranje doosje. Maar dat hielp vorige week totaal niet.
Ik werd snip- en snipverkouden, echt, ik kon er bij wijze van spreken wel een teiltje onder zetten!
Onhandig, maar ook niet meer dan dat.
Totdat mijn lijf mee ging doen, alle spieren gingen op een andere manier pijn doen, dan ze normaal doen. Zo'n griepgevoel zeg maar. En tenslotte koorts, zaterdag was het toch alweer lekker warm in Nederland, maar ik lag 's avonds klappertandend op de bank, met een dekbed en deken over me heen.
Dus maar vroeg mijn bed in gedoken, en gisteren voelde ik me in de loop van de dag gelukkig al een stuk beter.

En nu? Ik voel nog wel een beetje mijn keel, hoest nog af en toe, maar verder weer kiplekker!
Fijn, dan kan ik vandaag lekker gaan genieten van deze prachtige zomerse toegift die we krijgen, kans op een tweede hittegolf dit jaar, van mij mag die komen!
Fijne dag iedereen!

wat deed jij?

Wat deed jij, toen je zo oud was, als ik nu ben? Die vraag stelde dochterlief laatst.
Tja, wat deed ik toen ik 24 was? Hoe zag mijn leventje eruit?
Nou, ik kocht mijn flatje en ging op mijzelf wonen.
Alhoewel flatje afbreuk doet aan het 4-kamer appartement wat ik kocht.

Je kócht je eerste huis? Dus jij hebt nog nooit in een huurhuis gewoond? zei dl.
Nee, jij toch ook niet?! Haha, dat is waar!

Waarom kocht ik mijn eerste woning, en ging ik niet huren?
Heel eerlijk gezegd, huren is iets wat in mijn omgeving niet voorkwam.
Dus het was voor mij niet voor de hand liggend.
Maar ik had me er wel in verdiept.
In mijn toenmalige gemeente was het beleid: als alleenstaande mocht je alleen een appartement huren, geen eengezinswoning. En gezien de hoogte van het salaris dat ik toen verdiende, kwam ik alleen in aanmerking voor een appartement in een paar erg dure flats. Ik zou 1000 gulden huur per maand moeten gaan betalen. Dat is zo'n 450 euro nu, maar 30 jaar geleden was het in verhouding natuurlijk veel meer geld. Dat vond ik zonde van mijn geld, zeker ook omdat de flats stonden in een deel van de gemeente waar ik liever niet ging wonen.

Dus ik kocht mijn appartement, sloopte de keuken en het sanitair eruit, en wilde nieuwe laten plaatsen. De zoon van mijn moeders vriendin werkte in de bouw, en bood aan om, samen met wat collega's, die klussen op zich te nemen, voor een vriendenprijs. Toen ik maar geen tegels naar mijn zin kon vinden, nam hij mij mee naar de groothandel waar zijn bedrijf inkocht, en warempel, daar vond ik tegels naar mijn zin.
Pas een hele tijd later kreeg ik te horen, dat hij tijdens het klussen gehoopt had, dat dat zijn toekomstige stekkie zou zijn....Tja, omdat onze moeders al vanaf hun kindertijd vriendinnen waren, was ik letterlijk vanaf de wieg met deze jongen opgegroeid, ik had hem nooit gezien als potentieel partner, meer als een soort halfbroer of neef of zoiets. Ik vond het best sneu voor hem, maar ja, als je zulke gevoelens niet voelt voor iemand, dan is het zo.

Binnenkort word ik 54, dus ik praat over 30 jaar geleden. Ik werkte als boekhouder bij een BMW-dealer, en terugkijkend, was dat echt de leukste baan die ik ooit heb gehad. Het feit dat er nog altijd contact is met een toenmalige eigenaar en zijn vrouw, zegt wel genoeg.

Grappig, hoe zo'n eenvoudige vraag van je dochter, je eventjes terug zet in de tijd!

stilte

Stil hier hè?!
Ik overwoog aan het begin van de zomer, om een zomerstop in te lassen. Dat zie ik op andere blogs ook vaak, bijvoorbeeld de maanden juli en augustus een zomerstop, en dan in september weer lekker verder bloggen.
Dat heb ik niet gedaan, ik dacht: ik zie wel, of en hoe vaak ik schrijf tijdens de zomermaanden. Want tenslotte is dit gewoon mijn blog, en mag ik zelf bepalen of en hoe vaak ik schrijf. En wie weet, heb ik gewoon heel veel zin in bloggen deze zomer.

Er is heus wel het nodige te vertellen hoor, en ook wel wat te laten zien, maar het komt er gewoon niet van om te bloggen.
Ik zou zeggen, blijf gezellig langs komen, want ik blijf zeker doorgaan met mijn blog, maar nu staat alles even op een laag pitje.

het wordt alweer vroeger donker

Gisteren en vandaag werkte ik de middag-avonddienst, en op weg naar huis viel het me op: het wordt alweer een stuk vroeger donker!

Vorige week was het nog gewoon licht op de weg naar huis, maar deze week was het al schemerig. Nu zal het ook wel een beetje te maken hebben met de bewolking, want deze week is het ook bij ons bewolkt en valt er af en toe een buitje (nog altijd maar kleine hoeveelheden).

vlooien!

Ik vertelde jullie al eens over onze poes, en dat ze graag bij goed weer buiten is, maar alleen als ze is aangelijnd (hier kun je dat verhaal teruglezen).

En ook vertelde ik jullie al eens dat we een egeltje in onze tuin hadden, die erg graag rondloopt op ons terras. Ik had hem/haar een ander plekje gegeven, in een bosrijk stuk van de camping.
Afgelopen week hoorden we 's avonds wat geritsel, en ja hoor, daar stapte meneer of mevrouw egel weer ons terras op. ARG! Natuurlijk geen idee of het dezelfde is, en ja, ik weet het, ze zien er zo schattig uit, maar ik hoef ze niet op mijn terras, want het zijn enorme vlooienbalen!

(foto van het internet geplukt, ik kan geen gegevens van de fotograaf vinden, mocht jij dat zijn/weten, laat het me weten!)

Poeslief krijgt altijd al wel zo'n pipetje tegen vlooien in haar nek, en 1 of 2 keer per week wordt ze met een kammetje gecontroleerd op vlooien, maar dat doen we nu maar weer elke dag! Nog niets gevonden, ik hoop dat dat zo blijft!

De Gouden Pijl van Emmen

 De kwaliteit van de foto's houdt niet over, dat geef ik onmiddelijk toe.

 Maar met een eenvoudige telefoon foto's maken van wielrenners die snelheden behaalden tot 66 (!!!) km per uur, dat is lastig.

Toch wil ik het jullie niet helemaal onthouden.
Zoals jullie weten houden dochter en ik van wielrennen, en gisteren waren we uiteraard te vinden in Emmen, want daar werd de Gouden Pijl verreden.
Het was prachtig weer, we hadden een heel mooi plekje gevonden, en we genoten!
Zo leuk om die geweldig goede wielrenners, waarvan er onlangs nog 7 de Tour de France reden, van zo dichtbij langs te zien komen. Ze beginnen met een voorstelrondje, stuk voor stuk vertrekken ze dan, en rijden ze heel rustig het rondje, zodat iedereen ze echt even goed kan zien, en tijdens de wedstrijd kan herkennen (tja, niet iedereen is voldoende liefhebber om ze al van verre te herkennen).
Grote namen als Bauke Mollema, Dylan Groenewegen, Matteo Trentin, Dylan van Baarle, Lars Boom, Cees Bol maar ook schaatser Kjeld Nuis.
Mollema reed aan het einde een hele tijd goed op kop, maar dat kostte hem erg veel energie. Lindeman trok de sprint goed aan, voor Dylan Groenewegen, die de wedstrijd won! Tweede werd Trentin, derde Dylan van Baarle. Goed gedaan jongens!!! En dank, we hebben genoten!!!

Uitslapen

Vroeger, bij mijn ouders thuis, bestond er eigenlijk niet zoiets als uitslapen.
We stonden om 7 uur op, doordeweeks, maar ook in het weekend.
Ik turnde, en in de tijd dat ik bij de selectie van de turnvereniging trainde, stond ik op zaterdag zelfs al om half 7 op. De gymzaal waar we doordeweeks trainden was bij ons in de straat, daar liep ik in 5 minuutjes naar toe, maar de zaal waar we met de regionale selectie trainden, lag wat verder van mijn huis. Ik stapte om 7 uur op de fiets, om half 8 begonnen de trainingen. Die duurden officieel tot 1 uur, met 1 pauze van een kwartiertje, maar meestal liep het wel uit tot een uurtje of 2. 's Middags ging ik dan meestal naar mijn vriendinnetje toe, die ook turnde maar niet bij de selectie zat. Ik vertelde dan wat we allemaal hadden gedaan en geleerd, en leerde haar bijvoorbeeld de balk-oefening. Zij hadden in hun tuin een balk op de grond liggen, waar we heel wat uurtjes plezier op beleefden.

Ik denk dat het in die tijd was, toen ik op zaterdag dus nog vroeger op stond, dat mijn moeder besloot dat we op zondag best konden uitslapen. Als in: uiterlijk 8 uur opstaan. Mijn vader was een gewoontedier, en die vond dat uitslapen maar onzin. We ontbeten altijd als gezin gezamenlijk, en dat uitslapen betekende dat hij pas een uur later kon ontbijten!
Maar, mijn moeder besloot dat we op zondag tot 8 uur op ons bed mochten blijven liggen.
Die tijd, daar zijn mijn ouders nooit van afgeweken. Ja, voor mijn broer wel. Die kreeg het, ergens in zijn tienerjaren, voor elkaar dat hij op zondag tot uiterlijk 9 uur op zijn bed mocht blijven liggen. Niet dat we daar dan op gingen zitten wachten hoor, nee, het ontbijt op zondag was om 8 uur, en hij kreeg dus toestemming om daarbij niet aanwezig te zijn.

Bij mijn ouders thuis was om 11 uur naar bed op zaterdagavond echt de max. Toen ik op zaterdagavond dansles had (ja, ballroom en latin-american, dat deden we nog in die tijd), en daarna het vrij dansen was tot 11 uur, moest ik altijd wat eerder vertrekken, zodat ik om 11 uur thuis zou zijn (gelukkig was het maar 5 minuutjes fietsen, en het voordeel was dat ik in alle rust mijn jas kon pakken, en vriendinnen er soms wel 10 minuten over deden om bij hun jas te komen).
Toen ik eenmaal op mijzelf woonde, schakelde ik langzaam maar zeker om. Ik ben een avondmens, en ging van lieverlee later naar bed, vooral in het weekend. En ja, ik ging uitslapen! Nee, niet tot 2 uur in de middag of zo, maar ergens tussen 9 en 10 uur beviel me prima.

Ik trouwde met een ochtendmens. En ergens sloten we een soort van compromis. Op zaterdag stonden we vroeg op, we waren elke zaterdag aan het klussen aan ons huis en in de tuin, en om klokslag 8 uur arriveerde mijn schoonvader, die de dag begon met koffie (haha, die de hele dag leefde op koffie, maar zijn eerste bakkie bij ons was om 8 uur). Op zondag sliepen we dan uit. Mijn man stond het liefst om 8 uur op, ik om 9 uur (of half 10). Ik had die nachtrust van zaterdag op zondag ook echt nodig om bij te tanken.

Zoals jullie weten heb ik fibromyalgie, en één van de bijverschijnselen kan zijn: je altijd vermoeid voelen (naast altijd pijn voelen). Meestal wordt dat getriggerd door een lichamelijk trauma. Voor wat de pijn betreft was dat een sportblessure, die ik opliep toen ik net 16 was, voor wat de vermoeidheid betreft was dat de geboorte van mijn dochter. Sindsdien voel ik me moe, en ik wilde dus graag slapen, één keer per week uitslapen, in de hoop me dan wat minder vermoeid te voelen.
Nog een bijverschijnsel van fibro zijn slaapproblemen. In een gezond lichaam wordt melatonine omgezet in serotonine, wat ervoor zorgt dat je lichaam in slaap valt. Bij mij gebeurt dat niet/nauwelijks. Daarom moet ik een medicijn slikken, om kunstmatig serotonine tot me te nemen. Zou ik dat niet doen, dan zou mijn lichaam nooit in slaap vallen (echt nooit dus, hoe moe ik ook ben). Tja, dat kan natuurlijk niet.
Nu weet ik wel dat je in de loop der jaren steeds minder uren slaap nodig hebt. Bij mij is dat de laatste jaren goed merkbaar. Ik slaap 5-6 uur per nacht, en zo één keer in de ongeveer 10 nachten slaap ik helemaal niet. Niets aan te doen, het is iets wat bij mij hoort. Gevolg hiervan is wel, dat ik dus nooit meer uitslaap! En ik weer terug ben in de routine van vroeger thuis, om 7 uur opstaan in het weekend (uiterlijk, vaak sta ik al om 6 uur op).

Zijn jullie uitslapers?