fibro

Dank voor jullie lieve reacties! Tja, het is zoals het is, ik heb fibromyalgie, daar is (tot nu toe) niets aan te doen, er is nog geen medicatie tegen, simpelweg omdat er nog niet genoeg bekend is over deze ziekte.
Het is duidelijk dat er ergens een foutje moet zitten op een bepaald gen. En dat foutje wordt veroorzaakt door de combinatie van foutjes bij de ouders.
Eenvoudig gezegd: de combinatie van mijn vaders en mijn moeders genen zorgde voor een foutje, ergens op een gen. Bij jongetjes leidt dat foutje meestal tot colitus ulcerosa, een darmziekte (die heeft mijn broer), bij meisjes tot fibromyalgie (ook wel weken delen reuma genoemd, omdat het niet het skelet raakt zoals bij andere vormen van reuma, maar juist de spieren, pezen en bindweefsel).

Bij een fibro-aanval, zoals gisteren, voelt het alsof er in mijn spieren allemaal knopen zitten. Mijn lichaam is stijf en stram, schreeuwt heel hard dat ik vooral geen enkele beweging moet maken, en als ik dat wel doe, wordt dat afgestraft met helse pijnscheuten. Maar, ik weet dat ik juist wel in beweging moet blijven, dus ging ik "gewoon" werken. Ik had 15 jaar geleden al afgekeurd kunnen zijn hoor, maar zo zit ik niet in elkaar. Als je kunt werken voor je geld, dan doe je dat, vind ik. Ik heb me nog nooit ziek gemeld door de fibro, ga liever met spalken om aan het werk dan me ziek melden.
Vandaag sneeuwde het hier de hele dag, vanmorgen nog grote vlokken, vanmiddag werden het kleinere vlokken en uiteindelijk natte sneeuw. Het is net gestopt met sneeuwen. Als ik de weersverwachtingen bekijk, lijkt het erop dat we voorlopig van de sneeuw af zijn. Regen is ook niet super voor de fibro, sneeuw is echt funest. Ik gun iedereen alle pret in de sneeuw, maar ik ben blij als het niet meer valt!

Juist omdat in beweging blijven heel belangrijk is, ging ik vanmiddag met dochterlief mee naar de supermarkt. Lopend, het is maar een kleine afstand, en we hoefden niet veel zware boodschappen te hebben, dus dat konden we prima naar huis dragen. Snowboots aan, muts op en sjaal om, en daar gingen we. Doordat ik vrij langzaam vooruit kwam, hebben we er best een tijdje over gedaan, geeft niks, we hebben lekker een frisse neus gehaald.

Van handwerken komt dit weekend absoluut niks, ik heb al moeite met het vasthouden van mijn bestek en jullie willen niet weten hoe lang ik deed over het schrijven van dit stukje.
Ik wil geen medelijden hoor, daar houd ik absoluut niet van, ik ben niet zielig, absoluut niet!
In hetzelfde jaar dat ik mijn diagnose kreeg, kreeg de vader van een vriendinnetje en klasgenootje van mijn dochter te horen, dat hij kanker had; het was te ver om nog te kunnen behandelen, en hij had nog hooguit 3 maanden te leven. Die 3 maanden heeft hij net gehaald, en toen liet hij zijn vrouw achter met 4 kinderen. Mijn dochter en haar vriendinnetje waren toen nog maar 9 jaar oud. Ik heb dit altijd als voorbeeld genomen, ik kreeg datzelfde jaar ook een rot-diagnose, maar ik ga er niet aan dood, ik heb mijn dochter volwassen mogen zien worden, en zij heeft niet op heel jonge leeftijd een ouder hoeven verliezen.

Vanavond lekker op de bank hangen, we gaan Wie is de Mol? kijken. Volgen jullie dat ook? Wij zijn geen tv-kijkers, maar vorig jaar (of was het alweer het jaar daarvoor?) besloten we om dit programma eens te bekijken. Veel klasgenoten van dochter hadden het erover, en diverse collega's van mij ook.
En yep, we zijn nu echte Molloten, haha! We doen zelfs mee met de app! Vorige week liet ik me door mijn dochter "ompraten". Ik had geen enkele verdenking tegen Evelien, maar dochter wel, en aangezien zij daar vaak beter in is als ik, besloot ik op het laatste moment mijn punten anders in te zetten. Nou, die 150 punten op Evelien raakte ik dus gelijk weer kwijt, haha. We zullen zien wat het vanavond weer voor opdrachten zijn. En wie gedraagt zich verdacht?

Fijne voortzetting van het weekend allemaal! Ik ben vandaag en morgen vrij, dus weer eens een keer een echt weekend!