Zo trots als een pauw!

Oh mensen, ik ben zo trots als een pauw!

Zoals de vaste lezers wel weten, volgt dl een opleiding restauratie-en decoratieschilder.
Deze opleiding wordt op 3 plaatsen in het land gegeven.
In het derde studiejaar krijgen studenten de mogelijkheid om zich aan te melden voor het excellentie-programma.
Op de website van haar school staat dit als volgt beschreven:
Het Cibap wil talentvolle studenten alle kansen geven zich meesterlijk te ontwikkelen. Bij dit nieuwe programma verdiepen excellente Cibap-studenten van het excellentieprogramma Restauratieschilder zich in het vakmanschap dat leidt tot de titel Meester Restauratieschilder.
Zo leer je restaureren op het hoogste niveau!

En uit het verslag over de groep excellente studenten 2017:
Voor de restauratie- en decoratieschilders is het niet direct nodig om op HBO-niveau opgeleid te worden. Dan benader je het vak te theoretisch, daar heb je in de praktijk niks aan. In de restauratie is juist behoefte aan goede schilders met de nodige kennis van dit vakgebied.

Je mag je als derdejaars student opgeven voor dit excellentie-programma. Dit is precies waarom dl de opleiding is gaan volgen. Zij houdt van geschiedenis, van oude gebouwen met muur- en plafondschilderingen, van schilderijen van oude meesters. En het is haar droom om ooit zo goed te kunnen schilderen en zoveel kennis te hebben over de technieken die vroeger gebruikt werden (zowel qua samenstellen van verf als materiaal waarmee de verf werd aangebracht als de technieken van het aanbrengen), dat ze ook daadwerkelijk deze oude kunststukken zal kunnen en mogen restaureren.
Ze legde alle kritiek die ze kreeg naast zich neer. Kritiek over dat ze toch al een Havo-diploma heeft én een MBO4-diploma, en het dús niet logisch was dat ze nu opnieuw naar een MBO4-opleiding ging. Ja, maar wat zij wil is er nu eenmaal niet op HBO-niveau! Zij wil werken met haar handen! Zij wil dit bijzondere beroep leren en uitoefenen!

Niet iedereen die zich aan meldt, wordt toegelaten. Er wordt geselecteerd op basis van een aantal criteria, waaronder uiteraard het talent dat je tot op heden hebt getoond in het schilderen, maar ook je reden om aan dit zware programma te willen meedoen. Want zwaar is het!
Het is een opleiding die je volgt naast je MBO4-opleiding, waarbij je 1 middag+avond in de week onderwijs krijgt, naast de studie die je thuis moet doen. Deels krijg je dat onderwijs op je eigen school, deels op de andere scholen die in heel andere delen van het land zijn (tel dus je reistijd er nog maar eens bij op) en ook bezoek je verffabrieken, restauratieschilders en ateliers  enz.
Je volgt de opleiding tijdens het 3e en 4e schooljaar, ook tijdens de stage-periodes, en je mag slechts 1 keer je ziek melden tijdens de hele studie!
Oef, waar begint ze aan?! Met chronisch vermoeidheidssyndroom is het volgen van een "gewone" MBO4-opleiding al zwaar. Maar, waar een wil is, is een weg, en dus gaat ze ervoor! Ze wil deze opleiding koste-wat-kost volgen. Het is 2 jaar bikkelen, maar als je daarna aan het werk kunt en dat werk is je passie, dan heb je het er met liefde voor over, zegt ze zelf.

Gisteren was het zover. Er gingen al gesprekken aan vooraf, en beoordelingen van werkstukken, maar gisteren kreeg elke leerling die zich had aangemeld in een individueel gesprek te horen of hij/zij werd toegelaten tot de opleiding. En jullie begrijpen nu vast waarom ik begon met "Ik ben zo trots als een pauw": ZE IS TOEGELATEN!!!

Yes meis, van harte, ik ben zo blij voor je! Weer een stapje verder in het kunnen gaan waarmaken van je dromen! Je kunt het!