rare dag

Het is vandaag een beetje rare dag.
Alhoewel wij niet met vaste roosters werken, word ik in de praktijk altijd op maandag, woensdag en vrijdag ingeroosterd, van 9 tot 18 uur. Vandaag zou dus een werkdag zijn.
Maar maandagochtend belde mijn collegaatje al vroeg, of ik eventueel met haar kon ruilen. Ze had een ziek kindje, en wist niet zeker of dat dinsdag genoeg zou zijn opgeknapt.
Tuurlijk, geen probleem, dus ik werkte gisteren, en zij zou dan vandaag werken. (Eigenlijk is het wel een probleem, lees maar even verder).

Vanochtend vroeg al een app-je, of ik vandaag standby kan zijn. Want nu heeft ander kindje koorts.
Ze zouden wel naar het kdv gaan, maar als een kindje gedurende de dag echt ziek wordt, worden de ouders geacht het kindje op te halen om te voorkomen dat het de andere kindjes aan steekt.
En dat vind ik wel logisch, want geen ouder zit er op te wachten dat zijn/haar kind wordt aangestoken met een virus door een ander kindje op het kdv.

Tja, zelf ben ik bewust gestopt met werken om voor de zo gewenste kindertjes te gaan zorgen. Toen dochter bijna 5 was en duidelijk was dat er geen tweede kindje zou/mocht komen, ben ik weer gaan werken.
Mijn man had een andere baan gevonden, dichter bij huis dus op de fiets in plaats van elke dag met de auto in de file staan, en vaste werktijden in plaats van elke dag overwerken. Hij koos daarvoor omdat hij onze dochter alleen in de weekenden zag, ze sliep nog als hij weg ging en lag alweer op bed als hij thuis kwam. Dat vond hij maar niks.
We aten dan 's avonds met z'n drietjes, en daarna ging ik naar mijn werk. Ik werkte 4 avonden in de week, van 6 tot 9 uur. Dat werkte perfect, er was altijd een ouder thuis dus we hebben nooit een oppas hoeven hebben. Kindje ziek? Vervelend voor haar, maar geen probleem, ik was thuis om voor haar te zorgen, en 's avonds zorgde papa voor haar.
Nu wil ik hier geen discussie starten over wel/niet allebei werken als je kinderen hebt, maar ik begrijp eerlijk gezegd niet dat je de keuze maakt voor kinderen, als je er blijkbaar niet goed voor kunt zorgen. Nogmaals, mijn mening, maar dat mag, het is tenslotte ook mijn blog.

Goed, kindjes zijn dus naar het kdv, collega is aan het werk, en ik sta in de wacht. Er zijn beroepen waarbij dat "normaal" is, denk aan een kraamverzorgster, maar voor mij is het wat vreemd.
Ik ben maar gelijk aan de slag gegaan, afwas aan kant, wc schoon, stofzuigen enz. Fijn, mijn huisje is weer helemaal netjes, en het is pas 10 uur!

Maar: twee dagen achter elkaar werken (de hele dag staan en lopen, ik heb geen stoel waar ik even op kan gaan zitten) vindt mijn lijf niet zo geweldig. Tja, fibro. En dus had ik voor vandaag niet al teveel gepland, wetende dat ik een terugslag krijg vandaag. Dus gelijk aan de slag met het huishouden was, merk ik nu, niet zo'n verstandig plan. Oeps, ik heb nu door m'n hele lijf spieren in de kramp. Dus ik hoop nu maar, dat ik niet hoef te gaan inspringen vandaag, want mijn lijf roept een beetje heel hard NEE!

Wat zouden jullie doen in een situatie als deze? Ik vind het heel normaal om dan in te springen en mijn collegaatje uit de brand te helpen, maar dochter werd boos en vond dat ik gewoon moest antwoorden dat ik vandaag niet kan komen werken. Tja, zij ziet natuurlijk heel goed dat mijn lijf zo tegenstrubbelt. Zij ziet dat mijn rechterhand compleet verdraaid zit omdat daar een aantal spieren heel strak in de kramp zitten. Zij ziet dat ik moeizaam op sta, en opstart met lopen. En zij weet dat, als ik vandaag ook nog ga werken, ik dat dagenlang moet terug betalen. Dan wordt het morgen een dag vol pijn en vrijwel niets kunnen doen, vrijdag werken (en hoe ga je dat dan doen mam?) zaterdag en zondag vrij maar ook dan tot weinig in staat, en maandag (2e Paasdag) weer een drukke werkdag, waarbij ik ook nog 2 nieuwe collegaatjes moet inwerken/aansturen.

Nu maar even rustig bij jullie een rondje doen, en hopen dat de kramp uit de meeste spieren schiet, zodat ik vanmiddag hopelijk wat kan handwerken, en dochter en ik aan het einde van de middag onze dagelijkse wandeling kunnen doen.