bullet journal

Ik vertelde laatst al dat ik een bullet-journal-eigen-stijl was begonnen.
Ik heb al mijn hele leven een "tik" of voorliefde voor schriften, papier, pennen, stiften, gummetjes enz.
Wat was ik als kind blij als ik met mijn moeder mee mocht naar de kantoorboekwinkel!
Geen flauw idee wat zij daar ging kopen, want die tik heb ik beslist niet van haar ge-erfd, maar ik keek ondertussen mijn ogen uit (netjes met mijn ogen, want aankomen was streng verboden!).

Nog altijd vind ik het heerlijk om rond te kijken in dit soort winkels. Die afdeling van V&D vond ik ook altijd fijn om te bezoeken.
Ook schrijven vind ik heerlijk. In bepaalde perioden in mijn leven hield ik met liefde een dagboek bij.
En nu dus dit bullet-journal.

Ik houd er mijn agenda in bij, mijn werkuren, mijn kasboek (sinds een paar maanden doe ik bewust weer alle aankopen contant), en als ik zin heb schrijf ik er een dagboek-achtig stukje in.
Gewoon, mijn eigen stijl.

En ik liet al eerder zien dat ik dat doe in een schrift met harde kaft, deze:

Ik zocht een bolletje sokkenwol uit, en een paar leuke knoopjes

en nog meer knoopjes

om een kaft te maken voor het schrift. Maar uiteindelijk hield ik het dus vrij eenvoudig:

Het patroon dat ik wilde gebruiken, was voor mij erg onduidelijk. Misschien komt het doordat ik linkshandig ben, maar daar waar ik zou denken dat ik moest meerderen, moest ik volgens het patroon minderen en andersom. Dus ben ik gewoon maar zelf een truitje gaan "ontwerpen", naar dit idee.
Ik nam de knoopjes, legde ze op wel honderd verschillende manieren op het schrift, en uiteindelijk besloot ik het heel eenvoudig te houden. Rechtsboven een paar bloemetjes + blaadje bij elkaar, en onderaan een rand van diezelfde bloemetjes en blaadjes. Als bladwijzer gebruikte ik een stuk hartjeslint.
De binnenkant van de kaft ziet er zo uit:

Ik weet niet of jullie het kunnen lezen, maar ik schreef er een gedichtje in dat ik ooit eens ben tegen gekomen op het www. Wie de schrijver is, weet ik niet, dus ik kan geen bron vermelden, maar het is wel mijn plan om dit mijn motto te laten zijn vanaf 2018:
Be who you are
and say what you feel
because those who mind don't matter
and those who matter don't mind

Te lang heb ik mijn leven laten leiden door anderen, te lang heb ik mijzelf aangepast aan wat anderen van mijn eisten, te lang deed ik wat anderen van mij verlangden, zonder dat ik er zelf achter stond.
In 2017 zijn er 2 dingen gebeurd, die mij de ogen openden en deden inzien dat ik niet mijn leven kan blijven uitstellen maar het nu moet gaan leven, genieten met volle teugen:
1. mijn moeder overleed helemaal aan het begin van dit jaar, bijna 11 jaar nadat zij en mijn vader alle contact met mij hadden verbroken. Ik ontving de rouwkaart (die mede namens mij was opgesteld) pas nadat zij al begraven was. Anderen bepaalden voor mij dat ik geen afscheid van haar kon nemen.
2. mijn huwelijk liep stuk. Niet dat ik dat niet zag aankomen, het zijn 26 zeer moeizame jaren geweest, en uiteindelijk heb ik zelf de beslissing genomen om te gaan scheiden.

Mijn ouders verbraken het contact met mij, omdat ik hen een keer niet gehoorzaamde. Ook al was ik al 40 jaar, getrouwd en moeder, ik bleef hun kind en had hen dus te gehoorzamen, zo redeneerden zij.
Toen ik zei dat ik het niet leuk vond dat mijn moeder mijn man had uitgemaakt voor zeikerd, en ik haar vroeg om dat in het vervolg niet meer hardop te zeggen, ging ik in hun ogen te ver, en verbraken zij definitief alle contact.
Mijn man redeneert min of meer net als mijn ouders. Hij wil wel gescheiden levens leiden (wij wonen nu al niet meer onder 1 dak) maar hij wil geen echtscheiding, want dan is hij de grip op mij kwijt.

Pf, moet ik dat nu wel hier plaatsen? Dit is toch een luchtig blog over handwerken, dieren, natuur, geld en allerlei dingen die voor mij het leven leuk maken?! Maar beslissen om mijn eigen leven te gaan leiden is tenslotte ook een vorm van "het leven leuk maken", en ja, dan hoort het hier.
Dus druk ik nu maar snel op "publiceren", voordat ik me bedenk...